1,026 matches
-
cunoașterea legitimă în domeniul Relațiilor Internaționale. Și, în al doilea rând, că influența acestor asumpții s-a extins cu mult dincolo de zona academică pentru a structura elaborarea politicilor, mai ales în Statele Unite. Teoriile raționaliste erau astfel de două ori mai insidioase. Nu numai că dominau discursul Relațiilor Internaționale, până la excluderea perspectivelor și a formelor de cunoaștere alternative, ci au și inspirat politica dusă de Washington în timpul Războiului Rece, cu tot excesul de putere pe care aceast lucru l-a provocat. Din
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de moment, punându-ne astfel Într-un raport fals cu ea! Μ Excesul de politețe manifestat față de cineva exprimă, de obicei, o indecență a atitudinii, deoarece ascunde un anumit interes; dar el poate exprima și un anumit grad de ironie insidioasă la adresa respectivei persoane. Μ Când intelectul nu este atent la vibrațiile inimii, este sortit să devină un intelect artificial, anonim. Μ Logica rațiunii poate fi Încălcată de speranța inimii: poate că acesta este mecanismul psihologic care-i face, de exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
o neglija, însă, pe cea exterioară, existentă deja, realizând, astfel, două modele de poetică a deconstrucției. Ana Blandiana este, după cum bine se știe, și o prezență impresionantă la nivelul a ceea ce înseamnă om al cetății, ea implicându-se în acest insidios și destul de lung efort de a trece dincolo de barierele atât de opresive și, apoi, după anii '89, de a face cunoscute lumii valorile concentraționare ale românității. În acest sens, este poate exemplul cel mai impresionant de scriitor care a rămas
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
realismului domestic. Avînd o bună știință a înnădirii (și destrămării) relației dramatice dintre un bărbat și o femeie, dintre un soț și o soție, scriitorul ne prezintă în Calul verde un cuplu într-o situație de criză. Plictisul a erodat, insidios, conviețuirea celor doi. Se întîmplă... Cu ostenelile împîclite în rutină ale robotelii lui de funcționar, ce avînturi să-i mai ceri domnului Popescu? "Corect ca un principiu", înfundîndu-se în teancuri de hîrțoage, esgte oare numitul Ilie doar un slujbaș muncit
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
cu ceva vidul sufletesc în care se mișcă și acționează. Montarea lui Dan Nasta (semnatar atât al regiei cît și al scenografiei) a accentuat caracterul "derizoriu" al tragediei din Calul verde, astfel încît micimea ambiției morale a personajelor se degajă insidios de pretutindeni, într-o senzație de stagnare exasperantă. Interpreții sînt foarte bine aleși, cu o excepție paradoxală! autorul Constantin Popa, care este și interpretul rolului principal. Nu că actorul nu s-ar achita cu totul onorabil de sarcinile impuse de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mijloacele de interpretare și rezolvare a vieții se vor fi perimat iar cele care ne-ar trebui nu există încă, fostul echilibru își va reclama agresiunea, dezechilibrul de care are nevoie. Ingerința, intruziunea este o agresiune aplicată omului de către om. Insidioasă și disimulată, traumatizează și desființează. Dar aceasta se întîmplă numai pînă cînd cel agresat reușește să-și declanșeze resorturile autoagresiunii. Smulgîndu-se din imobilitate, dureros dezechilibrat, el intră într-o nouă mișcare, aude și vede altfel, înțelege mai mult și mai
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
spectacol și în text. Răul învelit în cele mai bune intenții comunitare binele și prosperitatea familiei care, al rîndul ei, este celula societății, moralitatea intangibilă a certificatului-contract de căsătorie etc. dobîndește în spectacol chipul proteic și vocea cînd dictatorială, cînd insidioasă și lunecătoare a actorului Călin Chirilă, aflat, cu acest rol, într-o formă de zile mari. Uitasem să vă spun un lucru de prim ordin acela că dramaturgul se încumetă, de astă dată (profitînd de experiența profesorului de actorie Constantin
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
se Înrădăcineze. În cel mai bun roman al său, La Télévision, 1997, naratorul este un cercetător, familist, aflat cu o bursă de studiu la Berlin, bîntuit ca de un vampir de televizor și monstruosul său tub catodic prin care circulă insidiosul venin televizual. Umorul cinic echenozian se Îndulcește la Toussaint și devine umor de situație, aparent inofensiv, dar grăitor pentru incapacitatea de adaptare Într-o societate vampirizantă. În vreme ce Patrick Deville lucrează la reprezentarea simlacrului - paradoxal, Însă, conform lui Jean-Francois Lyotard, posibil
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
se ascund în spatele identitarului eu. * Suntem caracterizați de o foame de forme, dorind să încadrăm orice element perceptibil în unul din tiparele cunoscute. În funcție de posibilitatea noastră de a imagina apartenențe, structuri obiect, lumea își capătă contururile. * Iubirea acționează în mod insidios: ne modificăm moduri de a fi sau de a face în funcție de dorințele persoanei iubite, fără a sesiza alunecarea de identitate pe care o suferim. Din fericire poate, iubirea constituie cel mai adesea doar o scurtă punere în paranteză a ego-ului
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
cum sunt (dacă vă puteți imagina, nici măcar de Kotler n-au auzit), au ca atu un soi de viclenie ancestrală și sunt mereu dispuși să manipuleze nepriceperea clienților. Negustorii bărbați sunt cei mai periculoși: abordează problematica gătitului într-o manieră insidioasă și persuasivă și, indiferent ce vând, sunt în stare să convingă o extraterestră să le cumpere toată marfa*. Mai de încredere sunt negustoresele, în special cele în vârstă: fiecare a fost măcar o secundă în viață extraterestră, așa că, din solidaritate
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
identitățile bisexuală și homosexuală Hadrian a fost unul din puținii împărați antici care a fost în accepțiunea noastră aproape pe deplin homosexual); o melancolie întinsă pe viață l-a predispus la ipohondrie și alte boli psihosomatice (aici în secret și insidios Yourcenar s-a proiectat pe sine, o ipohondră pe viață și o depresivă); un interes profund în ocultism tradiția orfică, misterele eleusine, magie; și o preocupare față de moarte de la mijlocul vieții încolo. Yourcenar a descâlcit în mod ingenios semnificația celor
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
ermetice nu foarte diferite de poveștile lui Goethe sau de partea a doua din Faust, sau de alegoriile masonice din povestirea Flautul fermecat atestând enorma influență exercitată asupra operei sale de către vechea tradiție ocultă 72. Ea a mai remarcat calitatea insidioasă, aproape camuflată a erotismului lui. Niciodată nu fuseseră mai clare conexiunile Yourcenar li s-a alăturat lui Camus, Cocteau, André Malraux, Valéry, Larbaud, Picasso, Pierre Boulez, Jules Romains, Jean Genet, Sartre, Roger Peyrefitte, Jean Schlumberger, Academiei Franceze, Ministrului Culturii și
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
constituită din stări de gelozie, din decepții și deziluzii, care mai pot fi totuși — spune Cleramboult — intersectate, din când în când, de speranță. Faza a treia, de ură profundă, determină revolta, care se exprimă prin amenințări, invective, șantaje, scrisori anonime insidioase, scandaluri, agresivitate; se pot dezvolta chiar idei de persecuție, generate de convingerea erotomanului că persoana adulată este, în realitate, o ființă mediocră, incapabilă să aprecieze meritele reale ale unui semen. Delirul mistic / religios. Acest delir poate avea un caracter depresiv
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
și regenerării perpetue întru moarte. Echivalența rod-moarte este realizată, undeva, fără nici un rest ("rotundul rod ce-i moartea: rotund precum era rotundul/ când nu existau cranii/ rodul acesta crematorial"), căci ființa cezarivănesciană pare marcată de la început de morbul descompunerii lente, insidioase, voluptuoase. Marca definitorie a acestei fatale predestinări este trupul, închisoarea carnală a cărei contemplare provoacă repulsie ori spaimă: "nu-și uită carnea tiparul ei ciudat!/ veșnice creștete umede se-ndeasă spre mine/ ca o pasăre deasupra unei oștiri le văd foind
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
intersecția celor două discipline, a încerca să le îmbogățești pe fiecare prin confruntarea lor mutuală nu înseamnă, de fapt, a face un lucru foarte îndrăzneț. Persistă o altă amenințare sau o altă ispită -, și mai redutabilă, în orice caz mai insidioasă. Aceleași structuri mitice, așa cum am spus, sînt susceptibile de a fi găsite în planul secund al unor sisteme ideologice, care sînt, din punct de vedere politic, dintre cele mai diverse, adică dintre cele mai contradictorii. Nu există riscul real, pentru
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
doar un murmur trist, doar șoaptele prin care sînt mărturisite păcatele celorlalți, aceștia înfricoșîndu-se și sfiindu-se unii de alții... Poliție și contrapoliție. Însuși cel care ascultă spovedania este spionat de cel care se spovedește și căruia îi pune întrebări insidioase..." De asemenea, marele rabin al Pragăi recomandă coreligionarilor săi să se facă avocați sau medici, tocmai pentru a ajunge "la cele mai intime secrete" ale familiilor. La rîndul său, conform mărturisirilor pe care pretinde a le fi adunat de la transfugii
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
devorator. Denunțarea complotului eliberează de spaime, de resentimente, de ură... Și, fără îndoială, fiecare dintre aceste porniri poate lua un aspect patologic, poate deveni melancolie regresivă, nevroză de transfer, delir de persecuție sau obsesie paranoică. Ele rărmn totuși niște manifestări insidioase în ceea ce observația clinică definește drept stare de normalitate. Printr-un efort introspectiv nu prea mare le putem regăsi pe toate, pe jumătate ascunse, sau acționînd vizibil, în fiecare dintre noi. Cine nu are vîrsta sa de aur, epoca sa
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
spun că răul la care mă refeream în unele articole n-a fost câtuși de puțin exagerat. Răul acesta există, îl întâlnim pretutindeni, sub diverse forme, și iată că el se arată socialmente activ, inhibant, generator de frică. O frică insidioasă, comunicată uneori prin cablu, prin stupide misive, prin agenți deprinși a colporta informații năucitoare, menite să producă derută, confuzie, spaimă, ca premise ale "stabilității" sociale. S-a putut vedea, mai ales în ultimele săptămâni, că regimul n-a inventat nimic
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
susceptibile să dezvolte umanitatea din jur. Nici o altă breaslă, poate, n-a fost mai atinsă în prestigiul ei ca această dăscălime, pe care puterea a redus-o programat la condiția de simpli funcționari. Buni la toate, de la propaganda cotidiană la insidioasa formare a "omului nou", de la recensăminte periodice la nesfârșite campanii agricole, corpul didactic abia mai putea năzui să se ocupe intermitent și de școală. Această alienare e plină de consecințe pe plan social. Un declin de prestigiu, dramatic, s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
resort a încercat să afle remedii, a doua zi după schimbarea de regim (câtă a fost), dar s-a izbit de rezistența însăși a corpului didactic, prins cum era într-un păienjeniș de interese și determinații locale. Rezistența îndărătnică, opacă, insidioasă, care a contribuit sensibil la definirea opțiunilor electorale. Nu este exclus ca unii să regrete deja, după ce au constatat că primul pas al "ordinii de drept" a fost să dezbine și mai mult societatea (ca și cum pulverizarea produsă de vechiul regim
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
echilibru, o aspirație compensatorie. Protagoniștii săi erau mai mult scriitori, filosofi cu procupări sociale, publiciști. Ideea aceasta, când compromisă de extremisme, când susținută cu profunzime, va primi tot felul de conotații în secolul nostru. Între un "europocentrism" agresiv și o insidioasă culpabilizare a sistemului european (A. Reszler, L'intellectuel contre l'Europe, 1976), intelectualitatea a ezitat mereu, cu argumente aproape egale. S-a spus chiar că ea ar fi "contra Europei", ca una pe care cultura însăși o îndruma spre localism
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
tipul „am o bună capacitate de analiză” au avut dificultăți în a face asta și au reacționat la raționamentul: „dacă exemplele sunt greu de găsit, înseamnă că poate nu e adevărat”. Ne putem da seama de subtilitatea și de caracterul insidios al acestui mecanism. Când mass-media ne copleșesc cu imagini, cu reportaje și articole despre un eveniment posibil, ne este ușor să găsim „moduri în care acesta s-ar putea întâmpla” și ajungem să credem, inconștient: „Dacă este ușor să găsești
[Corola-publishinghouse/Science/1849_a_3174]
-
special în cadrul acestor veritabile campanii antireligioase. Dincolo de represiunea propriu-zisă îndurată de personalul de cult al diferitelor confesiuni din România în perioada comunistă, poate mai importantă a fost izgonirea Bisericii din școli, spitale, instituții de caritate, armată și penitenciare, precum și descurajarea insidioasă și sistematică a sentimentului religios de către un regim care se declara ateist. Apropierea omului de religie a fost puternic stânjenită și, cu un însemnat sprijin din partea instituțiilor ecleziastice „domesticite”, regimul a reușit o îndepărtare a proiectelor individuale de rădăcinile lor
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
nemotivat, adică arbitrar în raport cu semnificatul, cu care nu are nici o legătură naturală în realitate" (CLG:87). Concepția formală, nu substanțială asupra limbii exclude orice posibilitate de evocare a substanței pentru a defini semnul; or, noțiunea de arbitrar introduce în mod insidios substanța în momentul în care evaluează natura relației dintre semnificantul /bou/ și semnificatul "bou". După Benveniste, lingvistul genevez s-ar referi implicit la realitate, la lucrul exclus de modelul bipolar; arbitrară nu ar fi decît relația semn/obiect, iar legătura
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
sistem de semnificare, altfel spus al semioticii care tratează o altă semiotică (cf R. Barthes, 1985: 77). Snt St Snt St Conotație Snt St Snt St Metalimbaj Atracția lui Barthes pentru sistemele conotative rezidă în posibilitatea evidențierii ideologiilor subiacente, vehiculate insidios de semne. De aceea sarcina semiologiei va fi mai mult etică, poli-tică, istorică: "el (semiologul n.n.) pare să posede o funcție obiectivă de descifrare (limbajul său este o asemenea operație) în raport cu lumea care naturalizează sau maschează semnele primului sistem sub
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]