1,945 matches
-
Mărășanu! Ei, chiar așa? Pot s-o aud și eu? A.B.Se zice că din când în când, înainte de naștere, părăseați pântecul mamei și vă arătați în vis unei isihaste? Și după aceea, ce făceam: plonjam din nou în pântecul mamei? Ori vrei să șocăm cu întrebarea de început? A.B.Nici una nici alta. Cert este că unele nașteri nasc, la rândul lor, legende. Să nu faci vreo asemănare între nașterea mea, scrib vândut poeziei, și nașterea unor iluștri, spre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
care mi-au înregistrat nașterea la primărie). Iar tu m-ai tot invitat la un interviu, dar probabil ai așteptat să împlinesc, iată, 77 de ani. A.B.Poate așa a fost să se întâmple? Cât m-a purtat în pântec maica mea Elena, i se spunea Ileana, s-a rugat la o iconiță cu chipul sfântului Nicolae, tânăr, (o mai păstrez) să o ajute să nască un băiat. Născuse patru fete (Maria, Aurica, Ivana și iar Maria, decedată la naștere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
pene, mulțumea publicului, trimițând bezele din vârful degetelor, mai ales spre primul rând, unde stătea el picior peste picior. Auzea, lăuntric, înălțându-se aplauzele ca o hulă. S-au întâlnit în sală, unde dansatoarea și-a lipit sânul fierbinte de pântecul lui. Era întuneric, era gol și cineva bătea la ușă. Știa că o să bată la ușă, că trebuia să bată la ușă, că bătuse deja la ușă, dar el adăsta cu sânul Isidorei lipit dulce de pântecul lui, știind bine
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
sânul fierbinte de pântecul lui. Era întuneric, era gol și cineva bătea la ușă. Știa că o să bată la ușă, că trebuia să bată la ușă, că bătuse deja la ușă, dar el adăsta cu sânul Isidorei lipit dulce de pântecul lui, știind bine că era totodată altundeva deja. O limbă de foc îi linse pleoapele. Se răsuci mormăind. Tatăl lui stătea lângă pat, gata de reproșuri, sprijinindu-și brațul pe micul gheridon, unde își pusese chipiul cu frunze de stejar
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Sper că o să fie bine." Ah, da, vorbea despre puștiul care trebuia operat a doua zi... Realitatea, Filip, realitatea! Abia la următoarea întâlnire, ea s-a lăsat să alunece pe nisip, în vreme ce o săruta pe gură, mângâindu-i coapsa și pântecul pe sub rochia cu bretele. O simțea nerăbdătoare și, totodată, voluptuos obosită, când, din vârful dunei, cineva începu să strige cu mâinile făcute pâlnie: "Domnule locotenent, sunteți acolo?" Da, sunt aici, răspunse cu o voce de adormit trezit în plină noapte
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
devenirea. Mai exact, a aglutinat Ipoteștii în imaginea visului propriei sale creații, pentru că poetul a avut privilegiul să-și păstreze intacte senzațiile copilului din el, copil care n-a murit niciodată. Aceste senzații au trăit în interiorul poetului ca sarcina în pântecul mamei, amplificând din amintitul sunet al clopoțelului dangătul de clopot ce avea să se înalțe copleșitor peste el până la apogeul maturității sale artistice. Așadar, bună parte din toată substanța poetică eminesciană se trage din copilăria ipoteșteană. Din păcate, însă, acest
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
Yuan care locuia în Youtai. Într-o zi, ea se juca afară, când deodată văzu o urmă uriașă de picior într-o mlaștină. Mirată, fata puse piciorul ei pe urma piciorului uriaș, moment în care simți o puternică zguduitură în pântec. La puțin timp după aceea, fata rămase însărcinată. După zece luni, născu un băiat. Pentru că pruncul nu avea tată, vecinii au spus că le va aduce numai nenorociri. Așa că au smuls copilul din brațele mamei și l-au aruncat pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
care copiii nu-l cunoșteau, cu un béiat și o faté. Béiatul și față stéteau cu capetele plecate și față plîngea. Numai omul de lîngé ei nu plîngea și stétea cu capul sus și mîinile puse una peste alta În fața pîntecului. - S-s-s-s! gata, liniște cé Începe careul! S-s-s-s! S-s-s! Stela, care avea cravaté, ieși din rînd și péși pîné În fața directoarei și pioniervojatéi, Isi duse mîna la frunte, așa, de parcé ar fi bétut-o soarele În ochi, si raporté
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
ALBĂ CA ZĂHARUL... "] 2290 Ea era albă ca zăharul, atât corpul deasupra șoldurilor - acea bogăție de frumusețe strălucită și rotundă la umeri, cu globurile de zăpadă a sânilor patate în vârf cu două alunele dogorite - cât și mai jos, unde pântecele se adună ca sculptat într-un nod concrescut. Mai de vale de acest mirador * a organismului inferior se-ncepea părul luciu - negru și abia-ncrețit care-i dumbrava centrului, ce constituie izvorul regenerărei omenești, apoi urmau trîmbii rotunzi a picioarelor
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
sub picioarele fetelor și flăcăilor satului. Oamenii însurați mai demult se îndeletniceau acum cu golirea unor sticle pe care le treceau din mână în mână urându-le cele dorite mirilor, pe când femeile cu mâinile puse una peste alta dea curmezișul pântecului, își țipau una, alteia în ureche nimicuri femeiești, fără importanță. Lupău ținând cu nădejde în mână damigeana sări gardul din spatele hambarului vechi dar trainic, făcut din bușteni întregi, încheiați după un meșteșug acum uitat. Dădu colțul și se așeză comod
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
binecuvântata stare de bine i se păru anormală. Se pipăi să vadă dacă e vie. Auzi ușa deschizându-se și în conul de lumină îl văzu pe Renar. * * * A stat în spital o lună, cu tub de dren înfipt în pântec. Sanda i-a fost alături îngrijind-o, hrănind-o, citindu-i, cu o dragoste pe care numai inima de mamă o putea oferi. I-a povestit coșmarul prin care trecuse în lupta cu doctorii pentru a-i salva viața. Sătui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
ciudă. Pe bune, Luana, tu ai văzut-o cum arată? Cum să văd, mă iei vreodată cu tine? Stau toată ziua în casă și slugăresc patru pereți în timp ce bărbatul meu umblă lelea cu femei. Ștefan îi mângâie sânii, îi sărută pântecul alb de porțelan. Îmi pare rău că te-am neglijat. Recunosc, sunt un măgar. Dar, îți jur, nici dacă ar fi frumusețea pământului nu m-aș uita la alta. Nu te-am înșelat niciodată și nici nu-mi trece prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
pe meșterul Luca și nu regret, Tace Janos fumându-și liniștit țigara și dinspre pădure se răspândește imperceptibil înserarea dulce de vară, undeva, în vale, apele izvorului își fac datoria cu sfințenie, neîntârziind nici o clipă să iasă la lumină din pântecul muntelui care le sloboade cu pașnică resemnare și în acest, Tu de ce, îmi întrerupe Janos firul gândurilor, tu de ce vrei să pictezi biserici? Și eu cuprins de vraja fără scăpare a înserării nu pot ocoli adevărul, Vreau să mă înțeleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
reacție la aceste profunde emoții, Ujiie se agăța acum de frâul calului lui Hideyoshi. — Chiar dacă nu se cuvine ca eu să vă Însoțesc, vă rog, lăsați-l măcar pe Generalul Mosuke să fie alături de dumneavoastră. Sunt gata să-mi spintec pântecele chiar acum, bucuros, ca să vă risipesc orice neliniște! Și duse mâna la jungher. — Ține-ți firea, Ujiie! strigă Hideyoshi, lovindu-l peste mână cu cravașa. Mosuke mă poate urma, dacă dorește atât de mult să vină cu mine. Dar ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
gaură neagră" din fizica cuantică modernă că întoarcere la Neant a Ființei: puternicul arhetip numit descensus ad inferos). În sanscrita udán înseamnă "val" sau "apă"; ádana înseamnă "mistuire", "consumare", "mîncare"271. Spațializarea se face prin inima (Los) în jos spre pîntec (Enitharmon-spațiu). Clipa-atemporalul-Urthona (extremă de sus-cerul) atinge cealaltă extremă (din inimă-Los) și se produce scurtcircuitul: spațializarea (Enitharmon) timpului (am urmărit analiza lui Lovinescu, care se aplică foarte bine modelului dinamic creațional al lui Blake 272). Problemă se poate pune și invers
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
cea albastră care curînd plesni-va. Los văzu rană loviturii sale: vedea, i se făcea milă și plîngea. Los se caia acum că o lovise pe Enitharmon; simțea iubire 345 Ridicîndu-se prin toate Vinele-i; își aruncă brațele-n jurul pîntecelor ei Ca să tămăduiască rană de lovitură să făcută. Ei pîinea cea trupeasca o mănîncă, băură vinul cel nervos; Ei ascultară Harfele Stihiilor și Cîntecul cel Sferic: Văzură Orele dansînd, repezi înveselindu-se prin cer, 350 Cu o lucire-naripată răspîndind bucurii
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Nisip. Nu-i nici un Soare, și nici Luna, nici Stea, ci aspre înghețate stînci 420 Izbindu-se-n neant 33, ce-s suspendate prin focuri dinăuntru 34. Acuma nerăbdarea s-o-ndure nu mai poate. Tulburatule Luváh, Brusc desprinzîndu-te din pîntecul lui Enitharmon, Tu cruntă Grozăvie, Mergi în zadar și urlă! Loviți, loviți lanțurile lui! loviți, O, ciocăne înghețate! Lovește, Spectre-al lui Urthona! batjocorește dúșmanul care în jos ne-a tras 425 Din ceruri ale bucuriei în acest adînc. Acuma
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
și toți Copiii săi afară rătăcind, din sînul sau fugind departe. Sfîrșitul Nopții Întîi Fiicele lui Beula zăriră Emanația; le era milă, Plîngeau în fața porților Lăuntrice-ale sînului lui Enitharmon, Și ale creierului său cu gingășie măiestrit, și ale miezului din pîntecele sale. 555 Porțile-acestea dinăuntru, Slăvite 51 și strălucitoare, în Beula se deschid Din măruntaiele lui Enitharmon; dar luminoasă femeiasca groază Porțile sale luminoase să le deshidă refuzắ; ea le închise și le ferecắ Pentru că Los în Beula să nu intre
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
pîrîului lui Tyburn 57, de-a lungul Rîului lui Oxford 40 Printre Templele Druide. Albion gemu peste pîrîul Tyburn: Albionul scoase geamătul de moarte. Munții-Atlantici tremurară. Fugi-n înalturi Luna cu un strigăt: Soarele, cu șiroiri de sînge. Fugiră din Pîntecele Albionului toate Noroadele și Semințiile Pămîntului acesta, Fugiră-n harmalaie de Măcel, si aștrii cerului fugiră. 45 Ierusalimul prăbușitu-s-a în groaznică ruină peste-ntreg Pămîntul, Rece căzu din Văile lui Lambeth în gemete și-nrourată moarte Roua sufletelor zbuciumate, sudoarea
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Domnului Din înrobirea chipului de Om. O,-ntîi născut Fiu al Luminii, O Urizen, vrăjmașul meu, plîng aprigă ta rîvna, 110 Însă zadarnic plîng. O, cînd vei reveni, Vala, Rătăcitoareo?" Acestea-au fost cuvintele lui Lúvah, răbdînd în suferințe, Din pîntec cugetînd în chipurile ireale din a lui Ulro noapte. Și cînd Luváh, veac după veac, fost-a topit de-ndurerare, Se stinseră și focurile Valei precum o umbră spelba, rece, 115 O umbră care piere; căzu cea de pe urma, grămadă de cenușă
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
întinsa-mi masă se-ospătează. Toate acestea-s ale mele, si totusi trebuie ca să slujesc, și-acel Profetic prunc Să crească trebuie, spre-a porunci Prințului sau; asculta însă nestrămutatul meu edict: 20 Vala se va preface-n Vierme în Pîntecul lui Enitharmon, Sămînță să pe fibre așezînd-o, ce în curînd va încolți 109, Iară Luváh, întunecoasa, furibunda moarte în pîntecul lui Los. Vai mie! cu mine ce-o să se întîmple în clipa-aceea-nfricoșată?" Ahania capul și-l pleca și-n față
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
crească trebuie, spre-a porunci Prințului sau; asculta însă nestrămutatul meu edict: 20 Vala se va preface-n Vierme în Pîntecul lui Enitharmon, Sămînță să pe fibre așezînd-o, ce în curînd va încolți 109, Iară Luváh, întunecoasa, furibunda moarte în pîntecul lui Los. Vai mie! cu mine ce-o să se întîmple în clipa-aceea-nfricoșată?" Ahania capul și-l pleca și-n față Regelui ea plînse șapte zile; 25 Și-ntr-a opta, cînd nourii din jurul tronului se risipiră, Ea luminosul cap înmiresmat
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
se răsucească 95 Înaintea-mi, în vînt dînd naștere-unui glob, cu strașnice vibrații tremurînd, Îngrămădirea sîngerie a început să prindă viață. Eu, aplecîndu-mă deasupra, Fără-ncetare-am plîns lacrimi amare. Încă privind cum chipul jalnic Se dezbina, se dezbina din pîntecele mele, plăpînd și jalnic Nor súav de zăpadă, plăpînda, palida femeie, eu dulce-mbrățișatu-mi-am 100 Perechea și Dragoste-am numit-o. Și Enitharmon am numit-o, Însă cu ea-mpreună aflatu-m-am căzînd pe-acel șuvoi În care-acum se prefăcură
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
îndurerat, Drumul dădu Giganticului Spirit 131 pe beznele străfundului, 60 Și-ntunecatei lui soții, acea cîndva senină-nfățișare de cleștar dumnezeiesc de limpede, Ce-n coastele-i zămisli șerpi cu suflete văpăi de foc. Dar timpurile-acum se-ntorc asupră-ți. Pîntecul lui Enitharmon Te ține-acum, curînd va naște. Sunați, Goarne de război! Din tainicu-i ungher chemați pe Vala-n toată-ntunecoasa-i amăgire, 65 Apoi mînie pe mînie se revărsa-vor fioros din tolba-i de cleștar". Așa cîntară Demonii în jurul lui
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
lor suspin, ce pare-a zgudui noianul, 90 Fără de Țel și Abătute rătăcesc, în a lor inima un soare, o înfricoșătoare luna, Un Univers de-nvăpăiate constelații-n creier Și un pămînt de-nfrigurată suferință sub a' lor picioare, și-n jurul pîntecelor Ape sau vijelii sau nori sau fulgere-amenințătoare și groaznice urgii. Dincolo de ale șinei lor hotare simțurile lor nu pot străbate: 95 Cum arborele nu cunoaște ce-i dincolo de frunzele și coaja-i Și totuși gusta bucuria verii și-i este
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]