1,472 matches
-
și reliefuri noduroase, ca niște primitive sculpturi într-un lemn tare și îndărătnic”. Aceasta e nota volumelor antebelice Război (1937), Nu sunt cântăreț de stele (1940), dar motivele țărănești și accentele de revoltă apar adesea și în volumele de după război (Hrisovul meu, 1947). Treptat, trec în prim-plan temele vremii, C. dând curs abundent comenzii partinice. Exaltă agitatoric „zeii” autohtoni ai zilei („Născuți în vârtej de lupte, / Ana, Luca și Gheorghiu-Dej / și cu ei mii și mii, / milioane, / din uzine, din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286408_a_287737]
-
Rădulescu-Motru, București, 1937; Nu sunt cântăreț de stele, București, 1940; 16 milioane, București, 1945; Scrisori de pe front (în colaborare), București, 1945; Torentele, București, 1945; Clocot. Plânsete de clopot. Răsărit de soare, București, 1945; Balade, București, 1945; Singura cale, București, 1946; Hrisovul meu, București, 1947; Bălceștii, București, 1948; Doftana, București, 1949; Balada celor patru mineri, București, 1949; Anii tineri, București, 1951; Versuri alese, București, 1954; Barbu Lăutaru, București, 1954; Pentru inima ce arde, București, 1955; Așa am învățat carte, București, 1955; Anotimpuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286408_a_287737]
-
chiar de Brâncoveanu, care și-a Însușit atât de bine cântarea psaltică, Încât a fost pus vătaf peste copiii acestei școli. Începând cu anul 1689, Constantin Brâcoveanu dăduse preoților, diaconilor, cântăreților, grămăticilor și peveților de la Biserica Domnească din București, un Hrisov prin care Îi scutește de toate dările „ca să fie de treaba și slujba sfintei biserici În zi și În noapte necontenit“. Printre cei scutiți figurează și Coman, protopsaltul Bisericii Domnești de atunci, Stoica și Vasile dascălii, 5 grămătici și Șărban
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Liviu Botezatu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92312]
-
Stavrinos, despre care nu avem alte date. Despre Coman, „dascălul, protopsaltul Bisericii Domnești“, știm că era profesor de muzică psaltică la Școala Domnească, având În anul 1704, 50 de copii pe care Îi Învăța psaltichia. Tot el apare și În hrisovul dat de Brâncoveanu În 1689, fiind scutit de plata dărilor, pentru a se ocupa de slujbele Bisericii. Șărban. Din prefața Irmologhionului lui Macarie aflăm că „În zilele fericitului Întru pomenire dascălul Șărban Protopsaltul, viind cel mai desăvârșit și cel mai
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Liviu Botezatu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92312]
-
înțeles, Letopisețul cantacuzinesc), dar și istorii consacrate, bizantine, ungurești, sârbești sau autori moderni, ca heraldistul Martin Schmeitzel ori geograful A. Fr. Büsching, citat la zi, cu a sa Erdbeschreibung, din 1776. Extrase din corespondența de familie aparținând Cantacuzinilor și Brâncovenilor, hrisoave, condici de moșii, liste contabile sporesc marja de inedit a consemnărilor odată cu apropierea de prezent. Structura cărții, scrupulul „științific”, ispita informației enciclopedice fac manifestă influența lui D. Cantemir (văzută ca un repertoriu „prețios” de date, Istoria... avea să-i sugereze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286069_a_287398]
-
9-12; Ioan Holban, Cât de adânc e puțul timpului, CRC, 1991, 19; Ion Bogdan Lefter, Despre „obsesia” Manolescu, APF, 1991, 6; Ion Roșioru, „Istoria critică a literaturii române”. Opera unui justițiar, TMS, 1991, 6; Ovidiu Pecican, Recapitulând vechi doaște și hrisoave, CNT, 1991, 34; Ion Buzera, Manualul de construcție politică, R, 1992, 3-4; Mircea Mihăieș, Rimbaud, editorialistul, O, 1992, 4; Monica Spiridon, Strategii de lectură, RL, 1992, 24; Mircea Braga, Pe pragul criticii, Cluj-Napoca, 1992, 104-114; Simion, Mercuțio, 92-98; Grigurcu, Peisaj
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287990_a_289319]
-
prezinte elevilor trecutul orașului Iași, Învățătorul poate desfășura ora În cadrul Muzeului de Istorie. Pentru ca elevii să Înțeleagă mult mai bine anumite aspecte ce țin de istoria veche a României, pot vizita un șantier arheologic apropiat. o Demonstrația cu ajutorul documentelor istorice (hrisoave, zapise, diplome, cronici, scrisori, presă etc.) are o valoare formativă deosebită În cadrul orelor de istorie Elevii Înțeleg mai bine evenimentul studiat și realizează o Învățare a istoriei prin descoperire. Documentele cu care elevii vin În contact le sporește acestora Încrederea
SIMPOZIONUL JUDEŢEAN REPERE ÎN ISTORIE by Geta Bâzdâgă, Vasile Bâzdâgă () [Corola-publishinghouse/Science/91758_a_93544]
-
asigurată de un decan, profesorul C. Bosianu, numit prin decret de către același domnitor, iar corpul profesoral era format din nume de marcă, cum ar fi V. Boerescu sau G. Costa-Foru. Moldova și-a întemeiat învățământul juridic de nivel universitar prin hrisovul de organizare a învățământului dat de voievodul Mihail Sturza la 8 noiembrie 1840. Cele trei facultăți recomandate erau de filosofie, de legi și de teologie. Facultatea de Legi, care îi avea printre profesori pe juristul bănățean Damaschin Bojinca, a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2316_a_3641]
-
din Fanar, Eugen Barbu a căutat să zugrăvească era lui Gheorghiu-Dej, saturată și ea de crime, trădări, corupție și, mai ales, lingușeală. Documentându-se temeinic pentru elaborarea poveștii cu iz levantin, Eugen Barbu s-a pierdut în oceanul vechilor cărți, hrisoave, zapise, însemnări, note, jurnale de călătorie, colectând, pentru efortul său scriitoricesc, un material bibliografic imens. Folosirea impresionantei cantități de material documentar a stârnit însă reacția confraților săi literari, care, întrezărind posibilitatea pedepsirii lui Eugen Barbu pentru îndrăzneala de a-i
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
Adjudul este cel mai vechi oraș din județul Putna; orașul Focșani este atestat documentar abia din 1575, iar Odobeștiul în 1868. Este vorba de Adjudu-Vechi, nu de Adjudul Nou care a început să se formeze pe la 1770. De altfel, în hrisovul domnesc al domnitorului Moldovei Mihail Șuțu, din 1795 se menționează că Adjudul Nou s-a fixat pe moșia serdăresei Elena Canta (Helencu). Speriați de revărsările repetate și primejdioase ale Siretului unii locuitori ai Adjudului Vechi au căutat un loc mai
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
zona interesului documentar ies însemnările de călătorie ale lui P. Impresiuni de călătorie în România (1858) și Memoriu. Descrierea s. monastiri (1861) aparțin unui peregrin sârguincios, pornit prin locurile istorice ale Munteniei și Olteniei. El cercetează vestigii, vizitează mănăstiri, citește hrisoave și inscripții, evocă gloria apusă. Dar călătoria „cu sacul în spate”, pe jos, devine și prilej de a descoperi, cu ochi dilatat, un chip al naturii („Viziunea și acustica sa sunt terifice”, spune G. Călinescu) ori pretext pentru literaturizări, întrucât
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288750_a_290079]
-
Adjudul este cel mai vechi oraș din județul Putna; orașul Focșani este atestat documentar abia din 1575, iar Odobeștiul în 1868. Este vorba de Adjudu-Vechi, nu de Adjudul Nou care a început să se formeze pe la 1770. De altfel, în hrisovul domnesc al domnitorului Moldovei Mihail Șuțu, din 1795 se menționează că Adjudul Nou s-a fixat pe moșia serdăresei Elena Canta (Helencu). Speriați de revărsările repetate și primejdioase ale Siretului unii locuitori ai Adjudului Vechi au căutat un loc mai
75 - V?RSTA M?RTURISIRII by Gheorghe Musta?? () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83092_a_84417]
-
termenului „a tolera” : „a suferi”, „a suporta”, „a Îngădui” etc. În astfel de cazuri, toleranța este percepută ca un act paternalist, un act de favoare față de o comunitate care se abate de la normă și este deci „a-normală”. Printr-un hrisov domnesc de la mijlocul secolului al XVIII- lea, de pildă, se interzicea străinilor („greci, albanezi, sârbi și alții”) să devină boieri și să ocupe funcții publice, pentru că ei erau doar „suferiți [= tolerați] a trăi și a locui aice, În pământul țării
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
română : Balcanii și balcanismul, Editura Humanitas, București, 2000). 576. Radu Ștefan Vergatti, „Dinamica demografică și aspecte socio-profesionale ale obștii evreiești din București (1810-1939)”, Revista de Istorie Socială, vol. II-III (1997-1998), Romanian Cultural Foundation, Iași, 1999, pp. 165-235. 577. Printr-un hrisov din 1785, domnitorul Moldovei Alexandru Mavrocordat a hotărât ca, „de astăzi Înainte, nicidecum moldovan țigancă să nu ia, nici țiganul moldovancă, ci acest fealiu de Însoțire și cununie să fie de istov cu hotărâre oprite” ; cf. Rromathan. Studii despre rromi
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
e adevărat că ar exista morminte de bulgari, se știe bine că sunt ale italienilor, ragusanilor și polonezilor, după cum se poate vedea chiar de pe inscripțiile de marmură care zac în biserică; nu există nici moșteniri sau donații, iar dintr-un hrisov domnesc aflăm că totul provine de la Mihnea voievod (1508-1510), de la Pr. Francesco, Franciscan Conventual, și de la alți saxoni prin cumpărări, bonificații și donații; nu au mai putut recupera nimic prăbușindu-li-se casele mai apoi, refăcute de Pr. M.ș
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
ide administrație medico-sanitară îl constituie însă crearea instituției medicului public, plătit de stat. Neexistînd în Moldova o funcție similară celei a "fizicului" de tip occidental, primul medic "în serviciul obștei" a fost numit în 1777, de către Grigore Ghica. Prin același hrisov se prevedea și înființarea primei farmacii publice la Iași. Fondurile necesare salariilor, cât și întreținerii farmaciei urmau să fie administrate de doi boieri epitropi. Sub domniile lui Constantin Moruzi și Alexandru I. Mavrocordat, așezământul acesta s-a extins. În 1810
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
devenit o instituție de cronici bolnavi psihic, în adevăratul sens al cuvântului. Ospiciul a fost înființat în 1853 de către Grigore Al. Ghica Vodă. După cum ne informează actul de înființare, Ospiciul a fost destinat de voievod pentru săraci și bătrâni. În hrisovul de fondare, din 26 iulie 1855, se menționează: "...N-am socotit de prisos a întoarce a Noastră părintească luare aminte și asupra a marilor suferințe a acelor săraci ce au ajuns la slăbiciunea bătrânețelor și nu mai sunt capabili a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
mănăstirea Sf. Spiridon". Locul pitoresc în care se află construcția ospiciului, de unde se vedea întreaga panoramă a orașului, a constituit, după cum ne informează N. Bogdan în "Orașul Iași", un obișnuit loc de recreare, înainte de înființarea Grădinii Copou. După cum rezultă din Hrisovul de fondare, din 26 iulie 1855, la data achiziționării imobilului "casele și locul V. Vorn... Petrachi Mavrogheni de lângă mănăstirea Galata... s-au pus stare de a primi de îndată infirmi". Totodată, casele nefiind amenajate corespunzător, s-au făcut unele modificări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
nu de spital. Găsim doar o infirmierie care asigura la nevoie tratamentul asistaților. Aceștia, cu excepția celor "în desăvârșită slăbiciune", se îndeletniceau cu lucrări diferite, desigur de gospodărire a propriului lor lăcaș, Ospiciul administrându-se pe cât posibil cu mijloace proprii. Conform hrisovului de întemeiere, s-au prevăzut posturile de ipochirurg, econom și stolnic, dar, în 1863, postul de econom s-a suprimat și s-a numit ca director și totodată administrator doctorul Iosif Szabo. Despre acesta știm că a fost un distins
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
spirituală se decantează din scris, printre protagoniștii cu portrete vii se numără și naratorii. Nu întâmplător autoarea îl alege pe Miron Costin și pentru o prezentare monografică: rupturile de ritm narativ care pătrund în spațiul rece al reflexivității suplimentează valoarea hrisoavelor sale. De structură clasică, umanistul care mediază între Ureche și Neculce topește în opera sa "permanențe ale mentalității românești", letopisețul, poemul Viiața lumii și celelalte scrieri funcționând ca un fel de embrion cultural. Scrisul expresiv nu e doar portretul codat
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
o istorie a vechii culturi românești, îngr. și introd. Andrei Pippidi, București, 1985. Repere bibliografice: Andrei Pippidi, Studiu introductiv la Pentru o istorie a vechii culturi românești, București, 1985, V-XLV; Encicl. istoriografiei rom., 56-57; Olga Cicanci, Profesorul Mihai Berza, „Hrisovul”, 2002, 123-130. C.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285711_a_287040]
-
alți intelectuali și la dorința solicitatorilor. Articolele publicate prezentau viața satului în realitatea ei: cu aspectele negative, chiar tragice. Se publicau și materiale care vizau asistență medicală la sate, din casele de ocrotire de la Cernăuți, pagini din istoria medicinii bucovinene; Hrisovul episcopului Dosoftei Herescul din 1787 îndreptat contra babelor și a descântecelor, alt hrisov din 1793 al episcopului Daniil Vlahovici privitor la îngroparea morților. Materialele erau semnate de dr. Octavian Lupu, dr. Iosif Bulbucă, dr. Maria Maxim, dr. Iacob Câmpeanu, dr.
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
ei: cu aspectele negative, chiar tragice. Se publicau și materiale care vizau asistență medicală la sate, din casele de ocrotire de la Cernăuți, pagini din istoria medicinii bucovinene; Hrisovul episcopului Dosoftei Herescul din 1787 îndreptat contra babelor și a descântecelor, alt hrisov din 1793 al episcopului Daniil Vlahovici privitor la îngroparea morților. Materialele erau semnate de dr. Octavian Lupu, dr. Iosif Bulbucă, dr. Maria Maxim, dr. Iacob Câmpeanu, dr. Gh. Borcănescu, dr. Alex. Halchini, dr. Radu Josan, dr. Gh. Constantinescu, dr. Ioan
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
este că pe data de 20 aprilie 1628, la Alba Iulia, moșul meu Oprea Cornea XE "Cornea" primea o diplomă de Înnobilare nu de la voievozii Țării Românești (a căror milă nu mi s-a transmis Într-o formă Înscrisă pe hrisoave sau pergamente), ci de la luminatul principe al Transilvaniei și al Sfântului Imperiu Romano-German, Bethlen Gábor. Acesta Îi confirma lui Oprea statutul boieresc și Îl ridica, totodată, În rândul „adevăraților nobili” ai Principatului Transilvaniei, pentru faptele de arme săvârșite În serviciul
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
ale învățământului. În 1835, se inaugurează Academia Mihăileană, mai exact se reorganizează vechea Academie. Prin actul din 8 noiembrie 1839, domnitorul Mihail Sturdza donează Bibliotecii Academiei 600 de cărți. Este anul de naștere al Bibliotecii Academiei. În 1840, se publică hrisovul de înființare a bibliotecii, iar la 23 noiembrie 1841 are loc deschiderea, într-un cadru solemn al Academiei. Cu acest prilej, Gh. Asachi și G. Săulescu, directorul Academiei, rostesc cuvântări importante, care acreditează prioritățile ieșene în biblioteconomia românească. În 1840
BCU Iaşi:Parcurs sentimental:schiţă monografică by Nicoleta Marinescu () [Corola-publishinghouse/Science/443_a_752]