1,096 matches
-
nu-mi acordă nici cea mai mică atenție. Toată lumea e cu ochii la Melissa. — Cum arăt ? Melissa își netezește părul spre spate, foarte conștientă de fiece gest. — Foarte bine, draga mea ! Trish se apleacă în față. Încă un pic de ruj... ca să fii și mai apetisantă... — E gata de interviu ? se aude un glas necunoscut de femeie dinspre ușă și toată lumea încremenește de emoție. — Aici ! Eddie deschide larg ușa, în pragul căreia se află o femeie brunetă la vârsta a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
o pijama antică, în pătrățele. — Ce faci? mă întreabă, curioasă. — Nimic, zic, punând repede floreta înapoi. Doar... știi și tu. Mă mențin în formă. — Aha, zice, neconvinsă. Deci, cum merge împachetatul? Se duce la polița de deasupra căminului, ia un ruj și începe să‑și dea cu el. Așa face mereu când vine la mine în cameră - se plimbă încolo și‑ncoace, ia câte un lucru, se uită la el, apoi îl pune la loc. Spune că îi place că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
gură de Cola light. Evident, îți ia destul de mult până găsești prima propoziție. Nu te poți aștepta să vină singură. Administrarea veniturilor personale este cea mai Doamne, ce păcat că nu scriu o carte despre haine. Sau despre machiaj. Ghidul rujurilor, de Becky Bloowood. Oricum, nu asta trebuie să fac. Deci concentrează‑te. Administrarea veniturilor personale este un lucru care Nu știu, scaunul ăsta nu e prea confortabil. Cred că nu e nici prea sănătos să stai pe un scaun din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
zonă. Și nu fac decât să le confirm suspiciunile pentru veșnicie. Trebuie să mă duc și să mă arăt la față, fie și doar pentru o jumătate de oră. Trag de mine să mă ridic, respir adânc și‑mi împrospătez rujul. Apoi ies din casă și ocolesc casa familiei Webster. Mă strecor fără să mă vadă nimeni în cort printr‑o deschizătură laterală și mă uit la lume. Toți se plimbă încoace și‑ncolo, într‑o vânzoleală generală și nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
în boxe, fetele se vântură sub reflectoare, iar tipi îmbrăcați foarte la modă, cu tricouri polo și șepci negre, înmânează pungi cu cadouri. Mă uit ca vrăjită în jur: n‑am văzut în viața mea atâtea farduri. Șiruri întregi de rujuri. Șiruri întregi de lacuri de unghii. În toate culorile curcubeului. Și uite, sunt și niște scăunele pe care poți să stai și să încerci tot ce vrei, cu bureței de demachiat și tot tacâmul. Locul ăsta e... pe cuvânt, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
avem amândouă pe noi lenjerie sexi. Apoi eu arunc o privire în oglindă și sunt de părere că sunt prea fără sare și piper. Așa că mă schimb repede cu un puloveraș roz, ceea ce înseamnă că trebuie să‑mi schimb și rujul. În cele din urmă ieșim din casă și ajungem la sucursala Fulham a Băncii Endwich. Când intrăm, fosta secretară a lui Derek Smeath, Erica Parnell, conduce un cuplu de vârsta a doua. Între noi fie vorba, eu și ea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
scumpa mea, dar de ce Dumnezeului nu te‑ai gândit la asta până acum? — Bună, Becky. Tresar vag și ridic privirea spre ușă, unde o văd pe Erin. Suntem foarte bune prietene, de când m‑a invitat să‑i văd colecția de rujuri și am ajuns să ne uităm filme cu James Bond toată noaptea. A venit persoana de la ora zece. Dar cine e persoana de la ora zece? zic, întinzându‑mă după un port‑manteau Richard Tyler. Parcă nu scria nimic în registru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
zâmbească încurajator spre cel din față. Începuse să-l irite stăruința aceluia cu chestii de-astea aiurea. În aceeași zi, de după inaugurare, când s-a întors, pe la prânz, la atelier, i-a telefonat Aspasia. „Maestre, cred că mi-am uitat rujul în baie. Ești bun să verifici? Adică, nu te mai deranja. Precis l-am uitat, îmi aduc acum aminte. Într-un ceas vin și-l recuperez.“ Cunoștea trucul. Când o femeie vrea să scape de amantul de pe rol își uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
în baie. Ești bun să verifici? Adică, nu te mai deranja. Precis l-am uitat, îmi aduc acum aminte. Într-un ceas vin și-l recuperez.“ Cunoștea trucul. Când o femeie vrea să scape de amantul de pe rol își uită rujul, sutienul sau chiloții în casa celui care-i oploșește și pe care vrea să-l preia. Bărbatul de trecere, refugiul dintre cei doi amanți, cel care oricum le știe secretul și față de care nu mai au nici un rost prefăcătoriile. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
anii tăi d-acuma. Treijdoi avea, când s-a dus la Revoluție. Iar eu eram ca Gina. Dădeam din buci și mă credeam solistă la noi la tricotaje. Să mă fi văzut cum mă gâdilam de bucurie când prindeam un ruj sau niște chiloți, d-ăia cu zilele săptămânii, de la pachet, aduși de tovarășa Steiner de la contractări. Că ea avea neamuri la capitaliștii din Israel, unde îi fugise primul bărbat, dom’Rudi, de la achiziții, și mai primea chestii de-astea. Băiatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
să nu o analizez un pic. Are o față pătrățoasă, un fund imens, niște ochi albaștri foarte mici, aproape că nici nu s-ar vedea, dacă nu ar fi conturați puternic cu un creion dermatograf; are buze subțiri, date cu ruj roz pal. Mă întreb cum naiba o tipă atât de neatrăgătoare - are totuși o claie de păr blond foarte frumos, dar atâta tot - și-a găsit un bărbat care să-i facă doi copii. Eu, care nu arăt nici pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
m-am străduit să mă machiez la marea artă. Am pielea fină, obrajii îmbujorați, ochii mari, negri, sau cel puțin așa ar trebui să pară - am folosit câte o jumătate de creion dermatograf pentru fiecare. Am descoperit de curând un ruj de culoare roz închis care durează incredibil de mult. E nevoie doar să-i aplici deasupra un gloss protector. Mai bine de atât nu se poate. Cu siguranță, nu se vede că am o obsesie legată de fostul prieten care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Așa se numește culoarea. — Da ... — Oricum, toate fetele își fac unghiile. Ce Dumnezeu. Îmi fac unghiile încă din clasa a șaptea. În plus, acum am absolvit. — Oh, ai absolvit? — Da. Anul trecut. Își deschisese poșeta și căuta prin ea. Pe lângă ruj, cheile de mașină, un iPod și cutiuțe cu farduri, Brad observă două joint-uri înfășurate în plastic și un șir de prezervative colorate, care foșneau, când le împingea dintr-o parte în alta. Brad își îndepărtă privirea. — Deci, acum ești la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
un demachiant, apoi își dă cu cremă, întinde fondul de ten, pudra, machiază excesiv ochii, a învățat-o fata care o machia la teatru un nou desen al ochilor, pleoapa de sus e grea de creion negru, fondul de obraz, rujul, scutură părul într-o parte și în alta, ca să pară neglijent-controlat. O ultimă privire, gâtul, sânii stau drepți, e o rochie cu decolteul adânc și i se văd bine țâțele splendide, de fecioară. Iese spre Neli, Tara este iarăși lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
exclus să mă pot ascunde cu Connor În spate unuia dintre ele, darmite să riscăm... vreo mișcare. Nici la toaletă n-o putem face. La toaleta fetelor e mereu câte cineva, care fie bârfește cu altcineva, fie Își dă cu ruj, cât despre toaleta bărbaților... câh. Nici nu se pune problema. În biroul lui Connor n-o putem face pentru că pereții lui sunt numai din sticlă și nu are nici o jaluzea sau ceva de genul ăsta. Plus că Întruna intră unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
de tact. Frumoasă cuvertură, adaugă zâmbind. — E o glumă, spun iute. E la mișto. Doamne, ce jenant. Trebuia s-o fi schimbat. Acum, Jack se uită uluit În sertarul deschis de la masa de toaletă, plin până la refuz cu farduri. — Câte rujuri ai ? — Ăă, câteva... zic, Închizându-l repede. Poate că n-a fost o idee chiar atât de fericită să-l las să intre aici. Acum mi-a luat flaconul cu vitamine Perfectil și se uită atent la ele. Pe bune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
arăta proaspăt coafat, strălucea și Încadra o față rafaelică, ochii mari și genele lungi și rimelate, sprincenele frumos arcuite. Poate cel mai mult l a impresionat și l-a uimit gura delicată, buzele mici și mai groase, Înnobilate cu un ruj sidefat și conturate cu creion dermatograf maro, mereu surâzândă angelic, tenul obrajilor era unul alb, pudrat ușor și doar cu o tentă de roșu În mijlocul lor. Pe lângă urechiușele delicate curgeau parcă din cer câte doi zulufi extrem de subțiri și răsuciți
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
apa a inundat cavoul și au pornit în submersie printr-un tunel.Piatra tombala se lumină.Apăru scris un nume de francez.Mai lipseau acordurile melodiei „Yellow submarine” ( „Beatles”)... Lumina puternică din plafoniera i-a trezit la realitate.Bărbatul avea ruj pe obraz și sânge pe cămașă.Femeia respira greu.Iși aranjară ținuta.Ea se parfumă.(„Imbrăcămintea femeilor este admirată de femei,dar parfumul îi atrage pe bărbați”). Amândoi și-au controlat ceasurile.Era trecut de miezul nopții.Ascensorul a pornit
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
o observă pe Monica și oprește reportofonul.Se ridică și vine în întâmpinarea ei):Da’ cine e această frumusețe? Nelu(acru):Chiriașa ...ta. Scena 3 Americanu e singur.Se aude zgomot de la etaj. Americanu(își aranjează cravata;se șterge de ruj):Ce înger m-a întâmpinat?Cu devianta ei făptură?! Gândirea-mi pare mai matură.Ce dulce sărutat! (Casa prinde viață.Intră Bela,Lili,Nelu și Costel) Doamnele:Aaaa!!! Americanu(se uită speriat spre ele,apoi zâmbetul îi revine):Scumpele mele
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
părinții Îndoliați, damele de consumație, denunțătorii, profitorii de război, marii invalizi, ne descoperim capul plecat și Îl aclamăm cu glasurile noastre care nu răgușesc niciodată? * Ea nu dă drumul frazei care nu poate răzbi dincolo de buzele ei, strânse, de pe care rujul s-a șters la market tourist-ul unde ea a băut un espresso, iar Traian un decaf și s-a uitat după adolescente cu umerii Înguști și sânii necrescuți ieșind din maiouri decoltate și cu picioare lungi, slăbănoage, expuse pe scaunele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
cu geanta de voiaj pe umăr și barba Înspicată, era ultima șansă a vieții lor să se mai simtă o dată tinere copile, cu fustița În brâu și obrăjorii rumeni! Niște babete libi, care, tot gângurind, și-au Înghițit de emoție rujul pentru a zecea oară În cursul aceleiași zile. Iar În tot acest timp, vărul Victor, abonatul șopurilor, regele pieței negre, care cumpără și vinde informații de o jumătate de secol, Înota mai departe prin mulțime cu florile În mână: — Loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
lui. Se uită cu coada ochiului la profilul Christei - regulat, sever chiar și acum, când pare transportată de muzică. Părul tuns drept, sub linia urechii, tenul nefardat, riduri În colțul ochilor și al buzelor peste care a Întins, grăbită, un ruj palid. Sala continuă să aplaude, reîncepe să aplaude și el, Împins de entuziasmul Christei, care repetă entuziasmul sălii. Ea s-a ridicat și aplaudă În picioare. El a rămas așezat. Bate din palme, lent, În contratimp, și aruncă priviri piezișe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
prea repede. Din păcate, încă mai arăt ca la paisprezece ani, ca și cum aș încerca o țigară pentru prima oară. ― Și cum merge treaba la muncă? întreabă Geraldine, scuturând scrumul pe geam și uitându-se în oglinda retrovizoare, ca să vadă dacă rujul a rămas perfect aplicat. ― Cam tot la fel, zic eu, ridicând din umeri. Am fost din nou la redactorul-șef, și să vezi surpriză, nu există locuri libere acum. Săraca de tine, spune Geraldine, dar eu cred că de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ai putea să-i adaugi câteva șuvițe blonde, să-l deschizi un pic? ― Cine crezi că sunt, Dumnezeu? râde Paul, dar e nevoie de doar câteva clicuri pentru ca Jemima să aibă niște șuvițe blonde, aurii ca mierea. ― Ce zici de rujul ei? Poți schimba nuanța? Roșul ăsta e prea aprins. ― Ce culoare vrei? Paul îi arată un tabel cu culori pe ecran, iar Geraldine îi arată un cafeniu natural cu irizări trandafirii. ― Acela! spune ea, arătând un pătrățel. Aia e culoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ce-mi urmăresc cu arătătorul pomeții și bărbia în formă de inimă. Cum? Adică, când? Cum... ― Paul a făcut-o, mă lămurește Geraldine, deci nu este chiar meritul meu, eu doar i-am spus să adauge șuvițele blonde, să schimbe rujul, și ți-am ales un trup. Ce crezi? ― N-aș fi crezut. N-aș fi crezut, jur că niciodată n-aș fi crezut că aș putea arăta vreodată așa. Nu-mi pot lua ochii de la poză. Vreau s-o măresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]