1,791 matches
-
fi trențărosul acesta care urcă Pietrarul așa de abătut? Era un glas de bărbat care Îi ajunse la urechi. Îl recunoscu, era tatăl lui care mergea cu mama sa la biserică, gătiți frumos ca de Rusalii. Bună ziua! li se adresă sfios străinul. Glasul lui parcă venea de pe altă lume. Îi privi cu blândețe și zâmbi. Badea Ionuț și lelea Ioana se uitau unul la celălalt, după ce străinul le răspunse la binețe. Deși erau parcă nedumeriți, dădură să plece. Ionuț, nu cumva
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
doi] jucători importanți: Casa Radio − care folosește înregistrări din arhiva Societății Române de Radiodifuziune − și Humanitas Multimedia (DV). 3.5. Și doar, la rândul său, poate modifica constituenți propoziționali: * propoziții conjuncționale: Mie-mi plăcea de Lili, dar eram atât de sfios că, doar [dacă se uita la mine], o și luam la fugă cât puteam (Mircea Cărtărescu, De ce iubim femeile). * propoziții relative: Nu contează doar [ce mănânci], ci și cum mănânci (www.eva.ro) 4. CONCLUZII Conform datelor oferite de corpus
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
4. Depresia (13 itemi, ex.: M-am simțit trist și deprimat; Viitorul mi-a apărut a fi lipsit de speranță). 5. Sensibilitatea interpersonală sau senzitivitatea (9 itemi, ex.: Am fost excesiv de critic față de cei din jur; M-am simțit sfios sau stângaci în prezența persoanelor de sex opus). 6. Ostilitatea (6 itemi, ex.: Am fost cuprins de izbucniri de furie incontrolabile/ de nestăpânit; Am fost stăpânit de la pornirea de a bate, răni sau vătăma pe cineva). 7. Anxietatea fobică sau
Prelegeri academice by PAUL BOTEZ () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92376]
-
cei de acum, în comunități familiare, prin sate, târguri și orașe (cetăți). Viața creștină nu cuprinde numai un sector al societății creștine, înseamnă un efort permanent, viu, privind atent la Începătorul Vieții, Hristos. Adică ducând viață de control și cercetare sfioasă, viață de smerenie și dragoste lucrătoare, de ascultare permanentă de ierarhia harică, preoțească, cu post și rugăciune, cu lacrimi de părere de rău pentru condiția de degradare spirituală în care ai trăit, care ți-a mutilat propria ființă în adâncul
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
literar (dat de E. Lovinescu), cât și cu pseudonimele Alex. Cernat, Roneiro Valcia. Mai publică manifeste, articole de atitudine belicoase, poeme ultrabizare în revistele „Punct”, „Integral” (la care figurează ca redactor) și „unu” (unde e, de asemenea, în redacție). „Iepurele sfios - scrie Lovinescu - vrea să necheze și să muște, vrea să smulgă și să sfâșie ca leii.” Revenit în 1929 din capitala Franței, până în 1931 este angajat la Direcția Presei din Consiliul de Miniștri. În 1933 se stabilește definitiv la Paris
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290646_a_291975]
-
zbiară de mama focului Ionel. Băăăi ! O să facem istorie, băi ! Te-ai gândit, nemernicule, și îi și dă o palmă zdravănă peste față lui Cristi, provocând hohote de râs în jur. Te- ai gândit tu în zilele-alea când veneai sfios și timid ca o fufă virgină, ha-ha, la pian la Răcaru, că ai să ajungi aici ? — Că o să ajungem, ce Dumnezeu aș fi făcut fără voi ? — Băi ! țipă Fernic la un chelner. Copile, adu-ne o ladă de șampanie ! — Ce șampanie
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
mării suflă pe sub chenarele ferestrelor ușor desprinse și prin crăpăturile de sub uși. Astfel încât, noaptea, când zac în pat, e lesne să-mi închipui că aud pași ușori bântuind în pod, deasupra mea, sau că perdeaua de mărgele de pe palier răpăie sfios pentru că cineva s-a strecurat pe furiș printre șiraguri. Poate că nu-i momentul potrivit, acum în crucea nopții, ca să abordez asemenea subiect, dar mi-a revenit deodată în minte cu forță și ascuțime. Cititorul, dacă va fi existând vreunul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pasionată și totuși duioasă și divin de stupidă. Așa să arate, oare, momentul în care-ți reîntâlnești marea iubire a vieții, după un număr nesfârșit de ani? Și n-am fost oare din nou, unul pentru celălalt, făpturile inocente și sfioase de odinioară? Discuțiile noastre fuseseră întotdeauna pure, și în conversația bâiguită pe care o avusesem acum, nota aceasta de puritate se făcuse din nou simțită. Poate că voi reuși, într-adevăr, prin ea și prin iubirea noastră copilărească, acum iremediabil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
îmi răspunse destul de posac: — Nu ne-ați cerut să nu spunem. Apoi prinse privirea Rosinei și rânji cu gura până la urechi. Firește că Gilbert o mai întâlnise și înainte pe Rosina, și o cunoștea. Până acum, o privise cu o sfioasă ostilitate, pe care unii bărbați o încearcă instinctiv față de femeile prea prădalnice (în schimb se împacă foarte bine cu femeile blânde și dulci de genul lui Lizzie). Acum însă, părea să fi suferit o instantanee convertire. Titus era un băiețandru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
un băiețandru simplu, absolut vrăjit să se afle în prezența unei actrițe celebre, în carne și oase, și să constate că aceasta nu numai că-l lua în seamă, dar îi și aprecia farmecele tinerești. Se mâncau din priviri, el sfios, ea cu obraznic amuzament. Înfățișarea lui Titus, ca și cea a lui Gilbert, câștigase mult de pe urma soarelui și a mării. Părul lui blond roșcat căpătase o culoare mai vie și părea un nimb pufos; cămașa, aproape descheiată, îi dădea la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
blând, iar dacă arbora, uneori, un aer de severitate, era pentru ca elevii să nu-i descopere această trăsătură de caracter... Fire generoasă, de o modestie cuceritoare, înzestrat cu un exact simț al valorii sale, cu o imensă dragoste pentru elevi... sfios, chiar, și cald, riguros în principii morale... Așa era profesorul Bogos. În preajma sa te simțeai și tu altfel... Parcăți împrumuta și ție pentru o clipă, o fărâmă din măreția sa. Te întrebai adesea, de unde provenea fascinația ce o răspândea în jurul
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Vom ține legătura !.. se auzi, abia șoptit, glasul unui coleg. Pe curând !.. adăugă altul. Eram porniți de plecare, dar nimeni nu se clinti din loc, parcă am fi avut picioare de lut.. După o vreme, Bistriceanu, cu ochii blânzi și sfioși, porniți pe lacrimi murmură cu tremur în glas. Numai Dumnezeu știe câte se pot întâmpla până mâine !, gândindu-se, poate, la unii dintre noi cu mulți ani crestați pe răbojul vieții, și cu sănătatea șubrezită, ori, poate chiar la dânsul
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
alta prin Italia, avea mari probleme cu dirijorii. Publicul n-avea ochi decât pentru Nini, iar unele cucoane mai bogate se obrăzniceau și-l invitau să cineze intim cu ele. Pentru un contrabasist atât de frumos, Nini era exagerat de sfios. Sau poate că era prost, fiindcă nu înțelegea ce vroiau femeile bogate de la el. Se îndopa, spunea „Mersi“ și o ștergea repede la hotel, fapt care-l făcea pe impresar să turbeze. Ca gigolo, Nini ar fi câștigat mai mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
fluierași. Îi cunoști doar, că ți-au fost colegi la elementară. Sunt băieți curați, sănătoși, capabili. Decât să-i trimit la cules căpșuni, mai bine pe vapor“. „E nevoie de muzicanți cu studii superioare“ a zis Nini în felul său, sfios, respectuos cu șefii și cu vârstnicii. Primarul s-a uitat lung la Nini și a dat a pagubă din cap: „Ce studii superioare, mă? Pentru treaba aia îți trebuie diplomă? Da’ ciufute mai sunt americancele!“. Victoria complet demontabilă Noutatea consta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
Liutoranena, Marș, marș, Zghenerala naș... Orele de desen le ținea Gheorghe Șaru, un pictor mereu citat în presă pentru portretul lui Ilie Pintilie care-l înfățișa pe celebrul ilegalist într-o postură dârză care mai degrabă părea speriată. Mic și sfios ca o fecioară, Șaru nu rezistă impertinențelor cu care școlarii îl încercau pe fiecare profesor de cum apărea întâia oară în clasă. Pleca în timpul orelor, zicând că merge după director; de fapt aștepta pe hol să sune clopoțelul. Științele naturi erau
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
trucate, s-au confecționat și eroi din carton presat, avizi de privilegii și recompense dar toate astea n-au cum să disloce, din raftul prim al interesului, suferința autentică, inocența maculată, curajul vizionar. Soljenițân observa că " Adevărul este totdeauna mai sfios; el tace, în fața presiunii indolente a minciunii." Legic, până la urmă, iese la lumină. Două cărți de excepție, apărute recent, se constituie în adevărate revelații: "Martiraj în Bărăgan", de Vasile Calestru, și "Persecuția", de Stela Covaci.. O "repede ochire" îngăduie semnalări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
-i lase Gilbert. Bine barem că l-a Îmbrăcat, nu i-a dat drumu-n lume În fundu’ gol, iar Laur n-arată deloc rău astfel costumat. Mustăcește din botul lui de maimuțică tuciurie, clipește des și parcă pândește pe sub gene, sfios și deopotrivă provocator. E ca o fetișcană prostovană. Eu l-am Întrebat de bani și el se uită la mine ca și cum l-aș fi Întrebat dacă se fute, că uite-o, nu-i, pizd-am pus-o-n cui. — Ceva-ceva aș
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
zicându-mi „mai Învață și tu de la domnul Neculau cum să te porți cu oamenii și să cultivi relații!”. Fostul meu profesor și actual coleg mai merge și intră În biserica mănăstirii din preajmă la ceas de seară, Închinându-se sfios și mirându-se poate de vremurile care au trecut peste ziduri, pietre, sfinți și semeni. Îi place să se plimbe cu doamna lui, Rodica, pe ulițele satului, să intre În vorbă cu copii, babe, bețivi, să scruteze curțile și grădinile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
minuni, pentru că ochii ei te urmăresc oriunde te-ai mișca. Aflăm că mai vine câteodată un preot din marginea Botoșanilor, cunoștință apropiată a boiernașului, să mai facă câte o slujbă, ultima dată venind În aprilie, de Învierea a doua. Ieșim sfioși, târându-ne tăcuți pașii prin iarba proaspătă și moale spre casa cu pridvor din vale. Pe văgăuna Închisă din față sunt risipite vreo cincisprezece case, formând un cătun destul de sărăcăcios, dacă e să judecăm lucrurile după ceea ce vedem. Urmăriți de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
ăștia, cum va fi vremea, ce-a mai plouat astă noapte!... Eu, de pildă, Îi admir foarte mult pe bețivii satului. Nu sunt mulți, dar cu personalitate. Au un fel de a fi inconfundabil, de la mersul lăbărțat și clătinat, Înjurăturile sfioase sau grele până la silabisirile neinteligibile și pline de mister. Îi mai admir apoi pe bătrânii respectuoși și cu bun-simț ce se Îndreaptă duminica spre mănăstirea cu acoperișuri hâite, gata să pice. În rest, oameni de tot felul: căruțași Înfuriați, zilieri
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
cu bun-simț ce se Îndreaptă duminica spre mănăstirea cu acoperișuri hâite, gata să pice. În rest, oameni de tot felul: căruțași Înfuriați, zilieri amețiți, băcani respectuoși, târgoveți rătăciți, cosași prăfuiți, bicicliști În căutare de inedit, copii care fură mere, cucoane sfioase ce merg la părintele, băieți de băieți... Pe directorul școlii Îl cunosc mai bine, prin natura profesiei și a intereselor noastre didactice. Notabilitățile nu prea le știu, merg pe la primărie o dată pe an, când plătesc birurile, bănuiesc că-și fac
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
trecut dincolo acum vreo două secole. Gândul te-nfioară, inima se oprește În loc, iar tu te miști mecanic mai departe. Te clatini pe pardoseala din piatră, te sprijini cu palma de suprafața aspră, zidul e real, tu ( Încă) mai ești! Foșnet sfios În biserica mănăstirii Agapia. Sfinții privesc cuminți de pe pereții recent Împrospătați. Începe vecernia, iar câteva măicuțe aprind lumânările și pregătesc cele trebuincioase slujbei ce urmează. În semiîntunericul altarului se ghicește preotul, care priveghează taina ce va să vină. Întunericul e
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
proaspăt udat și curățat năbădăios cu mătura. Miros de pământ stropit, de găini, de rufe Întinse la uscat prin preajmă. Se pune masa, o masă joasă cu trei picioare - asta nu se clatină! - și niște scăunele din lemn alături. Aștepți sfios să fii invitat, te prefaci că ești furat de peisaj și nu iei În seamă (deja ai deprins acest vicleșug!) aburii omletei, peștele proaspăt prins de bunicul - pescarul satului! „Hai vino și gustă și tu”, mă atrage bunica, „ți-o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Copacii iau o nouă Înfățișare, alta decât până acum, și deslușesc În coroanele lor chipuri inedite, animale fantastice, alcătuiri curioase, doar de mine dorite. Ce bine e când universul din jur Îți confirmă ceea ce năzuiești! Neaua se așterne Încet-Încet, ies sfios În curte, parcă e o altă curte, lucrurile au un alt contur, sunt mai aparte evidențiate și altfel așezate. Vreo trei vecini dau o mână de ajutor la tăierea porcului. Stau departe de locul cu pricina, mi-e teamă și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
ceasul bătăliei, cînd străbate cîmpul lipsit de viață, acoperit cu leșuri ale vrăjmașilor deopotrivă cu ale propriilor luptători, Rousseau pare să se cutremure de prețul izbînzii și să nu mai știe dacă a învins. El își proclamă convingerile cu speranța sfioasă că, în cele din urmă, tot repetîndu-le, se va lăsa convins. Și tocmai dramatica lui incertitudine, contrapunctul dintre sentința răspicată și surdele întrebări, ni-l apropie, ni-l fac contemporan"39. Rousseau s-a ocupat, în afară de Émile și Noua Héloïse
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]