3,534 matches
-
jucătorilor care au câștigat finala Euro 2004. Imagine tare, care poate fi interpretată în fel și chip. La fel ca aceea cu icoanele agățate pe tancurile sârbești în timpul războaielor din zonă sau aceea cu bătrînicile ucrainence, pe jumătate nebune, care scuipau cu voluptate pe portretul "oficial" al Papei cu ocazia vizitei acestuia la Kiev din 2001. Imagini răzlețe, vânate cu voluptate de către televiziunile occidentale. "Geopolitica ortodoxiei", o carte ce se lasă încă așteptată; cea scrisă de François Thual în 1993 nu
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
le-am văzut niciodată în Europa (cred că nici nu ar avea loc pe drumurile noastre) trebuiau să fie frumoase ca niște mirese înainte de întâlnirea cu America, țara infinitului rutier. Ajung la Toronto în jur de ora 2.30 dimineață, scuipat ca o măsea stricată într-o parcare, în cel mai mare oraș al Canadei. Cioran cred că s-a înșelat atunci când a numit Parisul "garaj apocaliptic". Toronto este orașul căruia i s-ar potrivi cel mai bine această caracterizare. Nu
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
titlu, și ca rang social, în vreme ce alții, de-aceeași vârstă, trag încă mâța de coadă, sunt numai lectori și încă stau, ca și dânsul, într-o cameră de cămin studențesc... Astă dimineață îi șoptește Moscovici lui Ienceanu, stropindu-l cu scuipat și dându-se tot mai aproape de urechea lui, fiindcă n-ar vrea s-auzim și noi chiar toate acele ce-i destăinue soacră-mea m-a împroșcat cu un duș rece la plecare, amintindu-mi pentru a nu știu câta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
plesnit gura și că Îmi curge ceva cald... Era sânge... Mă plesnise Goiciu. Nu mai trăiesc nici Cozma, nici Șerban, Dumnezeu să-i ierte, să vă spună, dar eu, instinctiv, am adunat scuipatul și sângele din gură și l-am scuipat pe Goiciu... Cred că inconștient am făcut asta, că n-am gândit... În starea În care eram... Abia pe urmă am realizat că nu aveam dreptul să fac asta, că nu eram singur. Mai erau și cei doi colegi care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
evreii, i-au prins pe ăștia doi și i-a luat de la domiciliile lor și Îi ducea legați la mâini și la picioare, așa, ca pe niște deținuți, prin comună În jos, să-i ducă spre Sighet... Îi băteau, Îi scuipau, lumea stătea, se uita, și la oameni le era milă și le spunea: „Da’ ce-aveți cu ei? Da’ lăsați-i În pace!”. „Nu, că ăștia ne-au terorizat și o trebuit să stăm noi ascunși și pe-ăilalți i-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
semnături?” Zic: „Domne, eu nu semnez, să știu că mor, da’ nu semnez. Ce-i al meu, e-al meu, semnez, ce nu, nu. Nu semnez!”. „Să vezi, facem tot”... „Domne, faceți ce vreți, da’ io nu semnez!” M-o scuipat... Și-ăla-i evreu, Gheorghe Melau, să-și audă numele, că am și avut proces cu ei acuma, după ’98, că mi-a apărut cartea 1 și am amintit că m-a scuipat... Și vine-ntr-o zi și mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
vreți, da’ io nu semnez!” M-o scuipat... Și-ăla-i evreu, Gheorghe Melau, să-și audă numele, că am și avut proces cu ei acuma, după ’98, că mi-a apărut cartea 1 și am amintit că m-a scuipat... Și vine-ntr-o zi și mi-arată exact același scris din nou și să semnez. Am semnat-o asta și exact așa o lăsat dosarul și l-o trimis la Tribunalul Militar. Asta a fost la sfârșitul lui martie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ți-oi trage vreo două... Ce, mă, ăsta minte și tu spui adevărul?” Asta o fost nimic, că mă gândeam așa, pentru mine: „Când ți-oi trage eu una ciobănească, dacă te scoli tu două zile de jos, să mă scuipi În gură”... Dar v-au confruntat cu Virgil? Da. Eu am ținut numai a me’, fiindcă aia a fost realitatea. Când deodată mă confruntă cu fratele lui Victor și, Într-adevăr, ăsta recunoaște că nici vorbă să fi stat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
nu mâncați”. „Domn major, am Încercat să mănânc din ăla ce era crăpat pe vârf”... Că dacă s-o desfăcut pănușa din cauza soarelui, crăpa bobul... „N-am putut să-l Înghit nicicum și Îmi părea rău că trebuia să-l scuip.” „Mă, prăjiți-l!” „Cum să-l prăjim, domn major?” „Măi, știți cum? Luați vârfurile de la coceni și, pe un vârf care e mai gros, Îl băgați În pământ, puneți un foc bun, și În jarul ăla, când se stinge flacăra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
o venit șeful de escortă, dar acuma e mai mare năcaz, că ne-o spus că deseară ne lasă În poartă”. „Pă cine?” „Pă noi, pă cine?” „Cât timp Îs și eu cu voi, În poartă nu rămâneți. Să mă scuipați În gură dacă rămâneți voi deseară la poartă.” Mă gândeam așa Întru mine: „Astea o fi ceva vorbe de adormit copii”. Dar ăla răspundea de noi, și sergentul-major numa’ supraveghea cum lucrăm... Acuma, când ne-am Întors seara, cum am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
viitor, pe timpul ăsta, cu asta mașină eu te duc la Țăndărei, că pleci acasă”. „Domn’ major, să știți că eu o primesc sau e dulce, sau e acră.” „Dacă n-o fi cum spun io, vin la tine să mă scuipi În gură și să-mi spui că-s mincinos.” Hopa! Asta o fost În ’63, văzut-am noi că ceva s-o Îmbunătățit... mâncare, comportamentul lor față de noi. Când, deodată, apare o comisie de la procuratura generală a coloniei. Cum evadează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
mai întîi, tipologia personajelor. Iată. "Alin" e prins definitiv în jocurile video de pe consola care transfigurează realul, îl introduce pe copil în dinamica lor periculoasă, pulverizîndu-i ființa interioară; totul în jur e deformat, mama e "dragonița cu solzi roșii" care "scuipă flăcări", tatăl e ciclopul, iar prietenul acestuia, reptilianul, sora e sirena, iar polițaiul, în fața căruia ajunge inevitabil e căpcăunul, într-o lume care pare "mai reală decît realitatea": consola video, căreia îi lipsește tasta de pe "telecomanda realității" e universul familiar
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
din comoditate, că-i lene să iasă din casă. Complet neadevărat. Hai cu noi, lasă mofturile, i-a spus mama. Ce să faci acasă, să joci jocuri pe calculator ca să-ți strici ochii? Asta era dragonița cu solzi roșii, care scuipa flăcări și uneori îi punea probleme serioase. Era dificil să treacă de ea. Nu era una din creaturile alea pe care să le învingă pentru a trece la nivelul următor și să nu mai aibă treabă cu ea. Bara roșie
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
ea. Bara roșie a vieții niciodată nu cobora la nivelul zero și, dacă o făcea, cobora doar pentru a o lua de la capăt sau bea o poțiune care o regenera imediat. Alin nu știa cu ce se ocupă dragonița care scuipă flăcări. Cînd fusese întrebat la școală, s-a mulțumit să dea din umeri nedumerit. De fapt îi spusese, încă de mai multe ori, dar erau detalii prea puțin importante ca să-și bată capul cu ele și să le rețină. Poate
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
prea puține în comun cu cea a dragonilor. Trebuia să ia în considerare totuși faptul că vrăjitorii își pot schimba forma și acasă pot apărea ca niște dragoni. Ciclopul deasupra căruia scria tata și care acum stătea în spatele dragoniței care scuipa flăcări, susținîndu-i săgețile de foc cu ajutorul unor priviri ce nu îngăduiau replică, afla destul de repede orice se petrecea la școală, note, pozne și chestii din astea. Sigur era în legătură cu profii, dacă nu chiar unul din ei. Amîndoi probabil. Altfel cum
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
forțele mîncînd înaintea orelor de masă regulate, să-l verifice la lecțiile pe a doua zi și la teme și alte flăcări de genul ăsta. Dar, lăsînd astea la o parte, ăsta era un atac. Cum să numească dragonița ce scuipă flăcări jocurile pe consolă jocuri pe calculator?! Există o diferență uriașă între ele. Alin le explicase de mii de ori diferența. Mai ales mergînd pe faptul că lumea pe consolă ți se pare mai reală decît realitatea, pentru că te poți
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
alege cu un alt joc. Care i-a fost promis pe dată și dat după cîteva zile. Acum nu primise nimic. Poate n-a fost destul de elocventă privirea lui? Dar de unde știi? Ai văzut-o tu? a continuat dragonița care scuipa flăcări, fără să bage de seamă că-și prelungea situația defensivă, creîndu-i astfel un avantaj lui Alin, care nu mai era silit să facă față unui alt atac. Știu eu. Nu e frumos să acuzi fără dovezi. Dacă ți-ar
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
n-ar fi descoperit niciunde vreo dîră de bucurie la gîndul că s-ar duce cu ai lui la o înmormîntare. Noroc că nu se aflau astfel de creaturi prin preajmă. Fără să ia în evidență aspectele astea, dragonița ce scuipa flăcări nu s-a lăsat impresionată atît de ușor. Care prieteni? Nu te-am văzut să umbli cu nimeni. Cînd vin prietenii noștri cu copii în vizită, tu preferi să stai în cameră să te joci. Sau îți încui camera
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
cu convingere. Am niște prieteni buni. Și i-am invitat la mine ca să nu fim pe-afară, unde cine știe ce s-ar putea întîmpla. Îmi place cum gîndești, fiule. Și nu poți să amîni? a mai încercat un atac dragonița ce scuipa flăcări, căreia poate ceva i se părea în neregulă. E mai importantă întîlnirea cu prietenii decît... Lasă-l pe băiat dacă așa vrea el. E bine să-și respecte promisiunile și să-și facă prieteni, să nu mai fie singur
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
din panou, care arunca constatări brutale fetelor ce li se vînturau prin față și alte chestii din astea. Nu trebuia să se îngrijoreze de ăsta, cîtă vreme era și șeful prin preajmă. Doar latră. Și din cînd în cînd mai scuipă coaje de semințe. Nu-i asta. Vreau să stau cu voi. Îmi place de voi. De-abia după ce-a spus-o și-a dat seama cît de nașpa sună și s-a înroșit, ceea ce-a agravat lucrurile. Uite
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
într-o aură de putere. Doar încruntînd din sprîncene, ei încremeneau. După ce-a ascultat istorisirile eroice ale lui Radu, șeful și-a învîrtit printre degete lanțul de la gît, a cărui culoare galbenă începuse să fugă încotro sufla vîntul, a scuipat printre lipsurile din gură coajele de semințe ronțăite și l-a bătut pe spate, spunînd: Nossim mai essi, frase. Și atît. O coajă neagră s-a lipit de bordură, desfăcîndu-și aripioarele ca un fluture. Radu a rîs la rîndul lui
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
Mai vedem noi. Și-au adus aproape paharele de suc și prăjiturelele, așe-zîndu-se turcește pe dușumea. Alin și-a desfăcut o acadea, din care a început să sugă cu duioșie. Radu mai avea niște semințe prin buzunarul de la pantaloni și scuipa corjile mai mult pe covor, chiar dacă Alin îi adusese o farfurioară. Spunea c-o să curețe după aia, dar nimeni nu l-a crezut. Cornel se străduia din răsputeri să nu arate că-l doare să se așeze așa, cu picioarele
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
la învățătură. Ăsta era un cap cam vorbăreț care, indiferent dacă-i prindea privirile sau își pleca capul, tot îi arunca cîte un bolovan, care i se spărgea în noduri la stomac, mai ceva decît dragonița cu solzi roșii, care scuipa flăcări. Asta mereu cînd îl prindea în cercurile magice: la masă, la intrarea în casă, chiar seara înainte de culcare și altele. Cu toate că Alin și-a astupat urechile, iar unii dintre bolovani treceau de ureche și se pierdeau dincolo se ferea
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
a venit la Uniune și dorea să mă vadă și pe mine. Am fost uimită - nimeni nu mă invitase niciodată la asemenea întâlniri. Președintele scriitorilor avea preferații și preferatele lui pe care îi trimitea tot timpul în străinătate, mulți vor scuipa mai târziu pe amintirea lui, gest meritat, pentru că îi judeca pe scriitori după judecăți extrem de subiective, conjuncturale. Am stabilit o întâlnire și m-am dus la Athénée Palace pe o zi dogorâtoare, îmbrăcată în alb pentru a combate canicula gata-gata
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
lacăt! Era exact ce gândisem eu: nu vrea, nu îndrăznește să mă primească! Rămân în fața grilajului câteva minute, simțind o prezență umană, o privire în spatele persienelor. O furie urcă în mine. Fixez grilajul cu o privire foarte dură și apoi scuip din toate forțele plămânilor peste grilaj,‚pentru a marca disprețul meu! Apoi plec, dezgustat de o asemenea atitudine. Mă întorc la cafeneaua din colț, și patronul este foarte surprins să mă vadă înapoi atât de repede. I-am spus că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]