3,252 matches
-
de miel este un preparat culinar tradițional românesc, fiind una dintre mâncărurile din miel specifice sărbătorii de Paște. Ingredientele principale sunt măruntaiele de miel (ficat, plămâni, splină, inimă și rinichi), verdețuri (ceapă verde, mărar, pătrunjel, usturoi, leuștean), ouă (crude și fierte), pâine înmuiată în apă sau lapte. Măruntaiele fierte și tocate sunt amestecate cu celelalte ingrediente și condimente (sare, piper). Prapurul mielului este așezat într-o tavă, peste care se pune amestecul de carne. ul de miel este unul dintre cele
Drob () [Corola-website/Science/325786_a_327115]
-
fiind una dintre mâncărurile din miel specifice sărbătorii de Paște. Ingredientele principale sunt măruntaiele de miel (ficat, plămâni, splină, inimă și rinichi), verdețuri (ceapă verde, mărar, pătrunjel, usturoi, leuștean), ouă (crude și fierte), pâine înmuiată în apă sau lapte. Măruntaiele fierte și tocate sunt amestecate cu celelalte ingrediente și condimente (sare, piper). Prapurul mielului este așezat într-o tavă, peste care se pune amestecul de carne. ul de miel este unul dintre cele mai apreciate mâncăruri tradiționale, existând o serie de
Drob () [Corola-website/Science/325786_a_327115]
-
mostră se adaugă 7 ml metanol, 1 ml de benzaldehidă și 1 ml de acid clorhidric. Se amestecă și se agită într-un agitator mecanic până când se formează cristale. Se filtrează prin aspirație, se dizolvă cristalele în 20 ml apă fiartă care conține 1 g de bicarbonat de sodiu, se filtrează încă fierbinte, se răcește filtratul, se filtrează prin aspirație, se spală cu 5 ml amestec apă-metanol (1:2), se usucă în aer. Cristalele obținute se topesc la temperaturi cuprinse între
jrc2736as1995 by Guvernul României () [Corola-website/Law/87891_a_88678]
-
mostră se adaugă 7 ml metanol, 1 ml de benzaldehidă și 1 ml de acid clorhidric. Se amestecă și se agită într-un agitator mecanic până ce se formează cristale. Se filtrează prin aspirație, se dizolvă cristalele în 20 ml apă fiartă care conține 1 g de bicarbonat de sodiu, se filtrează încă fierbinte, se răcește filtratul, se filtrează prin aspirație, se spală cu 5 ml amestec apă-metanol (1:2), se usucă în aer. Cristalele obținute se topesc la temperaturi cuprinse între
jrc2736as1995 by Guvernul României () [Corola-website/Law/87891_a_88678]
-
întrupat și născut din Sfânta Fecioară. Ultima zi a Postului Nașterii Domnului (24 decembrie), numită Ajunul Crăciunului, este zi de post mai aspru decât celelalte zile: se ajunează până după-amiază, când se obișnuiește să se mănânce, în unele părți, grâu fiert amestecat cu fructe și miere, în amintirea postului lui Daniel și a celor trei tineri din Babilon. În alte zone, se ajunează în această zi până la răsăritul luceafărului de seară, care ne aduce aminte de steaua ce a vestit magilor
A început Postului Crăciunului () [Corola-journal/Journalistic/27675_a_29000]
-
într-o adevărată bătălie. — Așteaptă aici, îl sfătui Hiyoshi pe Naiki. Koroku, care urmărise antrenamentul, își șterse fruntea de sudoare și se duse la coliba de odihnă să bea ceva. — Puțină apă fierbinte, domnule? Hiyoshi scoase un polonic de apă fiartă și o diluă puțin, ca s-o răcească. Luă ceașca și, îngenunchind, o puse în fața scăunelului de campanie al lui Koroku. Apropiindu-se, îi șopti: — A venit un mesager din Mino, în secret. Să-l aduc aici? Sau mergeți dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
măsoare încă odată puterea cu armata lui Nobunaga, într-un alt loc. Încă pe drum, se întâlni cu cei douăzeci de mii de ostași pe care Asakura Yoshikage îi trimisese în goană să întărească apărarea Castelului Kanegasaki. Am făcut-o fiartă! își spuse Kanegasaki, regretând că urmase sfatul inamicului, dar era prea târziu. — De ce ați părăsit castelul fără luptă? strigă Yoshigake, furios, dar fu obligat să unească cele două armate și să se întoarcă la Ichijogadani. Oamenii lui Nobunaga înaintară până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
a dus, a Împărțit la oamenii de la care a luat lucrurile și s-a dus repede să-mi cumpere bucățica aia de pâine și cu lapte, ca să mă hrănească... — Din cauza bolii nu puteați mânca nimic? — Nu, nu, doar apa aia fiartă. Apoi, ce să spun, orășelul a fost bombardat de două ori: o dată de ruși, o dată de nemți. Pe acolo treceau des armate, că era o localitate care lega Vinița de Moghilău, și au fost nimeriți oameni - nu mulți, dar ne-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Eram Înfricoșată de ce am văzut: mâini, picioare... - am fugit și am zis că nu mai trec niciodată pe acolo... Cum decurgea o zi tipică la Djurin? — O zi tipică... Dimineața ne sculam, eram fericiți că ne sculam, beam apa aia fiartă și ieșeam după cartofi, după surcele, să fim activi, ca să fim și noi folositori părinților și ne Întorceam seara. Nimeni nu ne cerea socoteală, să ne Întrebe unde am fost, ce am făcut, dacă am mâncat sau nu, fiecare era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Nistrului, Împrejmuit cu sârmă ghimpată și păzit de ostași. Mâncarea pe o săptămână se dusese, altceva n-am mai avut, deci trebuia să ne căutăm de mâncare. A Început un fel de troc: se schimbau lucruri contra oale cu cartofi fierți... Ăsta era sistemul. Pe durata transportului până la Mărculești s-a Întâmplat ceva deosebit În tren? Nu țin minte. Evident, sunt convins că au fost, căci eram prea mulți și erau și mulți bătrâni, dar mie nu mi-au rămas În
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
am Încercat s-o convingem, și tata, și mama... Nu a fost chip - a spus: „Eu nu pot să merg... și dacă mă luați am să mor pe drum; vă mulțumesc că mi-ați mai adus o cană cu apă fiartă” - ăsta era unicul produs alimentar; nu exista nimic să mănânci, ceva cald... doar bucăți de sfeclă și apă fiartă... Țin minte că au venit niște cunoscuți rădăuțeni care știau că tata este meseriaș și i-au zis: „Natan, tu ai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
merg... și dacă mă luați am să mor pe drum; vă mulțumesc că mi-ați mai adus o cană cu apă fiartă” - ăsta era unicul produs alimentar; nu exista nimic să mănânci, ceva cald... doar bucăți de sfeclă și apă fiartă... Țin minte că au venit niște cunoscuți rădăuțeni care știau că tata este meseriaș și i-au zis: „Natan, tu ai putea să rămâi aici la Iampol, să te angajezi la fabrica de zahăr ca meseriaș; ar fi o soluție
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Și am plecat... De la Iampol am ajuns la Crijopol. Aici situația n-a fost așa dramatică, În sensul că am fost găzduiți Într-o școală și unde, de bine, de rău, veneau oamenii pentru schimb și se puteau obține cartofi fierți... Dar nu a durat mult, pentru că a doua zi iar am plecat și am ajuns la un sat care se numea Țibuliovca*... Acolo ne-am adăpostit Într-un grajd și niște ucraineni ne-au spus că evreii din partea locului au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
personal (că noi nici unul nu puteam să ne mai mișcăm) cu un sac de cartofi, cu două puduri de cartofi. Când am văzut noi așa ceva, am zis că l-am apucat pe Dumnezeu de picioare... Cartofii ăia, și cu apă fiartă... Eram deja salvați... Și ca să mai facă un gest frumos, ne-a mai adus o burtă de vită cu toată mizeria În ea. Mama, când a văzut-o - ea În viața ei n-a lucrat, n-a gătit -, a zis
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
dat, deja se topise zăpada, venise primăvara și țăranii aveau nevoie de muncitori - și tata, dacă era un profesionist, a obținut dreptul să acopere cu tablă un acoperiș... Și pentru prima dată după 6-8 luni de când mâncam numai cartofi, apă fiartă și sfeclă furajeră, am fost invitați la masă... Ucrainenii sunt foarte ospitalieri... Tata, fiind maistru, stătea În capul mesei și noi, doi băieți, și ne-au dat borș cu carne, de am zis că suntem În rai. Mai sunt și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
această localitate din partea administrației românești de la Moghilev. Deci noi aveam aprobare - nu eu, părinții sau probabil cei din convoi -, dreptul să ne așezăm În Șargorod. Doamna aceasta care ne-a cules, ne-a hrănit, care ne-a dat ceai, apă fiartă și așa mai departe a Început să meargă cu mine prin casele oamenilor și prima care ne-a primit a fost o studentă la medicină. Nici ea nu era din partea locului - ea era din Moghilev și s-a strămutat la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
fără plată sau răsplată. Uneori cei de la conducerea colhozului Îi mai dădeau tatălui meu - și cred că aceasta se Întâmpla cu toți muncitorii - câte ceva, și anume, În general roșii verzi, gogonele... Și am trăit foarte multă vreme cu aceste gogonele fierte, care la ora aia erau ceva... Populația ucraineană nu vă ajuta? Știți, povestea cu ajutatul este ceva foarte vag și În condiții greu de imaginat astăzi... Mi-amintesc un lucru... Și sunt sigură că a fost un ajutor absolut ferm
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
m-am Îmbolnăvit pentru că am mâncat... În lagăr nu ați fost bolnavă? Am avut febră tifoidă o perioadă, mama a avut și ea febră tifoidă... Cum vindecați febra tifoidă? Se vindeca cu mijloace locale: să nu mănânci, să bei apă fiartă... Primul s-a Îmbolnăvit tatăl dumneavoastră? Da, de tifos... Tifosul este o boală pe care o transmit păduchii. Fusese la o piață, că exista o piață În incinta lagărului și ucrainenii puteau veni să-și vândă produsele acolo. Tata s-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
luau la munci forțate. Și eu am fost luat la muncă forțată, În afara ghetoului, după ce m-am refăcut... Se construia un pod peste Nistru, Între Atachi și Moghilev, și țin minte că acolo Îți dădea și ceva de mâncare: apă fiartă În care erau presărate fire de mălai - fire, nu așa... Asta era mâncarea și nu știu de ce lumea Îi spunea gir sau cir... La munci forțate mergea și mama dumneavoastră? Nu, mama nu, numai bărbații. Cum să vă spun, era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ziua de mâine. Că mâncare nu ne dădea. Deloc. Săptămânal primeam 100 grame de pâine... Aveam 29 de kilograme, oase și piele pergament. Am spus: fie ce-o fi. Nu mă puteam mișca, stam acolo, iar el Îmi aducea apă fiartă. Peste cinci zile au intrat armatele engleze și americane. Am auzit mitraliere, SS-iștii au luat-o la fugă spre cazarma lor... Cei care puteau să se miște au Început să fugă după SS-iști - fugeau vreo 20.000 de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Și am mâncat și carne de câine, că era cu păr, cu gheare... Dar nu puteai să nu mănânci, că mureai. Dar, vă spun, un coleg ne-a arătat: „Uite, bă, ce-i În farfurie”. Penisul era cu testicule - atârnau. Fiert, i-adevărat, dar se menținea, se vedea că nu era de animal, ci de om. Nu mai vorbesc că am găsit și degete de la picioare și de la mâini... Am găsit ochi În mâncare. Nu prea aruncau ei ochi de animale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Nu avea zahăr. Dar era ceai. La prânz erau două feluri de mâncăruri: Perlkartoffeln și Schalenkartoffeln. Schalenkartoffel Însemnau cartofi curățați. La Început era destul de des, porția asta de mâncare cu Schalenkartoffeln tăiați În trei-patru, depinde cât de mare era cartoful, fierți, cu sare... Era ceva ca În rai. Perlkartoffeln erau cartofi necurățați, spălați cu furtunurile, curățați. Erau extraordinari - porția era mai mare, că mâncam cu coajă. Ei, dar seara era de-a dreptul de necrezut. Seara ne dădea un fel de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
un cazan propriu În care se Încălzea apa. Ne-au dezbrăcat În pielea goală și toți am depus toate hainele. Asta nu deodată, că nu Încăpeau - pe echipe. Și toate hainele au fost dezinfectate. După ce au trecut prin apa aia fiartă... Între timp, pe noi ne bărbiereau. Cum era bărbieritul? Dacă avem frizer? Bineînțeles, Întotdeauna se găseau doi-trei care, pentru o porție de mâncare În plus, ne bărbiereau. Ne-au dat niște lame de ras vechi, folosite și răsfolosite - s-au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
internă și o bucătărie externă. Bucătăria externă era pentru SS, și asta era pentru noi. Nu spre cinstea lor, ci dimpotrivă, spre disperarea lor, să știi că mare diferență nu era. Să zicem că era Schalenkartoffeln - erau cartofi curățați, tăiați, fierți și ți se dădeau Într-un vas. Nemții aveau niște gamele cam așa de Înalte, de forma unui fel de corn cu capac. Ăla era plin cu cartofi. Aveau o tocăniță cu câteva bucățele de carne. El turna sosul peste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
care o înconjurau se găseau și mesteceni înalți, cu coaja lor albă, te întrebai cum de crescuseră pe-aici acești arbori de câmpie... Încetul cu încetul, în timp ce Petrică întindea masa și scotea din rucsac pui fripți, mujdei de usturoi, ouă fierte, cozonacul și sticlele cu vin și cu apă, privirea mea se deschise în sfârșit îndrăzneață și se holbă la chipul Matildei. Ea nu mă văzu la început, se uita flămândă în jur, și cu toată puterea sufletului meu încercai s-
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]