1,473 matches
-
un sclav În taxiul meu până o să mor de plictiseală, frustrare și sărăcie! zise el, luându-se singur peste picior. Taxiul ajunse la Santa Monica Auditorium. Carlos Îi Întinse lui Kitty cartea sa de vizită, Înainte ca aceasta să deschidă portiera. — Sună-mă, dacă ai nevoie de o mașină. — La revedere, Carlos! Privi În ochii lui negri, adânci, neastâmpărați, și simți că era de-al ei. Idealiza comunismul și tânjea după el, la fel cum ea idealizase capitalismul și tânjise după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
transa inițială. Se Înfioră. Acum, după ce se lăsase purtată de pasiune, de Matthew, oare asta urma să i se Întâmple și ei? Săptămâna viitoare, sau luna viitoare, sau anul viitor? Spera să nu fie așa. Kitty auzi un zgomot de portieră trântită și șoapte În tăcerea nopții. Se Întoarse, se uită pe fereastră și văzu un cuplu pe la patruzeci de ani care ieșea dintr-o Honda albastră și se Îndepărta. Poate că În dragoste era mai bine să nu treci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
elegantă plecând cu taxiul trimis de un bărbat căruia Îi păsa suficient de mult, Încât să vrea să-i facă viața mai ușoară. Era extenuată, și totuși neclintită În hotărârea ei de-a rămâne cu Charlie până la sfârșit. Kitty trânti portiera mașinii și părăsi rulota de parcă ar fi plecat de pe Titanic cu ultima barcă de salvare. Un minut mai târziu, Își dădu seama că uitase sticluța În care Își făcuse nevoile. Se uită pe fereastra din spate și o văzu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
negru, superb, pentru care Îi mulțumi. Se Îmbrățișară pentru ultima oară și Își luară rămas-bun. — Matthew, Îți mulțumesc pentru tot. — Eu Îți mulțumesc, iubito, pentru toate clipele minunate pe care mi le-ai dăruit. Ea Îl privi, se uită la portiera deschisă, ezită, apoi spuse ce avea pe suflet. — S-ar putea să nu te mai văd sau să nu te mai aud niciodată după călătoria asta, așa că e mai bine să fiu absolut sinceră, zise ea, simțind că inima era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
formatul profesionist de transmisie... Dana Diamond și-a tras filmul pe un format ieftin, i-am sugerat chiar să meargă la un studio pentru sincronizări. — Sigur, sigur, zise Fitzgerald disprețuitor. — Sunt nevinovată. Da, spune-i judecătorului, zise el. Robertson deschise portiera din spate a mașinii echipajului, iar Fitzgerald o apucă de braț pe Desert Rose și Îi puse mâna deasupra capului. Din cauza tratamentului aplicat și a faptului că era nevoită să stea Într-o mașină Încuiată Împreună cu doi polițiști, stomacul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
n-a smuls valiza din portbagaj și nu le-a zis pa, nu i-a ocărât și nu i-a zgâriat cu unghiile pe față. Fifi a rămas în iarbă tărcată și speriată, eu mi-am turtit nasul de geamul portierei, l-am mânjit cu lacrimi și muci, pe urmă, tot ce-am mai putut să fac, am vărsat pe ceafa și pe haina unchiului, o vomă plină de jale și ură. Mama tăcea. Ar fi cazul, pe urmă, ca prietenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Întorcea de la o asemenea lichidare a proprietății celui răposat, vechea lui furgonetă Buick cu remorcă din lemn era atît de lăsată sub greutatea cărților că, atunci cînd dădea cu spatele și parca În fața prăvăliei, amortizorul se izbea de trotuar. Deschidea portiera din spate, le căra În brațe, luînd cîte putea duce, le așeza pe podea lîngă biroul lui, În stive de peste un metru și, În zilele ce urmau, le deschidea una cîte una și scria cu creionul un preț. Uram partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
provizoriu, ceea ce însemna că mașina era nou-nouță. Eva o remarcă imediat și pe față îi apăru un zâmbet corespunzător. — E ciudat să dau așa peste tine într-un loc ca ăsta, spuse ea radioasă când Sally opri mașina și descuie portiera. — Vrei să te duc undeva? Eu merg în oraș să-mi caut niște haine mai lejere pentru diseară. Gaskell are în vizită un profesor universitar suedez care vine de la Heidelberg și avem de gând să-l ducem la Ma Tante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
Sprânceana îl durea îngrozitor. în drum spre parcare, îi depăși pe alți câțiva membri ai corpului profesoral, dar nici unul nu se opri să-l întrebe ce pățise. Henry Wilt trecu neobservat prin întreg colegiul și se urcă în mașină. închise portiera și rămase așezat câteva minute, urmărind mașinăriile care înfigeau pilonii pentru noua clădire. în sus și-n jos, în sus și-n jos. Cuie într-un sicriu. Și într-o zi, una inevitabilă, va ajunge și el în propriul sicriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
nicăieri. Lăsând ușa de la intrare deschisă, Wilt urcă la etaj, luă păpușa și o duse pe bancheta din spate a mașinii. Trebui să o împingă și să o înghesuie puțin ca să-i facă loc înăuntru, dar în cele din urmă portiera se închise. Wilt se urcă la volan, dădu în spate până ce ieși pe Parkview Avenue și o porni înspre sensul giratoriu. în momentul în care ajunse la parcarea din spatele Colegiului Tehnic, era exact zece și jumătate. Opri, rămase în mașină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
vai de el, cu tabla îndoită. Pe capota cabinei dormea de obicei, încolăcită, Gigi, ultima reprezentantă a unei dinastii de pisici numite cu numele ăsta. Nu știu cum de suporta fierbințeala tablei, căci noi nici nu puteam pune mâna pe ea. Deschideam portiera și ne suiam în cabină, unde căldura zăpușitoare avea un damf de cauciuc încins sau de mușama fierbinte. Marcel se așeza la volan, iar eu lângă el. Când închideam ușa, lumea devenea mică, intimă, ai fi vrut să rămâi acolo
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
de șoferi. Până să-și ia însă carnetul, ieșea și el, aproape zilnic, să mai dea târcoale mașinii, să o mai perie, să mai șteargă urmele de noroi datorate copiilor care se jucau în spatele blocului și, mai ales să descuie portiera și să se tolănească pe bancheta din față a automobilului, în fața bordului din care ieșea fascinant volanul, să tragă în piept mirosul acela intim, senzual, pe care-l degajau cauciucăria și tapițeria mașinii. Când trântea portiera, zgomotul lumii înceta și
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
mai ales să descuie portiera și să se tolănească pe bancheta din față a automobilului, în fața bordului din care ieșea fascinant volanul, să tragă în piept mirosul acela intim, senzual, pe care-l degajau cauciucăria și tapițeria mașinii. Când trântea portiera, zgomotul lumii înceta și arhitectul se simțea fericit în acel spațiu tandru și confortabil, în care totul era făcut ca să-l servească. Nici în patul conjugal nu se simțea mai bine. Elena venea și ea uneori și stăteau amândoi fermecați
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
nuielele, dar complicat articulate, și care atingeau neobosit clapele sidefii. Profesorului îi veni să vomeze, simțind fiorul de oroare sacră în fața acestei ființe atât de puțin omenești. Ca să nu aibă timp să dea înapoi, stinse farul și se repezi la portiera din față. Cum trase de ea, aceasta se desprinse din balamalele putrede și căzu în iarbă ca o bucată strâmbă de cochilie. Apucă ferm mănunchiul de degete dinspre el și începu să le ciopârțească furios. Sânge și bucăți de degete
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
fiecare celulă, fiecare mitocondrie, fiecare fărâmă de acid nucleic, cu o încîlcire muzicală. Copleșit, având senzația de destrămare a lumii pe care numai cei care-au făcut un infarct se spune că o simt, saxofonistul se prăbuși pe iarbă, lângă portieră. I se păru că marea foaie transparentă a cerului, în care erau încrustate stelele, se distorsionează, că se apropie de el, se mulează pe corpul său și-l înfășoară strâns, ca un lințoliu pestriț, își pierdu cunoștința. Când se trezi
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cameră. Aduce încă o porție de cocaină și închide ușa cu mișcări stranii, de parcă aceasta s-ar putea prăvăli peste el. Cineva a stins becul din tavan. În cameră e aproape întuneric. În lumina slabă și tremurătoare a luminării, între portieră și dulap, stau înghesuiți Nelly și Zander. Stau cu gâturile întinse. Nelly are gâtul strâmb și-și ține capul într-o parte; mi se pare că tocmai din direcția aceea vin spre noi șoaptele amenințătoare ale camerei întunecate. Ochii lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
mașinii. După câteva minute se auzi clar zgomotul puternic al motorului iar când mașina ajunse aproape de tabără, toți membrii familiei stăteau în așteptare. Se opri aproape în același loc în care se oprise Marcel Charrière și bărbatul de la volan deschise portiera, întrebând pe un ton grăbit: — Cât e de când au plecat? bălmăji într-o franceză stricată. Gacel Sayah îl privi oarecum derutat, se întoarse spre frații săi, ca și cum vreunul din ei ar fi putut să-l lămurească de ce nou-venitul nici măcar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
pentru zece litri de apă este un bandit și aici, și în China... Și urcă-te dracului în mașină, sau te las jos! Îl așteptă pe celălalt să urce și apoi se îndreptă spre partea din spate a jeepului, deschise portiera, scoase un bidon de ulei și, cu el în mână, se apropie de gura puțului. Fără să-și ia ochii de la Gacel, cu arma în mână, fără piedica trasă, deșurubă capacul și începu să toarne uleiul, care clipoci înfundat treizeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
artificială sau viață artificială a devenit o formă îmbrăcată în mai multe tipuri diferite de „cipuri inteligente” atașate computerelor, cum ar fi GPS-urile și RFID-urile și se răspândesc cu repeziciune în toată lumea. Acestea își găsesc aplicabilitate începând de la portierele autoturismelor, care bipăie la apăsarea butonului de telecomandă și care iau „decizii legate de gestionarea rețelelor de trafic.” Concepția noastră referitoare la ceea ce constituie inteligență trebuie să se schimbe. Aceasta este prea limitată pentru a cuprinde viitoarea amenințare sau oportunitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
pierit cel pe care, fără prea multe motive, a început a-l considera son fiancé - Sandu Geblescu. Comentam amândoi evenimentul zilei, când zărim un automobil oprindu-se în poartă : o delicată mână înmănușată în alb imaculat făcându-ne semn prin portiera deschisă. Apoi o siluetă voinică, pășind incredibil de grațios, zulufii poznași sub borul pălăriei, bine cunoscutul zâmbet prietenos, ironic- Marie-Liliane ! în același moment se deschide cealaltă portieră și radioasă, fluturând jurnalul îndoit - Sophie ! Și iată-mă înconjurat de sexul frumos
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
în poartă : o delicată mână înmănușată în alb imaculat făcându-ne semn prin portiera deschisă. Apoi o siluetă voinică, pășind incredibil de grațios, zulufii poznași sub borul pălăriei, bine cunoscutul zâmbet prietenos, ironic- Marie-Liliane ! în același moment se deschide cealaltă portieră și radioasă, fluturând jurnalul îndoit - Sophie ! Și iată-mă înconjurat de sexul frumos ce nu acceptă a fi servit decât cu cafea și prăjiturele și se lansează imediat în cea mai însuflețită conversație de război, dând detalii strategice și descri
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
se află Jack, În sacou și cravată. Îmi zîmbește, și toate temerile mele dispar ca niște fluturi. Jemima se Înșeală. Nu sînt adversara lui. SÎnt cu el. — Bună, zice, cu un surîs călduros. Arăți foarte bine. — Mersi. Apăs pe mînerul portierei, dar un bărbat cu șapcă se grăbește să mi-o deschidă. — Ce proastă sînt ! zic stresată. Nu-mi vine să cred că urc În mașina asta. Eu. Emma Corrigan. Mă simt ca o prințesă. Mă simt ca un star de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
că-mi tremură picioarele. Cred că am neapărată nevoie să beau ceva. Și n-am rimel decît la un ochi, Îmi dau brusc seama. Mașina argintie oprește În fața casei și din ea iese același șofer În uniformă ca ieri. Deschide portiera și Jack iese din mașină. — Bună ! zice, mirat să mă vadă. Am Întîrziat cumva ? Nu ! Eu... Îhm... stăteam pur și simplu aici. Mă-nțelegi. Admiram priveliștea. Fac un gest larg spre drum, unde, pentru prima oară, observ un bărbat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
simplu mi-a scăpat. Și a fost o mare greșeală. Dar... și tu ai greșit, și eu te-am iertat. Nici măcar nu se uită la mine. Nu-mi dă nici măcar o șansă. Mașina argintie oprește lîngă bordură și el deschide portiera. Mă străbate un atac de panică. — Jack, eu nu sînt așa, spun Înnebunită. Nu sînt așa. Trebuie să mă crezi. Nu de-asta te-am Întrebat despre Scoția ! Nu am avut nici cea mai mică intenție... de a-ți vinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
un secret atît de important ! Nu voiam decît să-ți aflu micile tale secrete, atît. Micile tale secrete idioate ! Voiam doar să te cunosc mai bine... așa cum mă cunoști tu pe mine. Dar el nu se Întoarce să mă privească. Portiera grea se Închide cu zgomot și mașina demarează. Iar eu rămîn singură pe trotuar. DOUĂZECI ȘI ȘASE O clipă, nu mă pot mișca. Rămîn acolo Împietrită, cu fața bătută de vînt, cu privirea spre capătul străzii, unde a dispărut mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]