1,020 matches
-
James! — E Îngrozitor! spuse tare Florence Bell către Elizabeth Robins, ridicând glasul ca să acopere zarva. Ce e cu Alexander? De ce nu-l scoate pe Henry din scenă? Alexander stătea imediat În spatele și puțin În lateral față de autor, cu o expresie stânjenită, vinovată, pe față, mutându-se nerăbdător de pe un picior pe altul. — Nu știu, răspunse Elizabeth cu dinții Încleștați. De ce l-a adus pe scenă? Poate că nu durase mai mult de două sau trei minute, dar prietenilor li se păru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
sine și pentru frații În viață ai lui Alice, lectura lui fusese la fel de tulburătoare ca și a caietului de Însemnări al lui Fenimore, pe alocuri chiar mai tulburătoare, căci referirile la el erau mult mai explicite. Fusese uimit și relativ stânjenit să constate că micile conversații banale cu care Își Întreținuse sora bolnavă - unele ușor malițioase la adresa cunoștințelor sale, altele dezvăluind propriile sale probleme - fuseseră atent Înregistrate În paginile lui. Stilul viu al prozei surorii lui Îl impresionase, dar se arătase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de nedumerire. — Din toată inima, râse Du Maurier. Dar trebuie să te previn că nu am eu Însumi o explicație pregătită. Du Maurier continua să se mire la fel ca oricine altcineva de popularitatea cărții sale și părea mai degrabă stânjenit decât măgulit de ea. Corespondența Îi dădea bătăi de cap. — Primesc cel puțin cinci scrisori pe zi de la cititorii americani - mi le trimit cei de la Harper, știi - și obligația de a le răspunde mă obosește grozav, spuse el În timp ce coborau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
britanic În Statele Unite și prieten personal al lui Henry, sosește la Carlyle Mansions, aducând decorația Ordinului de Merit până la patul scriitorului. Pe parcursul ceremoniei, acesta abia dacă este vag conștient, iar dna James este silită să țină un scurt și cam stânjenit discurs de mulțumire În numele lui. Rolul pe care Îl joacă o pune Într-o situație jenantă și aceasta nu numai din cauza principiilor sale republicane. Nu știe prea bine cum să interpreteze tevatura uriașă care se face pe tema ordinului primit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ea cu măciuca ei de cocîrț... Sânt văduvoaice care urăsc să se drojdească singure. Și atunci te momesc, sub diferite trucaje, în bucătărioarele lor, să vă izbiți în măciucile de cocîrț. Dar se fâstâcesc să ți-o mărturisească corect... E stânjenite... Te iau pe departe. Cică: "Te-am visat aseară cum alergam de mână prin lanurile de mătasea broaștei". Sau: "Mă înnebunesc după felul în care mi-i culegi pe licurici". - Ce licurici, bă? - Licurici adevărați, cărăbuși, bîzdîgănii. Tot un drac
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
iau pe departe. Cică: "Te-am visat aseară cum alergam de mână prin lanurile de mătasea broaștei". Sau: "Mă înnebunesc după felul în care mi-i culegi pe licurici". - Ce licurici, bă? - Licurici adevărați, cărăbuși, bîzdîgănii. Tot un drac. Astea stânjenite. Care zice: "Mă înnebunesc după felul în care mi-i culegi pe cărăbuși"... - Există cărăbuși și cărăbuși... Sânt întîi droaia de ăia nevaloroși... Mici, pociți, tăciunoși, umblă tot timpul de parcă ar avea fața posomorâtă. Pe carapace o frig cu două
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
văduve. Înnoptase prin gări. Se întreținuse cu drojdierii și navetiștii ce creșteau, viguroși și-n ciorchine, din vinilinul fertil al vagoanelor de personal de clasa a II-a. Și acum (însoțit, în dreapta, de duhul Spiridon, materializat într-un rușinos și stânjenit factor poștal sătesc) își întoarse ochii, când cei 7-8 membri ai Cenaclului literar UNIVERSITAS, toți găligani, toți poeți, năvăliră în salonașul din spate. Ochiră cenacliștii, cât ai zice pește, mesele din mijloc. Alipiră două. Se așezară. Și se porniră să
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
nu s-au oprit acolo. Ne aflăm aici ca să sărbătorim uniunea unui bărbat care-și semnează certificatele de căsătorie cu creionul, a continuat David să bubuie, rânjind către Luca care-i răspundea cu o grimasă. Toți oamenii din încăpere râdeau stânjeniți, iar Alison a trebuit să reziste tentației de a înhăța cuțitul lung de cincisprezece centimetri care fusese uitat lângă tort. — El e singurul tip pe care îl șitu să-și închirieze verighetele! i-a dat David înainte, așteptând ca râsetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
început, Julia nici n-a știut cum să reacționeze. Unde te-ai tuns? Spune-mi și-o să am grijă ca niciodată, în toată viața ta, să nu le mai umbrești pragul. —Nicăieri. Adică nu într-o frizerie. James părea ușor stânjenit. — Am trecut pe la Deborah în drum spre casă. Ea m-a tuns. Din cauza șocului, Julia a tăcut preț de câteva clipe. Nu-i venea să-și creadă urechilor. —Glumești, nu? Păi, nu, a răspuns el indicându-și tunsoarea ca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ar fi renunțat la el nici pentru o secundă. Însă Susan nu o condamna. Știa că, probabil, și ea ar fi reacționat la fel în circumstanțe similare. Până la urmă, era vorba de natura umană. —Așa! Nick a bătut din palme stânjenit. —Ei, atunci noi o să plecăm. Pa, dulceațo. Să fii cuminte pentru Buni. —O să fiu. Milly a continuat să se joace cu scoicile. Era limpede că plecarea celor doi n-o îngrijora. Nick a dispărut pe ușă, dar Susan a rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ușoară dacă noi două am fi prietene. —Prietene? Pentru o secundă expresia impasibilă a lui Deborah a dispărut, iar la auzul respectivei sugestii ochii i-au ieșit din orbite. Vrei să fim prietene? Glumești, nu? Julia arăta și se simțea stânjenită. Nu, nu glumesc. Nu văd nici un motiv pentru care n-am putea să devenim prietene. Deborah a schițat un zâmbet și a tras adânc și prelung aer în piept. A, dar eu văd, Julia. De fapt, văd mai multe motive
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
care îi fusese împroșcat caracterul pentru că voia ca bărbatul să fie indignat în numele ei. —Deborah m-a făcut obsedată de sine și superficială. Nu ți se pare că treaba asta nu e în regulă? Omul s-a foit pe scaun stânjenit. —Ba da, draga mea, sigur că nu e în regulă. Dar să știi că mă surprinzi. Nu e deloc stilul lui Deborah să spună așa ceva. —Ei, a spus-o, i-a replicat Julia țâfnoasă. Mi-a mai spus și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
sub ea. —Oricum, pe Caitlin n-o deranja niciodată s-o las singură la petreceri. Am crezut că și tu ești la fel. A, da, Caitlin, s-a gândit Susan. Poate că tocmai de-asta m-am simțit atât de stânjenită. Pentru că, în adâncul sufletului, am știut că ea a bătut deja drumul ăsta și i-a cucerit pe toți cu inteligența și șarmul ei. Probabil că toată lumea a fost dezamăgită de muta asta cu părul nețesălat și s-a întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
dificile, pentru că îl iubeam și pentru c-am crezut că puteam să trecem peste orice. Dar, în ultima vreme, am început să mă întreb dacă nu cumva el stă cu mine pentru că..., Susan a făcut o pauză fiindcă se simțea stânjenită de ceea ce avea să spună, ...pentru așa e cel mai convenabil. Fiona și-a pus ceașca pe masă cu atâta forță, încât cafeaua s-a revărsat peste margini. —Doamnă, te rog să-ți scoți gândul ăsta din minte, i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
s-a prăbușit lângă James, în capul patului. —Vino-ncoace, i-a spus bărbatul zâmbind, apoi a întins un braț și-a tras-o la pieptul lui. Julia a stat acolo câteva secunde, fără să scoată nici un cuvânt. Se simțea stânjenită. Julia adora atenția de natură sexuală, dar resimțea o senzație de disconfort atunci când avea de-a face cu manifestarea afecțiunii fără conotație sexuală, acel gen de afecțiune la care multe dintre prietenele ei spuneau că tânjesc. Julia nu le înțelegea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
treizeci și trei de ani și-n toate articolele pe care le-am citit scrie că fertilitatea, la femei, începe să scadă drastic după treizeci și cinci de ani. Julia a ridicat din sprâncene. —Ai citit articole pe tema asta? James a părut ușor stânjenit. Da... adică unul sau două. Nu vreau să fim unul dintre cuplurile alea care-au amânat prea mult. Adică, și dacă am începe acum și presupunând că tu rămâi gravidă destul de repede, tot o să mai treacă încă un an de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
se certaseră din cauza asta. Alison îi atrăsese atenția că, dacă vor să facă un copil, atunci trebuie să facă și sex în timpul perioadelor cu cele mai mari șanse. Luca îi replicase că sexul la comandă îl făcea să se simtă stânjenit, că el voia să facă dragoste în mod spontan, nu după un program prestabilit. După asta, Alison se străduise să dea dorințelor ei erotice un aspect inopinat, însă Luca nu era prost. I-a declarat că își dădea imediat seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
le studieze cu mare atenție. E... cumva..., a spus el ezitând. Dacă nu mă gândesc prea mult la toate lamelele alea și la toate programele tale, atunci n-am nici o problemă. Numai sexul la comandă mă face să mă simt stânjenit, îmi răpește orice plăcere. Alison n-a scos nici un cuvânt, dar a ridicat din sprâncene și așa întrebătoare a și rămas. — Știu că e o prostie ca un bărbat matur să se simtă așa, a recunoscut el, și știu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ofer ceva de băut? Marele Lokki trăia într-o caravană, la marginea orașului X. Mai erau pe-acolo un cal între hulube și o asistentă a magicianului, extrem de frumoasă și foarte proastă. — Lotti, i-a explicat Deggle cu un aer stânjenit. Lokki și Lotti, înțelegi. în sufletul lui Vultur-în-Zbor se aduna frustrarea, frustarea acumulată timp de secole. — Deggle, a spus el, neluând în seamă protestul neliniștit al Marelui Lokki, cred că e timpul să încetezi să mă mai prostești. — Dar, dragule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
limitată. Așa că, una peste alta, ne-am gândit că soluția cea mai bună ar fi, dacă mă-nțelegi, să folosim unul din veșmintele doamnei O’Toole. Te rog să accepți scuzele noastre nesfârșite dacă te-am făcut să te simți stânjenit. Dar te asigur că regulile decenței nu au fost încălcate, iar doamna O’Toole a părăsit încăperea în timpul procesului de dezbrăcare. — Sunt convins, zise Vultur-în-Zbor, încercând să-l liniștească pe omul cel vorbăreț și surescitat și, amintindu-și regulile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Îl transferară pe un cărucior de transport manevrat de personalul cimitirului. Precedat de reverendul Davis, vicarul cel palid și zelos al bisericii anglicane, căruciorul porni hodorogind către mormîntul deschis. Sunetele dureroase Îl făceau pe cleric să scrîșnească din dinți. Părea stînjenit și tulburat, ca și cum Îi făcea cumva responsabili pe cei prezenți de moartea tinerei suedeze. Zgomot de tocuri Înalte bocănind nesigur pe solul pietros Însoți Înaintarea tuturor În urma căruciorului. Capetele se plecară, privirile evitînd coșciugul și cripta hămesită care avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
albastru cu alb ale serei aceleia în care dervișii se grupaseră ca un stol de cocori, în unghi, apoi rotunjiseră cercul lor ritual, ca un soare lăsat pe prundul din albia unui râu. Omar nici nu mai respira. Se simțea stânjenit, fiindcă lângă el regăsise un faqih, pe care îl văzuse cerșind în bazar și pe alți vreo câțiva care își petreceau dimineața în jurul moscheilor. Dervișii dansatori erau șapte, câte zilele săptămânii, și, înainte să se rotească, hafiz- ul își luă
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Îi bate puternic, că are un presentiment: dacă Îmi va dezaproba Înțelegerea și intențiile Îi voi da prilejul de a face cuiva un deserviciu. Acest mod de a conversa a durat mai bine de o oră, dar eram amândoi la fel de stânjeniți. Atunci i-am spus: «Iată hârtia. Am să v-o dau cu singura condiție să-mi răspundeți În josul celor scrise de mine. Veți avea destul loc, Întrucât biletul meu e scurt; mi-l veți aduce Înapoi În seara aceasta, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
priveam altfel. Îmi strânsese puternic mâna, însă cuvintele lui n-au fost un simplu salut: — Ca și mine, și tu ești străin în blestematul ăsta de oraș. Tonul nu era întrebător, vocea nu era scăzută. M-am uitat în jur, stânjenit. Mi-a spus mai departe: — Nu te teme de fasioți, sunt prea îndopați cu știință pentru a mai avea urmă de curaj. Aproape că striga. Mă simțeam inclus, împotriva voinței mele, într-o ranchiună care nu-mi aparținea. Am încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
-și ascundă neliniștea și totodată ca să ne cerceteze intențiile, alese, ca de obicei, modul glumeț de discuție: — Nu mai putem așadar să ne adunăm între noi, florentinii, fără să nu fie printre noi și un maur! Papa avu un zâmbet stânjenit. Giovanni nici măcar nu zâmbi. În ce mă privește, am răspuns pe același ton și cu un gest de agasare evidentă: — Nu ne mai putem aduna între noi, Medici, fără să nu ni se alăture și poporul! De data asta, râsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]