2,316 matches
-
alergau Încoace și ncolo prin curte și pe coridoare arătau că se Întâmplase ceva neobișnuit. Nou-sosiții aflară că se făceau pregătirile pentru Îngroparea ducelui Bertold. și că Bodo Împreună cu tatăl său plecaseră să-l Întâlneas că pe Conrad. Solomon răsuflă ușurat când află că cei doi trăiau, dar nu-i veni să creadă că Bodo, așa grav rănit cum era, putuse să Încalece. Starețul, care-i primi cu prietenie, le povesti pe scurt ce se Întâmplase. Nimeni nu știa Însă că
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Își duse fiul iubit acasă la Zürich și-l Îngropă alături de Wilfriede. Fu trimis un curier la Curtea regelui Ludovic, pentru a-i anunța moartea fratelui său vitreg. Dacă această veste l-a Îndurerat sau dacă a fost mai degrabă ușurat s-o audă nu s-a știut niciodată. În orice caz a fost de acord ca acesta să fie Înmormântat de tatăl său adoptiv, acolo unde trăise, și nu În cavourile catedralei din Saint Denis. „Sunt sigur că nu s-
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
strecurat cu grijă câteva bucățele de zahăr în boturile aburinde. Apoi urcându-se pe oiște, a revenit pe jiț. Ca printr-o minune, caii au făcut o smuncitură puternică și în galop am ajuns pe celălalt mal al râului. Ce ușurată am respirat! Bădița a observat emoția de pe fața mea și mai în glumă, mai în serios, mi-a zis: Ei, cum a fost? Am tremurat puțin? M-am lipit de el simțindu-l aproape și ochii îmi exprimau mulțumirea și
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
bine merg eu singură, n-au putut ei să ajungă prea departe” gândi Maricica. Mergând pe lângă gardul lui Costache Pârțac dă de o gaură în gard iar pe pământul mai moale se văd urmele proaspete lăsate de copitele mieilor. Răsuflă ușurată că astfel știe în ce direcție să se îndrepte. îi spune mătușii Profira ce a pățit, și îi cere voie să privească în grădina dumnealor, nu cumva să fi ajuns cârdul de miei acolo. S-a supărat femeia auzind că
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
le ascundă vederii. Cu chiu cu vai, ba tăind, ba rupând, nuiaua a fost gata și Lențâca, întinsă pe burtă la marginea apei , începu să tragă felile spre mal. Două a reușit să le scoată la mal și fata răsuflă ușurată că va scăpa de grijă. întinzându-se pe mal să scoată bucățile mai depărtate s-a dezechilibrat și a căzut pe neașteptate în apă. Se reculese și azvârli pe mal afurisitele de bucăți de pepene, dar hainele i s-au
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
agresivă, verbal. Normal, am trecut prin niște ore de emoții și tensiune, până acum o oră și ceva, când am fost la ministru, care mi-a spus nonșalant că nu este nici o tragedie, că o să plec săptămâna viitoare. Am răsuflat ușurat și în birou cu colegii am glumit, am râs, timp în care au apărut simptomele de care v-am vorbit. Fantastic, ați avut schema clasică a declanșării crizei de tahicardie. De acum, trebuie să încercați să evitați enervările de durată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
șterg, când a răsunat de undeva glasul bătrânului: „Cine-a venit, Bubule?“ - „Te caută băiatul domnului Negoițescu“ - „Adă-l încoace“. N-a fost nevoie să mă conducă nimeni, căci am și luat-o de zor pe urmele glasului, cu sufletul ușurat. Întrevederea cu Dăianu-tatăl n-a însemnat nimic, însă, povestind revoltat mătușii mele, pe care m-am grăbit s-o vizitez în aceeași după-amiază, modul cum s-a comportat cu mine consulul, ea a început să râdă, amuzată: „Păi Bubu a
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
am întrebat dacă n-ar vrea să își petreacă week-end-ul cu familia; a răspuns pozitiv. L-am asigurat că nu plec în afara capitalei Suediei. Mi-a cerut cuvântul de onoare și firește că i l-am dat. Omul a plecat ușurat și luni s-a înființat la post. Am devenit oarecum prieteni?! Revenind, așa s-a făcut că textul definiției agresiunii, în faza de proiect a cuprins multe formulări neconvenabile celor doi "Mari" care își permiteau și glume de genul "Long
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
Președintelui care pe mine, personal, mă satisfăceau pentru că, la tot ceea ce ținea de reglementările legale aveam explicații (pe parcursul discuției, mai fuseseră scăpate și cuvinte elogioase din partea lui și a unor membri cât privește modul în care mă prezentasem), am răsuflat ușurat, dar parcă îmi lipsea ceva; eram epuizat, nu atât din cauza efortului și a solicitării (eram obișnuit cu acest gen de exercițiu, de când negociasem în câteva rânduri până în zori), ci pentru că fusesem apăsat de teama de a nu crea o situație
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
Când ne apropiam de Narita, am primit un formular special pe care l-am completat, răspunzând la câteva întrebări privind țara de proveniență, adresa etc. , formular pe care l-am predat la vamă, în aeroport... Odată formalitățile îndeplinite, cu inima ușurată, am mers spre locul unde se descarcă bagajele și unde se face controlul lor. Este un control riguros, se folosesc câini special antrenați pentru depistarea substanțelor ce sunt interzise a fi introduse în țară. De data aceasta, aeroportul este o
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
era puțin pînă să răsară soarele... Am început să mergem agale pe țărm, înspre epavă. Nu ne spuneam mare lucru. Cum eu țineam mîinile în buzunare, tipa m-a ajutat zicîn du-mi că i-e frig. Am luat-o, ușurat, pe după umeri. și, cum asta însemna deja foarte mult, am încetat și bruma de conversație de pînă atunci. Călcam cu grijă să-mi potrivesc pasul cu ea (era destul de greu, fiindcă tipa avea, normal, pasul mai mic, și din cînd
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
minute după aceea, targa cu John Wayne Bobbitt era introdusă pe ușa din spate a salvării. Fețele celor prezenți erau luminate, intermitent, în albas tru și roșu. Mașina a plecat în trombă, punîndu-și în funcțiune sirena, și lumea a răsuflat ușurată. Sărma nul bărbat trăia și se afla în afara oricărui pericol. Nu același lucru se putea spune însă și despre doamna Simpson, de la apartamentul 68, care atinsese, cu cuțitul, un fir neizolat. Singura care o vedea pe doamna Simpson, în acel
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
unde scoborai la Color Studio). Vineri dimineața, deși aveam ore, a trebuit să renunț la ele și să merg la Circonscripția noastră, unde am avut de descurcat unele încurcături. Totul s’a terminat cu bine. Sunt acum cu sufletul mai ușurat, după o încordare pe care o bănuiești. De la tine tot nu primesc nimic. Și peste mine s’a lăsat ca înghețul peste frunze tomnatice, cu veleități de viață, o depresiune care iar m’a dat înapoi cu toate kilogramele câștigate
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
destul de pleoștită, dar aici am găsit cărțile tale poștale de pe 16, 18 și 19 și am fost fericită, în nefericirea mea, să știu că noi două formăm, ca și în trecut, o mică insulă aparte în arhipelagul familiei. Am răsuflat ușurată, mulțumită. Noi două vorbim o altă limbă și asta creează o rudenie indisolubilă, în ciuda distanței. [...] Singurul lucru perfect la Slatina e finuța ta care îți zice „Nata“, din nu știu ce toană de copil. Poate vine de la „Nașa“? „Nata tu mac-mac“ - a
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Nu mă interesează dacă unii vor comenta ironic „confesiunea” pe care am Îndrăznit-o mai sus; eu Însumi, apoi, revenind În Capitală de la Lugoj și regăsindu-mi prietenul „așa cum Îl lăsasem”, calm, atent, puternic, dominant, nu numai că am „răsuflat ușurat”, ușor jenat de „viziunea”, de apropierea pe care reflexivitatea mea mentală și-o permisese alăturându-l unui personaj de roman atât de „discutabil” și care, „pe drept cuvânt”, a fost trimis În Siberia pentru a-și ispăși crima de care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
alături de vin, nimfe, satiri și atâtea și atâtea „măști” ale nepăsării și freneziei de a trăi, și Flora, tumultul ierburilor și plantelor ce renasc, al animalelor și păsărilor ce se prind Încă o dată În hora existenței, Într-un aer deodată ușurat de neguri și gheață, de apăsarea unei morți animale și vegetale ce se arată, iată, suprem Învinsă de principiul și forța Viului. A lui Dionysos, zeul cântului, al dansului, al vinului și al exuberanței de a fi, al unei Încrederi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
ca rugăciunea să fie mai intensă. Convingerea mea rămîne însă aceea că drumul la Cernica nu va schimba starea „Bunicii”, aflată pe drumul inexorabil către moarte, ci pe a „Bunicului”, care se va întoarce de acolo mai clarificat și mai ușurat sufletește. *„Simt încă în mine multă vlagă. Dar nu mai sînt dispus s-o cheltui cu indiferența, cu iresponsabilitatea de altădată, cînd răspundeam cu elan oricărei solicitări”. Vasile Munteanu, care, cu sublinieri din voce, mi-a declarat vorbele de mai
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Ca și cum n-ar fi auzit spusa mea, privindu-mă trist, adînc, m-a întrebat: „Ce vină am că m-am născut în acest spațiu și că trăiesc acum?” în dreptul „lemnelor” lui Alexandru Huțanu ne-am despărțit, ea probabil ceva mai ușurată sufletește, eu umilit de neputința de a răspunde neconvențional la o asemenea întrebare. * Uneori sînt tentat să gîndesc și așa: „Dezvăluie-ți inima în viața de zi cu zi, acoperă ți inima în scris!” La fel ca un personaj de-
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
mi-a fost, mi-am luat inima în dinți și am spus: "Eu!". Între timp, Ceaușescu își revenise, sesizase probabil valoarea unor informații pentru mass-media internațională transmise "în direct", i-a recunoscut pe unii dintre ziariști și eu am intrat ușurat "în pâine", începând să traduc într-o limbă sau alta. A fost cel mai reușit moment pentru presa străină, dar și acum îmi aduc aminte cu groază de "sabia lui Damocles Oprea" care atârnase deasupra capului meu câteva zeci de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
fotografii. La primirea la București a vicecancelarului H.D. Genscher, programul fiind ușor decalat datorită întârzierii avionului oaspetelui german, s-a sugerat trecerea peste "momentul presei", Ceaușescu insistând pentru primirea ziariștilor, declarați ca "a treia putere în stat". Vicecancelarul a răsuflat ușurat, comentând bine dispus: "Nu știu a câta putere e presa la dumneavoastră, dar în Germania e prima putere în stat. Dacă pe perioada vizitei în România nu-i acord atenția cuvenită, ziarele vor cere demisia mea înainte de a mă întoarce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
cu năduf: "De o oră nu mai urcă telefericul din cauza unor nenorociți de umflați de la București!". Realizând pericolul unei "mișcări spontane de masă" de culoare roșie sau portocalie, ne-am prelins pe lângă coadă, am intrat în cabină și am răsuflat ușurat când aceasta s-a pus în mișcare în urletele asistenței (pe care delegația necunoscătoare de limba română, cea "dulce ca un fagure de miere", le-a luat drept manifestări de simpatie!). în vara lui 1978 avea loc vizita în România
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
cazat amicul, dacă află ceva. Ajung la recepție și mi se comunică faptul că am fost sunat de la aeroport. Sun și eu și mi se precizează că a rămas o singură valiză, care după semnalmente e a olandezului. Am răsuflat ușurat, gândind la lanțul de probleme ce puteau apare dacă nu-și găsea bagajul: fără pijama, periuță de dinți, cămăși, papuci... La aeroport, întrebat dacă aia era valiza lui, olandezul răspunse placid: Dacă voi spuneți că e a mea, posibil să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
trei ori pe zi în cele 3 zile cât am fost clienți de "5 stele", trecând totuși din când în când pe la recepție pentru a afla dacă avem ceva de plătit. Răspunsul era mereu același: "Nada" nimic, la care răsuflam ușurat. După restaurant, având în vedere oboseala drumului, emoțiile cu voucherul și diferența de fus orar, am căzut "secerați". Se înserase când ne-am trezit, am mâncat ceva ușor la restaurant și am ieșit să admirăm Madridul "by night". Era strălucitor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
țării noastre pe aceeași poziție constantă de susținere a menținerii păcii în Orientul Mijlociu. Și secretarul de stat și ambasadorul am avut impresia că s-au uitat admirativ la mine pentru aceasta soluție "à la Solomon", dar, oricum, ambii au răsuflat ușurați: Dohotaru pentru a păși pe urmele Reginei din Saba, iar ambasadorul pentru realizarea unei importante acțiuni bilaterale și pentru o "telegramă" de substanță către Ierusalim. Și am plecat! La aeroportul din Tel Aviv, după salutul de rigoare, ni s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
se poate face și mi-a spus că deja a luat legătura cu armatorul firmei transportatoare și că în următoarele 24 de ore vor fi expediați în România. Am mulțumit, solicitând să fiu ținut la curent cu expatrierea. Am răsuflat ușurat, dar liniștea mi-a fost de scurtă durată. Peste 4 zile, colonelul m-a sunat iarăși, transmițându-mi fericita informație că emigrația română din Sao Paulo s-a îmbogățit din nou cu 15 concetățeni. Ce se întâmplase: cei 15 fuseseră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]