1,080 matches
-
4/2001 al revistei Apostrof, intitulat În lumea taților, mi-a revelat un prozator de care habar nu aveam. „Și ce meserie a avut tatăl dumitale? Fierar. Cum adică fierar? Fierar potcovar, zic. Și tatăl lui ce-a fost? Tot fierar, ca și fratele tatei. Formidabil. Nu știu ce i se părea formidabil. Și ce făcea tata? Făcea, Îi spun eu, tot ce ține de partea metalică a carelor și săniilor țărănești, făcea potcoave de cai și de boi și tot el potcovea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
mâna grea...” Nu prea Înțeleg nici eu de ce se tot mira Geo Bogza că necunoscutul care Îl oprise pe stradă și despre care aflase doar că aducea un mesaj din partea lui Al. Mirodan din Israel avusese un tată și bunic fierari. În 1987, când are loc Întâmplarea, nu mai eram În țară, dar eu aș fi avut, cu adevărat, motive să fiu uimit. Mesagerul revenit În România la trei ani de la emigrarea sa era un prieten. Nu știam, Însă, nici atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
eu aș fi avut, cu adevărat, motive să fiu uimit. Mesagerul revenit În România la trei ani de la emigrarea sa era un prieten. Nu știam, Însă, nici atunci, cum nu știam nici În 2001, că era nepot și fiu de fierar. „Formidabil!”, exclamam, la rându-mi, cu o Întârziere de peste un deceniu. Povestea nu o știam, povestitorul se revela și el necunoscut. * Pe Leon Volovici l-am Întâlnit spre sfârșitul anilor ’70. Am „conectat”, cum se zice, instantaneu. Locuia la Iași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu la plecare se gândise, desigur, când s-a apucat de studiul limbii și literaturii române. „Eram de-acum În anul IV la Filologie când a mai făcut o ultimă Încercare de a mă recupera”, povestește israelianul de azi despre fierarul nemulțumit, desigur, de incerta profesie a fiului. „M-a luat deoparte, să nu ne audă mama, și mi-a propus să renunț la studii - tot nu rămâi cu o meserie din ce Înveți tu acolo - și să vin să lucrez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cu el. Îți dau 15 lei pe zi, mi-a spus, convins că e greu de rezistat la o asemenea ofertă.” Nu prea vedeam cum s-ar descurca filologul În noua țară. Dacă știam că e fiu și nepot de fierar, mi-aș fi imaginat, probabil, mai ușor că nu se va lăsa Învins de trauma dislocării, de deposedarea lingvistică sau de presiunea haotică a supraviețuirii, În locul din care, cu mii de ani În urmă, se exilaseră sau fuseseră alungați strămoșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
I-am admirat, de asemeni, nu doar implicarea În dramele unor prieteni risipiți prin lume, ci mai ales cumpănirea, echilibrul dintre afecțiune și detașare. Rămânea el Însuși, oricât consum afectiv presupunea Împrejurarea. Un soi de „insensibilizare” a sensibilității? Portretul tatălui fierar ar putea oferi sugestii. „Evita scene sentimentale, nu a plâns niciodată la o Înmormântare, nici la cea a părinților lui, nici a fiului lui cel mare. Nu conducea niciodată pe cineva la gară pentru că detesta pupăturile de rămas-bun... Când a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
plecare și la venire, o potcoavă peste umăr, pentru a stimula complicitatea norocului? * „Mama era intrigată cât de ne-evreiască, după părerea ei, era firea bărbatului ei”, citim În textul din 2001 al revistei Apostrof, despre tatăl-fierar și fiul de fierar, de care autorul mărturisește surprins că reușește „tot mai greu” să se distanțeze. „Anti-modelul” tatălui Îi sugerează, se pare, la bătrânețe, paradoxale Înrudiri. O secvență față de care Leon Volovici nu-și ascunde perplexitatea Îmi transmite și mie, mărturisesc, frisonul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
faptele, se Înșiruiau fără nici o logică, ba avea nouăsprezece ani și se Însura, ba Își amintea de unul Rusalin de la care Învățase să cânte la vioară. Celebra bandă a lui Rusalin! Vestit cântăreț de lângă Bazna! Lângă el, Oanea, un fost fierar căruia i ziceau Chieptosu, și Benga. Benga, pentru că semăna cu dracul și era chiar dracul. Ei cântaseră În drum spre Boston. Aveau contract acolo. Pe vapor, s-au suit la Genova și vaporul era mare ca un oraș și avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
multe, îi spune Mâțu cu o sclipire amuzată în ochi. Da? În special prune transformate în țuică și struguri sub formă de vin. Hai că e bună. Am să o țin minte. Hei, da ai plămânii ca niște foale de fierar! Nu s-ar zice după cum arăți. Mai lasă-mi și mie frățioare ceva din țigara aia. Bă, care mai ai o țigară și pentru mine? se aude din dreapta o voce groasă. Eu, dar costă, îi răspunde alta, din celălalt capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și limonada, dar Culiță n-a vrut să primească: - E cinstea mea, lasă, zi mulțumesc și transmite-i coanei Aglăița omagiile mele, mi-a spus, ca unui om mare. În momentul acela, a intrat în cârciumă Turcu, un zdrahon de fierar, puternic ca un taur și tot timpul pus pe ceartă. Nu pregeta să facă moarte de om în vreo încăierare, căci era un cuțitar vestit. S-a oprit crăcănat în cadrul ușii și și-a căutat cu privirea victima. Apoi s-
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
sfidător la mușterii încremeniți pe la mese, după care i-a ridicat tatei capul în sus, punându-i un deget gros și jegos sub nas. În momentul acela, pumnul drept al tatei a izbit năpraznic bărbia lui Turcu, ca un baros. Fierarul a zburat, cât era de mare și de greu, afară, pe spate și a căzut pe șinele de tramvai. A rămas lat acolo, nemișcat. Îi curgea sânge pe nas și pe gură și se vedeau câțiva dinți rupți care erau
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
îl saluta cu fals respect și-l invita la un pahar, dar tata n-a făcut niciodată tovărășie cu asemenea oameni. Odată Turcu intră în crâșma lui Culiță State. Tata era la masa preferată, cu trei prieteni, ca de obicei. Fierarul a scos pălăria de pe cap și aplecându-se, îi spuse tatei: - Am onoarea, nene Iancule! - Am, Turcule, când mai dorești o papară, poftește, țio dau cu plăcere. - Mi-ajunge, mi-ajunge..., mormăia Turcu. Toți mușterii din crâșmă, râdeau în batjocură
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
tatei: - Am onoarea, nene Iancule! - Am, Turcule, când mai dorești o papară, poftește, țio dau cu plăcere. - Mi-ajunge, mi-ajunge..., mormăia Turcu. Toți mușterii din crâșmă, râdeau în batjocură de Turcu. Acum nu le mai era frică de el. Fierarul trecea cu capul în jos spre tejghea, cerea un țoi cu rachiu, îl dădea pe gât și părăsea crâșma, uitându-se în treacăt, cu spăsenie, la tata și prietenii săi. Dacă ar fi rămas lucrurile așa, n-ar fi fost
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
întârziat să apară. Până să vină mașina poliției, i-a povestit acestuia cum a decurs cazul, căci pe celălalt, sergentul îl știa prea bine. Și așa s-a terminat povestea tatei cu Turcu, conflicte între ei nu au mai fost, fierarul nu-l mai căuta pe tata, ba dimpotrivă, îl ocolea pe departe, iar când se întâlneau la Culiță State sau în altă cârciumă, cel care pleca era Turcu, ori că venea primul sau de-abia intra. Pleca cu coada între
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
-i ai, nu-s amândoi la fel, zise altă vecină cu gândul la plodurile ei. Fac și eu ca Doșoaia când vorbea despre feciorii ei : „Bietul Gică și porcul de Mitică”. Nu se știe cum, pricăjit, într-un colț apăruse fierarul Mazarache. Zgribulit, își încălzește palmele la foc, în timp ce în vârful nasului îi atârnă o picătură tulbure. Slab, cu dinții galbeni și-o gâlcă de piele pe obraz, moșneagul ascute topoarele și din când în când oțelește gazdei câte-o pereche
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
Dumbrăveni. Localnicii încheiau în de ei afaceri mărunte, dar nu lipseau mai niciodată din băteliște un car cu var de la Bicazul ardelean ori chiar munteni de departe, cu donițe și cu ciubere. Printre oameni se purtau lăieți cu cazanele spoite, fierarii din Schit, cu foarfeci și tălănci, cântare și lați piepțeni din coarne de berbec. De la Humosu licanii aduceau testéle albe cu linguri de paltin, iar lipovenii din Manolea, răsaduri și harbuji. Gospodarii de la Probota, din Sîndeni, din Siliștea și
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
24 1. Domnul mi-a arătat două coșuri cu smochine, puse înaintea Templului Domnului, după ce Nebucadnețar, împăratul Babilonului, strămutase din Ierusalim și dusese în Babilon pe Ieconia, fiul lui Ioiachim, împăratul lui Iuda, pe căpeteniile lui Iuda, pe lemnari și fierari. 2. Unul din coșuri avea smochine foarte bune, ca smochinele care se coc întîi, iar celălalt coș avea smochine foarte rele, care nu se puteau mînca de rele ce erau. 3. Domnul mi-a zis: "Ce vezi, Ieremio?" Eu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
proorocul Ieremia, din Ierusalim, către rămășița bătrînilor din robie, preoților, proorocilor, și întregului popor, pe care-i dusese în robie Nebucadnețar, din Ierusalim la Babilon, 2. după ce împăratul Ieconia, împărăteasa, famenii dregători, căpeteniile lui Iuda și ale Ierusalimului, lemnarii și fierarii au părăsit Ierusalimul. 3. Le-a trimis-o prin Eleasa, fiul lui Șafan, și prin Ghemaria, fiul lui Hilchia, trimiși la Babilon de Zedechia, împăratul lui Iuda, la Nebucadnețar, împăratul Babilonului. Ea cuprindea următoarele: 4. "Așa vorbește Domnul oștirilor, Dumnezeul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
rol important l-au avut femeile, care executau țesături viu colorate, costume naționale și covoare renumite pentru frumusețea lor. Cu timpul, meșteșugurile s-au separat tot mai mult de agricultură, ceea ce a condus la apariția unor meseriași specializați: cărăuși, rotari, fierari, cojocari, cizmari, dogari, șindrilari și dulgheri. Larga desfășurare a terasei pe care s-a înfiripat Breaza, la adăpostul dealurilor acoperite cu pășuni și păduri au dus la dezvoltarea zootehniei, exploatarea lemnului și cultura pomilor fructiferi, ca principale preocupări economice. Pomicultura
MONOGRAFIA ORAŞULUI BREAZA by DIANA ALDESCU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91908_a_93221]
-
atât de mare încît locuitorii din Bologna, în lipsa unui alt membru al familiei care să poată stăpâni statul după moartea lui Annibal, ei au venit la Florența, unde petrecea un vlăstar al casei Bentivoglio, care însă trecea drept fiul unui fierar, pentru a-l însărcina pre acesta cu guvernul, pe care el l-a și condus până ce Domnul Giovanni au ajuns la vrâsta cuvenită. (El s-a răzgândit până să primească propunerea. Însă, spunîndu-i-se că, daca e un Bentivoglio adevărat, nu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
a orașului, ca și alte case - monument cu arhitectură deosebită. Se adaugă cele două construcții ecleziastice Biserica din Deal și Biserica Mânăstirii. Renumite sunt și turnurile cetății: Turnul cu Ceas, Turnul Tăbăcarilor, Turnul Aurarilor, Turnul Croitorilor, Turnul Cizmarilor și Turnul Fierarilor. Dintre acestea, Turnul cu Ceas, simbolul orașului, atrage cel mai mare număr de turiști. Sub un enorm acoperiș ascuțit, turnul ascunde un mecanism de ceas fabricat în secolul al XVII-lea, de meșteșugarii saxoni. Mecanismul permite unor figurine, reprezentând zilele
România : patrimoniu turistic by Viorel Rîmboi () [Corola-publishinghouse/Administrative/91702_a_93090]
-
materiale de la animalele sătenilor, după care le foloseau pentru confecționarea cojoacelor. Croitorii satului erau Nicolae Caracoancea și soția sa Elena, apoi amintim pe Călina Țundrea( se ocupa mai mult cu îmbrăcăminte pentru femei). Nicolae Martinovici, a lui Nițu era un fierar renumit în sat. Avea un atelier amplasat în centrul satului.Un alt fierar, dar și rotar era Ion Scobercea. Nelu Martinovici a fost ucenic la un fierar cunoscut din Moldova Nouă. Tănase Raica se ocupa cu tâmplăria.A executat singura
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
erau Nicolae Caracoancea și soția sa Elena, apoi amintim pe Călina Țundrea( se ocupa mai mult cu îmbrăcăminte pentru femei). Nicolae Martinovici, a lui Nițu era un fierar renumit în sat. Avea un atelier amplasat în centrul satului.Un alt fierar, dar și rotar era Ion Scobercea. Nelu Martinovici a fost ucenic la un fierar cunoscut din Moldova Nouă. Tănase Raica se ocupa cu tâmplăria.A executat singura moară de vânt din Coronini și chiar din zona Clisurii Dunării. Moara lui
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
mai mult cu îmbrăcăminte pentru femei). Nicolae Martinovici, a lui Nițu era un fierar renumit în sat. Avea un atelier amplasat în centrul satului.Un alt fierar, dar și rotar era Ion Scobercea. Nelu Martinovici a fost ucenic la un fierar cunoscut din Moldova Nouă. Tănase Raica se ocupa cu tâmplăria.A executat singura moară de vânt din Coronini și chiar din zona Clisurii Dunării. Moara lui a fost demontată și dusă la un muzeu al satului( nu există documente în
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
nu rămîne nepăsător. Tatăl meu a scris o viață a Sfîntului Francisc: Chemarea sărăciei, Însă eu prefer de departe o alta din cărțile lui, În care Își duce cititorul În fierăria care a fost locul copilăriei lui. Bunicul meu era fierar. CÎnd l-am cunoscut, ieșise la pensie. Era un bărbat Înalt de mai bine de un metru optzeci, cu niște mustăți mari, Îngălbenite de tutun. Era neamț și se instalase la Liège cu puțin Înainte de Primul Război Mondial. În 1914
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]