2,784 matches
-
în care se prezintă sub forme de trecere la trahite, andezite. Obsidianul era deja cunoscut chiar și de romani, aceștia aducându-l din Etiopia. Variante rare de obsidian sunt: Culoarea rocii depinde de natura impurităților, și de gradul lor de oxidare. Cu toate că rocile care au un conținut ridicat în silicați au o culoare deschisă ca de exemplu granitul, obsidianul este frecvent de o culoare închisă, de un verde-închis până la negru, mai rar roșcat. Această culoare închisă a rocii se datorează impurităților
Obsidian () [Corola-website/Science/307962_a_309291]
-
0 → E > E → sistemul primește energie din mediul exterior, cu observația că starea inițială se referă la reactanți, iar starea finală la produșii de reacție. Căldura (Q) este fie absorbită, fie degajată în cursul celor mai multe reacții chimice, cum ar fi oxidarea metabolică a „zahărului” la dioxid de carbon și apă care produce căldură, care menține corpul cald. O bucată de gheață se topește când este ținută în mână, deoarece absoarbe căldură. Cea mai mare parte a transformărilor de stare și reacțiilor
Termochimie () [Corola-website/Science/324093_a_325422]
-
este stabil în aer uscat și își păstrează luciul metalic pentru mai multe luni. Atunci când este adus în mediu umed și bogat în oxigen, începe să se oxideze, devenind treptat cenușiu, apoi negru. Proprietățile fizice se alterează în funcție de gradul de oxidare al metalului. Thoriul pur este moale, foarte ductil, putând fi laminat la rece. Pulberile metalice de thoriu sunt piroforice. În urma „arderii” thoriului în reactorul nuclear, nu rezultă plutoniu 239, element radioactiv obținut din uraniu și întrebuințat la fabricarea bombei atomice
Thoriu () [Corola-website/Science/305369_a_306698]
-
electrochimică se situează între acesta și cupru și are potențial normal pozitiv. Structura electronică sp a stratului de valență dictează comportamentul chimic al arsenului. Conform acestei structuri, acesta poate forma ioni +/-3, +5 dar și alti ioni cu stări de oxidare intermediară în unele cazuri. Față de sărurile aurului, cuprului și platinei, arsenul metalic acționează ca un reducător, aducându-le în stare elementară, pentru ca în faza a doua a reacției să formeze arseniuri (CuAs, AuAs, PtAs). Se cunosc compuși ai arsenului și
Arsen () [Corola-website/Science/299389_a_300718]
-
Include ingestia alimentelor, absorbția, digestia, biosinteza, catabolismul și excreția. Dieta unui organism este ceea ce mănâncă, care este determinată în mare măsură de disponibilitatea, procesarea și palatabilitatea hranei. O dietă sănătoasă include prepararea alimentelor și metode de stocare care protejează împotriva oxidării nutrienților, împotriva căldurii sau percolării, și care reduc riscul toxiinfecțiilor alimentare. Nutriționiștii dieteticieni înregistrați sunt profesioniști din domeniul sănătății calificați pentru furnizarea sfaturilor dietetice sigure, bazate pe dovezi, care includ analiza a ceea ce se mănâncă, analiza detaliată a sănătății nutriționale
Nutriție () [Corola-website/Science/317376_a_318705]
-
1800, au murit aproximativ două milioane de marinari datorită scorbutului. Descoperirea a fost ignorată timp de 40 ani. Vitamina C esențială din citrice a fost descoperită abia în anul 1932. În jurul anilor 1770, Antoine Lavoisier a descoperit detaliile metabolismului, demonstrând că oxidarea alimentelor este sursa căldurii corporale. El a descoperit principiul conservării masei. Ideile lui au transformat teoria flogisticului asupra arderii într-o teorie învechită. În 1790, George Fordyce a recunoscut importanța calciului în surpaviețuirea păsărilor. La începutul secolului al XIX-lea
Nutriție () [Corola-website/Science/317376_a_318705]
-
grupa a II-a (Zn, Cd, Hg) au totdeauna substratul (n-1) d ocupat cu 10 electroni, după unii autori aceste elemente n-ar mai trebui să fie considerate elemente tranziționale, spre deosebire de Cu, Ag și Au care prezintă stări de oxidare în care substratul (n-1)d rămâne cu 8 sau 9 electroni. Elementele tranziționale au un caracter mai slab, care scade odată cu creșterea numărului atomic în grupă. Ele reacționează cu valența de la 1+ până la n+, corespunzător numărului de grupă în
Metal de tranziție () [Corola-website/Science/302506_a_303835]
-
importante aldehide care apar în natură și care sunt produse la nivel industrial. Acetaldehida apare în mod normal în cafea, pâine, sau fructe coapte și este produsă de plante, ca parte a metabolismului lor normal. De asemenea, este produsă prin oxidarea etanolului și este considerată a fi o cauză pentru mahmureală. Se găsește în aer, apă, sol, sau în căile subterane, motiv pentru care omul nu se poate feri de ea. În anul 2003, producerea la nivel global era de 10
Acetaldehidă () [Corola-website/Science/305923_a_307252]
-
pentru mahmureală. Se găsește în aer, apă, sol, sau în căile subterane, motiv pentru care omul nu se poate feri de ea. În anul 2003, producerea la nivel global era de 10 tone pe an. Metoda principală de producere este oxidarea etilenei prin intermediul procedeului Wacker: Procesul Wacker are la bază etena și sărurile de paladiu: formula 1 formula 2 formula 3 Alternativ, din hidratarea acetilenei, catalizată cu săruri de mercur, rezultă etanol, care duce la acetaldehidă. Această metodă a fost folosită înaintea descoperirii procesului
Acetaldehidă () [Corola-website/Science/305923_a_307252]
-
În ceea ce privește reacțiile de condensare, acetaldehida este un predecesor important pentru piridină și pentaeritriol. În ficat, enzima de alcool oxidează etanolul în acetaldehidă, care este ulterior oxidată în acid acetic inofensiv. În creier, alcoolul are un rol minor în procesul de oxidare al etanolului la acetaldehidă. Ultimele trepte de fermentație alcoolică în bacterii, plante și drojdie implică conversia piruvatului în acetaldehidă cu piruvatul enzimei decarboxilază, urmată de conversia acetaldehidei în etanol. Reacția din urmă este din nou catalizată de un alcool , funcționând
Acetaldehidă () [Corola-website/Science/305923_a_307252]
-
aurul nebunilor". Este una dintre cele mai răspândite sulfuri, fiind întâlnită în roci magmatice și metamorfice bogate în magneziu și fier (roci de culoare închisă), roci hidrotermale și roci sedimentare sau în acumulările de cărbuni ("pirita framboidală").Supusă fenomenelor de oxidare la suprafață, sau în prezența apei de infiltrație, se transformă în hidroxid de fier amorf (limonit) după mai multe etape intermediare. Din punct de vedere economic este importantă pentru obținerea acidului sulfuric, fierului și cuprului, sau ocazional la obținerea aurului
Pirită () [Corola-website/Science/304731_a_306060]
-
conțin pirită. prin ardere se eliberează bioxidul de sulf (SO) care prin dizolvare în apa din atmosferă se formează (acid sulfuric) ploi acide, care poluează mediul înconjurător.Un alt fenomen ia naștere în straturile de roci cu pirită, mineralul prin oxidare cu nitrați se eliberează azot, întrucât în apă potabilă este admis nitrat numai 50 mg/litru, pe când sulfații sunt admiși într-o canitate mult mai mare de 240 mg/litru de apă, cu ajutorul piritei se produce denitrificarea apei. Numele piritei
Pirită () [Corola-website/Science/304731_a_306060]
-
Acidul piruvic este un lichid incolor, miros similar cu acidul acetic. Este miscibil în apă și solubilă în etanol și eter. În laborator, acidul piruvic poate fi preparat prin încălzirea un amestec de acid tartric și bisulfat de potasiu, prin oxidarea propilenglicolului cu un oxidant puternic (de exemplu, permanganat de potasiu sau de hipoclorit de sodiu), sau hidroliza în continuare a 2-oxopropiononitrilui, formate prin reacția clorurii de acetil pe cianură de potasiu: Piruvatul este produsul final al căilor de catabolizare a
Acid piruvic () [Corola-website/Science/319430_a_320759]
-
sau animală, ultimele fiind în general spontane unei densități mai crescute de microorganisme. În aprecierea poluării apei o semnificație deosebită o prezintă creșterile bruște ale valorilor materiei organice, ceea ce ridică intervenția unei poluări. Substanțele organice din apă se determină prin oxidarea materiei organice cu oxidanți KMnO4 sau K2CrO7. Cantitatea de substanțe organice din apă se exprimă din consumul chimic de oxigen de (CCO), care reprezintă cantitatea de oxigen necesară oxidării substanțelor organice în prezența unui oxidant puternic. Cantitatea de oxigen echivalentă
Consumul chimic de oxigen () [Corola-website/Science/328163_a_329492]
-
ridică intervenția unei poluări. Substanțele organice din apă se determină prin oxidarea materiei organice cu oxidanți KMnO4 sau K2CrO7. Cantitatea de substanțe organice din apă se exprimă din consumul chimic de oxigen de (CCO), care reprezintă cantitatea de oxigen necesară oxidării substanțelor organice în prezența unui oxidant puternic. Cantitatea de oxigen echivalentă cu consumul de oxidant se mai numește și oxidabilitate. Rezultatul determinării oxidabilității se exprimă în mg echivalent oxigen cu conținutul de oxidant la un litru de probă. În practica
Consumul chimic de oxigen () [Corola-website/Science/328163_a_329492]
-
KMno4 rămas în exces; lichidul se va decolora complet și în soluție va rămâne un exces de acid oxalic; proba decolorată se titrează cu KMno4 până la apariția unei colorații roz palid persistentă. Cantitatea titrantului reprezintă cantitatea de KMnO4 consumată la oxidarea substanțelor aflate la cele 100 ml de probă. Efectuarea calculelor : mg KMnO4 \l = [ (n+m)* f - n2 ] * 0,316*1000\v unde : n - cantitatea de KMnO4 adăugată inițial în probă n1- KMnO4 folosit la titrarea probei n2 - acid oxalic adăugat
Consumul chimic de oxigen () [Corola-website/Science/328163_a_329492]
-
analizat pentru a exprima rezultatul în mg de oxigen la litru se înmulțește rezultatul cu 0,25 (echivalentul de oxigen într-un mg de KMno4) În situațiile în care apa prezintă un conținut de cloruri de peste 300 mg la litru oxidarea substanțelor organice se face după aceleași principii, dar în mediul alcalin.
Consumul chimic de oxigen () [Corola-website/Science/328163_a_329492]
-
anodul. Un electrod într-o celulă electrochimică este menționat fie ca un anod fie ca un catod (cuvinte care au fost, de asemenea, inventate de Faraday). Anodul este aici definit ca electrodul de la care electronii părăsesc celula și se produce oxidarea, iar catodul ca electrodul prin care electronii intra în celulă și are loc reducerea. Fiecare electrod poate deveni atât anod sau catod, în funcție de sensul curentului prin celulă. Un electrod bipolar este un electrod care funcționează ca anod al unei celule
Electrod () [Corola-website/Science/310923_a_312252]
-
cardiac crește mai mult decât în timpul unui sărut pasional și senzația durează de patru ori mai mult.. Studii recente au arătat anumite beneficii posibile datorate consumului de ciocolată amăruie și cacao. Cacaua posedă un puternic efect antioxidant natural, protejând împotriva oxidării lipo-proteice, ceva mai mult decât alte alimente sau băuturi bogate în antioxidanți polifenolici. Procesarea cacauei cu substanțe alcaline distrug flavonoidele. Unele studii clinice au demonstrat de asemenea un efect de reducere a tensiunii arteriale și de îmbunătățire a dilatației vaselor
Ciocolată () [Corola-website/Science/297792_a_299121]
-
Monozaharidele sunt obținute de către plante în procesul fotosintezei, deasemenea au fost cercetate și metode de sinteză de laborator, prin: 1 Condensarea formaldehidei 2 Fotosinteză sau asimilarea clorofiliana, a) reacții datorate semiacetalizarii intramoleculare b) reacții ale grupei carbonil c) reacții de oxidare d) reacții ale hidroxilului glicozidic e) reacții ale grupărilor de hidroxil f) acțiunea acizilor asupra ozelor g) acțiunea bazelor asupra ozelor h) reacții de lungire a catenei monozaharidelor i) reacții care duc la scurtarea catenei unei oze j) transformări biochimice
Monozaharidă () [Corola-website/Science/306988_a_308317]
-
Chemosinteza (din greaca "chemeia" = chimie + "synthesis" = a sintetiza, a compune) sau chimiosinteza este un tip de nutriție autotrofă în care un organism, numit chemoautotrof, sintetizează substanțe organice din substanțe anorganice, folosind, în loc de energie solară (fotosinteză), energia chimică eliberată din oxidarea unor substanțe anorganice (ex. H, HS, S, HNO, Fe, NH). Ea este specifică unor bacterii. Procesul de chemosinteză are o importanță deosebită în circuitul materiei și energiei în ecosistem, în ciclurile biogeochimice etc. Bacteriile chemoautotrofe, după substanțele minerale pe care
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
în două etape: Chemosinteza a fost descrisă pentru prima oară în 1890 de biologul ucrainean Serghei Vinogradski. Diferențele dintre chemosinteză și fotosinteză constau în următoarele: Bacteriile sulfuroase (sulfobacteriile, tiobacteriile) sunt bacterii chemoautotrofe, care utilizează în procesele vitale energia rezultată din oxidarea sulfului și a compușilor săi organici. Ele sunt larg răspândite în natură și se găsesc în mediile bogate în S și HS ca izvoare sulfuroase, mâl, ape de canal, soluri cu exces de umiditate. Sursa lor de energie o constituie
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
care îl oxidează la sulf: Când rezervă de hidrogen sulfurat este terminată, sulful depus este oxidat în sulfat. Bacteriile "Thiobacillus thioparus" pot oxida hidrogenul sulfurat (HS), precum și tiosulfații (SO) și tiocianații (SCN). O altă bacterie "Thiobacillus thiooxidans" obține energia prin oxidarea sulfului liber (S), tiosulfaților și tiocianaților direct în acid sulfuric (HSO). Ele se găsesc în soluri care conțin sulfuri elementare și fosforite. Bacteria "Thiobacillus denitrificans" poate folosi nitratul (NO) în loc de oxigen Bacteriile nitrificatoare sunt bacterii chemoautotrofe din sol care oxidează
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
bacterii nitrificatoare care oxidează amoniacul (NH) în nitrați (NO). Reprezentative sunt genurile "Nitrosomonas", "Nitrosococcus", "Nitrosospira", "Nitrosolobus", "Nitrosogloea". Nitrat bacteriile sunt bacterie nitrificatoare care oxidează nitriții (NO) în nitrați (NO). Sunt reprezentative genurile "Bactoderma", "Nitrococcus", "Nitrocystis" și "Nitrobacter". Aceste reacții de oxidare sunt exergonice, adică cu eliberarea de energie. Energia eliberată este utilizată de către bacterii în fosforilarea și reducerea ulterioara a CO din compușii organici. Hidrogen bacteriile sunt bacterii care oxidează hidrogenul cu eliberare de energie. Sunt reprezentate de "Bacillus pantotrophus" și
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
este exotermă, devenind ultimul element care se produce înaintea stingerii unei supernove ce duce la reacții ce împrăștie precursorii radionuclizilor fierului în spațiu. La fel ca și alte elemente ale grupei 8 (cadmiu, osmiu, etc.), fierul prezintă numeroase stări de oxidare, de la -2 la +6, deși cele mai comune sunt +2 și +3. ul elementar este întâlnit în meteoriți și unele medii sărace în oxigen, dar este reactiv cu oxigenul și apa. Suprafețele proaspăt tăiate ale fierului au o culoare gri-argintie
Fier () [Corola-website/Science/302787_a_304116]