2,847 matches
-
mimică, schimburi de replici, discursuri șablonizate. Totodată, punerea în scenă este încredințată unor actori cu grade diferite de implicație și de profesionalitate. Pe de o parte: părinți (cuscri, cumetri), neamuri, prieteni, consăteni. Pe de alta: nuni, conăcari, bucătari, moașe. Spațiul scenic asigură și el condițiile spectacolului total: reprezentările au loc în „lumea văzutelor”, dar cu deschidere și translare spre aceea a „nevăzutelor”. Secvența „vămilor” este pusă în act pe un traseu geografic obișnuit, comun, de la sat la sat. Ea se reface
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
din grădina de lîngă casă, măr, prun, păr și care face fructe „bune de mîncat”. El figurează la vedere, printre pomeni. Banul este și el prezent, chiar în mîna celui întins în sicriu. Despre simbolismul acestora, în noua lor figurare scenică, s-ar putea vorbi mai pe larg, precum și despre secvențele ritualistice rămase în suspensie, deocamdată, masa, jocul, bradul. Dar, s-a înțeles, că, ajungînd aici, pe urmele lui S. Fl. Marian, a vorbi doar despre unul dintre cele trei mari
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
fiecărui spectator, aflându-și „resortul” imaginativ în aceeași scenă a ringului de circ. În consecință, imaginea evocată este cea a unui spectacol complex, în care publicul participă la actul artistic prin reacțiile sale spontane și zgomotoase, care întrerup constant demonstrația scenică a actorilor. În acest fel, agitația, râsetele și aplauzele privitorilor la vederea clovnilor în fracuri albe, cu bufoneriile și jongleriile lor, devin parte integrantă din spectacolul-însuși, întreruperea definind specificul esențial al acestui tip de manifestare artistică. Minstrels surprinde cu fidelitate
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
o remarcabilă plasticitate schimbările bruște de stare, atât de caracteristice configurației reprezentațiilor de circ sau music-hall. Aceste spectacole de divertisment presupun înlănțuirea unor diverse numere de acrobații sau jonglerii ce provoacă reacțiile spontane ale spectatorilor, întrerupând în mod frecvent manifestația scenică a protagoniștilor. Astfel, atitudinea directă a sălii devine parte integrantă a spectacolului însuși, determinând acea structură discontinuă de prezentare, o nouă formă emblematică de exprimare a spiritului avangardist de la începutul secolului XX. Aspectul discontinuității avansării sonore va fi surprins cu
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
Reprodus în Criticism (Scharer, Miles, McKenzie), New York, 1948, pp. 379-392. 6. Primele două capitole din Pride and Prejudice sunt scrise aproape exclusiv în formă de dialog, în timp ce capitolul al treilea începe cu un rezumat narativ, după care se reia metoda "scenică". 7. Clara Reeve, Progress of Romance, Londra, 1785. 8. Hawthorne, prefețele la The House of the Seven Gables si The Marble Faun. 9. Poe începe a sa Philosophy of Composition cu un citat din Dickens: "V-ați dat seama că
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
dar pentru a înlocui lira clasică și harpa romanticilor, pentru cea mai mare parte a poeziilor mele, nu am nevoie decît de o recitare însuflețită sau pasionată, adecvată subiectului". 15. în vreme ce Shaw și Barrie, prin prefețele lor si prin indicațiile scenice detaliate si sugestive pe care le oferă, se adresau unui dublu auditoriu, astăzi tendința teoreticienilor dramaturgiei este împotriva judecării oricărei piese altfel decît ținînd seama în mod precumpănitor de valoarea ei scenică: în această privință tradiția franceză (Coquelin, Sarcey) și
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
și Barrie, prin prefețele lor si prin indicațiile scenice detaliate si sugestive pe care le oferă, se adresau unui dublu auditoriu, astăzi tendința teoreticienilor dramaturgiei este împotriva judecării oricărei piese altfel decît ținînd seama în mod precumpănitor de valoarea ei scenică: în această privință tradiția franceză (Coquelin, Sarcey) și tradiția rusă (Stanislavski - Teatrul de artă din Moscova) sînt de acord. 16. Veit Valentin (Poetische Gattungen, în Zeitschrift filr vergleichen-de Literaturgeschichte, voi. V, 1892, p. 34 si urm.) pune și el sub
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
Poissy, pe lângă care trece atât de des, l-ar deturna. Fără interes metafizic nu există imagine fizică. Satele sienneze ale lui Lorenzetti, în Buna și proasta guvernare din Palatul Public din Sienna, cele mai avansate în redarea "realistă", rămân indicații scenice, alegorii moralizante. Ele servesc la apologia unei politici, nu purei plăceri de a vedea și a înfățișa. Până atunci, pe fundalul retablurilor, frescelor și anluminurilor, un buchet sau un râu se indicau doar ca simboluri-repere, elemente de decor semnificative ale
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
imitație. În teatrul lumii (scenografia are rolul ei în invenție), omul îi fură primul loc lui Dumnezeu. Simetric punctului de joncțiune a liniilor de fugă pe spațiul plan al tabloului, iată-l actor principal și regizor al micului său cub scenic. Punctul de fugă unic al liniilor în fundalul zidului sau al pânzei este situat pe axa punctului de vedere imobil și unic, monocular și solitar, spectatorul egocentric în fața căruia spațiul se desfășoară ca nou. Chiar dacă puține tablouri au respectat literal
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
difuziune a imaginii. Reprezentările specifice teatrului grec, sau spectacolele puse în scenă în perioada romană au fost uitate sau anatemizate. Liturghia în esența sa este singura formă dinamică de reiterare a unei realități care conține o componentă verbală și una scenică, într-un sens extins al termenului. Retrăirea ritualică a momentelor importante din an, care concertează întreaga viață spirituală importantă a omului simplu poate constitui un model de redare a unei realități. De aceea, ritualul, indiferent de originea sa este sursa
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
corectitudine, coerență din punct de vedere logic, claritate, ritmul și tonalitatea să fie adecvate, să se mențină contactul vizual cu auditoriul, ideile să nu fie prea multe, să se știe exact ce se dorește a fi spus. MĂRCILE SPECIFICE MONOLOGULUI SCENIC SUNT: stilul direct, enunțul la persoana I introdus printr-un verb dicendi sau de gândire, cuvintele de accentuare, adverbele interogative sau de întărire, exclamațiile-interogațiile, interjecțiile etc. TIPURILE DE MONOLOG: * Monologul literar este prezent în toate genurile literare, dar cu anumite
Comunicarea. Ghid practic by Elena-Laura Bolotă () [Corola-publishinghouse/Science/655_a_1298]
-
Se cere elevilor obiectivitate în acordarea notelor, atât pentru colegi, cât și pentru ei înșiși, pentru a afla nivelul de comunicare la care se află și punctele ce trebuie îmbunătățite; EXERCIȚII MONOLOGUL 1. Argumentați că fragmentul următor este un monolog scenic: Rică Venturano: “Am scăpat până acum! Sfinte Andrei, scapă-mă și de-acu încolo; sunt încă june! Geniul bun al viitorului României, protege-mă! Și eu sunt roman! (răsuflă din greu și își apasă palpitațiile). O, ce noapte furtunoasă! Oribilă
Comunicarea. Ghid practic by Elena-Laura Bolotă () [Corola-publishinghouse/Science/655_a_1298]
-
nonverbale în scris Autorul poate face anumite notații, în text, referitoare la reacțiile personajului, pentru ca mesajul să fie mai ușor de înțeles. În textele dramatice aceste notații se numesc didascalii, ele având un rol definitoriu în dirijarea modului de interpretare scenică. Factori perturbatori ai comunicării nonverbale: Comunicarea nonverbală poate fi, uneori, perturbată de unii factori, astfel: Un copil nu va înțelege mereu reacțiile adulților; Un nevăzător nu va observa reacțiile emițătorului; Persoanele care nu se află față în față, ci vorbesc
Comunicarea. Ghid practic by Elena-Laura Bolotă () [Corola-publishinghouse/Science/655_a_1298]
-
în 1967. Este repartizat în presa centrală și lucrează, succesiv, la „Viața studențească”, „Scânteia tineretului” și „Munca de partid”. Debutase în 1952, cu versuri, în presa pentru copii. De asemenea, a scris teatru ( i-au fost reprezentate Cer cuvântul, adaptare scenică a propriului roman cu același titlu, și Tren fără întoarcere), literatură științifico-fantastică și de aventuri, scenarii de film (Dincolo de orizont, 1979, regia St. Traian Roman). Bun gazetar, s-a afirmat jurnalistic atât înainte, cât și după 1989. Debutul editorial are
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287451_a_288780]
-
repertoriu, actor, public, regie, subiecte, intrigi, forme și idei înnoitoare, influențe, semnificații etc. -, spre a le revela permanențele estetice și umane. Efortul de a ordona și sintetiza un material uriaș într-o imagine de ansamblu care să sugereze dinamica manifestărilor scenice din toate timpurile, și nu în ultimul rând achizițiile interpretative și documentare conferă Istoriei universale a teatrului meritele unei lucrări de referință nu numai în perimetrul național. Continuat de Teatrul european în secolul Luminilor (1981), Teatrul romantic european (1984) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290698_a_292027]
-
naturii. Descripția simfonică e la locul ei într-o partitură cum e Murmurul pădurii din drama Siegfned a lui Richard Wagner; dar aceasta nu e propriu-zis o descriere, ci o sugestie sonoră ce se întregește cu impresia vizuală a decorului scenic, în timpul reprezentației. Marea muzică însă rămâne artă în măsura în care refuză să imite zgomotele naturii, deși ar putea-o face cu mai multă izbândă decât oricare altă artă. Literatura, în sfârșit, nici ea n-o imită. Rarele cazuri în poesie sunt specificate
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
discuție. Se lecturează textele și, timp de 10-15 min., cu ajutorul profesorului / profesorilor (al actorului sau regizorului invitat) elevii pregătesc punerea în scenă a fragmentului respectiv. Li se poate lăsa elevilor din două grupe libertatea de a-și gândi singuri jocul scenic, în timp ce alte două grupe vor fi coordonate de profesor sau actor, dându-li-se indicații regizorale privitoare la gestică, ton, mișcare scenică etc. (Don Juan (Don Juan-ul), Act venețian (fidelul), Anonimul venețian (idealistul), Richard al III-lea (narcisistul). e. Discuție
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
a fragmentului respectiv. Li se poate lăsa elevilor din două grupe libertatea de a-și gândi singuri jocul scenic, în timp ce alte două grupe vor fi coordonate de profesor sau actor, dându-li-se indicații regizorale privitoare la gestică, ton, mișcare scenică etc. (Don Juan (Don Juan-ul), Act venețian (fidelul), Anonimul venețian (idealistul), Richard al III-lea (narcisistul). e. Discuție problematizantă Elevii sunt invitați la o discuție de tip dezbatere pe tema raportului regizor-actor; actor-om. Se poate porni de la următoarele întrebări
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
potrivit fiecăruia rolul construit, ales? În cazul celorlalte momente, în ce măsură li s-au potrivit rolurile atribuite, regizate? Argumentați. Realizați un eseu cu titlul Omul din spatele măștii, în care să răspundeți la întrebările: Ce înseamnă pentru un actor provocarea unui rol scenic? În ce măsură se regăsește sau se construiește pe sine prin acel rol? Reflecția didactică: Această oră are rolul de a pune elevii în situația de a juca cele patru ipostaze / măști ale bărbatului îndrăgostit. Jocul de rol îi va ajuta apoi
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
călăuzească, învățând drumul pe măsură ce merge. (Peter Brook) Prin ritualul propriului rol, actorul invocă, dezvăluie ceea ce zace în fiecare om și ce ascunde el în viața de zi cu zi. (Peter Brook) Actorul genial e acela care reușește prin jocul lui scenic să ne provoace la viață, să trezească invizibilul vieții, autenticitatea ei. (Peter Brook) Adevărata funcție a spectatorului e de a fi și a nu fi în sală, ignorat, dar totuși dorit. (Peter Brook) Un spectacol de teatru e ceea ce se
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
de vedere, punctul forte, așa cum și cei mai mulți dintre participanți au consemnat. Interesul, trăirea vie, implicarea activă, răspunsurile mature, problematica în care ne-am regăsit cu toții mă determină să cred acest lucru. Însă am apreciat și implicarea la fel de activă în jocul scenic, care a avut menirea de a-i pune pe elevi în situațiile despre care apoi au discutat (respectiv, cele amintite mai sus, de actor, regizor, spectator). Revenind la ideea proiectului în sine, nu pot să nu remarc prezența în fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
de informație, de critică și de îndrumare pentru artiști și pentru public”, menit să trezească interesul pentru „admirabilele manifestări ale artei”, „credința în puterea de prefacere și înălțare sufletească a cuvântului scris”. Publicația se axează îndeosebi pe dramaturgie, comentând reprezentațiile scenice din București și din provincie, și se ocupă cu precădere de activitatea și opera autorilor dramatici, în consens cu articolul-program, unde teatrul este considerat „dascăl suprem, care unește într-o sinteză desăvârșită toate artele: arhitectură, pictură, sculptură, dans, poezie și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289126_a_290455]
-
altfel de spații,” altele decât acelea cu care operează științele clasice. Deși au impus un model de spațialitate, interpretarea acestor spații din perspectiva experimentării, trăirii, gândirii sau construirii altfel a condus la decădarea spațiului din statutul său ontologic, devenind spațiu scenic, spațiu de fază, spațiu social, spațiu vital, spațiu geografic, spațiu de manevră, spațiu organizat, neted, vag, cucerit, părăsit, spațiu cotidian, etnic, spațiu virtual. Cu ce spații operează științele clasice? Grecii operau cu spații bidimensionale atunci când se ocupau cu studiul geometriei
Apogeul by Mitrița Filip () [Corola-publishinghouse/Science/878_a_1815]
-
mult, el spune că a învățat fiecare poezie pe de rost, scandând-o în singurătate spre a-i prinde muzica interioară. După opinia mea, aceasta este marea piatră de încercare pentru orice act tâlcuitor, fie în critică, fie în transpunerea scenică a unei capodopere dramatice. Un regizor (sau un actor) e cu atât mai original, mai puternic, cu cât e mai puțin "original" într-o versiune dramatică, fiindcă ținta extraordinară e să te apropii de geniul lui Caragiale, să zicem, și
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
n cur?ile princiare, dar ?i �n strad?; decoruri ?i mă?în?rîi imaginate de arti?ți concur? la realizarea feeriei. �n secolul al XVI-lea, se practic? o scenografie extras? din tratatul lui Vitruvius, măi �nt�i cu dispozitivul scenic inventat de Serlio (1475-1554), care transpune perspec-tiva pictural? �n dou? r�nduri de panouri vopsite �n?irate unul dup? altul pe un platou pentru a simula profunzimea (c?tre 1520). Apoi, Teatrul olimpic, construit de Palladio (1508-1580) la Vicenze, �ncep
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]