1,630 matches
-
în atmosfera temei, tonul fiind de curgere liniștită și egală sieși. Și fiindcă nu are tensiune, cartea nu răscolește, ci relaxează grație contagiunii minei molcome. Autorului îi lipsește histrionismul și voința de a epata, de parcă un duh neiertător i-a izgonit amorul de sine, de aici tonul nepatetic, detașat de sine, al însemnărilor de față. Și cum sentimentul de putere pe care un psihiatru îl încearcă în fața pacienților dispare în momentul în care el însuși devine pacient, atmosfera cărții e de
Ochiul clinic by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6241_a_7566]
-
niște țărani din ăștia puturoși și bețivi. Sînt foștii muncitori navetiști care s-au întors la țară fiindcă nu mai e nevoie de ei la oraș. Nu știu de ce să se apuce, trăiesc de pe o zi pe alta. Au fost izgoniți de pe unde au muncit cînd au început concedierile în masă - țăranii se descurcă. Dar acești nefericiți s-au dus la oraș să muncească pentru că nu voiau să muncească la CAP. Nu mai voiau să fie țărani. Izgoniții ăștia care au
Părerile românilor despre români by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/13969_a_15294]
-
dintre noi (și mai ales în perioada copilăriei și adolescenței) o are de a nu fi respins de grup. Copiii devin ascultători și nu ies din regulile grupului deoarece le este frică că la un pas greșit grupul îi va izgoni (iar persoanele care se află în afara grupului sunt considerate „ratate” și sunt batjocorite de către cei din grup, deci este mai bine să faci parte din grup decât să te situezi în exteriorul lui)", precizează profesorul universitar Pânișoară, atrăgând, însă, atenția
Părinți de succes: Persuasiunea (V) - despre încredere by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/77732_a_79057]
-
ludicul și fantezia din "Habarnam" al lui Dabija. "Elisabeta bam" este o operă muzical-teatrală, compusă și ordonată de Irinel Anghel, un spectacol construit pe comic și absurd, pe ritmuri ce declanșează o nebunie fantastică, contaminantă, în care realitatea oprimantă este izgonită peste mări și țări. Performanța actorilor este dirijată, este revelată de ritmurile vocilor, instrumentelor, din coexistența lor cu cea a muzicienilor. Momentele de forță, de fragilitate sau de vis, de zbor din "Danaidele" lui Silviu Purcărete sînt declanșate și însoțite
Muzici by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9947_a_11272]
-
puzzle, desenul lui devine de la un punct încolo foarte clar, deși încă n-ai plasat toate piesele la locul lor". O accepție desuetă a "sintezei" se leagă de prejudecata academică a excluderii "provocărilor" actualității, a "posibilităților de exprimare în presă", izgonite în subsolul desconsiderat al publicisticii, ca și cum acestea ar bloca perspectiva globală: Dacă n-o ai, dacă doar o mimezi sau - și mai rău - nici nu-i intuiești necesitatea, nu exiști. Faci doar Ťjurnalism culturalť, însemnări disparate", inapte de integrare. Intenționînd
Trei decenii de critică by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12304_a_13629]
-
și știință Medicina alternativă prinde din ce în ce mai mult teren În ultima vreme, o mare parte a oamenilor, inclusiv a celor de știință, încep să accepte unele metode de vindecare catalogate, cu numai câteva decenii în urmă, drept obscure sau oculte și „izgonite“ din domeniul medicinei, fără nici o investigare prealabilă, doar pentru că, uneori, ele contrazic teoriile acceptate astăzi despre natură sau despre om. Bioenergoterapia este doar una dintre terapiile neconvenționale care au de suferit de pe urma lipsei de interes a unor oameni de știință
Agenda2003-5-03-d () [Corola-journal/Journalistic/280654_a_281983]
-
origine un țăran dintr-o familie de evrei care își duceau zilele într-o comună din județul Botoșani. O prejudecată, ca multe altele. Zigu și-a păstrat uriașa lui putere de muncă de țăran, iar atunci cînd a devenit orășean, izgonit din satul în care se născuse de un decret al lui Antonescu, n-a uitat nici o clipă de unde a plecat. A primit ca legat, în copilărie, să nu uite că a fost țăran și că era evreu. Uriașa lui știință
Marea bibliotecă a lui Zigu by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/15720_a_17045]
-
atâta vreme cât România se afla în sfera sovietică. Imposibilitatea ieșirii de pe orbita rusă nu justifică în niciun fel formula, poate cea mai reacționară, a comunismului românesc. Dacă ar fi prevalat interesul național și sentimente patriotice, Ceaușescu n-ar fi secătuit România, izgonind în străinătate multe elemente de valoare, n-ar fi rupt legăturile între specialiști români și cei din alte țări, interzicând practic contactele cu străinii, și n-ar fi înfometat și înfrigurat țara, afectându-i astfel grav viitorul. De altminteri, cât
Eterna și fascinanta revoluție by Gheorghe CeauȘescu () [Corola-journal/Journalistic/10937_a_12262]
-
știți! Pînă aici! Gata!". Răsculații ocupă clădirea sfatului popular, sfărîmă încuietorile de la dulapuri și seifuri, cotrobăie cu febrilitate prin sertare pentru a-și afla cererile obținute cu de-a sila și, negăsindu-le, sparg tot ce întîlnesc în încăperile oficiale. Izgonindu-i pe primar și pe activiștii raionali, devin stăpîni pe satul lor. Mirajul însă nu putea dura decît o zi. Forțele de represiune invadează fără zăbavă Dobroteștii, pornind la vînătoarea de oameni. Printre cei arestați se află și numeroși copii
Literatura-vérité by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6310_a_7635]
-
spune unul care a stat sub bombardamentele sovietice, americane, engleze, germane - se pare că am avut mereu politicieni de extremă ingeniozitate! - sub orânduire capitalistă, distrusă de cea comunistă, înlocuitoare, și din nou sub cea capitalistă revenind pe locurile de unde fusese izgonită. N-a fost ușor, vă asigur, suita de da-uri și nu-uri se succeda cu viteză de computer, mulți nu i-au făcut pur și simplu față, greșind măsura, pe o partitură cu prea iuți mișcări. Victimele s-au
Da, da, da și nu, nu, nu by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/10896_a_12221]
-
pare că în spectacolul „Cîtă speranță" de la Teatrul Odeon, regizorul Radu Afrim mizează exact pe vulnerabilitatea eroilor lui Hanoch Levin și ai săi, pe un soi de echilibristică emoțională care ține totul la o tensiune teribilă, din care nu sînt izgonite nici teribilismele. Este un soi de alcătuire palimpsestică în care vezi straturile textului, amprenta stilului Levin -și mai dens, și mai eliptic aici -stilul lui Afrim spectaculos, ironic, felul lui de a povesti despre kitsch, despre noi, despre ce este
În fața și în spatele ușilor by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6409_a_7734]
-
doar când scrumul stins ia foc. Magie-i tot! Iar într-al vrajei vast ținut vorba comună către slăvi țâșnește... Precum un crescător de păsări izbutește să-și cheme porumbelul nevăzut. (din Poezii 1922-1926) Îngerul Cu o-nclinarea-a frunții izgonește tot ce înlănțuie și ce reține, căci inima-i înalt adăpostește un viitor ce-n veșnic cerc revine. Profunde ceruri de făpturi sunt pline și fiecare-l strigă: vii la noi? Nu-i da să-ți poarte-n mâinile lui
POEME - de RAINER MARIA RILKE by Ioana Pârvulescu () [Corola-journal/Journalistic/10030_a_11355]
-
forul său intim, masca antică ce și-o pune pentru a se privi în oglindă: , Pe marginea mării de doliu, de-a lungul/ șterselor urme ale rătăcirilor mele,/ de-a lungul gemetelor din vechi osîndite sub stele,/ la Pontul Euxin izgonit cu pustiul și gîndul...// Să te ascult, mare urnită din începuturi,/ ultimii pași să-i închin treptelor goale/ să mă adormi în jalea privirilor tale/ de ursitoare, bocind pe un leagăn de scuturi"(Ovid) . Sau o fantasmă acuzat romantică: ,Seara
"Postmodernistul" Ion Vinea by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11405_a_12730]
-
fenomene inconvenabile, a unor fapte și atitudini ce-l contrariază. Cum s-ar putea ajunge la o dozare optimă între aprobarea atoate iertătoare și respingere, între toleranță și osîndire? Militantismul, polemismul de facto al Mîntuitorului, atunci, bunăoară, cînd i-a izgonit pe neguțători din templu, se regăsește și la tutelarul N. Steinhardt, încurajîndu-l, presupunem, pe învățăcelul său: "Monica Lovinescu descoperă la N. Steinhardt o smerenie îndîrjită. îmi place sintagma. Simplă, adevărată și cuprinzătoare. Face parte din ținuta lui N. Steinhard". O
Pietate și creație by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10493_a_11818]
-
mobilizare, să plece pe front și să se întoarcă peste un an în uniformă de ofițer pentru a-i arăta logodnicei că poate fi și el ca „cellalt”: „În orice caz, nu va lăsa nici în ruptul capului să fie izgonit din iubirea Martei. Tocmai fiindcă e așa, el o iubește mai mult. Are să se lupte și s-o cucerească definitiv.” Începând cu ziua când, zvonurile de război devenind tot mai insistente, locotenentul ungur e nevoit să plece în mare grabă
Ora dezertorilor by Corina Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/4967_a_6292]
-
nu și dublul său pe acest pământ, Cicerone Teodorescu. Figurează Titus Popovici, nu și competitorul său fidel Francisc Munteanu. Hotărât lucru, nu există dreptate pe lumea asta În Dicționar, nouăzeci și nouă de bărbați curtează o singură femeie, Hortensia Papadat-Bengescu, izgonind-o tragic, o dată mai mult din arenă, pe Maria Banuș. Așa că nu dintr-un strâmt foișor, la ultimul său cat, vom pune nota finală unui Dicționar conținând medalioane cu competență elaborate, deci cu o bună informație și cel mai adesea
O sută de magnifici by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/13740_a_15065]
-
și Faulkner în romanul Sartoris. Undeva, în decursul relatării, e strecurată o aluzie (extrem de vagă) la o imagine îngropată în memorie, refulată. Scriitorul împrumută unghiul de observare al eroului său care se ferește să aducă la lumină ghemul incandescent, îl izgonește în afara câmpului de vizibilitate, îl condamnă să vegeteze în întuneric. Pățanii din trecut, laconic restituite, ne insuflă bănuiala că omul e torturat de o scenă trăită mai demult. El își reproșează, deducem asta treptat, că e vinovat de moartea fratelui
Diavolul văzut dinăuntru (Romanele lui Nicolae Breban) by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/8559_a_9884]
-
în chilimbarul acestui fin de sičcle". Abstras din realul a cărui efervescență îl tulbură, Lucian Vasilescu e cît pe-aci a renunța și la turbulențele suprarealului la care-l îndatorează limbajul avangardist, propunîndu-și a recompune realul pe care l-a izgonit (ori din care a fost izgonit, dar oare nu e același lucru?), din tușe simple, din efigiile banalității: "acum ar trebui să fie un bulevard cu cinematografe apoi/ un bar în care să mă uit la pereți și o stradă
Cei șapte magnifici by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11789_a_13114]
-
Abstras din realul a cărui efervescență îl tulbură, Lucian Vasilescu e cît pe-aci a renunța și la turbulențele suprarealului la care-l îndatorează limbajul avangardist, propunîndu-și a recompune realul pe care l-a izgonit (ori din care a fost izgonit, dar oare nu e același lucru?), din tușe simple, din efigiile banalității: "acum ar trebui să fie un bulevard cu cinematografe apoi/ un bar în care să mă uit la pereți și o stradă/ acum ar trebui să vină cineva
Cei șapte magnifici by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11789_a_13114]
-
relevantă, dat fiind fanatismul criticului ce lansa îndemnul "trebuie fără cruțare să curățăm drumul de toate buruienile burgheze, de oriunde ar veni" și se întreba, în editorialele ziarului Lupta Moldovei, "de ce nu-i arestat X, de ce nu-i împușcat Y, izgonit de la catedră cutare profesor". La fel versatila Nina Cassian apare "albită", în pofida "iubirii" d-sale perene și pînă la exasperare clamate pentru partid. Afirmă Mihaela Cristea: "Din anii '70 începe să-și dea seama că speranțele tinereții sale revoluționare au
Un ton tranșant by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8602_a_9927]
-
chiar dacă nu aduce neapărat și imediat succesul sau, cum se spune acum cu voluptate, evenimentul, aduce un stil vital, contaminant de a face și a înțelege teatrul, de a-l iubi și respecta, în profunzime, cu liniștea sau neliniștea asumării, izgonind ispita gălăgioasă a superficialității și a suficienței. Tot mai seducătoare în țara noastră. Acest stil este o investiție prețioasă și pe termen lung, stă la baza performanței și a unei percepții proaspete asupra fenomenului teatral în complexitatea sa, și nu
O etapă by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/14018_a_15343]
-
atîta doar că adevărul e supărător de misterios. Nu-l pricepem cu rațiunea, și atunci ne lăsăm în voia credinței, spre a nu înnebuni de disperare. După toate evidențele, lumea aceasta e absurdă, numai că spiritul conservator nu admite asta, izgonind absurditatea. Refuzul lui Thomas Molnar de a capitula în fața evidențelor se hrănește din convingerea că realitatea e pojghița sub care pîlpîie un mister ascuns, de aici oroarea de relativism, aversiunea față de tehnică și neîncrederea în progres. Logica conservatorului e dihotomică
Hegemonia mașinilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2964_a_4289]
-
Este un fel de prelungire a lui, poate mai puțin spectaculoasă, mai puțin eclatantă. Este un fel de obsesie, exploatată altfel. Măniuțiu și actorul-însoțitor, Râlea, investighează un alt tip de emoție, de mărturisire, de experiment, la urma urmelor. Iov este izgonit în afara cetății, în praful cenușii gunoaielor. Levi este aruncat în afara lumii, în lagărul de concentrare, unde este tratat ca un gunoi, în apropierea cenușii. Nici unul, nici celălalt nu înțelege ce se întîmplă. Și de ce... Și unul, și celălalt sînt dublați
După Auschwitz by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11657_a_12982]
-
se accentuează, cu atît sporește forța lăuntrică a discursului ce se supune la probe sieși impuse: "ispitită/ trecând cu tine/ prin golul vibrant/ pradă aceluiași ritm/ grație căruia de-atâtea ori/ te-am părăsit// cu bucuria că nu te pot izgoni/ cum nici tu pe mine/ doar tresărim palizi/ la ce se întâmplă// vechea noastră tandrețe/ prețiosul nostru fals/ dislocă lumina zadarnic/ de blând" (ispitită). Misterul nu e proclamat ostentativ, ci conturat cu delicatețea unei stampe japoneze: "fiecare femeie/ are ceva
Relația între mic și mare by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9747_a_11072]
-
cu pași repezi de realizarea celei mai mare dorințe a acesteia, uciderea lui Mehmet. Suleyman pleacă în expediție, iar Palatul rămâne în grija Sultanei Mihrimah. Această interzice intrarea în Serai a Sultanei Șah ca apoi, la scurt timp, să o izgonească pentru totdeauna din Palat. În timpul unui exercițiu de luptă, Mehmet suferă un mic accident iar slujitorul sau, Ilyas, profita de apariția unei boli cumplite pentru a duce la capat ordinul dat de Mahidevran. Când nimeni nu se mai așteaptă ca
Suleyman Magnificul: După 15 ani, Sultanul simte că trăiește din nou by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/36461_a_37786]