2,113 matches
-
de prozator. Cele zece romane ale sale, dacă am numărat bine, precedate de două culegeri de nuvele, configurează un ținut sufletesc și social cu inconfundabile trăsături proprii, evocat cu extraordinară plasticitate, dar și cu diavolească ironie, în reprezentări care conjugă insolit realismul cu fantasticul. Iar dacă este să numesc și o carență a prozei lui Paul Georgescu, aceasta ar sta în viziune, niciodată în elementele compunătoare, ci în viziune, adică în criticismul său total, imuabil, îndreptat împotriva lumii vechi, a României
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
face lună, lună le va face etc. Înaltul funcționar de partid, îngrozit de ce-i auzeau urechile, de ce putea spune Z. Stancu acolo, în sfânta sfintelor, l-a căutat pe dată la telefon pe Ceaușescu, aflat într-o vizită în țară. Insolitul demers în forță a avut efect, căci ancheta cu pricina a apărut a doua zi în revistă. Satisfacție totuși efemeră, pentru că filmul lui Pintilie a fost interzis peste puțină vreme. Episodul cu Zaharia Stancu, de care am amintit, nu trebuie
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
imaginile idilic convenționale propagate de realismul socialist. Voiam neapărat altceva decât ceea ce ni se băgase pe gât până atunci, și astfel se explică adeziunea pe care ne-o câștigaseră până și unele produse modeste estetic, dar cu atmosferă și subiecte insolite, exotice, de felul acelora pe care le ofereau melodramele mexicane sau indiene, care și ele începuseră să populeze ecranele. Vagabondul lui Raj Kapoor a făcut epocă. Mai mult decât acestea, și în cu totul alt sens, ne vor impresiona însă
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
deloc ușor. Cert este însă că lucrările lui derivă din concepții alimentate cu seva izvorâtă dintr-un adânc strat freatic intelectual. Aproape fiecare imagine conține un gând, o stare, o trăire. Dan Mititelu are un comentariu serios, glumeț, isteț, original, insolit, pentru tot ce îl înconjoară; nimic nu îi este indiferent, nimic nu îi este lipsit de sens. Calitatea determinantă a lui Dan Mititelu este aceea de traducător subtil din limbajul inefabil al gândurilor, din limbaj literar, în limbaj vizual și
Adio si la gar? by Dan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83653_a_84978]
-
același timp și amici buni, mi au fost admirabilii hispaniști Andrei Ionescu și Sorin Mărculescu. Le respect și le admir pe cele două distinse doamne ale traducerilor în limba română, Irina Mavrodin și Micaela Ghițescu. Citesc cu deosebit interes traducerile insolitei Nora Iuga. De fapt, ca să fiu sinceră până la capăt, în general nu prea citesc traduceri. Mă apăr. Dar depun armele necondiționat în fața unei traduceri semnate de Radu Paraschivescu, Irina Horea sau George Volceanov. Mi-e foarte dragă ca om, și
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
astfel că ai impresia că totul a fost dăruit de Dumnezeu". Și în Chile, ca peste tot în noile teritorii, conchistadorii căutau vestitul "El Dorado", ținutul de aur din legende. Pedro de Valdivia avea să-l găsească de o manieră insolită în noaptea de Crăciun a anului 1553, când, atacat de indienii mapuches conduși de căpetenia Lautaro, a fost capturat, legat de un copac și i s-a turnat pe gât aur topit! "Bine i-au făcut", a replicat ascultătoarea mea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
numele de la indienii araucani-mapuches care consumă semințele copacului ("fructul" o minge de cca. 20-25 cm. în diametru are cca. 100-200 semințe mari, conice, de 4-5 centimetri, cu un miez foarte gustos). Am fost impresionați și eu și specialiștii de maniera insolită a chilienilor de a exploata pădurile cu atâta masă lemnoasă în jur, arborii erau mai întâi selectați de un specialist care-i și marca, respectiv pe cei mai spectaculoși, mai înalți, mai groși. Ceilalți, de 8-10 metri, nici nu erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
masa într-un restaurant pitoresc, meniul fiind bazat pe pește, fructe de mare și excelentele "centollas", crustacee gigante de culoare portocalie-roșcată, cu o carne asemănătoare cu cea a langustelor și homarilor. Drumul ne-a oferit posibilitatea de a admira peisajul insolit al Patagoniei, câmpie cât vezi cu ochii, unicele ființe întâlnite fiind lamele guanaco și nandu struții sud-americani, iar în apele strâmtorii, ici și colo, splendide lebede negre! Ne-am despărțit de amabilul Señor Juan Mauricio în Aeroportul "Presidente Ibanez", după
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
Militari. Și ce să vezi? Minune mare! În timpul călătoriei, cineva a început să vorbească tocmai despre meciul de miercuri, lăudându-i - fără nici o reținere în ce-l privește - pe fotbaliștii de la Kiev. Desigur, m-am grăbit să-l reperez pe insolitul comentator sportiv: era un fel de Mitică simpatic, surâzător, un bărbat de vreo 35-40 de ani, probabil de profesie funcționar, purtând o servietă diplomat, îmbrăcat curat, chiar elegant, deși hainele păreau cam șifonate. Venea, era limpede, de la un chef și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
fără bătrânețe și viața fără de moarte. Un împărat, tatăl eroului, îi îngăduie fiului - ajuns la vârsta căsătoriei - să plece în căutarea acestui locus amoenus pe care-l găsește cu greu, după ce trece diferite probe. E vorba, desigur, de un loc insolit în care trăiesc numai ființe veșnic tinere, situat la limita dintre cele două lumi. Tânărul ia de soție o zână, care e un fel de zeiță, când ajunge în locul atât de râvnit, și totuși, după ce gustă pentru un timp noua
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
internațional, să fiți stimată, dar și invidiată, mai ales că faima dumneavoas‑ tră e întreținută și de rumoarea pe care o treziți fie prin prezența la demonstrații neautorizate, cum au fost cele desfășurate împotriva proiectului Roșia Montană, și de inițiativele insolite ale Societății Academice din România, care nu e doar un think tank, ci chiar o instanță ce sanc‑ ționează deraierile politicienilor de la responsabilitățile cu care au fost mandatați. Dacă medalionul de televizi‑ une ne dezvăluia cât de tânărĂ și de
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
simpla acreditare a textului eminescian ca simptomatic pentru romantismul românesc se dovedește insuficientă pentru a-l descrie în toate articu lațiile sale intime. Istoric vorbind, Eminescu corespunde modelului estetic romantic, dogmatic în esență (sub masca abilă a unei explozii imagistice insolite). Față de această estetică a romantismului, comportamentul textului eminescian se dovedește a avea, în unele dintre segmentele sale constitutive, o natură insurgentă. Uzând, adesea in extremis, de categoriile verificate ale modelului scriptural de tip romantic, textul eminescian se construiește ca identitate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
să-l vadă pe poet ca om". Sunt acestea ideile pe care medicul C. Vlad le etalează în Prefața unei cărți incitante pentru vremea aceea, și nu numai, Mihai Eminescu din punct de vedere psihanalitic (Editura Cartea Românească, București, 1932), insolită la noi, ce avea să fie mereu invocată de-a lungul anilor (adesea citată dar arar citită azi) ca argument pentru cei ce cred că poetul și mai ales gazetarul Eminescu ar trebui trecut, oarecum, cu vederea, opera sa pierzându
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
și în labirintul cărților”, G. a găsit în adolescență cel mai propice climat pentru valorificarea artistică a predispozițiilor sale în cenaclul macedonskian de la „Literatorul”. Aici promovarea spiritului novator, a unor valori literare încă neomologate la noi, superficial cunoscute, respinse, cultivarea insolitului, a tot ce contraria simțul comun, a bizarului și fantasticului nu puteau decât să-i stimuleze înclinația spre visare și introspecție, interesul pentru problematica morală și religioasă, să-i accentueze gustul pentru straniu, pentru fabulos, să-i sporească atracția către
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
nu-i fac tratamentul antirabic: „A socotit probabil că turbat din născare eram eu, deci eu cel vinovat, nu bietul animal.“ Departe de a-și judeca familia, Negoițescu rememorează scenele din copilărie din perspectivă pur estetică și cu bucuria evenimentului insolit. La școală mediocru până târziu, la sporturi leneș, la vioară dezastruos, cu diverse ticuri neplăcute, se prinde, la un moment dat, ca Bastian din romanul lui Michael Ende, în universul fără opreliști al cititului și, din acel moment, devine un
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
și harul creator al exegetului. Iată de ce el sondează nu nivelul „neptunic“, ci pe cel „plutonic“ al liricii eminesciene. Cum s-a remarcat însă, I. Negoițescu este într-adevăr călinescian prin arta și plăcerea de a cita, prin comparatismul lui insolit, printr-un anume histrionism și, îndeosebi, prin „voința de a modifica harta valorilor, adică ierarhia și geografia lor“. De aceea, toate volumele sale de critică sunt, în realitate, mari fragmente dintr-o Istorie a literaturii române numai pe jumătate terminată
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
a fost toată viața doar un „copil“, ci, mai mult decât atât, un „copil teribil“, ce se manifestă, cu predilecție, prin exhibiție, capricii, extravaganță și provocare, urmărind mereu să șocheze. Voința de a surprinde favorizează, mai târziu, apariția acelei perspective insolite, moderne, deformatoare, pe care criticul o va avea asupra întregii literaturi clasice românești și pe baza căreia un Ion Barbu îl va „influența“ pe Coșbuc și așa mai departe. Din clipa când l-a văzut, E. Lovinescu observă: „Figură fină
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
angajat și el de Căile Ferate Române, ca specialist, căruia avea să-i toarne o groază de copii, tata a fost crescut de acesta. Dar primii ani ai vieții și i-a petrecut în casa bunicilor, la Slatina, care răsuna până la ore insolite de muzica tarafului din local. După recăsătorirea mamei lui, orfanul a însoțit familia Godini mai întâi la Pașcani, important nod de comunicație, unde ei locuiau chiar în clădirea gării, la etaj. De acolo, din fereastră, micul Ionel, copil de școală
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
cu farmecul tinereții. CETATEA TRĂITOARE DIN ȘI PRIN CULTURĂ Putem vorbi oare de Iașul cultural fără a ne opri la principalele sale instituții, mai ales la cele care se remarcă prin activități ieșite nu de sub pulpanele lipsite de original și insolit? Cu fidelitate creatoare, ele se inspiră din comoara nesecată a tradițiilor orașului moldav și în același timp reînnoiesc cu intensitate semnificațiile tematicilor actuale, neputând ocoli firmamentul mijloacelor moderne de comunicare. Se cuvine a constata, cu prilejul diverselor manifestări, că există
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
se interpune cu vulgaritate și lăcomie banul. Dacă la noi scara valorică a operelor literare e frecvent fluctuantă, să fim sinceri: înșiși criticii și esteticienii noștri se confruntă pe un larg spațiu de apariții editoriale foarte bune, diverse și chiar insolite și normal ca unele opțiuni să necesite amendamente. Se poate vorbi de o perioadă "teribilă" a vieții dv.; vreți să amintiți câte ceva despre mediul în care v-ați format, de modele și câte altele demne a fi consemnate? Păstrez convingerea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
nu-l mai poartă decât câțiva boieri bătrâni, care ar răci dacă ar înlocui blana orientală cu fracul sau cu haina ușoară de pichet“ (Din Modova). Într-un orășel din Muntenia, în ajunul Unirii, Pantazi Ghica înregistra și el prezența insolită a ultimilor „boieri bătrâni, cu biniș, giubea și șalvari, căror le lipsește numai ișlicul“ (Un boem român). Pe acesta din urmă, cum știm, păstrătorii vechiului port îl înlocuiseră de mult timp cu șapca. Dar dacă, în 1841, J.A. Vaillant
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
o altă ipoteză... Protocolul funebru al unei clase de mult dispărute nu accepta să dispară el însuși înainte de a fi parcurs toate treptele ierarhiei și nici înainte de a fi dăruit tuturor celor dornici de ele aparențele prestigiului și iluzia demnității. Insolitul spectacol îmi întărea o concluzie mai veche: egalitatea e diacronică. Mă veți întreba acum ce reprezintă toate acestea: vițelul din cabina autocamionului, elicopterul rănit de o săgeată, funeraliile „vieux style“ ale craiului de Curtea-Neagră... Sunt embleme ale comprimării timpului. Un
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
Simon) Sommaire Dans son étude, l'auteur se propose d'expliquer les raisons (ou plutôt, le manque de toute raison) de la participation de la Fédération Russe dans la Convention de Belgrade concernant le régime de navigation sur le Danube et son insolite présence dans la Commission Danubienne. Dans le début de son exposé, l'auteur souligne l'importance du grand fleuve pour l'Europe notamment pour l'Union Européenne et d'une manière tout à fait spéciale, pour la Roumanie. Ensuite, il
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
a plus la qualité de prendre part dans la Convention et par conséquant, elle ne peut plus rester dans la Commission Danubienne sans le consentement de parties et contre la volonté des pays participants à cette Convention. Mais encore plus insolite et choquant, lui apparaît le fait qu'en dépit du fait qu'après le démantèlement de l'empire russe, la Fédération Russe n'est plus un Etat riverain du Danube et par conséquent, il n'existe plus le droit de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
autoritate, influență și abilitatea acesteia) se monitorizează, se dau directive și se controlează navigația și tot ceea ce este în legătură cu ea, influențând, de la timona pe care o manevrează, în funcție de interesul Federației Ruse, și totodată, pe seama statelor riverane, când prin această prezență insolită, nu numai navigația pe întregul curs navigabil al Dunării, ci și politica acestor state riverane? Federația Rusă, ca și orice alt stat neriveran la Dunăre (precum Suedia, Japonia, Chile și altele), nu este îndreptățită la mai mult decât la beneficiile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]