1,998 matches
-
deloc ușor de explicat acest fenomen; putem numai să remarcăm că scrierile umaniștilor s-au răspîndit în jurul acestei date. Tot în 1520, Luther și-a desăvîrșit ruptura cu Roma, eveniment marcat prin rugul din 10 decembrie, cînd focul nu a mistuit numai bula papală, ci și un vraf de cărți de drept canonic. Era oare acesta un semn al schimbărilor care se înfăptuiau în domeniul cărții? IV. Umanismul și cartea Umanismul apăruse în Italia secolul al XIV-lea (Petrarca, Boccaccio) și
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
1598, edictul de la Nantes continua să prevadă controlul cărților de către teologi și interzicea difuzarea cărților defăimătoare. Între cele două date, secolul este jalonat de arestări, edicte și ordonanțe asupra aceluiași subiect și luminat sinistru de flacăra rugurilor care n-au mistuit numai cărți, ci și persoanele care le tipăreau, le vindeau, le distribuiau sau le dețineau. Se pot face constatări asemănătoare pentru Germania și Țările de Jos, mari producătoare de cărți rare, care, la fel ca Franța, au avut de suferit
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
extrăgea din Mickiewicz un citat referitor la raportul dintre poeziile populare și forțele destructive ale timpului: "Sicriu plin de sfințenie! Pe tine nu te atinge, nici nu te sfarmă vreo lovire, precât poporul tău chiar nu te-a profanat [...]. Flacăra mistuiește lucrările pensulei, tâlhari jăfuiesc comorile, dar cântecul scapă în veci cu viață și se strecoară printre oameni"99. Câțiva ani mai târziu, în Câteva ceasuri la Snagov, Odobescu avea să evoce o "poezie a foamei". Se referea la farmecul pe
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
ar dispărea ?! Poate că perfecțiunea nu a fost lăsată pe pamant tocmai pentru că omul, cu pași mărunți, să încerce să o clădească. Totul a fost creeat cu un scop... Lacrimile au fost create pentru a seca suferință, trădarea pentru a mistui dorința, minciună pentru a diferenția credință. De ce să spargem noi barierele, de ce să încercăm să rupem stelele ? De ce să vrem să îi "stricam" pe cei buni, doar pentru că vrem să fim mai mulți nebuni ? De ce să distrugem încrederea, de ce să
Fii conştient, drogurile îţi opresc zborul! by Cărtuţă Teodora Elena, Lazăr Oana () [Corola-publishinghouse/Science/1132_a_2042]
-
mai simplu decât o ofensivă eșuată din partea unor orbi epuizați de inaniție. O altă femeie găsește însă o altă armă, chiar dacă ea însăși devine victimă. Cu o brichetă, dă foc paturilor care baricadau intrarea în depozitul cu mâncare. Incendiul îi mistuie întâi pe orbii hoți. Apoi și pe mulți alții. Grupul primilor orbi se salvează prin solidaritate, conduși de ochii care văd ai soției doctorului. Și stupoare!... Nici urmă de soldat care să împuște pe evadați. Orașul întreg, țara întreagă, era
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
târcoale, levitând prin cameră, în timp ce patul le era ridicat până la tavan, iar ei zăcând pe acesta paralizați. Nu se puteau mișca, nu puteau vorbi. Acest fenomen se producea timp de jumătate de oră, în fiecare noapte, după care luminița se mistuia în beznă. Cosmin și Odet își puneau întrebări stupefiați: -Ce-o fi acest fenomen? -Cine ne pedepsește?Cine se răzbună? Dacă începeau cearta, mobilele se mișcau ca la cutremur, se auzeau bubuituri, după care apărea mingea de foc levitând nervoasă prin
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
păgânii ăștia și îngrijește-te de-i pune și pe ei alături de ceilalți în gorgan. Asta li-i vrerea și trebuie să le-o respectăm. De-atunci stafiile de la Ceremuș, n-au mai apărut niciodată. Casa cu stafii, a fost mistuită până la temelii de către un incendiu spontan. POLTERGEIST Celebrul magician Valentin Dogan, mare crai și aventurier, avea mult succes la femei, datorită frumuseții sale fizice și perfecțiunii chipului angelic. Dorind mereu să-și lanseze o imagine perfectă ieșită din comun, în
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
sau invers. Atracția gravitațională dispăruse. Oamenii, celelalte ființe și obiectele zburau, fiind în stare de imponderabilitate. Noaptea pe străzile pustii, un dric cu un sicriu apărea misterios, tras de entități invizibile. Un râs sarcastic se auzea din dricul ce se mistuia în noaptea neagră ca smoala. Farsele lugubre ale magicianului se consumau în ultima sa reprezentație de iluzionism. O voce macabră străpungea eterul. -Nu uitați că sunt nemuritor. Deviza mea este:Tinerețe fără bătrânețe, viață fără de moarte. Sculat din sicriu, coborî
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
imagist care intuiește și stilizează poetic realitatea, fantasticul, cultivă plasticitatea și muzicalitatea limbajului. Obișnuitul, realul se transfigurează metaforic, hiperbola tinde spre hieratic sau dă contur terifiantului și patologicului. Cea dintâi nuvelă a sa, Sultănica (1885), drama unei fete de la țară, mistuită de dragoste și amărăciune, dar și Bunicul, Bunica evidențiază una dintre paradigme: univers patriarhal, lume pură, mirifică, cu eresuri și mistere, legi și soroace, în care intervin uneori drame, întâmplări de spaimă. Naturismul voluptuos duce spre pitorescul și armonia liniilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286716_a_288045]
-
aventură bucureșteană cu o celebră actriță franceză venită în turneu. Având, după ani, sentimentul că o regăsește pe rusoaică în cumnata lui, Giulia, o italiancă, Grigore face pentru ea o pasiune demențială, care duce la adulter. Toate aceste amintiri se mistuie intermitent în spectacolul unui lugubru incendiu. Făcând scrum conacul, incendiul răpune și viețile celor aflați în el: soacra lui Olmazu, nebună, și fiicele lui. Cumnata s-a împușcat, fratele tocmai se spânzurase. Și aici, ca în Desfigurații, fluxurile vieții interioare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288263_a_289592]
-
lumea asta nu e decât un mare rahat. Cred că și d-ta ai pățit același lucru. Asta e, știu că am pierdut."30 Tirania vieții demonstrează a fi inevitabilă, dorința de a trăi, ca și capul zmeului, renaște mereu, mistuie, devorează și anihilează. Chiar dacă uram viața, ne agățam mizerabil de ea, spune Cioran, o blestemam, în timp ce dăm lumii copii, unul după altul. Cioran își uimește încă o dată cititorii atunci când, tematizând moartea, în eseul final din Ispita de a exista, exprimă
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
cu problema morții, exacerbata de puternicele episoade de insomnie. Că și pustnicii sau călugării, care își consacră multe din orele de somn rugăciunilor și meditației, Cioran trăiește nopți fertile în obsesii, majoritatea legate de moarte, cu componentă ei, moartea voluntară. Mistuit de problemele grave ale existenței, este incapabil să realizeze ceva în mod practic. Dacă părinții nu i-ar fi "finanțat insomniile", sinuciderea ar fi fost singura soluție pentru Cioran. Insomnia devine "catastrofă vieții mele"; moartea devine prezenta și când mănâncă
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
atâtea altele?"17 În cazul lui Cioran, vorbim despre o iubire neîmpărtășita, aceea căreia îi adresează imprecații nenumărate și pe care o face responsabilă de nefericirea lui, cea pentru "Demiurgul cel rău". Pe acesta, Cioran îl provoacă sfidător sau se mistuie în confesiuni demne de sfinții biblici, dar este o iubire la care nu primește răspuns. Suferințele lui sunt ale unui Iov modern, pe care Dumnezeu l-a lăsat în părăsire. Cioran nu se lasă "sedus de baia de imbecilitate", ca
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
a părut că aud tânguitul bandoneonului lui Troilo: Când tristețea și tumultul din Buenos Aires/ Mă fac să mă simt și mai singur, / caut pe inserat o mahala / de unde mă uit înapoi, prin tărâmul asta de juma de secol / crescut și mistuit de iubiri și necaz, / la copilul care eram odată"176. SCRISUL, TERAPIE LA SÁBATO ȘI CIORAN "Sunt sigur ca, daca nu as fi înnegrit hârtia, m-aș fi omorât de mult." (Cioran, Ispita de a exista) "N-am scris pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
necesitate imperioasa. Nu m-am considerat niciodată un scriitor profesionist, din aceia care publică o carte pe an, mărturisește Sábato. Dimpotrivă, de multe ori, seara ardeam ce scriam ziua. Astfel, povești, eseuri, piese de teatru, le-am văzut cum erau mistuite de foc, căruia îi destinasem și Despre eroi și morminte; atât de multe îndoieli aveam."1 Hotărâți, o dată cu încheierea ultimei pagini, ca aceea să fie și ultima, dezicându-se mereu de propriul cuvânt, Cioran și Sábato au scris că să
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
unui anumit timp sau trecerea timpului poate să facă o descoperire mai puțin importantă decât atunci când a fost apreciată inițial. Această variație a aprecierii unui produs creativ depinde de condițiile social-istorice. Eugen Lovinescu scrie în legătură cu mutația valorilor estetice că „timpul mistuie, selecționază, simplifica sau scoate în lumina valorile estetice. El mistuie cantități de hartie tipărită, române pe care au plâns atâția ochi, poezii care au legănat atâtea generații, într-un cuvânt o literatura ce s-a bucurat de desăvârșită adeziune estetică
CREATIVITATEA ÎN CONTEXTUL EDUCAŢIEI ESTETICE / Metode și tehnici de dezvoltare by Marieana Lucianu/Adriana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/756_a_1051]
-
descoperire mai puțin importantă decât atunci când a fost apreciată inițial. Această variație a aprecierii unui produs creativ depinde de condițiile social-istorice. Eugen Lovinescu scrie în legătură cu mutația valorilor estetice că „timpul mistuie, selecționază, simplifica sau scoate în lumina valorile estetice. El mistuie cantități de hartie tipărită, române pe care au plâns atâția ochi, poezii care au legănat atâtea generații, într-un cuvânt o literatura ce s-a bucurat de desăvârșită adeziune estetică a epocii ei .” ( E. Lovinescu cît. în Al . Roșca, 1981
CREATIVITATEA ÎN CONTEXTUL EDUCAŢIEI ESTETICE / Metode și tehnici de dezvoltare by Marieana Lucianu/Adriana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/756_a_1051]
-
chipurile înaintașilor în imagines și garantează astfel faptul că ei au existat (în sensul vechiului týpōs, de urmă fizică); prezervă astfel un trecut glorios (dar girează și puterea în exercițiu, prin sigiliul ei, inelul regal sau sceptrul cu stemă). Efigia mistuită în focul ritualic este înlocuită, cum spuneam, de un alt obiect, masca, de care diferă nu ca materie (tot ceară), ci ca semnificație și rol. În baza relației mai puternice de semnificare cu corpul încă prezent sau pe care îl
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
articulat dânsul cu greu. Atunci am înțeles că vom avea un Consiliu ales la beție, sau, dacă vreți, într-o stare psihedelică. Acasă am recitit 50 de pagini din Muntele vrăjit. Fascinantă această adaptare la capriciile unei maladii care te mistuie, și la rigorile implacabile ale unui sanatoriu de muribunzi, în fond un ospiciu deghizat. decembrie, 1996 Unde au dispărut traducătorii? Dacă schimbările importante din societatea noastră de după 1990 au bulversat serios scriitorul basarabean, care nici acum nu-și poate regăsi
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
s-a îndrăgostit de solara Enigel. Nebunia regelui Crypto se sublimează prin focul iubirii. În forme ermetice, această sublimare a erosului revine în "Ritmuri pentru nunțile necesare", unde spiritul se eliberează prin iubire și în Uvedenrode, în care fiorul erotic mistuie carnea moluștelor "suprasexuale", "supramuzicale", pure, abstracte, "moduri de ode", "ceruri eșarfă"; 9. Asocierea între fragilitatea organizării inferioare a vieții și sufletul infantil în poezia După melci. În lumea gasteropozilor se petrece o dramă, provocată de un cântec folcloric prin care
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
visători la steaua/ Singurătății", reliefează atitudinea contemplativă a poetului (Strofa I). Acesta trăiește viața ca suferință, conștient de efemeritatea omului: "Până-n fund băui voluptatea morții/ Neîndurătoare". Voluptatea iubirii devine voluptatea morții, marcată de repaos, atunci când suferința e "dureros de dulce". Mistuit de patima erotică, poetul trăiește intens acest sentiment, un adevărat foc ce nu poate fi stins "cu toate/ Apele mării". Pasiunea pentru femeie rămâne constantă, deși mitologia ne oferă exemple de eroi care au sfârșit în chinuri, din cauza acestora. Nessus
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
de la obiecte de preț la cărți... de la lucruri personale, la amintiri. Adică tot trecutul". Ștefan Gheorghidiu trăiește o dramă a incompatibilității, a imposibilității de comunicare autentică, în relații erotice, în relații camaraderești pe front. Totul se consumă în interior, îl mistuie la mari adâncimi. Drama își are explicația în conflictul dintre lumea idealului, a absolutului, așa cum și-o imaginase eroul și lumea reală, existența dureroasă. Din această confruntare, Ștefan Gheorghidiu este un învins. "Izvoarele" prozei lui Camil Petrescu pornesc din Stendhal
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
intelectuală. Emotivă, se află mereu în contact cu arta, surâde și surâsul ei pare "un reziduu de tristețe", iar întreaga ei alcătuire este străbătută necontenit de un fluid" (Fred Vasilescu). Din confesiunile de la începutul romanului, ne-o imaginăm excesiv feminină, mistuită de dragoste față de Fred Vasilescu, cu răbufniri mai întotdeauna cenzurate. Doamna T. trăiește prin iubire, prin sentimente superioare, apropieri sprirituale, afecțiune, devotament, dragoste, încât este femeia "iubită de toți bărbații", ba mai mult: "În primul rând, luăm cunoștință de drama
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Este un personaj dinamic, multidimensional, însetat de certitudini. Portetul fizic: "...un tânăr ca de treizeci de ani, înalt și delicat, fără să fie slab. Păr castaniu, fața palidă și ochii verzi-albaștri, foarte puternici , pătrunzători. Are o figură obosită, de om mistuit de o frământată viață interioară". În actul al doilea se confruntă protagoniștii, două caractere diferite. Confruntarea cu Ioana îl arată "neliniștit", "timid", "îngrozit", dar fericit. Caracterizarea Ioanei Boiu-Dorcani Ioana este un personaj dinamic, multidimensional, inflexibil, având senzația atingerii absolutului prin
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
noapte în brațele lui Lică, o ucide și este ucis la rândul lui de Răuț, omul lui Lică Sămădăul. Acesta din urmă, ca să nu fie prins de Pintea, se sinucide izbindu-se cu capul de-un copac, în timp ce un incendiu mistuie cârciuma, parcă pentru a purifica locul afacerilor necurate. Pintea a aruncat în apă trupul lui Lică Sămădăul, pentru ca "nimeni în lume să nu afle" că a scăpat de pedeapsa legilor. În operele lui Slavici, descrierile de natură apar aproape întâmplător
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]