2,406 matches
-
de o seară la operă, corelativ teatral, spectacular, al unor frămîntări pe cale de a destrăma cuplul fictiv (Camil și, fără nume, iubita sa). În a doua posibilitate, nu putem, de asemenea, ști dacă intenția va fi fost conformarea față de modelul livresc. Ar fi trebuit să se dezvolte aici acea formă de intertextualitate, presupunînd citarea transformare a hipotextului. Mai departe, argumentele care vorbesc despre legătura subterană a operei "oficiale" a scriitorului cu hipotextul țin de traseul sinuos specific emergenței motivelor dintr-un
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
și „prilejul”; simțul civic; concepția despre cultură dezvoltată în jurul noțiunii humanitas; elogiul culturii; cultul civilizației antice și al limbilor clasice. Cercetând relația gândirii lui Cantemir cu Antichitatea, autorul identifică în umanismul învățatului moldovean un aspect inedit, determinat de contactele lui livrești cu stoicismul și mai ales cu neoaristotelismul renascentist, pe care îl susține cu analize nuanțate ale textelor cantemirene. Cultul civilizației antice greco-romane - observă V. - se leagă la Cantemir de problema originii latine a românilor și de cea a romanității limbii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290408_a_291737]
-
lui Robinson (1947). Peripețiile eroului, pe care dorul de aventură îl mână în necunoscut, îi solicită, într-o împrejurare sau alta, curajul, iscusința, puterea de muncă, voința și răbdarea. Romancierul de circumstanță mizează pe o pedagogie a exemplului cu prestigiu livresc. SCRIERI: Însemnări din cultura Italiei, București, 1914; 40 povești cu animale și păsări, Chișinău, 1920; Daruri pentru copii, București, 1921; Literatura copiilor și șezătorile cu copii, București, 1923; Suspinele stejarului, București, 1924; Șezătorile copiilor, București, 1924; Când Isus a fost
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286567_a_287896]
-
parte, tot mai puternic și mai permisiv demonstrate de eterogena mondenitate citadină, începând cu secolul al XIX-lea. Deloc întâmplător, figurile de romantici și prototipul „eternului student” din literatura acestei epoci „bântuie” asemenea locuri, din a căror substanță personalitatea lor livrescă împrumută mult, iar dadaismul se naște, în 1916, în Cabaretul Voltaire din Zürich, un loc des frecventat de Tristan Tzara. Avangarda și suprarealismul, apoi existențialismul parizian beneficiază din plin de perimetrul nonconformist al cafenelei, unde se dă citire manifestelor, se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286162_a_287491]
-
și emisiuni de televiziune. Este membru fondator al Așezământului Cultural „Academia Cațavencu” și editor al revistei „Academia Cațavencu”. În Îmblânzitorul de metafore (1981) și în Decorul sau urmarea (1984), cicluri publicate în volume colective, M. reia formulele generației ’80: cultivarea livrescului, ridiculizarea realului fals, amestecul de tragic și ironic, acestea rămânând constante ale discursului său poetic. În poemele din Vară indiană (1984; Premiul Uniunii Scriitorilor) încearcă să recupereze autenticitatea trăirii, cultivând frenezia sălbatică, trăirea descătușată, care organizează textul după o retorică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288239_a_289568]
-
invenții verbale, expresii argotice, chiar golănești, jonglând totodată cu miturile și eroii sublimi ai literaturii. Grimasa ironică e îmblânzită de melancolie. Versurile de album, romanța, cronica rimată, grandilocvența ori accentele pastorale sunt mimate ingenios. Poza bufă de François Villon - epicureu, livresc și boem, actualizat prin minulescianism și modernism, reușește să comunice plăcerea de a nu mai putea trăi decât făcând literatură, iar versurile celebrează indisociabil iubirea de viață și iubirea de literatură: „La Iasnaia Poliana-i un spațiu osebit / Pios ca o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285512_a_286841]
-
mugurii]. A publicat în limba română volumul Nemuririle ierbii (1984). În poezia de confesiune și de notație, bucolică în esență, ca și în versurile care interoghează asupra veacului și a civilizației moderne - construite, epic și epigramatic, în jurul câte unui simbol livresc, B. adoptă teme ale actualității literare, se încredințează mărturisirii, vorbește despre un spațiu de predilecție naturist, înscenează un ceremonial propice jocului grațios de imagini, reveriei, rememorării. Poet al universului citadin în numeroase cazuri, B. se regăsește și în versuri marcate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285661_a_286990]
-
1987), Fratele grâu (1990), Miazăzi-Miazănoapte (1996), Memorie de rezervă (2000), Eterul și eternul (2003), într-o alternare a genurilor abordate ce creează impresia unui întreg programatic. Dacă în poezie V. este un livresc sau, mai corect spus, „un poet al livrescului” (Laurențiu Ulici), în schimb notele de călătorie (Miazăzi-Miazănoapte) sunt adevărate „memoriale de sentimente”. Afiliat de unii critici liricii ardelene, în descendența lui Lucian Blaga sau a lui Radu Stanca, catalogat de alții drept un „tradiționalist emancipat” (Marin Mincu), V. este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290573_a_291902]
-
577; Ioana Diaconescu, Sub semnul crinului, R, 1977, 1; Constantin Dumitrache, Cântecul trecerii, „Scânteia tineretului”, 1977, 8 601; Dan Mutașcu, Colaborând cu cititorul, RMB, 1977, 10 049; Radu Călin Cristea, „Sâmbătă seara unui deceniu”, CNT, 1979, 4; Nicolae Turtureanu, Poezie livrescă și sentimentală, CRC, 1979, 35; Tia Șerbănescu, „Alergând”, RMB, 1983, 2 150; Horia Bădescu, „Alergând”, ST, 1984, 3; Costin Tuchilă, „Alergând”, LCF, 1984, 41; Valentin Tașcu, „Alergând”, ST, 1985, 4; Laurențiu Ulici, „Pasul licornei”, RL, 1986, 31; Ulici, Lit. rom
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290573_a_291902]
-
Franța, Italia ș.a.) În plan literar, calitatea scenariilor lui Ș. o reprezentau franchețea, prospețimea și lipsa tezismului. Mai precis: linia foarte subțire a ideii pedagogice, lucru vital pentru o tematică sufocată îndeobște de lirism ideologizat. Carențele scriiturii (idealismul melodramatizat, dialogul livresc și infuzia liricoidă, departe de modelul real al subiecților) dispăreau în tratarea cinematografică, în ritmul secvențial și culoarea comportamentală. Proza scurtă, ca și romanele lui Ș. urmăresc tribulațiile erotice ale adolescenței, cu băieți puri, poetici, situați fatalmente în situații de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289807_a_291136]
-
carte de recitire” a tot ce cuprinde semnificativ vasta bibliografie asupra prozatorului, Scriitorul și umbra (1995), eseu consacrat lui Sorin Titel, impune ca dominantă relația dintre autor și propriul său text. Refuzând didacticismul critic și privind opera printr-o lentilă livrescă, R. se oprește asupra temelor (naștere și moarte, inocență, singurătate, suferință) și a simbolurilor (casa, circul, călătoria). Următoarele cărți, dedicate lui Marin Preda (1996) și lui Liviu Rebreanu (1997), schițează un nedisimulat și cu atât mai demn de interes proiect
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289079_a_290408]
-
texte tipărite poate hrăni o întreagă cultură orală prin lectura cu voce tare a textului pentru cei care nu citesc, prin lectura în familie sau la cafenea etc. Sancho a continuat să-și confrunte divagațiile orale cu citările și recitările livrești ale lui Don Quijote, așa cum frații predicatori au continuat să predice, confesorii să practice confesiuni de la gură la ureche, cumetrele să bîrfească, curtezanii să șușotească, actorii să-și prezinte tiradele, avocații pledoariile, profesorii cursurile și povestitorii poveștile. Manuscrisele circulau încă în
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
își împart postura de "corectori de extemporal", ceea ce înseamnă o ortodoxie restrînsă în organizație largă. Ei redactează, difuzează, își supun textul unei critici a adevărului, dar un original scris devine criteriu și referință. Dincolo de ținuta mai mult sau mai puțin livrescă a unei culturi, este vorba despre un raport care a unit timp de secole o anume manieră de notare cu un anume fel de a se comporta raport sensibil la spațiu și timp, definind, ca transcendental practic, unitatea internă a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
aplica purtătorilor de cuvînt socialiști ceea ce s-a spus despre reformatori, că se sprijnă la fel de mult pe amvon și pe tipărituri, pe celebrarea în comun și pe lectura privativă: cuvîntul, elocvența, retorica și vocabularul lor sînt marcate de o cultură livrescă și de o îndelungată familiaritate cu semnul scris. Chiar și improvizațiile lor publice îi dezvăluie ca cititori pasionați și erudiți. Republica este o cultură deliberativă de tip parlamentar și, în Franța cel puțin, liderii socialiști au fost mari parlamentari, oratori
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
va fi niciodată o mînă periculoasă pentru conducători. Arhiva ar fi elementul practic al istoriei; actualitatea este elementul istoriei ca spectacol. Traiectoria comunismului? O istorie a arhiviștilor și a hîrțoagelor. Vorbesc bineînțeles despre Utopia revoluționară, nu despre dictatura birocratică invenția livrescă a unui specialist în drept feudal, Gracchus Babeuf, care a împrumutat-o de la Rousseau, de la Mably și de la pergamentul antic. Actul de naștere: cercetarea unui vraf de titluri vechi de proprietate. Certificatul de deces: televiziunea ultimelor știri. O lungă speranță
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
în vînzarea de cărți. În secolul al XVI-lea, explozia tipăriturilor, implozia Bisericii romane. În secolul al XVII-lea (ulterior Frondei și avalanșei de mazarinade 67), deflație și recul al tipăriturilor, apogeu al regalității. În secolul al XVIII-lea, exagerare livrescă și gazetărească, prăbușirea monarhiei. Ca și cum tot ce s-ar fi cîștigat la un pol, ar fi fost pierdut pentru celălalt. Plecînd de la experiența sa radiofonică și de la cea de la ORTF, în slujba Cercetării, Pierre Schaeffer a rezumat confruntarea putere/comunicare
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
84. Chiar în clipa în care ghetele din tîrguri deveneau "protestante", îmbrățișînd religia scrisului în versiunea sa republicană și socialistă pantoful de balet făcea o piruetă redevenind "catolic", prin intermediul microfoanelor și al camerelor de luat vederi. Regrupate în bastioanele lor livrești, rămășițele fostei "alianțe a forțelor de cultură și de muncă" se găsesc și ele în situația de a se întoarce spre "stînga", prin factorul emotiv, oral și populist. Ce cadril amuzant: primii la scris devin ultimii la oral, dar în
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
avînd drept noțiuni de bază opera, autorul, geniul. "Imuabilul multiplu" a căzut victimă propriei înmulțiri. Cartea nu mai este suficient(ă) (de mare), dar există prea multe cărți (mici). Un fapt îl explică pe celălalt. Plus tipul de scriitură. Construcția livrescă s-a lichefiat odată cu apariția cristalelor lichide pe ecranele noastre. Cade din nou într-o ploaie luminoasă, în săgeți evanescente. Scrierile informatice sînt euforizante, labile, volatile, îndepărtate de dura dorință de a dura, dovada unei munci apăsătoare de inscripționare. Dematerializarea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
mai aud, ca să absentez. Nu am nici o șansă de bine dacă nu mă izolez, dacă nu-mi liniștesc creierul. Dar mi-e foarte greu, să știi! Am un temperament de ghilotinat, de vagabond irecuperabil. Am să crăp cu nostalgia Parisului livresc. Orice mondenitate de acolo mi se pare mai respirabilă. Și apoi, eu am fost întotdeauna sedus de lumea proustiană. Unde mai pui natura mea nostalgică, picturală, "rusească" (dar dinspre Crimeea, dinspre Odessa!)... La Muzeu mă simt foarte bine, dar nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
sentiment al realității fragile, o imensă responsabilitate în fața unei lumi care-și demitizează pînă și liniștea (sau mai ales liniștea). Poeții noului val impun prin gustul artistic inconfundabil, se poate spune că sînt o generație erudită, poezia lor nu este livrescă (cum s-a spus), ci inteligentă, ei nu pot scrie "frumos" pentru că par "plictisiți" de imensitatea poeziilor "frumoase" dar care nu spun nimic, ironia lor nu-ți dă sentimentul de burlesc, ci de gravitate și responsabilitate în fața fiecărei clipe. Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
face pe toți tinerii poeți să-l deteste?! Te îmbrățișez pentru CARTE! Ești tu, aproape neschimbat, cu aceleași admirabile obsesii, cu aceeași dezinvoltură poetică, mereu seducătoare în ceea ce mă privește. Ai multe texte emoționante, dincolo de ceea ce unii ar numi "invazie livrescă"! Mi s-a părut colosală poema plecării tale la mare, în special "imaginea" aceea din final, cu marea gravidă de tine! Dar "Acasă" m-a emoționat pînă la lacrimă! Și de data (cartea) aceasta îmi ești tare drag în limba
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
Or, după ce parcurgi, ca într-o călătorie fascinantă, Copacul, admirând paginile luminoase, ca pe niște peisagii captivante, și după ce înfrângi alte porțiuni ale acestui drum, care are și capcane, întârziind călătoria (cartea se adresează cititorului cu anumit stagiu în întreprinderile livrești), Copacul devine o amintire asumată în trecutul artei de cititor; se înscrie într-un fond interior personal. Sau, voi spune așa: Copacul lui Fowles face parte de acum înainte din sufletul meu. Cine poate aspira la un succes mai mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
consolare: „Lasă, dom’le’, că alții au fost mai porci cu evreii..”. Când l-am citat pe Santayana cu al său: „Cei ce nu își amintesc trecutul sunt condamnați să-l repete”, mi s-a atras atenția că sunt cam livresc. Ba am primit lecții de istorie de la mari bărbați de stat ca Leonida Lari. Se pregătește Mitzura Arghezi? În timpul acesta a căzut o dictatură și a fost înlocuită cu un surogat al democrației cunoscut în științele politice drept democratura sau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
perioadă, este real, fără a fi însă numai de contaminație literară, ci și, aș spune, un fapt de trăire. Splendidele poeme ale lui Cezar Baltag din acea epocă sună într-adevăr eminescian, dar nu sună astfel pentru că ar fi preluări livrești, oricât de ingenioase, ci pentru că răsfrâng, repet, un mod eminescian de trăire, de asumare a existenței. Sunt eminesciene eufonic și în fond, însă limbajul și câmpul de referințe sunt noi, sunt ale lui Baltag și numai ale sale: Un ochi
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
singură dată, în primii ani de căsnicie, am petrecut un concediu într-un sat de munte, fără lumină electrică și spălându-ne la râu, printre păstrăvi. Cred însă că și acest jind după traiul rural e mai mult o poză livrescă. Da, și astăzi mai visez la viața la țară, dar cu tot confortul (și toate „conservele“ de care ați amintit), inclusiv un televizor care să aibă neapărat postul Mezzo. Și să fie și apă caldă. Revăd cu ochii minții peisaje
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]