1,464 matches
-
grele, încărcate, apăsătoare, nu mă lasă să dorm, să mănînc, nu pot să mă uit pe geam sau să privesc în jurul meu și, în general, habar n-am cine sînt. Simt cum mă scap printre degete, cum alunec într-un hău din care abia mai pot să ies. Îmi spun mereu, conștiincios, că viața asta e una singură, n-am primit șapte ca să-mi permit luxul să huzuresc, să irosesc, ci doar una, de care, totuși, trebuie să mă bucur. La
După ziua de miercuri by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13195_a_14520]
-
mare/ și an copite aurite o vei implora să danseze/ peste ceea ce numai viața nu s-a numit.// aȚe duci să-ți ăntămpini destinul?/ Atunci nu-ți uită biciul!a// Mai devreme sau mai tarziu/ tot te vei ăntoarce/ an hăul din care ai fost izgonita/ pentru plăcerile fierbinți ale lui ăăncaseaz-o și p-astaă/ sau ăintră-n istorie cu dulceața". (Septembrie sau mai bine pe ger). ăncercările de reconstituire a lumii nu se pot produce decât pe un plan ficțional. Din această
Solitudinea Marianei Marin by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17481_a_18806]
-
Răzvan Mihai Năstase În fața volumului unui debutant în poezie, întotdeauna se cască un hău. Neexistând un orizont de așteptare alimentat de volumele precedente, o oarecare temere și dezorientare există. De aceea, de îndată, mici beculețe se aprind în mintea cititorului: se numește Violeta Ion, deci e o doamnă, deci poate că scrie siropos, cine
Mart(ir)a by Răzvan Mihai Năstase () [Corola-journal/Journalistic/9923_a_11248]
-
neputrezite/ în cenușa de la moarte/ Să nu mai fie trăite.// Spaima lor fă-o pierdută/ Sau de nu, o rătăcește/ Poate vine și se culcă,/ Să vedem cine-o trezește?// Arde, doamne, necredința/ Așezată-n vârful scării/ Și aruncă-n hău căința/ De la lacrima tăcerii". Stimate domn, citesc din timp în timp versurile pe care mi le trimiteți cu nădejdea unui ajutor, de publicare, de scoatere la lumină. Nu fac decât să pun sub privirile cititorului, și el singuratic, neputincios și
Actualitatea by Simona Dăncilă () [Corola-journal/Journalistic/8321_a_9646]
-
extremist, dar să li se dea bulgarilor, așa se va întâmpla! (Drept dovadă, astăzi la Sofia se bea șampanie, iar la București doar pelinul de la "cina creștină"!) Dacă "The Times" ori B.B.C. spun că România nu va intra cât îi hăul în Uniunea Europeană, să fim siguri că nu vom intra - asta dacă nu vom reboteza proprietatea de la Butimanu a "Tribunului" în "Spațiul Schengen"! Probabil că în spatele politicii uluitoare a lui Ion Cristoiu, ca și în al multora din votanții lui Vadim
Stafia are pulsul mărit by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16550_a_17875]
-
e mai acută, cu atît sporesc învolburările materiei, rupturile și convulsiile unui real căruia atmosfera de convenție îi biciuie energiile secrete, ațîțîndu-l. Lascivitatea atinge note barbare: "în trupul tău proaspăt urlă fiare flămînde și sîngele fierbe precum/ dogoarea țîșnită din hăuri, împinsă de flăcări spre cer,/ cine îți soarbe extatic suflarea și cine, cînd stelele ard înghețate,/ se-nalță cu tine în slavă și zboară cu aripi de fier?". Semnificativă e înscrierea acestei insurgențe a concretului în peisajul algid al Nordului
Realul ca imaginar by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15586_a_16911]
-
în flăcări.// Deocamdată, doar Bach îmi mai suflă ceva,/ din ce s-a scăpat să-i dezvăluie Domnul/ la ultima lor Consultație./ Oricum, te las, prietene, îmi spune el,/ să te-ntinzi pe targa asta a orgii mele./ Am destule hăuri în mine, destule leagăne.// Ce va fi mîine " vom afla mîine" (Passacaglia). Razele imaginilor resignat-provocatoare conturează o boltă grandioasă pe care tot ele o străpung. Intervine însă o anume ezitare. Pe de-o parte, rebeliunea autorului aduce o solidarizare crispată
De la "cumințenie" la necumințenie și înapoi by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12489_a_13814]
-
are efectul unui drog. Dacă nu apelezi la alt fel de droguri care să contracareze, trebuie să aștepți după organism să-și reintre în ritmul propice pentru a se putea relaxa. Te plimbi pe o punte îngustă încercînd să ignori hăul de sub tine, licărul agoniei, delirul, murmurul ademenitor al morții... Umblam fără țintă prin răsăritul urcînd peste cvartale de blocuri, mașini, tramvaie, oameni-insecte mișunînd în colo și încoace aferați, dar în fapt fără nici un fel de treburi. Mă străduiam să nu
Oameni și insecte by Radu Aldulescu () [Corola-journal/Journalistic/14334_a_15659]
-
morții... Umblam fără țintă prin răsăritul urcînd peste cvartale de blocuri, mașini, tramvaie, oameni-insecte mișunînd în colo și încoace aferați, dar în fapt fără nici un fel de treburi. Mă străduiam să nu pășesc în gol, să nu iau în seamă hăul de sub mine, socotind banii pe care-i aveam la mine, ceva mai mulți ca de obicei, fiindcă în dimineața aceea luasem salariul. M-a acostat atunci o țigancă cu un sugar în brațe, prins peste umăr într-o eșarfă ca
Oameni și insecte by Radu Aldulescu () [Corola-journal/Journalistic/14334_a_15659]
-
să intrăm. Trebuie că deschisese de nici un sfert de oră. Eram primii clienți ai zilei, singurii din tot localul. După ce ne-am așezat am început să simt cum mă scufund și tind să mă desprind de propriu-mi trup. Somnul, hăul de sub mine ridicîndu-se și era ca și cum aș fi alunecat de pe puntea aceea îngustă și în cădere m-aș fi prins cu mîinile. Mă ridicam, îmi restabileam cu greu echilibrul, văzîndu-mă că un animal de povară îngenunchiat în glod, eventual ca
Oameni și insecte by Radu Aldulescu () [Corola-journal/Journalistic/14334_a_15659]
-
în cuvinte și fraze ceva imposibil de fixat în cuvinte și fraze, cum ar fi bunăoară miracolul cotidian al unei dimineți însorite, aflat în permanență dincolo de experiență și analiză și uite-mă umblînd pe o punte îngustă și povestind despre hăul de sub mine. De sub noi toți de fapt. Povestesc în nădejdea precară că voi fi crezut. Unora le e de ajuns povestea mea, iar aceștia sînt foarte puțini. Ceilalți n-ar catadicsi să mă asculte nici dacă mi-aș da drumul
Oameni și insecte by Radu Aldulescu () [Corola-journal/Journalistic/14334_a_15659]
-
din afara Romei, împușcat în cap, cu un revolver alături și ținînd în mînă o foaie de hîrtie pe care fusese mîzgălit lapidarul mesaj: Viața nu poate fi suportată". Variety semnalase incidentul, sub titlul "Un film rău l-a tras în hău pe un critic pămpălău", și chiar dacă exista o explicație alternativă pentru sinucidere (recenzentul tocmai fusese părăsit de soție și copii), era limpede că principalul element care contribuise la declanșarea tragediei fusese contactul cu turul de forță nihilist al lui Ortese
Jonathan Coe - Casa somnului by Radu Paraschivescu () [Corola-journal/Journalistic/15650_a_16975]
-
rezumată la o simplă negație, ori la deteriorarea mecanismelor vitale, această extincție, în orice ipostază ar fi descrisă, reprezintă o deschidere - energic, deși simplu, operată: "și eu am visat să fiu al tău mire/ nepărăsit pe munții din suflet/ deasupra hăului levitând/ pe aripi de porumbiță neînjunghiată/ și eu am crezut că noaptea nunții/ nu se va sfârși niciodată/ că-mi voi lepăda pielea de om/ pentru inima de raze" (Poezia II). Dumitru Chioaru pare a scrie fad și sfielnic, dar
Noblețea discursului by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/7346_a_8671]
-
Dar nu l-a bătut, pentru că animalul ține minte și se răzbună „când ți-e lumea mai dragă”, își amintește el, iar dac-o face chiar în faielbac „te-a văzut Dumnezeu. Nu-ți mai stă la potcovit cât e hău și pământu’”, zice Costel cu aerul covaciului cu experiență. Într-una din zile a venit un domn cu o iapă sport de rasă hanoverană la potcovit. Își amintește că era atât de nărăvașă încât nu s-a putut apropia nimeni
Agenda2005-37-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/284187_a_285516]
-
la focul partizanilor din stână dac-ai fi un blues cald și aromitor cu care să îmi blochez timpanul ți-aș spune să mâncăm împreună o casă de păpuși din ciocolată cu chilli precum hansel și gretel căzuți cuminte în hăul vrăjitoarei cu un singur ochi firește tu știi că o fabrică de chibrituri poate oricând exploda în noi pe timp de două săptămâni o să ne sincronizăm ceasurile la ora opt fix a propus el și o să șoptim versurile cele mai
Ospățul alchimic by Ruxandra Cesereanu and Andrei Codrescu () [Corola-journal/Imaginative/9745_a_11070]
-
vântului de primăvară. Vasile și bufnița Prietenul meu, Vasile, Se scălda în cuvinte latine Precum lebăda în ape adânci. Si, într-o noapte, înotând pe Străzi înguste, întortocheate și lungi În față-i apăru bufnița. Ochii ei ca și ai hăurilor Se măriră și începură să strălucească. Asemenea stelei care apăru undeva Pe cer, undeva, cred în sud În acel îndepărtat colț al lumii În care cuvintele latine se strecor Prin unghere și se șoptesc singure Amo, amo, amare. Vasile, prietenul
Istorii by Doina Cetea () [Corola-journal/Imaginative/2765_a_4090]
-
terenului minat la fiecare pas, în ciuda amenințărilor pe care le presimțim, nu se produce nici o explozie de lirism. Iată un slalom incredibil: ,și încă vă mai spun:/rușinea este singura sursă/de energie/ce îmi alimentează viața/viața mea - cât hăul./ mi-e lene să mă sinucid//dar ce rost mai are//să vă șantajez//cu sinceritatea mea//decât să ridic două degete ca să răspund corect la întrebările profunde//ale existenței//mai bine-două degete//să mi le bag pe gât". Și
Cercul poeților în curs de apariție by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Imaginative/10039_a_11364]
-
Lucian Vasiliu M-au trezit avioanele. Ca niște cuvinte cu aripi. Nu erau de hârtie, precum odinioară, în copilărie, în parc, la Geamie. Nu erau de la firma „Aerostar” din Bacău (unde sunt un fel de acționar-terestru-bacovian) Traversau haturi, hăuri, prăpăstii, frontiere dinspre Țările Baltice spre Atena dinspre deșertul Gobi spre Universitatea din Cernăuți... I Deasupra noastră, cer de stele ca într-o pagină manuscris, eminesciană. Văzduh cu pictograme și rune, în alfabet hitit, ebraic, etrusc, biblioteci în templul Soare-Apune
SIMFONIA A 14-A SAU LISTA LUI VLADIMIR PUTIN by Lucian Vasiliu () [Corola-journal/Imaginative/2406_a_3731]
-
un murmur. Prefăceți-vă că mă auziți. "No way, Jose! No way!" Stau pe marginea ascuțită a lumii, cu pantalonii suflecați și picioarele goale. De cînd cu necazul la fascia plantaris tălpile mele sînt foarte sensibile așa că simt dureros de apăsat hăul de dedesubt. Îmi legăn picioarele și murmur: Some lives ago, One death ahead. Din stînga - suflă o muzică de caterincă. Din dreapta - bate ușor grindina. Miroase a haită. Caterincă: Trecutul meu tocmai a început Cu pași mărunți, tăcuți, dar fără milă
POEZIE by Dorin Tudoran () [Corola-journal/Imaginative/13980_a_15305]
-
va veni de sus ori de jos. Dar asta nici nu mai contează. De cînd cu histerical disphonia, e o liniște desăvîrșită. "Deschizi gura și nu se întîmplă nimic", spune prietena mea Linda. Adevărul devine cu totul imaginar. El umple hăul de sub privirea mea, stă în gura mea ca un pumn de cîlți pe care nu-l pot scuipa. S-a lăsat liniștea. Aud timpul trecînd, îl simt cum îmi frige vîrful urechilor. Deschid gura și nu iese nimic. Prietena mea
POEZIE by Dorin Tudoran () [Corola-journal/Imaginative/13980_a_15305]
-
sunt culcate de furtunile iernii. Și... calc cu piciorul stâng în Spania! Ei și! Și rămân cu dreptul în Franța. Și merg prin două țări în același timp. Aș putea ajunge astfel până la Atlantic de n-ar fi vârfurile, apele, hăurile Pirineilor. Mă întorc cu stângul prin Franța, cu dreptul prin Spania. Ce-a mai rămas din aceste frontiere de vreme ce pot fi trecute dintr-o parte într-alta, înainte, înapoi, în cerc, în zig-zag? În bătaie de joc! Ca și cum între aici
Din Carnetul unui Pierde-Țară by Paul Diaconescu () [Corola-journal/Imaginative/13370_a_14695]
-
Și-aș fi poate ca tine, De-a pururi nevăzută. Dar nu aș ști vreodată Dacă suntem aproape, Până când nu ar trece Prin noi același înger. Pe cale Eu știu fără să știu Cum pot ajunge Până la tine, însă dorul Mă-aruncă-n hău, Mă nimicește. Suntem și nu suntem Mai împreună Ca niciodată azi, Dar ochii singuri Te caută în van, Dând roată lumii... De ce când îmi vorbești, Trecând prin gânduri, Ca boarea mării, eu încă mă tângui Că nu aud lumina Vocii
Poezie by Monica Pillat () [Corola-journal/Imaginative/9877_a_11202]
-
care pleacă Spre alte orizonturi. Alter-ego Virginiei Woolf Ar fi oare posibil Să ne-ntâlnim în scris, Când deschizându-mi cartea, Ca pe-o fereastră-n noapte, Să-mi iei sufletu-n mâini? Cuvintele pe pagini Te-ar apăra de hău, Așa cum te veghează, Din poze vechi, cei duși. Apoi te-ar prinde dorul Să intri-n mintea mea Ca-ntr-o împărăție Uitată în demult. Coloanele de cuget Ideile - statui, Fantasma bibliotecii, Și fluturii de fum Și-ar răspândi în
Poezie by Monica Pillat () [Corola-journal/Imaginative/9877_a_11202]
-
arată mereu un alt tu, un altul de câte ori deschid ochii. Cuvintele mele întreabă, nu eu nu eu care aud cu întreaga ființă simt cu auzul, gust, ating, suspend peisaje care au lunecat dincolo de orizont. Pod peste apă și păienjeniș peste hău bucuria adăugată la bucurie răspunsul, poate, salvator la ghicitoare când va fi timpul
Tu cine ești? by Ioana Ieronim () [Corola-journal/Imaginative/3938_a_5263]
-
veți ajunge la concluzii cât se poate de interesante. Veți observa contradicții uluitoare între ceea ce crede românul despre corupție și felul inept în care același român se repede să-i voteze pe cei mai corupți dintre politicieni. Veți vedea ce hău se cască între dorința de a avea un loc de muncă și disprețul față de singurii capabili să creeze locuri de muncă: investitorii mici și mijlocii. în fine, veți fi uluiți să observați că toate aceste sondaje nu sunt interesate să
Șiștarul cu lapte al dictaturii sau Ceaușescu al XI-lea by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14840_a_16165]