1,403 matches
-
l-a cercetat și l-a acuzat de corupție, fiind amendat cu 40.000 de lire și privat de titluri. A fost nevoit să se retragă din viața publică, dedicându-și ultimii ani exclusiv activității științifice și filosofice. Cu titluri nobiliare dobândite, cu funcții publice importante, cu opere ce acoperă dreptul, politica, istoria, morala și filosofia, Francis Bacon se prezintă în fața posterității cu următoarea carte de vizită: baron de Verulam, viconte de St. Albans, om de stat și filosof, pionier al
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
Viața. Numele său întreg, lung după obiceiul vremii, era Claude Henri de Rouvroy Conte de Saint-Simon. S-a născut la Paris, la 17 octombrie și a părăsit această lume tot la Paris, în 19 mai 1825. A aparținut unei familii nobiliare și a primit o educație elevată în copilărie. De mic a arătat un anumit dispreț pentru tradiție; la treisprezece ani a refuzat să facă prima împărtășanie și a fost pedepsit cu închisoarea de la Saint Lazare, de unde a scăpat. În timpul războiului
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
principale ce au desenat tabloul celor 56 ani ai vieții lui Max Weber, una dintre cele mai complexe personalități care au contribuit decisiv la fundamentarea științifică a sociologiei. Părinții viitorului sociolog au fost oameni cu stare, proveniți din vechi familii nobiliare și burgheze, puternic implicați în viața spirituală a timpului. În casa Weber s-au perindat ca oaspeți importante personalități ale timpului din politică și știință care l-au influențat pe Max. Tatăl său, Max Weber, autoritar și foarte exigent, a
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
apelative passe-partout" domnule, doamnă, domnișoară și,,termenii de înrudire secundari": fată, băiat, fecior, bărbat, copil(ă), creștin, moș, babă - și în plan particular: prieten(ă), amic(ă), coleg(ă), vecin(ă); 4) nume de profesii, funcții, titluri de diferite tipuri (nobiliare, științifice etc.): profesor, director, președinte, ministru, duce, prinț, doctor; 5) nume care precizează cadrul etnic sau regional căruia îi aparține interlocutorul: român, francez, moldovean, oltean; 6) nume folosite metaforic: nume avînd trăsătura [- uman] - pui, măgar, floricică; nume mitologice sau religioase
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
și își are locul lîngă numele organizației, dorind să însumeze trăsăturile caracteristice ale acesteia. La nivel instituțional, discursul semnătură este regăsit sub forma unui motto, surprinzînd esența întregii existențe și ținînd loc de pecete, fiind similar cu sigiliul marilor familii nobiliare și individualizîndu-le pentru recunoașterea lor în comunitate. Deși discursul semnătură este tipic companiilor conglomerat, acesta a fost aplicat cu frecvență apreciabilă și altor medii decît cel economic, iar asemănarea tot mai mare dintre universități și giganții comerciali explică regăsirea acestui
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
și care, spre deosebire de aristocratul locului și comanditarul tapiseriei Jean Le Viste, are darul de a inventa (conștiința valorii lui de artist), în timp ce acela lipsit de orice gust artistic imită. Imită clișeele de ascensiune din epocă, cumpărându-și titlul și blazonul nobiliar, imită fastul de la curtea regală, supus necondiționat acesteia, dar despotic cu cei ce depind de averile și deciziile lui, începând cu familia și terminând cu Nicolas. Invitat la castel pentru a i se încredința decorarea pereților din Grande Salle, pictorul
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
ale inimii" introducere în beletristică. Această a doua parte a titlului se repetă pe frontispiciul fiecăruia din cele cinci romane, invariabil, ca și cum ar fi vorba de un ciclu de maieutică literară. După "Cartea lui Hrabal" (1990), acest autor cu nume nobiliar, publică O femeie (1995) roman la care ne vom opri, și "Harmonia caelestis" (2000). Tradus în principalele limbi europene, dar și în olandeză, finlandeză, suedeză, norvegiană, letonă, poloneză, daneză, sârbă, slovenă, bulgară, cehă și română, Esterházy este un prozator multipremiat
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
Ceea ce reprezintă 24% din totalul populației cu vârsta de peste 15 ani [Chassagne, 2005]. Menționăm că deținătorii de valori mobiliare erau în număr de 12,4 milioane în 1992. Au dispărut, așadar, vechile familii? Aparțin dinastiile burgheze altor timpuri, asemenea familiilor nobiliare? Dimpotrivă, dorim să demonstrăm că, dacă se poate acum vorbi de o clasă socială, aceasta este burghezia, aceste familii cu diverse posesiuni, care reușesc să se mențină în vârful societății, acolo unde, în anumite cazuri, se găsesc de câteva generații
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
patronimic, din care, de altfel, face parte; la fel în Irlanda. În Regatul Unit, situația este mai complexă, sprijinindu-se pe o construcție jurisprudențială. Un fapt foarte curios este că dispozițiile legale nu par să corespundă importanței istorice a claselor nobiliare în respectivele țări. Astfel, între țările în care titlul este protejat prin dreptul civil se găsește Finlanda, care nu a cunoscut niciodată un regim monarhic, dar și Belgia, unde tradiția înnobilării este încă vie. În Europa mai sunt zece țări
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
țările în care titlul este protejat prin dreptul civil se găsește Finlanda, care nu a cunoscut niciodată un regim monarhic, dar și Belgia, unde tradiția înnobilării este încă vie. În Europa mai sunt zece țări conduse de monarhii. Situațiile claselor nobiliare respective sunt foarte diverse. Olanda, Suedia și Danemarca pot fi incluse în aceeași clasă ca Finlanda, unde titlurile sunt protejate prin lege, iar monarhiile joacă un rol nesemnificativ. În Suedia, ultima înnobilare a avut loc în 1902, deși țara este
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
1902, deși țara este încă monarhie. Puterea de înnobilare deținută de rege a fost chiar abolită oficial în 1975. Dar nobilimea suedeză este recunoscută de Stat din 1866 ca o corporație. Printre țările care nu oferă nicio protecție juridică titlurilor nobiliare se regăsesc și monarhii (Norvegia), e adevărat cu puteri pur simbolice, și țări în care regalitatea a fost abolită, deși a jucat un rol important de-a lungul istoriei (Grecia, Portugalia, Italia). Altfel spus, nu există o clasificare simplă a
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
și cei mai intransigenți gardieni ai autenticității calității de nobil revendicate. Pentru a rezolva situațiile confuze, în 1932 ducele de Levis-Mirepoix a creat Asociația de întrajutorare a nobilimii franceze (ANF). Faptul că se folosesc titluri uzurpate sau nume cu aparență nobiliară este un indicator al mizelor simbolice din jurul statutului de apartenență la această elită a Vechiului Regim. Totuși, nobilimea reprezintă un grup cu poziții sociale disparate. Unii nobili sunt bogați, alții săraci. Găsim printre ei persoane reduse la condiția de simpli
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
poziție dominantă, pe care simpla deținere a unor bunuri funciare nu ar mai putea-o asigura [Brelot, 1992]. Or, aceste forme de capital implică încă una, capitalul școlar, care a căpătat o mare importanță în strategiile de reinserare a familiilor nobiliare, pentru care odinioară preceptorii și o anumită indiferență față de diplome făceau regula. Condițiile acestei investiții în formarea școlară instituțională și nu prin intermediul preceptorilor particulari nu sunt lăsate la voia întâmplării, recurgându-se sistematic la așezăminte școlare excepționale. La Paris, Les
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
astfel de demers este grăitor în privința mizelor, care nu pot fi reduse la o simplă înclinație mimetică: castelul La Mormaire participă la munca de construcție a unei imagini și a unei filiații care folosește aceleași simboluri ca și vechile familii nobiliare. Construcția legitimității pozițiilor dominante recurge François Pinault și castelul La Mormaire François Pinault s-a născut într-un mediu relativ modest [Daix, 1998]. Astăzi, este deținătorul uneia dintre cele mai mari averi din Franța. Dar acest "bogat recent" manifestă în
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
originea din aristocrație și valorile ei. Nobilimea, prin înscrierea sa în durată, oferă o marcă identitară unică și foarte invidiată. Înnobilarea, acolo unde este încă posibilă, pare o învestire prețioasă. Ca și în cazul Legiunii de onoare, alegerea unui titlu nobiliar confirmă, în Belgia, serviciile făcute Statului și ordinii de drept. Léopold II, regele Belgiei, a acordat titlul de baron lui Édouard Empain în 1907. Acesta, fiu de învățător, născut în 1852, și-a construit averea în domeniul căilor ferate, a
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
și finanțelor. Beneficiind de o "concesiune de noblețe ereditară cu titlul personal de baron" în 1994, Albert Frère își vede confirmată apartenența la cea mai înaltă clasă socială odată cu alegerea sa în cadrul Jockey Club, cerc închis, în care vechile familii nobiliare fac regulile. Cei doi nași ai săi au fost contele Marc-Antoine d'Oultremont și ducele de Luynes, al cărui tată fusese președintele clubului Jockey. Candidatul își înmulțise semnele de bunăvoință în direcția înaltei societăți. Cumpărase acțiuni la grupul care edita
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
punctul cel mai înalt al culmilor sociale, cel în care diferitele forme de capital se adună și se transmit mai departe. Cântărețul Salvatore Adamo, înnobilat de regele Belgiei în 2001, nu beneficiază, în ceea ce îl privește, decât de o "concesiune nobiliară personală", adică netransmisibilă copiilor [Alkemade, 2003]. Permanența prestigiului nobiliar În Franța, valoarea simbolică pe care unii o acordă încă nobilimii este surprinzătoare, dat fiind că Revoluția părea să îi fi dărâmat temeliile. Din timpul Primului Imperiu, Napoleon I, "pretinzând că
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
care diferitele forme de capital se adună și se transmit mai departe. Cântărețul Salvatore Adamo, înnobilat de regele Belgiei în 2001, nu beneficiază, în ceea ce îl privește, decât de o "concesiune nobiliară personală", adică netransmisibilă copiilor [Alkemade, 2003]. Permanența prestigiului nobiliar În Franța, valoarea simbolică pe care unii o acordă încă nobilimii este surprinzătoare, dat fiind că Revoluția părea să îi fi dărâmat temeliile. Din timpul Primului Imperiu, Napoleon I, "pretinzând că recompensează indivizii în funcție de merite, a făcut în așa fel
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
multe căsătorii mixte între aceste două grupuri [Grange, 1996]. Regăsim aceeași perspectivă binevoitoare în cercurile predominant burgheze. Astfel, 90% din membrii cercului Bois de Boulogne au patronim comun, dar 8 din cei 12 președinți succesivi de după 1867 poartă un titlu nobiliar, dintre care 5 au fost în funcțiune după 1941. Aducând în prim plan nume emblematice ale aristocrației, burghezia știe să își folosească o parte din capitalul simbolic conținut în aceste nume care, prin chiar forma lor, evocă secole de ascendenți
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
prin chiar forma lor, evocă secole de ascendenți iluștri. Nu numai burghezia este sedusă de strălucirea nobilimii. Reviste precum Gala sau Point de Vue au un public cititor comun, deși consacră o mare parte a paginilor lor prinților și titlurilor nobiliare. Anumite fracțiuni ale claselor populare, cele mai puțin muncitorești și cele mai puțin militante, tratează cu multă deferență nobilimea. Astfel, soția brutarului dintr-un sat oarecare îi va adresa un călduros "Bună ziua domnule marchiz" acestuia atunci când, venit să-și viziteze
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
lângă Moscova. Aceste palate sunt astăzi transformate în muzee dedicate familiei. La Kuskovo, în 1996, o angajată de la primirea vizitatorilor pe care am întrebat-o dacă îl cunoștea pe contele Pierre Șeremetiev, a răspuns că asistase la întoarcerea descendentului familiei nobiliare din 1994. Acesta izbucnise în lacrimi la vederea căminului strămoșilor săi. Această femeie, tânără încă, nu trăise, cu siguranță, sub vechiul regim și totuși povestea această scenă cu multă emoție. De altfel, oferea publicului o serie de broșuri despre gloria
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
se cumpără, și totuși în cadrul uneia din acele privatizări pe care le agreează într-atât, englezii au reușit să vândă, creând astfel o piață a legitimității. În Anglia, Manorial Society, fondată în 1906, s-a specializat în vânzarea de titluri nobiliare. Se vând titluri de noblețe de trei sau patru ori pe an, provenind de la familii ruinate sau fără moștenitori. Manorial Society este un club care a fost înființat pentru a-i aduna pe toți Lords of the Manor, lorzi purtând
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
aduna pe toți Lords of the Manor, lorzi purtând numele unei proprietăți. Din 1981, aristocrații prin sânge au posibilitatea de a scoate la vânzare titlul, permițând astfel burghezilor înstăriți să cumpere un pic din acest capital simbolic reprezentat de titlul nobiliar. Un fel de probă prin absurd a forței de legitimitate pe care o ascunde un mare nume. Prin absurd pentru că ce altceva valorează un titlu cumpărat dacă nu o descalificare a cumpărătorului? Tehnologia socială pusă la cale de burghezia franceză
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
deloc plăcute. Noile dinastii burgheze, născute în lumea industriei și a băncilor, prin intermediul gradelor lor de descendență burgheză atestă o relativă vechime, care devine destul de repede suficientă, odată cu a doua sau a treia generație, pentru a permite alianțe cu dinastii nobiliare, ducând, în cele din urmă, la constituirea unor confrerii ale marilor familii, noua aristocrație a banului. Este adevărat că jocul este unul de mari proporții, pentru că este vorba de a trece de la dominația economică la dominația simbolică, adică de la o
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
viață și valori ale aristocrației. Dar anumiți membri ai nobilimii fuseseră câștigați, chiar înainte de Revoluție, de filosofia iluministă. Dezvoltarea acesteia îi datorează mult unei anumite fracțiuni din cadrul nobilimii. "După 1760, noțiunile de valoare și onoare, care definiseră până atunci specificul nobiliar, sunt înlocuite cu o noțiune nouă, cea de merit, valoare burgheză tipică pentru generația a treia, pe care nobilimea o integrează, și-o însușește, pe care o acceptă și o recunoaște oficial drept criteriu de nobilitate" [Chaussinand-Nogaret, 1984, p. 53
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]