1,563 matches
-
constituie petrecerea. Pentru a-i scuti pe părinți de bătaia de cap ce presupune o astfel de petrecere, restaurantul McDonald’s Stadion pune la dispoziția celor interesați „Tramvaiul Fermecat“ ornat în culori vii, cu personaje vesele, care „prinde viață“ prin râsetele și chiotele de veselie ale sărbătoritului și ale invitaților săi, îndrumați îndeaproape de „hostess“ McDonald’s. Jocuri amuzante, surprize pentru toți copiii și supercadouri sărbătoritului, Happy Meal cu hamburger, cartofi, băuturi răcoritoare și jucării-surpriză, tortul special, șampanie pentru copii... întregesc
Agenda2003-7-03-28 () [Corola-journal/Journalistic/280702_a_282031]
-
avea dreptul la un moment Portia, dar la ce bun să inserezi două? Coloana sonoră barocă este în schimb încântătoare, ca și locațiile venețiene care arată de parcă au fost vizitate de Mr. Proper. Dar produsul finit nu oferă decât niște râsete anemice, o poveste greu de crezut și un hățiș de personaje uneori la un pas de ridicol.
Oscarurile și Casanova care nu are ce căuta în preajma lor by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/10812_a_12137]
-
în bălți fără să le observ, iar bășica de pe un picior, întruna frecată de pielea udă-a pantofului, mă durea la fiece mișcare. Deodată am avut revelația că toate astea, în loc să fie simptomatice pentru o viață văduvită de voioșie și râset, erau comice la culme. Simplul gând că singură-mi pusesem atâtea bețe-n roate mi s-a părut brusc nostim și caraghios, încât slăbiră funile nemiloase din jurul inimii, care-o legau de-un simțământ al propriei importanțe, ca și de-
Poeme de Morelle Smith by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/7165_a_8490]
-
o putea pune într-o astfel de împrejurare i se rupsese în mână. De unde repulsia complicată împotriva casei Saferian Manigomian. A doua zi, Gaittany lămuri societății că Ioanide nu poate veni "luna asta", fiindcă îl supără apusul soarelui. Răsunară felurite râsete și chiote, numai Saferian, întins pe sofa, zâmbi cu împăciuire din buzele lui groase, clătinând din cap neîncrezător. Se aflau în salon, așezați pe mari scaune încrustate cu sidef, într-un cerc în jurul sofalei, Angela Valsamaky, Panait Suflețel, Dan Bogdan
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
momentele convorbirii cu semne de cel mai mare interes, făcute mai ales cu mâna. O actriță franceză - se povestește - avea mari succese chiar când rolul său era nul, redus la ascultare. Ea plasa atunci "efecte", adică mirări, bătăi din palmă, râsete, schime ale feței, creând replici mimate. La fel proceda Gaittany. Când voia să indice excelența unei fapte sau a unui om despre care se vorbea, făcea cu mâna o spirală ascensivă. O spirală întoarsă, descensivă, însemna discreditare. Dacă cineva cânta
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de instrumente ne exercitam, cum ziceți dumneavoastră. În materie de armament, cu pușcă de lemn, făcută foarte sumar, în așa chip încît neputând să-i punem nici un fel de glonț făceam din gură: poc! (Aci jurnalul favorabil constată în sală râsete homerice, biciuind întrebările lipsite de gust ale președintelui. Gazeta defavorabilă vorbește, dimpotrivă, de cinismul cu care acuzatul mărturisește "instinctul incoercibil" de a declanșa pocnetul unei arme.) Cât despre instituția amenințată cu explozibile (niște capse inofensive), vă asigur că era doar
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
s-a părut. . - E un dobitoc! bombăni Ioanide când fu pe trotuar. Tot Smărăndache nara anecdota, încît sunt de admis unele înfloriri. Esențialul este că se răspândi fulgerător vestea că Sultana a descoperit un "Alfredo veritabil". Anecdota se debita cu râsete și în salonul Pomponeascăi, care se simți indirect atinsă de parodie, întrucît avea și ea "un veritabil Salvator Rosa". Sultana se verifică și geloasă. Demirgian, dată fiind poziția intolerantă a soției sale, socoti că-i îngăduit a căuta distracții extraconjugale
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Pomponescu reușise a crea cuvântul de ordine al renunțării la superfluu, și asta era de rău augur. Ioanide, plictisit, deși mereu indiferent, macheta pentru el fiind o faptă suficientă, se-ntîlni iar cu Gulimănescu. . - Ce mai faci? Întrebă acesta, plin de râsete în ochi. . - Cu sănătatea bine. N-am bani! - Cum asta? De la biserică și primărie trebuie să scoți o sumă enormă! . - Nici gând. E o încurcătură cu subvenția. . - Serios? Gulimănescu spuse acest cuvânt cu un ton de surpriză și bruscă desconsiderare
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
pe piedestalul coloanei și vorbea unei mulțimi furioase. Am trecut pe lîngă mulțime și am observat că vorbitorul era un bărbat care zîmbea neliniștit, cu un guler de pastor și o frunte plină de vînătăi. Cuvintele lui erau acoperite de rîsete batjocoritoare. O stradă care pleca din piață era blocată de barăci lungi din lemn legate prin pasarele acoperite. Ferestrele luminate ale acestor barăci aveau un aer obraznic în comparație cu ferestrele negre din clădirile mai solide. Gloopy mă duse într-un pridvor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și i se părea că toți ochii sînt ațintiți asupra lui. Șușotelile pe care le auzea păreau să îi ia în bătaie de joc privirea absentă pe care o arbora pentru a-i dezarma pe cei care-l criticau, iar rîsetele pe care le auzea părea provocat de părul său zbîrlit pe care nu și-l peria sau pieptăna niciodată. Mergea repede pe străzile cu mai puține magazine, în care oamenii se mișcau în cupluri misterioase. încrederea în sine creștea odată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
uitat ce se-ntîmplă, dar ne-a luat ceva timp sa ne dăm seama ce-i. Stătea ca noi toți, doar că piciorul lui era strivit de o grindă. Nici măcar n-a putut să se prăvălească pe jos! Thaw scoase un rîset înfiorat și spuse: — Știi, e nostim, dar.... — Mda. Ei, chestia asta că te simți bărbat te ajută să fii fericit poate vreo săptămînă, iar în două luni te termină. Cinstit, ideea se coace în tine toată duminica, dar te atinge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
stîncă. într-una din zile, ajunse în momentul în care grupul intrase în amfiteatru, dar înainte de a veni profesorul. Oprindu-se în fața ușii, își luă o mască inexpresivă, o îndulci cu o încruntare gînditoare și intră. Urmă o explozie de rîsete și cineva strigă: — Și era cel mai nobil dintre romani! Se trezi în fața unor rînjete care mai de care, a unor priviri strivitoare și capete care hohoteau. Veselia se prăbuși ca un val peste carapacea lui de singurătate și gravitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
populară a Diavolului, și atunci cînd îl vedeai pentru prima oară aveai senzația că-l cunoșteai îndeaproape de ani de zile. Drummond era mereu invitat la petreceri și a doua zi se spuneau povestioare despre el printre remarci batjocoritoare și rîsete ușor oripilate. Thaw îl invidia, dar întrebarea „Aș putea veni și eu la petrecere, Kenneth?“ deși îi venea deseori în minte, nu a pus-o niciodată. Era sigur că McAlpin o să-i răspundă prin: „Da, de ce nu?“ cu o răceală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
șipotind în mici bazine ornamentale. Acolo erau băieți și fete care fumau și conversau pe treptele de lîngă monument, iar pe gresia pardoselii erau oameni mai vîrsnici care stăteau și mîncau la mese printre portocali plantați în ghivece. Se auzeau rîsete delicate, iar muzica ce răsuna de la ferestrele de sus se amesteca blînd cu conversația, clinchetul tacîmurilor, zgomotul apei și fluieratul canarilor din coliviile agățate în copacii pitici. Munro se opri și zise: — Ce zici de asta? Lanark nu mai avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
un pahar plin cu vin în fața fiecăruia și o farfurie cu ceva care părea a fi omletă. Rima își luă furculița și începu să mănînce. După o pauză sumbră, Lanark era gata să-i urmeze exemplul, cînd se auziră huiduieli, rîsete și ovații ironice. în spațiu, dintre mese și monument înainta o procesiune de tineri și tinere neîngrijite care țineau pancarte cu lozinci: MÎNCAȚI OREZ, NU OAMENI E RĂU SĂ MĂNÎNCI OAMENI SĂ-L IA NAIBA PE MONBODDO MONBODDO NU-I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și ciocolata, cu fața scăldată în lacrimi. Lanark se uită la ea îngrozit și, în final, îi spuse timid: — Ai mîncat mai mult de jumătate din mîncare. — Ei și? — Mai avem mult de mers. Scoase un sunet între urlet și rîset și continuă să mănînce pînă cînd nu mai rămase nimic, apoi deșurubă sticla de coniac și bău două guri, se sculă în picioare și merse clătinîndu-se în ceață. O zări cum îngenunchează în fața drumului și o auzi vomitînd. Se întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
insecte înfierbîntate. La început, ceilalți dansatori se loviră de el, dar mai tîrziu se traseră la marginea ringului ovaționîndu-l și aplaudîndu-l. Orchestra lunecă smucit și se opri, iar cealaltă Joy se desprinse și se alătură mulțimii. El o urmă printre rîsete, pînă la grupul lui și o găsi vorbind viguros cu celălalte fete. îl privi în față și-i zise: — Oare n-a fost aproape un incest? El o privi lung. — Ești tatăl meu, nu-i așa? — O, nu! Sludden. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fost Helga? Femeia care dansează acolo sus? El se grăbi să ajungă la ringul de dans, strigînd: — Tu ești Helga? Am fost împreună în dormitor? — Domnule, spuse Timon Kodac, care dansa cu ea, doamna aceasta e nevastă-mea. Se auziră rîsete din toate părțile, deși nimeni altcineva nu dansa, și singurul instrumentist cînta la saxofon. Ceilalți din orchestră stăteau cu fete pe pernele în jurul ringului, și dintr-odată o văzu foarte clar pe Libby. Stătea sprijinită de percuționist, un bărbat între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-și clatine capul! Dacă e rebel, atunci avem nevoie de mai mulți ca el. Chiar aș putea fi convins să votez pentru o revoluție, dacă al douăzeci și noulea lord Monboddo s-ar încumeta s-o conducă! Se auziră cîteva rîsete răsunătoare. încetul cu încetul, Lanark ajunse să-și îndrepte spinarea. Centrul cercului era gol. Mai departe, la dreapta, Weems stătea lîngă lordul și lady Monboddo. Microfoane se îțeau dintr-un strat jos de trandafiri așezat pe fața de masă. Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să împiedice acest lucru. Monboddo începu să vorbească. — Unii oameni se nasc modești. Alții o dobîndesc modestia. Altora li se impune să fie modești. Mi-e teamă că sir Trevor m-a pus definitiv în ultima dintre aceste categorii. Izbucniră rîsete, în special din partea lui Weems. — Demult eram un tînăr șef de departament ambițios. Am lansat diverse politici și am avut străfulgerări de creativitate despre care, credeți-mă, prieteni, eram convis că sînt de domeniul genialului! Ei bine, ambiția și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fi trebuit să fiu arestat înainte să susțin cauza Unthank-ului! Unthank-ul este distrus fără nici un fel de înțelegere deschisă, sînt distruse casele și slujbele oamenilor, am început să ne urîm, Discontinuitatea merovicnică este amentințată... Fu asurzit de un babel de rîsete și conversații. Un șir de bărbați înveșmîntați în negru stăteau în spatele lui Weems, și Lanark văzu cum doi se îndreaptă spre el, ocolind cortul. Picioarele îi tremurau atît de tare, că se așeză. Voci cereau tăcere undeva la stînga lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
albă, egală și intensă, răscolind pulsiuni și amintiri. Răbufniri de vânt cald agitau părul și balonzaidele trecătorilor la intersecții, trozneau steagurile roșii arborate pe fațade (căci se apropia ziua de 1 Mai), zburau pălăria câte unei femei mai elegante în râsetele grupurilor de ucenici. Strângând din ochi și zgârcind buza de sus de atâta soare, troglodiții ce ieșeau din grota sumbră a cinematografelor se răspândeau pe trotuare sau o luau de-a dreptul peste bulevardul mai curând pustiu, pe unde rar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
torturii. Trecutul meu era cheia, semne tulburi îl arătau ca lizibil, trebuia să-ncep o dată marea lectură, dar nici o stelă nu se arăta ca să-mi lumineze deodată înțelegerea. Nu știam dacă șirurile vieții mele (voci și atingeri, nori și orașe, râsete și pământ plin de rîme) se citesc vertical sau orizontal, de la stânga sau de la dreapta, sau dacă nu cumva trebuia să merg înainte și înapoi în boustrophedon-ul copilăriei mele, dacă e o scriere pictografică sau fonetică, dacă este o scriere
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de la Romarta, prea scurte sau prea lungi pentru ei. Cravate hilar nepotrivite la culoarea hainei. Căutau, chipurile, să se piardă-n mulțime, dar se făcea imediat gol în jurul lor. "Securiștii!", auzeai peste tot, și se mai auzeau înjurături, dar și râsete, înăbușite repede de obișnuința mai puternică-a fricii. Ciudat e că aceeași frică se citea și pe fețele lor, dincolo de asprimea și misterul, false, caraghioase ca și hainele, împrumutate din filmele cu agenți secreți. Băieților, evident, le era frică de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de oameni care treceau îl auzise de fapt de mult Mircișor, dar credea mereu că visează. Când geamul se deschidea, te izbea, o dată cu aerul rece al dimineții, o explozie de glasuri, tropote, începuturi de lozinci recitate de zeci de oameni, râsete... Încă buimac de somn, copilul fugea la geam și se atârna peste pervaz lângă părinții lui. Pe-acolo, pe Ștefan cel Mare, era traseul pe unde treceau cei cu defilarea, așa că-i puteai vedea pe toți pe rând, grupați după
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]