1,291 matches
-
frați, călugări amîndoi, Chirii și Metodiu, încep evanghelizarea populațiilor balcanice. Hotărîrea luată de Ratislav (prințul Moraviei), de a-și creștina poporul sub semnul Bisericii din Orient, este determinată, fără îndoială, de considerente politice, într-adevăr, în lupta permanentă cu regatul franc, el este prea puțin doritor să accepte ca propriul său popor să fie evanghelizat de misionarii veniți din Germania, care ar fi putut stabili în Moravia influența francă. Oricum, Chiril și Metodiu vor da Bizanțului un impuls și o forță
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
fără îndoială, de considerente politice, într-adevăr, în lupta permanentă cu regatul franc, el este prea puțin doritor să accepte ca propriul său popor să fie evanghelizat de misionarii veniți din Germania, care ar fi putut stabili în Moravia influența francă. Oricum, Chiril și Metodiu vor da Bizanțului un impuls și o forță de pătrundere considerabile, prin traducerea Bibliei în dialectul slav vorbit de moravi, creînd, întru aceasta, o scriitură cea glagolitică și celebrînd liturghia în această limbă, ceea ce asigură predicii
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
pătrundere considerabile, prin traducerea Bibliei în dialectul slav vorbit de moravi, creînd, întru aceasta, o scriitură cea glagolitică și celebrînd liturghia în această limbă, ceea ce asigură predicii lor un succes imediat. Este o scurtă victorie a Bizanțului, e adevărat! Influența francă e deja atît de puternică încît, pentru a asigura perenitatea operei lor, cei doi frați trebuie să ceară sprijinul Papei. Ceea ce nu însemnă că, puțin mai tîrziu, instalarea clerului franc în Moravia nu a avut loc, însoțită de expulzarea discipolilor
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
imediat. Este o scurtă victorie a Bizanțului, e adevărat! Influența francă e deja atît de puternică încît, pentru a asigura perenitatea operei lor, cei doi frați trebuie să ceară sprijinul Papei. Ceea ce nu însemnă că, puțin mai tîrziu, instalarea clerului franc în Moravia nu a avut loc, însoțită de expulzarea discipolilor lui Chiril și Metodiu și de revenirea Moraviei sub jurisdicția roma nă. Influența bisericii grecești a început, totuși, să se afirme în teritoriile populate de slavii de sud. În același
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
minister de finanțe", al cărui responsabil controlează toate sursele intrărilor fiscale, inclusiv ale bunurilor împăratului. Toate acestea nu pot decît să favorizeze o activitate economică stimulată, de altfel, de reluarea unei activități ofensive în Mediterana, de greutățile întîmpinate de concurenții franci și arabi ai puterii bizantine, ca și de creșterea demografică, care pare să caracterizeze, în secolul al XI-lea, partea europeană a Imperiului, determinînd dezvoltarea a numeroase orașe: Tesalo-nicul, Corintul, Teba, Sparta, Patras etc. Artizanatul se dezvoltă și el, mai
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
salvare posibilă împotriva atacurilor longobarzilor. Carol refuză categoric să intervină împotriva acestora din urmă, care-i fuseseră aliați împotriva musulmanilor din Provența, cererea Papei, însă, pune în lumină locul pe care îl ocupă deja în Europa stăpînul real al "Regatului franc". Pepin cel Scurt, rege al francilor După moartea lui Carol, în 741, regatul este împărțit între cei doi fii ai săi: Carloman și Pepin (supranumit "cel Scurt", fără îndoială din cauza micii sale înălțimi). Primul moștenește intendența Palatului Austrasiei, întregită cu
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
bunul plac și nici să vorbească în capitulariile lor de "regatul lor". Urmînd exemplul tatălui lor, ei susțin cu întrega lor putere misiunea de evanghelizare a Sfîntului Bonifaciu în Turingia, în Hessen și Bavaria. La îndemnurile acestuia din urmă, Biserica francă este reorganizată, iar problemele iscate de confiscările de bunuri ale Bisericii de către Carol Martel sînt, în sfîrșit, rezolvate. În 747, Carloman hotărăște să-și termine zilele într-o mănăstire și, ca atare, intră, ca simplu călugăr, la Monte-Cassino, lăsîndu-i fratelui
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
confiscările de bunuri ale Bisericii de către Carol Martel sînt, în sfîrșit, rezolvate. În 747, Carloman hotărăște să-și termine zilele într-o mănăstire și, ca atare, intră, ca simplu călugăr, la Monte-Cassino, lăsîndu-i fratelui său întreaga putere. Stăpîn al Regatului franc, Pepin nu are, însă, nici un alt titlu, în afara celui de Majordom al Palatului lui Childeric III. Începînd cu 749, mesagerii pornesc spre Roma pentru a-1 întîlni pe noul Papă Zaharia, în vederea unei schimbări de dinastie. Conjunctura este cu atît
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Împăratul Răsăritului, Leon III, din cauza disputei iconoclaste, este lipsit de ajutor în fața atacurilor longobarde. Evenimentul este plin de consecințe. Pentru prima oară, succesorul Apostolilor face apel, în apărarea sa, la un prinț care nu este urmașul lui Constantin. Sosirea ambasadorilor franci la Roma coincide și cu cea a unui ambasador longobard, Aistulf, care pare hotărît să continue politica agresivă, abandonată pentru scurt timp, a predecesorului său Liutprand (cel care, în 725, îi va izgoni definitiv pe bizantini de la Ravenna). Fără îndoială
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
teritoriile cucerite. Din Galia sosesc doi soli însărcinați să-1 conducă pe Papă la Pepin. În drumul său, Ștefan II se oprește la Pavia, unde primește refuzul categoric al regelui longobard la ultimatumul imperial, după care-și urmează calea spre capitala francă, unde stă o bucată de vreme în compania lui Pepin, pe domeniul său de la Ponthion, instalîndu-se, în cele din urmă, la mănăstirea Saint-Denis. Acolo îl va unge el însuși pe noul rege devenit, în virtutea titlului de patriciu al romanilor, protector
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
sale. A întregit, printre alele, în regatul său, și opera lui Carol Martel. Cu ajutorul vizigoților, el i-a alungat pe musulmani din Septimania. A reușit să-i elimine pe ducii de Aquitania, mereu doritori să se elibereze de tutela regilor franci din nord. Saxonii redevin un popor tributar și relațiile cu ducele de Bavaria rămîn bune. Cînd primul suveran carolingian moare, în 768, regatul franc, unul dintre marile regate barbare ale Occidentului, pare a fi atins apogeul puterii sale. Carol cel
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
reușit să-i elimine pe ducii de Aquitania, mereu doritori să se elibereze de tutela regilor franci din nord. Saxonii redevin un popor tributar și relațiile cu ducele de Bavaria rămîn bune. Cînd primul suveran carolingian moare, în 768, regatul franc, unul dintre marile regate barbare ale Occidentului, pare a fi atins apogeul puterii sale. Carol cel Mare și expansiunea francă Fidel obiceiului francilor, înainte de a muri, Pepin și-a împărțit statele între cei doi fii ai săi: Carol, care stă
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
redevin un popor tributar și relațiile cu ducele de Bavaria rămîn bune. Cînd primul suveran carolingian moare, în 768, regatul franc, unul dintre marile regate barbare ale Occidentului, pare a fi atins apogeul puterii sale. Carol cel Mare și expansiunea francă Fidel obiceiului francilor, înainte de a muri, Pepin și-a împărțit statele între cei doi fii ai săi: Carol, care stă la Nyon, și Carloman, care stă la Soissons. Împărțirea corespunde atît de puțin decupajelor obișnuite ale Regatului francilor, încît contemporanii
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
primăvara. Sarcina este cu atît mai complicată cu cît triburile saxone au în fruntea lor șefi hotărîți și valoroși, care resping creștinismul și rezistă cu disperare dominației carolingiene. Cel mai de temut este Widukind, care zdrobește, în 782, o armată francă, dar este înfrînt, trei ani mai tîrziu, și constrîns să vină să depună jurămînt de credință la Attigny, reședință regală în Ardeni, unde primește, de altfel, și botezul lui. Țara saxonă este mai apoi supusă ocupației france și unei evanghelizări
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
782, o armată francă, dar este înfrînt, trei ani mai tîrziu, și constrîns să vină să depună jurămînt de credință la Attigny, reședință regală în Ardeni, unde primește, de altfel, și botezul lui. Țara saxonă este mai apoi supusă ocupației france și unei evanghelizări obținute prin teroare: orice refuz de botezare, orice violare a bisericii sau chiar orice atentat neînsemnat la adresa religiei creștine sînt pedepsite cu moartea. Rezultă din aceasta, în 793, o revoltă generală care se manifestă prin distrugerea bisericilor
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
secolului, Saxonia este, în sfirșit, liniștită. De acum înainte, frontiera orientală a lui Regnum Francorum se află de-a lungul Elbei. Între gurile Rinului și estuarul fluviului Weser, în Frisia, alte triburi pâgîne, apropiate de saxoni, amenințaseră multă vreme frontierele france. Refractari evanghelizării, frizonii îl făcuseră, în 754, prizonier și-1 martirizaseră pe Sfîntul Boni-faciu. Tutela francilor asupra teritoriului lor era doar teoretiă și, de aceea, în 784, ei s-au alăturat revoltei saxone. Va fi ultina manifestare a independenței lor
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
mai puțin reușită. În 778, la chemarea guvernatorului Barcelonei, revoltat împotriva emirului de Cordoba, trece în peninsulă cu două armate, asediază fără succes Saragossa și se retrage, în cele din urmă la vestea unei răscoale în Saxonia. În timpul retragerii, ariergarda francă, pe care o conduce ducele Mărcii de Bretania, Roland, este masacrată în defileul Roncevaux de muntenii basci. În timpul următoarelor două decenii, Carol reușește să ocupe totuși principalele orașe ale Cataloniei Gerona, în 795, Barcelona, în 801, Tortosa, în 811 și
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
orașe ale Cataloniei Gerona, în 795, Barcelona, în 801, Tortosa, în 811 și să stabilească între Pirinei și Ebru o zonă controlată de franci Marca Spaniei. De asemenea, numeroasele expediții împotriva bretonilor, la fel de puțin dispuși să vadă Armorica supusă regatului franc, nu duc, la sfîrștul secolului, decît la întărirea Mărcii Bretaniei. În sfîrșit, Carol trebuie să organizeze, la finalul domniei, apărarea coastelor regatului său împotriva incursiunilor celor care încep să fie cunoscuți sub numele de Northmanni adică normanzi și care nu
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
lor pe coastele de nord și vest ale Galiei se repetă în fiecare an. Pentru a încerca să-i oprească, Imperiul lui Carol cel Mare Carol va crea în nordul Elbei Marea Normanzilor, însă mijloacele navale de care dispune regatul franc sînt insuficiente pentru a-i împiedica pe scandinavi să vină regulat să jefuiască țara. Odată cu dezmembrarea Imperiului, pericolul normand va deveni una dintre principlele preocupări ale urmașilor lui Carol. Restaurarea Imperiului de Apus La sfirșitul secolului al VIII-lea, Carol
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
secolului al VIII-lea, Carol cel Mare se află în fruntea unui imens Imjeriu care se întinde de pe malurile Elbei pînă pe cele ale Ebrulu și care înglobează, așadar, cea mai mare parte a Occidentului. Centrul de gravitație al puterii france, fixat altădată de Clovis în Ile-de-France, se află la acea vreme între Meuse și Rin, în regimea de unde își trage obîrșiile familia carolingiană. Tot acob se va instala și Carol cel Mare, mai întîi temporar, apoi definitiv, începînd cu 806
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Saxonia pentru a-i implora ajutorul și protecția. Reiese limpede că, prin aceasta, Carol a devenit arbitrul lumii occidentale. Prăbușirea Papalității, eclipsa lentă a Imperiului de Răsărit în Bizanț, Constantin VII a fost, să ne amintim, înlăturat fac din monarhia francă singura garantă a lumii creștine, iar din Carol urmașul firesc al lui Constantin. În acesta calitate, de apărător al creștinătății de Apus, regele franc va porni pe drumul către Roma, unde, patriciu al orașului, este chemat să judece o neînțelegere
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Imperiului de Răsărit în Bizanț, Constantin VII a fost, să ne amintim, înlăturat fac din monarhia francă singura garantă a lumii creștine, iar din Carol urmașul firesc al lui Constantin. În acesta calitate, de apărător al creștinătății de Apus, regele franc va porni pe drumul către Roma, unde, patriciu al orașului, este chemat să judece o neînțelegere care opune pe Leon III acuzat de supușii săi de fals jurămînt și adulter -aristocrației romane. Luîndu-și rolul în serios, el conduce personal ancheta
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
avut timp să se realizeze, Nikc-phoros detronînd-o pe Împărăteasă și uzurpînd puterea imperială în Orient (802). Carol va rămâne, deci, "screnissim Augustus, încoronat de Dumnezeu ca mare și pașnic împărat, guvernînd Imperiul Roman și, prin mila lui Dumnezeu, rege al Francilor și Longobarzilor". Totul lasă de înțeles că el a văzut în acest titlu mai ales o nouă onoare, un fel de încununare a "carierei" sale, mai puțin adevărată, poate, decît coroana de fier a regilor longobarzi. Contemporanii atestă că, deși
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
sa. Dispozițiile succesorale luate în 806 de către Carol dovedesc, dacă mai era nevoie, că Împăratul nu-și consideră titlul decît ca pe o onoare personală, iar Imperiul ca pe-o realizare momentană, menită a dispărea odată cu el. După vechea tradiție francă, el prevede, într-adevăr, împărțirea statelor sale celor trei fii ai săi, fiecare guvernîndu-și propriul regat, în bună înțelegere cu frații săi. Cît despre titlul imperial, nici nu mai poate fi vorba. Dacă Imperiul a supraviețuit fondatorului său, aceasta a
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
nici nu mai poate fi vorba. Dacă Imperiul a supraviețuit fondatorului său, aceasta a fost o pură întâmplare. În 810, Pepin, cel de-al doilea fiu al lui Carol, moare, urmat în 811, de fratele său mai mare, Carol. Nobilii franci îl forțează pe împărat să-și asigure succesiunea. Ca atare, în 813, cedînd insistențelor marilor nobili și clerici de la curte, Carol cel Mare îl încoronează împărat pe cel mai tînăr dintre fiii săi, Ludovic care va fi supranumit cel Pios
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]