1,126 matches
-
se îndrepta agale către telefonul din holul apartamentului, cu senzația că “acasă” s-a întâmplat ceva nefericit cu vreo unul dintre bunicii ei. Inima îi stătea de parcă ar fi vrut să i se smulgă din piept, iar vocea ei căpătase inflexiuni tragice. - Bună seară, domnișoara Lăură, se auzi la capătul firului. Sunt mămică elevei Nacu din clasa a XI-a și vreau să vă fac o propunere... - Spuneți, doamna !... - Soțul meu (care era șeful restaurantului unde fusesem în seara precedentă) a
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
esti prima mea dragoste, esti omul cel mai potrivit pentru mine și mi te potrivești exact ca o mânușa, fără ține viața mi-ar părea goală, lipsită de sens... Avusese un exces de sinceritate pe care el îl recunoscu după inflexiunile vocii Laurei, care era cât pe ce să izbucnească în lacrimi. - Numai orașul asta e de vină! Nu crezi? - Nu orașul, ci destinul, îl corectă ea grijulie. Deschise ochii mari, semn că vorbea foarte sincer și murmura: - Dacă poți suporta
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
pe o listă de consilieri locali pentru Primăria Ștefănești, comună învecinată Bucureștiului, cu luminos viitor rezidențial și oarecare potențial de dezvoltare a afacerilor imobiliare. Una dintre ele este condusă chiar de acest cântăreț de modă nouă al dorului românesc cu inflexiuni orientale, dar aceasta este desigur doar o coincidență. Deși s-ar pricepe de minune să consilieze administrația orașului în achiziționarea unor mașini k-lumea sau să determine contribuitorii să arunce cu RON-ii în Primărie, ambițiile de guvernare locală ale manelistului au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
poate le trece... Așa se Întâmplă În căsnicie, conflicte sunt și vor fi, zidul are mereu umbră, dar lumina lunii este minunată, dacă ai răbdare să cauți vibrația inefabilă. Nu vedeți ce frumos e peisajul, ce minunat sună flautul, cu inflexiunile sale celtice, ori chitara, cu armonii transcrise parcă din preclasici? Dar mai ales ce frumoasă e vocalista!? Și dacă o urmăresc lupii sau fantomele, tot găsește tihna și iubirea, printr-o atingere magică, În castelul situat la nordul extrem... Păreau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
chestiune. Bineînțeles, ar trebui luat În considerare și conținutul documentelor... — Dar a zis că nimeni nu știe despre ce-i vorba În ele. Răspunse prompt, fără ezitare, ca o minge care sare odată ce-ai pus-o În mișcare, dar inflexiunile vocii nu erau cu nimic schimbate față de clipele anterioare. — Erau oare documente ale Întreprinderii unde lucra? — Tot ce știu este că nu prezentau mare importanță. — Mie-mi trebuie adevărul gol-goluț, și nu presupuneri... O să mă duc mîine la Întreprindere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
scandal monstru, în care toată lumea a acuzat pe toată lumea, unii au devenit isterici, altii ironici, unii amenințau cu tribunalul, cu Băsescu, cu PNA-ul, iar mama unor tipe fandosite și bine germanizate (neuitând să vorbească o limbă română cu puternice inflexiuni străine!), ce s-au clasat spre coada clasamentului, s-ar fi mulțumit și cu 100.000 de euro drept compensații „(i)morale“. Panem et circenses! Vivat! P.S.: Hai, doamnă, c-om fi noi o țară de hoți, dar proști nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
cunoscute melomanilor mai tineri. Pe Nelly Miricioiu am cunoscut-o indirect, pe discurile casei britanice Opera Rara, iar apoi direct, în ianuarie 1999, cu ocazia unui spectacol cu Tosca, la Opera din Köln. Am fost fermecat de prezența ei, de inflexiuni ale vocii și de un joc scenic ce aminteau de Maria Callas, am fost încântat să văd că admiratori din Olanda veniseră să o asculte și i-am cerut atunci un interviu pentru Europa Liberă. În ciuda oboselii de după spectacol, Nelly
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
și cu mine, nu am putut să terminăm Universitatea și am rămas aici, la țară, unde nu prea erau mulți doritori care să accepte izolarea. "Am devenit profesori fără diplome", se grăbește Ciprian să se prezinte cu o voce fără inflexiuni, în timp ce o poftește pe Dora să intre într-o cameră tixită cu cărți și registre rânduite cu mare grijă pe etajere și polițe care de care mai încărcate. Iată aici biblioteca mea, pe care am agonisit-o de o viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
generalizarea utilizării telefonului mobil, a calculatorului personal, a internetului și a altor obiecte nomade, apariția și dezvoltarea gratuităților și a obiectelor personalizate, rolul major al artei îîndeosebi al muzicii) în diversitatea lumii. Cei mai atenți dintre cititori vor recunoaște anumite inflexiuni specifice gândirii mele: din fericire, ea n-a coborât din ceruri formată o dată pentru totdeauna. în sfârșit, așa cum orice predicție este, înainte de toate, un discurs asupra prezentului, acest eseu este și o carte politică; sper că cititorul va putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
lăsa manipulată mintal de cei doi profesori, înclina să creadă în existența acestei lumi deformate până la hâd, în superioritatea lor, în triumful lucidității. Numai așa poți să cunoști fericirea supremă, spuneau ei. Dansul foarte sugestiv al mâinilor Ninei, vocea cu inflexiuni plăcute, vibrante. Libertate spirituală, auzea pomenindu-se. Era mult, mult fum. Alexe expunea sec, imperturbabil, concluzii. Nina amplifica comentariul, turna încă puțină mocirlă, se juca cu oamenii, cu vorbele. Cât sublim poate să existe, la urma urmei, o asigura ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
exersa judecarea calmă și echilibrată, ca și pasiunea pentru „obiectul” literatură - iată câteva note proprii ce îl recomandau pe autor pentru scrierea prezentei cărți. Expozeul critic beneficiază de un anume „montaj”, fiind segmentat cu „titulușuri” ce fac cu ochiul, complice. Inflexiuni ale stilului oral conferă vioiciune și o detașare simpatică de „spectator-comentator” bine antre 172 nat. Înregistrând cu atenție, aprobând sau despărțindu-se de unele reacții critice față de Istoria... lui N. Manolescu, autorul nostru vine să întărească o mai veche idee
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
exersa judecarea calmă și echilibrată, ca și pasiunea pentru „obiectul” literatură - iată câteva note proprii ce îl recomandau pe autor pentru scrierea prezentei cărți. Expozeul critic beneficiază de un anume „montaj”, fiind segmentat cu „titulușuri” ce fac cu ochiul, complice. Inflexiuni ale stilului oral conferă vioiciune și o detașare simpatică de „spectator-comentator” bine antre 172 nat. Înregistrând cu atenție, aprobând sau despărțindu-se de unele reacții critice față de Istoria... lui N. Manolescu, autorul nostru vine să întărească o mai veche idee
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
Au băut ca doi cunoscători, cu înghițituri mici, plimbînd vinul în cerul gurii. Adjutantul a rămas ușor dezamăgit, vinul era plumburiu și mai mult acru decît amărui, nu cum se așteptase. "Guvernanta. De la guvernanta răposatei domnișoare." Fusese foarte sec, fără inflexiune, fără să arate ce crede el despre acea guvernantă și despre ceea ce-i spusese ea. Dar faptul că nu păstrase pentru el un astfel de secret arăta destule. Leonard Bîlbîie aproape că se înecă cu vinul. I se înroșiseră ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de plutocrația istorică. Aveți o țară tînără, cu sînge proaspăt, ridicați-vă deasupra contractelor și convențiilor, ele nu sînt făcute decît pentru a intimida pe naivi și a proteja pe ticăloși, ridicați-vă aripile proprii, zburători!" Vocea lui Corvino urmărea inflexiunile de bel-canto ale lui Balbo, străduindu-se să fie cît mai fidelă pasiunii, patetismului meridional ale acestuia, și puteai jura că nimeni nu-i atent la traducerea domnului Corvino, toți înțelegînd chiar cu o clipă mai devreme ideile spumegătoare ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
era un model de imagine exactă a cazului. Muncise mult poate toată noaptea, ca să-l redacteze, dacă voiai puteai avea în fața ochilor întreaga desfășurare a seratei de la Basarab Cantacuzino, începînd cu temperatura camerelor și cu mirosurile dominante și terminînd cu inflexiunile vocii lui Italo Balbo cînd se adresa tinerilor ofițeri. Era mulțumit și în același timp furios pe Bîlbîie. Mulțumit pentru că după citirea raportului putea spune că avea o imagine exactă, de parcă el însuși ar fi fost acolo și faptul acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și Bîlbîie, tresăriră, cerîndu-i emoționat lui Radul Popianu să repete cuvînt cu cuvînt mesajul. Adjutantul îi privi întrebător pe ceilalți doi membri ai triumviratului, aceștia aprobară muțește. Își drese vocea și rosti a doua oară, de astă dată fără nici o inflexiune, alb, ca o păpușă mecanică, textul mesajului. Dacă n-ar fi știut că totul nu e decît lucrătura lui Bîlbîie, chiar și el, Șerban Pangratty, ar fi fost în stare să jure că Radul Popianu e o componentă adevărată a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cîte unul?" De undeva, din întuneric, i se păru că aude răspunsul. "Nu prea mulți, domnule Mihail, nu prea mulți." Deși nu era decît o voce imaginară, o voce născută din propria sa imaginație, avu senzația că deslușește în ea inflexiunile leneșe, sîsîitul inconfundabil al celuilalt prinț, intangibil și de data asta, Basarab Cantacuzino. "Și cînd te gîndești că pe nenorocitul ăsta de Pangratty vor fi nevoiți să-l aresteze!" 1988-Cluj Cuprins I 5 II 47 III 98 IV 149 V
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
mame să se ocupe de asta. Să renunțăm la intermediari, ca să zic așa. — Francesca Tyler, ești cea mai ciudată fatăă — Și cea mai frumoasă, interveni Simon, care tocmai se întorsese de la serviciu. Arăți într-adevăr minunat. Vocea lui căpătase o inflexiune atât de libidinoasă, încât Henrietta îi aruncă o privire cruntă. — Dacă ăsta e efectul pe care-l are munca asupra unei fete, atunci poate ar trebui să încerci și tu rețeta, Henrietta. Mai vrea vreuna din voi încă un rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
el pe când o conducea pe Fran spre ieșire. — Pa, Fran, dragă, gânguri ea, uitându-se peste umăr la figura spășită a soțului ei. — Scuze, iubito, îl auzi Fran spunând, foarte încet, pe când se urca în mașină. — Bun, răsună vocea cu inflexiuni aristocratice a Henriettei în aerul serii. Spune-o așa cum se cuvine. În genunchi. Simon se strâmbă. — Trebuie? — Da, îl somă Henrietta fără milă. Sau o să rămâi nemâncat în seara asta. Ultimul lucru pe care îl zări Fran când demară fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
această teamă și ce consecințe îndepărtate a avut această exorcizare în plan social. Vorbeam înainte despre felul în care femeile au fost transformate în copile neajutorate, stilizate până la cel mai mic amănunt în același mod, uniform: de la vocea subțire cu inflexiuni necoapte, la picioarele mici, obligate să se miște într-un ritm anume pentru a sugera ideea de fragilitate și nesiguranță, totul concură pentru a-i crea impresia bărbatului că nu se află în nici un pericol. În fața femeii europene, care scapă
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
omul alunecos, care prinde imediat dincotro bate vântul și se mulează pe direcția lui și e și purtat mai în față, mereu. Însă altfel... „Știu asta.“ Ridicându-se și privind roată în jur, apoi începând să citească atent, cu ciudate inflexiuni ale vocii, declamând aproape, ca un actor, lăsând câte o pauză scurtă după fiecare întrebare citită, de parcă ar fi așteptat răspunsuri pe care știa că nu are cum să le capete și doar treptat pierzându-și tremurul ușor din glas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
strigând din când în când cu vocea de bariton, acoperind muzica și celelalte glasuri: „o facem lată?“ ce ziceți: o facem lată?; Ion Stoicescu, care încă mai descoperise, scormonindu-și mintea, bancuri neștiute de ceilalți și nu se auzeau decât inflexiunile vocii lui, care imita, și exclamațiile celorlalți și explozia finală de râs; Dorin Rădulescu, reîncepând să vorbească despre vinuri și câini și pipe; și glasurile femeilor și bărbaților pe care Andrei Vlădescu nici nu se mai străduia să le identifice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ca Basie să fie prezent la reîntîlnirea lor, astfel Încît stewardul de cabine să-l poată identifica dacă părinții lui nu l-ar recunoaște. — Mi-ar plăcea să-i cunosc, Jim. Dacă nu au plecat În altă parte... Jim remarcă inflexiunea ciudată din vocea lui Basie. — În altă parte? — Păi, e posibil, Jim. Poate că japonezii Îi vor muta pe oamenii din lagăre lîngă Shanghai. Înseamnă că o să ieșim din război? — Da, tu o să ieși din război, așa-i... Basie ascunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ultimul act din Sonata, mișcarea se va reduce la maximum, actorii se vor deplasa ca niște oameni care și-au pierdut memoria și abia în final, în secvența „invocației către moarte”, va fi nevoie să răsune „o voce plină, cu inflexiuni bogate, o voce omenească”. Tensiunea dintre inert și viu se menține astfel până la capăt. Importanța manechinului ca dublu al actorului capătă deja, în proiectul lui Artaud, accente kantoriene. Pentru finalul celui de-al doilea act, Artaud imaginează o întrerupere bruscă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
masculină o tulbura. Îi reamintea fermecătoarea undă de magnetism care o învăluia întotdeauna în preajma soțului său. Se dezmetici. Dar nu chiar de tot. Și vocea cu care își pofti invitații în casă îi trădă profunda schimbare interioară. Rosti cuvintele cu inflexiunile din tinerețe, când trăia nepăsătoare, ca orice femeie iubită și împlinită. Muzicanții nemți tocmiți pentru muzica europeană începură să cânte. Focul ardea în toate sobele. Oglinzile multiplicau lumina lumânărilor aprinse în sfeșnicele mari. Invitații se pregăteau pentru masă spălându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]