1,948 matches
-
tu ce planuri complicate se urzesc în Bucu rești (și criminale pe deasupra) pentru dobândirea unei sticle de vin prost! Dar Gina, ce e cu Gina? Probabil că s-a lăsat cu totul amețită de răpitorul M.P. și te-a părăsit, sărmanul meu prieten! (Te iubesc foarte mult!) De, acestea sunt, dragul meu, consecințele unei prea mari sincerități față de femei. (Niște ființe interesate.) Nu știu cine e impostorul care a spus că fericirea este urâtă (o fi pârlitul de Lamartine?), dar le bonheur me
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
abrutizare... Preocupări literare: corespondență și puțin Herodot (foarte puțin). Astă-noapte l-am visat mult pe Mihai. De fiecare dată aveam anumite ascendente asupra lui și căutam să-l fac să simtă lucrul acesta. Doamne, cât amor propriu intră într-o sărmană dragoste depășită! Augusta, din București, lui Pierre la Satulung 12 august 1954 Dragul meu Petușicica! Abia după nouă zile de la plecarea ta am primit prima ta carte poștală. Îți poți dar închipui, dacă mai ai rudimente de imaginație, cum am
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
A medicilor oncologi, mai apoi. Aceștia, tributari medicinii însușite în clasicele școli înalte, știau una și bună: Ana mai avea de făcut câteva ședințe de chimioterapie! Să dispară și acele celule precanceroase! Ce căutau ele acolo? La moarte cu ele! Sărmană Ana! De ce nu ai avut încredere în întâlnirea ta cu Iisus? De ce nu ai crezut în inițiativa Dianei care a trimis - entuziasmată - rezultatele ultimelor analize la Belapur, pentru confruntare cu cele inițiale și primirea indicațiilor de urmat? Concluzia medicilor de
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
periculoasă, "cu ochi albaștri", pe care n-aveam cum să le sperii, puștile fiind ale ciorilor! Și pe mine tot ciorile m-au "răspopit"! Atunci cred că plin de năduf am scris o poezie: Faliment total! La casă de om sărman nici opinci și nici suman, nici merinde nici fiertură, nici câine în bătătură! La casă de om calic nici oghial și nici țolic, nici icoană pe perete și nici flori de Dragobete! La casă de om sărac, nu mai e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
Dostoievski (din Netocika Nezvanova, cred, și - sigur - din Frații Karamazov: episodul cu trenul și altele despre Kolea Krasotkin, Iliușa și tovarășii lor). În 1955 apărea - inaugurând după câte știu lunga serie de remarcabile traduceri românești din Dostoievski de după război - Oameni sărmani, cu o prefață de Tamara Gane. La sfârșitul lecturii, am rămas înmărmurit vreme de două ceasuri. Ficțiunea îmi transmitea un sentiment al ireparabilului la fel de intens ca orice realitate tragică. Tristul epilog al romanului de debut al marelui scriitor rus, eșecul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
insuportabile, o boală, în cazul meu, se pare, incurabilă. — Mila e o boală? — În lumea noastră, da. — În lumea noastră? — În lumea noastră, așa cum a fost ea zidită, din vecii vecilor... Peste câteva minute mi-am luat rămas bun de la sărmanul meu prieten căruia, cu toate că se considera bolnav incurabil, i-am urat totuși, la despărțire, însănătoșire grabnică. În stația de lângă spital, așteptând troleibuzul care, evident, nu venea, mi-am amintit, nu știu cum, după atâta amar de vreme, un episod din studenție... Mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
ce suflet aveți!”, mă trezesc că-mi spune, admirativ-recunoscătoare, oprindu-se, la rându-i, în mijlocul străzii, o doamnă cam de vârsta mea, care mă văzuse scoțând din servietă o bucată de cârnat și dându-i-o, oarecum pe furiș, unui sărman câine vagabond. O privesc confuz și mă grăbesc să mă îndepărtez, realizând ce mult timp a trecut de când nimeni nu mi-a mai zis o vorbă bună... Nu se poate ca nimeni să nu vadă - îmi spun uneori, când îmi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
gest colectiv îl semnifică, transfigurează întregul film. În această secvență genială, neorealismul italian trăiește o clipă de magnifică iluminare. Toate filmele lui Jancso Miklos pe care le-am putut vedea încep cu o execuție. Se intră abrupt în subiect. În Sărmanii flăcăi, primele secvențe ne înfățișează peretele gol, de un alb dezolant, dar proaspăt dat cu var, al unei case pierdute în imensitatea cenușie a pustei. Autorul ne prezintă mai întâi culorile sale: albul mortuar și cenușiul apăsător, pe care le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
trăgaci. Cadavrul alunecă la vale, unda iute a râului spală urmele. Totul se petrece cu o neverosimilă rapiditate. Altul este ritmul celui de-al treilea film, Liniște și strigăt, în care autorul revine la mișcarea largă, lentă și circulară din Sărmanii flăcăi. Trei bărbați, între care nu pare să existe nici cea mai mică animozitate, coboară agale o pantă, vorbind liniștit, ca niște tovarăși de drum. Doi dintre ei sunt jandarmi, al treilea e proscrisul. Când aparatul de filmat îi apropie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
continua noi. În ziua în care am primit consacrarea preoțească și atunci când am depus profesiunea religioasă, ne-am abandonat fără nici o reținere în mâinile lui Dumnezeu și am spus în inima noastră: - Doamne, ce vrei să faci cu un simplu sărman ca mine? Ce vrei să faci dintr-un persecutor al Tău?... Însă, dacă Te-ai învrednicit să-mi dai o vocație, spune-mi, o, Doamne, ceea ce vrei, vorbește-mi prin gura superiorilor mei, cărora le promit ascultare și respect, și
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
aparența sărăcăcioasă a pâinii se află atotputernicul Om-Dumnezeu, Care de dragul tău S-a înjosit în fața ochilor tăi! Tu te preocupi de personalitatea ta, iar El ca să ți-o salveze pe a ta și-a lăsat propria Persoană în dezonoarea Golgotei. Sărmane om, cât ești de redus! Cât ești de orb! Amintește-ți: odinioară, o știi prea bine, « Cuvântul S-a făcut trup» (In 1,14) și, pentru a ajunge la asta, a unit persoana Sa de Unic-Născut din Dumnezeu umanității lui
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
mai supune omului ci autorității lui Dumnezeu, chiar și întrupat într-un Om, și, tot din ziua aceea, personalitatea umană a fost salvată de Cel care, pentru a o sustrage din sclavia satanei, și-a dat Sângele și viața dumnezeiască. Sărmane om, deschide-ți ochii, ieși din mocirla meschinăriei, a opiniilor josnice și false, și respiră-ți aerul măreț de demnitate divină, o, fiule al iubirii lui Dumnezeu! Preotule, călugărule, ascultă cu toată generozitatea de superiorii tăi. Mergi unde te trimit
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
sine, să fie capabili să ajungă până la trăirea respingătoare a unui număr imens de săraci deziluzionați și înșelați de maxime perverse, înzorzonate de libertate și de revendicări. Preotul trebuie să iasă din parohie și să meargă în căutarea atâtor suflete sărmane care, altfel, nu vor veni niciodată la el. Aceasta e foarte incomod, plin de dificultăți și implică adesea o imensitate totală de abnegație și de umiliri, pentru că este vorba de a ieși în întâmpinarea unei lumi pline de prejudecăți împotriva
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
rugat totdeauna și îndelung: nopți nedormite, ore prelungite de suspine și de meditație, cererea insistentă de îndurare și de lumină; și atâta au insistat până ce Dumnezeu le-a ascultat rugăciunea perseverentă și arzătoare; dar, din păcate, așa suntem făcuți, noi sărmana lume modernă, că uneori ne impresionează mai mult cuvântul unui laic, decât cel al Domnului. 42. Necesitatea vieții interioare pentru atingerea spiritului rugăciunii Prin urmare, să continuăm să-l ascultăm pe profesorul nostru. Ascultați: „Rugăciunea este semnul creștinului: vorbesc despre
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
un gând la Sf. Liturghie celebrată dimineața, pentru a intra în comuniune cu Oaspetele divin, a Cărui prezență morală ar trebui să o percepem cu atâta facilitate? 5) Și, chiar dacă nenorociri neprevăzute și tragice s-ar abate asupra vieții noastre sărmane, gândul că Dumnezeu știe toate, că vede totul și că ne iubește, așa cum numai Dumnezeu poate să iubească, nu ar trebui să ne ajute să ne resemnăm și să-L simțim aproape? Atunci când Sfântului Ioan Gură de Aur (+407) i
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
țigara ținută ostentativ între degete. Dacă preoții s-ar gândi, ce vrea să însemne lipsa de sfințenie în administrarea sacramentelor! Un preot tânăr, dar sfânt, va invita inimile cele mai împietrite ca să le arate cu toată sinceritatea misterele unei conștiințe sărmane; un preot superficial va asista la niște spovezi reci, mutilate, mohorâte. Noi, preoții, ori suntem sfinți și vom putea mântui lumea întreagă; ori suntem răi și putem să o distrugem pentru multe veacuri. Cine a dăruit creștinismul pământului? Eroismul Papilor
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
nu lipsește de la Sfânta Liturghie și nici de la îndatoririle sale pascale; e bine să fie ireproșabil din punct de vedere al observării moravurilor; dar nu trebuie nicidecum să-l considerăm un creștin exemplar atunci când lasă de dorit în înțelegerea lumii sărmane și se arată contrar revendicărilor legitime ale claselor muncitoare, așa cum sunt ele propuse de enciclicele pontificale. Din păcate, anumite amvoane au întrecut măsura invectivelor, chiar și legitime, împotriva socialismului, ținând sub tăcere însă acel «non possumus» al Bisericii, chiar și
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
atât de puternică, încât nimeni nu le poate opri, și, când nici nu ne așteptăm, ne aflăm în fața unei situații teribile, pe care nu o putem depăși. Ne-o spune pe tonuri apocaliptice, ceea ce s-a întâmplat în lumea noastră sărmană. Chiar și în materie strict religioasă, trebuie să fim mai mult decât atenți la pașii greșiți. Într-un climat de naționalism exasperat, conviețuirea Bisericii cu Statul devine dificilă și încordată. „O autoritate străină și superioară statului, o societate care se
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
omenesc. Biserica, oricât a fost de conștientă de responsabilitățile autentice ale celor mai mari exponenți evrei, în domeniul activității anticatolice, nu a ezitat să ia, în numele carității creștine, apărarea celor persecutați, lucru ce a fost recunoscut, chiar în public, de sărmanele victime. Și totuși, este ceva singular că, într-o așa de mare furtună dezlănțuită asupra casei lui Israel, nu s-a găsit din rândurile sale un glas autoritar, care să-și invite confrații să-și reexamineze propria situație religioasă; să
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
impecabil, la ultima modă, în locul săracului peticit; că salutăm îndelung, scoțându-ne pălăria în fața enoriașului bogat, în timp ce îl salutăm distrat ori nu-l salutăm deloc pe cel sărac; că tunăm împotriva beției, a vorbelor murdare, a balului, a păcatelor oamenilor sărmani în general, dar suntem indulgenți ori poate ne prefacem că nu vedem sau nu auzim dezordinile, destrăbălările, modul de a vorbi și de a se comporta al categoriilor înstărite? Nu este adevărat că textul Scrisorii Sfântului Iacob (2,1-9) fotografiază
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
purificării noastre. Pe acel trup preacurat a ridicat și a ispășit nelegiuirile noastre și este bine dacă ne unim acestui Izvor de puritate ca să ne simțim purificați; cu acel Trup îndumnezeit ne hrănește și își substituie viața Sa vieții noastre sărmane“. Dacă aceste adevăruri suverane și cerești vor străluci în celibatul preoțesc, lumea depravată va striga minunea, va crede și se va converti. 118. Sărăcia Ceea ce s-a spus în Capitolul IX, pare să fie suficient pentru a înțelege necesitatea reîntoarcerii
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
să dea crezare celor puțini. O, dezolare! Dumnezeule puternic, Dumnezeule iubitor, asta e prea mult! Vederea mizeriei umane a frânt Inima Fiului Tău preaiubit, Isus. Din cauza asta a murit El, nu pentru altceva, ci pentru asta. Și noi suferim, după sărmanele noastre puteri: [Inima lui Isus] privind-o câtuși de puțin, ne dor ochii, inima ne sângerează și mintea nu înțelege. Și, când vei dori să-i pui capăt, o, Inimă preaiubită a lui Isus, acestui morman de mizerie și de
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
mai existat pentru ea nici tată, nici frate și nici patrie. Ca să-și împiedice tatăl să-l urmărească pe iubitul ei, a sfârșit prin a-și omorî fratele, tăindu-l în bucăți. I-a dezmembrat trupul și i-a împrăștiat sărmana carne peste tot, înroșind câmpia cu sânge nevinovat. Aia mi-a descoperit că numele grecesc al orașului Tomis (Toμή) vine chiar de la verbul a tăia (τέμνειν). În locul ăsta, așadar, s-a consumat un sacrificiu înfiorător: până și țărâna pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
sine pe care Mincu i-o atribuie lui Ovidiu. Jurnalul se deschide cu cuvintele unui epilog dureros: „Sunt pe moarte, acum sunt sigur de asta. Nimeni nu-mi va cunoaște mormântul, întocmai cum se-ntâmplă cu un necunoscut. Numai această sărmană colibă de lângă Tomis e martora cumplitei mele amărăciuni.” Ar putea părea pecetea unei înfrângeri și invers, la capătul mărturisirilor, aflăm că omul, cu câtva timp mai înainte îngrozit de bătrânețe și de destinul său dincolo de moarte, simte dintr-o dată „o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
care este de două ori semnificativ: transcendentul se degradează în realul convenției basmului, mitul devine poveste, umanizarea transcendentului nefiind altceva decât o demitizare. Subliniem această transformare, întrucât ea funcționează constant în opera lui Eminescu". Se oprește apoi și asupra nuvelei Sărmanul Dionis în care surprinde combinații ale procedeelor comice, "umorul și invectiva", apoi în Avatarii faraonului Tlá identifică o "ironie filosofică", iar în pasajul comediei doctorilor, din același text, identifică "o pagină de teatru absurd". Aur, mărire și amor, a cărei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]