2,052 matches
-
între religie și stat folosind metodele de represiune ale statului pentru extirparea ereziei, și printr-o astfel de măsură a împăratului va fi exilat Arius după Primul conciliu de la Niceea, considerat ca un pericol pentru biserică. Din motive asemănătoare a exilat episcopul Atanasiu din Alexandria, un dușman înverșunat al Arianismului, numeroși episcopi ortodocși. La început teologul Augustin de Hipona, care a avut dispute înverșunate cu „donatiștii” (o fracțiune creștină nord-africană), a încercat metoda convingerii, mai târziu el va recomanda utilizarea forței
Inchiziție () [Corola-website/Science/308357_a_309686]
-
pe Stanley cu cei 6.000 de oameni pe poziție pe dealul Dadlington, iar la sud-vest vedea armata lui Henric. Henric avea foarte puțini englezi—mai puțini de o mie—în armata sa. Între 300 și 500 dintre ei erau exilați care plecaseră din țară în timpul domniei lui Richard, iar restul erau oamenii lui Talbot și câțiva dezertori recenți din armata lui Richard. Istoricul John Mackie consideră că 1.800 de mercenari francezi, în frunte cu Philibert de Chandée, formau nucleul
Bătălia de la Bosworth () [Corola-website/Science/323458_a_324787]
-
-o cu forța la 15 mai 1849. În timpul revoluției, conducătorul țării a fost Ruggero Settimo ("Ruggeru Sèttimu" în siciliană). După capitulare, Settimo a fugit în Malta unde a fost primit cu toate onorurile unui șef de stat. El a rămas exilat acolo toată viața și a murit în 1863. După formarea noului Regat al Italiei în 1861, lui Settimo i s-a oferit postul de Președinte al Senatului în nou-înființatul parlament, dar starea precară a sănătății l-a împiedicat să accepte
Revoluția siciliană din 1848 () [Corola-website/Science/320511_a_321840]
-
pe malurile Mediteranei - nordul Egiptului, arhipelagul grecesc, coastele Italiei și Spaniei, partea de est a Turciei de astăzi și nordul Africii. Însă cea mai importantă comunitate evreiască se găsea în orașul Babilon. Acești evrei erau descendenții populației iudaice deportate sau exilate în mai multe etape începând cu anul 590 î.Hr., în urma războaielor dintre Regatul Israel și diferiți monarhi babilonieni, soldate cu căderea Israelului sub dominație babiloniană. Treptat, în primele secole ale erei noastre, comunitățile de evrei din jurul Mediteranei încep să sufere
Muzica Arabo-Andaluz? (I) by Cezar Bogdan Alexandru Grigora? () [Corola-journal/Science/84195_a_85520]
-
au preferat convertirea la creștinism, pe care îl practicau de cele mai multe ori numai de fațadă, continuând în secret tradițiile și riturile religiei lor anterioare. După o perioadă mai lungă de timp, acești convertiți au sfârșit prin a fi exilați de pe teritoriul spaniol de către Inchiziție. Populațiile de origine evreiască au preferat migrația către America de Sud, instalându-se în special în Brazilia, în vreme ce membrii fostelor comunități arabo-musulmane s-au îndreptat spre nordul Africii, alăturându-se valurilor anterioare de exilați. Arta muzicală arabo-andaluză
Muzica Arabo-Andaluz? (I) by Cezar Bogdan Alexandru Grigora? () [Corola-journal/Science/84195_a_85520]
-
unei regiuni întregi sau a unui oraș. Există totuși enclave în care s-au conservat cât de cât caracteristicile muzicii originare din Orient. Odată cu sec. XII, orașele din Al-Andalus încep să cedeze în fața Reconquistei spaniole și populația musulmană se exilează în diferite regiuni din sudul Mediteranei. Așa după cum am arătat mai sus, acest exil s-a produs în valuri, pe măsură ce orașele au fost recucerite de coaliția creștină. Intervalele de timp între diferitele valuri de exilați au fost foarte mari - de
Muzica Arabo-Andaluz? (I) by Cezar Bogdan Alexandru Grigora? () [Corola-journal/Science/84195_a_85520]
-
se dezvolte și să se transforme radical, sub influența acestor factori externi. Influențele și interferențele cu alte culturi muzicale - așa numita aculturație - sunt fenomene care au dus întotdeauna la evoluția rapidă a muzicii. În noile lor așezări din Africa, comunitățile exilate din Al-Andalus au intrat în contact cu populațiile locale - formate din triburi de berberi și beduini, la care se adaugă comunitățile de evrei emigrați cu mult înainte din Palestina prin sudul Mediteranei - precum și cu populația de origine arabă. Muzica adusă
Muzica Arabo-Andaluz? (I) by Cezar Bogdan Alexandru Grigora? () [Corola-journal/Science/84195_a_85520]
-
a întâlnit pe iubitul acestuia, "Chevalier de Lorraine". S-a spus că tânărul conte a fost sedus de bătrânul cavaler și a început să practice "le vice italien" (apelativ contemporan pentru homosexualitate). Ludovic al XIV-lea a decis să-și exileze fiul și pe Cavelerul de Lorena. În iunie 1682, Louis a fost exilat în Normandia. Cu scopul de a calma lucrurile dintre tată și fiu, mătușa lui, Elizabeth Charlotte, Prințesă Palatină i-a sugerat regelui ca Louis să fie trimis
Louis, Conte de Vermandois () [Corola-website/Science/321036_a_322365]
-
conte a fost sedus de bătrânul cavaler și a început să practice "le vice italien" (apelativ contemporan pentru homosexualitate). Ludovic al XIV-lea a decis să-și exileze fiul și pe Cavelerul de Lorena. În iunie 1682, Louis a fost exilat în Normandia. Cu scopul de a calma lucrurile dintre tată și fiu, mătușa lui, Elizabeth Charlotte, Prințesă Palatină i-a sugerat regelui ca Louis să fie trimis ca soldat în Flandra, care era atunci sub ocupație franceză. Regele a fost
Louis, Conte de Vermandois () [Corola-website/Science/321036_a_322365]
-
multe exemple de alegeri umane. Dilemele cu care se confruntă Daru sunt adesea văzute ca reprezentând dilemele cu care se confrunta Camus privind criza algeriană și există multe similitudini între personajul Daru și creatorul său, Camus. Ambii sunt algerieni francezi exilați prin alegerile pe care le-au făcut. Principalele teme ale povestirii " Oaspetele" sunt decizia și responsabilitatea. Camus subliniază, un lucru tipic pentru filozofia existențialistă, că există întotdeauna o alegere, că singura alegere indisponibilă este cea de a nu putea alege
Oaspetele () [Corola-website/Science/333247_a_334576]
-
627, a devenit în scurt timp cel mai puternic rege din Anglia la acea vreme, fiind recunoscut Bretwalda după ce a cucerit insula Man și Gwynedd din nordul Țării Galilor. Chiar și așa, a fost învins de o alianță formată de regele exilat din Gwynedd, Cadwallon ap Cadfan și Penda, regele Merciei, la Bătălia de la Hatfield Chase în 633. După moartea lui Edwin, Norhumbria s-a destrămat din nou în Bernicia, unde a preluat puterea Eanfrith, fiul al lui Ethelfrith, și în Deira
Northumbria () [Corola-website/Science/308806_a_310135]
-
și parcă ar pleca;" ori se întreabă asupra celor ce sunt de făcut, bineînțeles, creștinește, ritualistic-autohton, pentru liniștirea sufletului / icoanei lui Nicolae Bălcescu, dacă nu i se știe încă unde se află cu exactitate mormântul marelui erou, de pe când era exilat la Palermo-Italia: "Ce facem cu Bălcescu, noi, cei care-l cunoaștem ? / Ce-i de făcut cu gândul și cu stafia lui ? / Se-nvinețește-n hohot țărâna țării noastre, / un plâns și o ruină adie spre statui..." («Stafia lui Bălcescu» - PIst
Adrian Păunescu () [Corola-website/Science/298514_a_299843]
-
căsătoria de dragul succesiunii. După nașterea fiului său, și-a îndreptat atenția spre curtezana Støvlet-Cathrine cu care a vizitat bordeluri din Copenhaga. Caroline Matilda a avut o căsnicie nefericită, a fost neglijată și disprețuită de soțul ei. Când Plessen a fost exilată de la curte în 1768, ea și-a pierdut cea mai apropiată confidentă, lăsând-o și mai izolată. În mai 1768 Christian al VII-lea a început un lung tur al Europei inclusiv Altona, Paris și Londra. Îm timpul absenței sale
Caroline Matilda de Wales () [Corola-website/Science/316484_a_317813]
-
în Italia și a-și afirma superioritatea față de statele din Langobardia Minor. După căderea Regatului longobard în mâinile francilor conduși de Carol cel Mare, după asediul Paviei din 774, părinții Adelpergăi, alături de una dintre surorile sale (probabil, Desiderata) au fost exilați în Francia, unde au fost închiși în case religioase. Adelperga și o altă soră a ei, Liutperga au început atunci unele acțiuni pentru a-și recâștiga moștenirea paternă și pentru a-și lua revanșa față de Carol cel Mare. În cele
Adelperga () [Corola-website/Science/325102_a_326431]
-
numească un succesor iar Consiliul va continua să conducă afacerile guvernului. La 25 februarie 1730 ea a semnat condițiile, apoi a rupt documentul și și-a anunțat intenția de a domni autocratic. Mai mulți adepți ai lui Dolgorukyau au fost exilați sau executați. Dmitri Golițin a fost în cele din urmă condamnat la închisoare pe viață. Mulți istorici au caracterizat domnia Anei drept "Bironovscina" (era Biron), o perioadă de guvernare represivă și rapace, dominată de germani. Istoricul rus Kliucevski din secolul
Ana a Rusiei () [Corola-website/Science/317670_a_318999]
-
din Cehoslovacia ocupată anterior. În conformitate cu înțelegerile expansioniste secrete din Pactul Molotov-Ribbentrop, Armata Roșie sovietică a invadat Polonia dinspre răsărit la 17 septembrie, iar la 22 septembrie Polonia capitulează, teritoriul său fiind împărțit între Germania și URSS. Guvernul polonez s-a exilat în România, împreună cu tezaurul Băncii Naționale a Poloniei și un număr de unități ale armatei poloneze. Ultimele unități poloneze au încetat rezistența la 6 octombrie. În ciuda alianței care-i lega de Polonia, după declararea războiului, Anglia și Franța nu au
Al Doilea Război Mondial () [Corola-website/Science/296817_a_298146]
-
Pavel Antipov-Strelnikov, condamnat la moarte de un tribunal revoluționar și devenit fugar. Apoi, Iuri decide să se întoarcă la Moscova pentru a-și căuta familia. Când reușește într-un final să ajungă la Moscova, el află că familia sa fusese exilată în Franța din cauza convingerilor socialiste moderate ce nu se potriveau cu radicalismul promovat de bolșevici. Din Paris, Tonia (soția lui) caută o modalitate de a restabili legătura cu soțul ei. Între timp, Iuri începe să trăiască cu Marina Markelovna cu
Doctor Jivago (roman) () [Corola-website/Science/333210_a_334539]
-
contre l'Amnistie" („Protest împotriva amnistiei”) în care el refuză (ca și Victor Hugo) amnistia acordată de Napoleon al III-lea exilaților politici. El scria: „"Nu sunt nici acuzat, nici condamnat, sunt un exilat. Nu recunosc nimănui dreptul să mă exileze și să mă cheme înapoi după bunul lui plac. [...] Nu mă pot preta la acest joc în care se năruie și se înjosește natura umană"”. În cei doisprezece ani de exil în Elveția casa soților Quinet de la Veytaux a fost
Edgar Quinet () [Corola-website/Science/313683_a_315012]
-
Adalvard cel Tânăr a vrut să distrugă Tempul de la Uppsala, Stenkil i-a oprit planurile, temându-se de insurgentele păgânilor. Temerile au fost, probabil, motivate. Conform povestirilor Hervarar, fiul lui Stenkil, Inge cel Bătrân al Suediei a fost demis și exilat pentru că dorise să anuleze sacrificiile păgâne din templu. Stenkil a locuit în principal în Västergötland unde a fost mult timp amintit că regele care "a iubit Geatsul de Vest mai mult decât ceilalți supuși ai săi" și se laudă a
Casa de Stenkil () [Corola-website/Science/331293_a_332622]
-
către bătălie. În timp ce alți gnomi din comapania lui Dain se retrag, Thorin călărește către Ravenhill cu Dwalin, Fili si Kili ca să îl ucidă pe Azog și să forțeze armata orcilor să se retragă. Între timp, după ce a fost exilată de Thranduil, cu toate că ea și Legolas l-au avertizat despre armata lui Bolg, Tauriel pleacă impreună cu Legolas ca să îi avertizeze pe gnomi, fiind urmați de Bilbo care folosește Inelul pentru a nu fi văzut. Thorin îi trimite
Hobbitul: Bătălia celor cinci armate () [Corola-website/Science/330843_a_332172]
-
timp după ce Louis-Filip a părăsit Scandinavia, Beata Caisa Wahlbom a născut un fiu pe care l-a numit Erik. De asemenea, Louis-Filip a vizitat Statele Unite timp de patru ani, locuind în Philadelphia (unde frații săi Antoine Philippe și Louis-Charles erau exilați), New York și Boston. În Boston a predat limba franceză. În timpul petrecut în Statele Unite, Louis-Filip s-a întâlnit cu politicieni americani și oameni din înalta societate, inclusiv cu George Clinton, John Jay, Alexander Hamilton și George Washington. În 1809, Louis-Filip s-
Ludovic-Filip al Franței () [Corola-website/Science/311364_a_312693]
-
a plecat pentru a se alătura rebeliunii din provincia Etruria. Au fost condamnați la moarte și executați, fără proces, cinci romani notabili, aliații lui Catilina. Alternativa ar fi fost exilul, încarcerarea înainte de proces nemaifiind folosită; însă, dacă ar fi fost exilați, cei condamnați s-ar fi pus în fruntea armatelor lui Catilina, în Etruria. Senatul a dezbătut această temă, iar Caesar s-a numărat printre puținii care s-au pronunțat împotriva pedepsei capitale. Implicarea în afacerea lui Catilina nu i-a
Iulius Cezar () [Corola-website/Science/298363_a_299692]
-
tăcere.“ „Senatul s-a ridicat în semn de respect pentru poziția sa când l-a văzut intrând. Cei care aveau să facă parte din complot stăteau în apropierea sa. Chiar lângă el se afla Tillius Cimber, al cărui frate fusese exilat de către Cezar. Sub pretextul unei umile doleanțe din partea acestui frate, Cimber s-a apropiat de Cezar și a strâns mantaua togii sale, părând că vrea să facă o mișcare și mai amplă cu mâinile sale asupra lui Cezar. Cezar a
Iulius Cezar () [Corola-website/Science/298363_a_299692]
-
condamnată și după introducerea unor corecturi, a fost adoptat Crezul, prin care Isus Christos era mărturisit ca fiul lui Dumnezeu, necreat și deoființă cu Tatăl . Crezul niceean a fost semnat chiar și de mulți episcopi arieni, iar Arie, a fost exilat și privat de libertate. Însă Sinodul de la Niceea nu a reușit să pună capăt disputelor ariene, ci a generat noi mișcări, iar Constantin a fost nevoit să facă unele concesii. După câțiva ani, Arie și adepții săi au fost rechemați
Imperiul Roman de Răsărit () [Corola-website/Science/296775_a_298104]
-
libertate. Însă Sinodul de la Niceea nu a reușit să pună capăt disputelor ariene, ci a generat noi mișcări, iar Constantin a fost nevoit să facă unele concesii. După câțiva ani, Arie și adepții săi au fost rechemați din exil, fiind exilați în schimb liderii susținători ai Crezului Niceean. Constantin a rămas păgân până în ultimul an al vieții sale (337), doar pe patul de moarte fiind botezat de Eusebiu, episcopul de Nicomedia, un arian. Constantin a mărit numărul provinciilor, diocezelor, prefecturilor. El
Imperiul Roman de Răsărit () [Corola-website/Science/296775_a_298104]