1,950 matches
-
târziu, a cărui muzică a avut un rol esențial în formarea identității naționale finlandeze. Esența operei sale rezidă in cele șapte simfonii ale sale. Pe lângă acestea, printre cele mai cunoscute compoziții ale sale se numără "Finlandia", "Suita Karelia (Karelia- sarja)", "Vals trist", "Concertul pentru vioară în D minor (Viulukonsertto)", "Lebăda din Tuonela (Tuonen joutsen)"- cel mai popular poem al "Suitei Lemminkäinen", numită adesea și "Cele patru poeme ale Kalevalei". Opera sa mai include poeme inspirate din epopeea națională finlandeză, Kalevala; peste
Jean Sibelius () [Corola-website/Science/297871_a_299200]
-
vor urma, în Anglia. În 1904, Sibelius se stabilește la Järvenpää, la 30 de kilometri nord de Helsinki. Din această perioadă datează celebrul Concert pentru vioară op. 47, muzica de scenă pentru Kuolema op. 44 din care este extras celebrul Vals trist, și muzica de scenă pentru Peleas și Melisande op. 46. Stabilirea la Järvenpää a marcat începutul unei noi etape stilistice, mai atrasă de universal, mai concentrată, mai clasică decât precedenta și ilustrată îndeosebi de Simfonia a III-a în
Jean Sibelius () [Corola-website/Science/297871_a_299200]
-
de marmoră albă — „Industria" și „Agricultura" — ale sculptorului Frederic Storck, iar mai jos, două steme de bronz ale județului. Pe frontonul clădirii se găsește instalat un ceas de mari proporții. Fiecare oră este marcată prin câteva fraze muzicale ale nemuritorului vals „Valurile Dunării", capodoperă de renume mondial a compozitorului gălățean Iosif Ivanovici (1845—1902). Palatul Administrativ a fost construit după proiectul arhitectului Ion Mincu în perioada anilor 1904—1905. Inaugurarea a avut loc la 27 aprilie 1906. Este prima lucrare a
Palatul Administrativ Galați () [Corola-website/Science/332703_a_334032]
-
și creatoare de costume de teatru și film, debutând în cinematografie cu realizarea costumelor din filmului "Pași spre lună" (1964). A participat la realizarea costumelor a unui număr mare de lungmetraje de ficțiune, printre care se numără "Pasărea furtunii", "Titanic vals", "Răscoala", "Serbările galante" (1965), "Aventuri la Marea Neagră" (1972), "Toate pînzele sus" (serial TV, 1977), "Ion: Blestemul pământului, blestemul iubirii" (1980) și "Saltimbancii" (1981) Creatoarea de costume Nelly Merola a obținut două premii pentru scenografie ale Asociației Cineaștilor din România (ACIN
Nelly Merola () [Corola-website/Science/328952_a_330281]
-
parade acompaniate de orchestre impresionante. Aceste competiții au devenit, de fapt, principala atracție pentru carnavalul Rio de Janeiro. Până la începutul secolului XX, carnavalul de stradă din Rio devine o "afacere" muzicală cu profunde influențe europene, pe ritmuri de polka, mazurca, vals sau folk scoțian. Trendul se dezvoltă odată cu implicarea mai profundă a clasei muncitoare, formată din afro-americani, țigani, evrei din estul Europei, polonezi și alții. Ei reușesc să lanseze propriile ritmuri muzicale și de dans. Carnavalul Rio de Janeiro se mută
Carnaval () [Corola-website/Science/310048_a_311377]
-
al stilului country bluegrass, un stil aparte de muzică country. Multe dintre cântecele sale aveau structura de blues, în timp ce altele au luat formă de balade folk, de cântece de acompaniament cantate la pian, specifice sec. IXX (parlor songs), sau de valsuri. Bluegrass a fost la începutul anilor ‘50 o ramură a stilului country, si este adesea menționat că o influență în dezvoltarea curentului rockabilly. Stilul de muzică The Honky Tonk se axa asupra vieții clasei muncitoare, deseori tragică, cu teme că
Rockabilly () [Corola-website/Science/315103_a_316432]
-
l-au acompaniat. Emoționat, Phillips le-a spus: „luați-o de la capăt”. Două sau trei duble mai tarziu, Phillips avea o înregistrare ce urma a fi lansată pe 19 iulie 1954, plus o versiune “Elvis Presley, Scotty and Bill” a valsului lui Bill Monroe, „Blue Moon of Kentucky”, o piesă country clasică. Discurile Presley înregistrate la Sun îi prezintă pe vocalii săi și chitară ritmica, percuția bass slapped a lui Bill Black, precum și Scotty Moore la chitară electrică. Slap bass a
Rockabilly () [Corola-website/Science/315103_a_316432]
-
roman scris de Jules Verne, publicat pentru prima dată în 1908 de Editura Hetzel. Este vorba de un roman postum al lui Jules Verne, al cărui titlu original dat de autor era "Le beau Danube jaune" (în ), cu referire la valsul lui Strauss ("Dunărea albastră"), și pe care fiul său Michel, moștenitorul operei literare, îl va redenumi cu un nume mai comercial. Valsul lui Strauss este evocat în primele capitole în contradicție cu culoarea apei fluviului Dunărea, de-a lungul căruia
Pilotul de pe Dunăre () [Corola-website/Science/319518_a_320847]
-
Jules Verne, al cărui titlu original dat de autor era "Le beau Danube jaune" (în ), cu referire la valsul lui Strauss ("Dunărea albastră"), și pe care fiul său Michel, moștenitorul operei literare, îl va redenumi cu un nume mai comercial. Valsul lui Strauss este evocat în primele capitole în contradicție cu culoarea apei fluviului Dunărea, de-a lungul căruia navighează personalul principal, Ilia Bruș. Romanul a fost publicat în formă de foileton în "Le journal" din perioada 24 septembrie - 2 noiembrie
Pilotul de pe Dunăre () [Corola-website/Science/319518_a_320847]
-
„Valurile Dunării” (sârb., "Дунавски валови/Dunavski valovi" en. "Waves of the Danube", germ. "Donauwellen") [http://www.johann-strauss.org.uk/samples/track 2.mp3 [mostră]] este un vals compus de autorul român Iosif Ivanovici și publicat pentru prima oară în 1880. Compoziția s-a bucurat de-a lungul timpului de un succes enorm, începând cu prima audiție, la Expoziția Universală din Paris, 1889. Versurile inițiale ale piesei aparțin
Valurile Dunării (vals) () [Corola-website/Science/316508_a_317837]
-
cântată la pian de către personajul Marlenei Dietrich, în filmul "Dezonorata" (1931), realizat în S.U.A. de regizorul austriac Josef von Sternberg. Filmul biografic american "The Jolson Story" (1946) cuprinde versiunea Jolson/Chaplin a piesei. Alte filme ale căror coloane sonore conțin valsul sunt: "Blondie's Anniversary" (S.U.A., 1947), "Dragoste renăscută",(S.U.A., 1980),"M.A.S.H. (SEZONUL 9 EP.14)", "Avalon" (S.U.A., 1990), După faptă și răsplată" (S.U.A., 1999), "Tipic masculin" (S.U.A., 2003).Deasemeni si in episodul 6,sezonul 1 din celebrul Married
Valurile Dunării (vals) () [Corola-website/Science/316508_a_317837]
-
ș.a. Acestora li se adaugă Bing Crosby, Rosemary Clooney, Eva Cassidy, Mitch Miller, Andy Williams, Joni James, Frank Sinatra ș.a. Piesa „Valurile Dunării” a fost popularizată în Coreea anilor 1920 de către soprana Iun Șim-doc, sub titlul „Psalmul morții”. În China, valsul a ajuns cunoscut mulțumită filmului lui Liviu Ciulei. A fost realizată și o traducere a versurilor în limba chineză.
Valurile Dunării (vals) () [Corola-website/Science/316508_a_317837]
-
consolidată de aparițiile radio în "Cenaclul Radiofonic ”Gura Satului”", demarat în 1991. Este invitat la festivaluri și concursuri în grai bănățean din Banatul sârbesc, cu care are o colaborare permanentă. Pe versurile lui Ionel Iacob-Bencei, Mircea Aurel Ciugudean a compus „Valsul Timișoarei”. În timp colaborează cu diferite publicații, printre care "Orizont", "Urzica", "Perpetuum comic", "Renașterea bănățeană", "Tăt Banatu-i fruncea," ”"Merci, Pardon, Scuzați"”, "Redeșteptarea", "Epigrama", "AG pe rime", "Viața Buzăului" etc. De-a lungul carierei i-au fost conferite peste 100 de
Ionel Iacob-Bencei () [Corola-website/Science/333464_a_334793]
-
Beethoven drept „capitala muzicii”, Viena a ocupat, ca mai înainte, o poziție preponderentă și influentă atât în domeniul muzicii culte (în special în muzica orchestrală, prin compozitori ca Anton Bruckner, Gustav Mahler și Richard Strauss), cât și în muzica ușoară (valsul vienez al dinastiei Strauss, opereta vieneză a lui Johann Strauss (fiul) și a lui Franz Lehár). În ultimii ani ai Monarhiei austro-ungare, Arnold Schönberg a dezvoltat muzica atonală, prin care a devenit unul dintre cei mai influenți și mai cunoscuți
Austro-Ungaria () [Corola-website/Science/297468_a_298797]
-
o melodie tristă, îngândurată, amintește de refrenele unor cântece rusești. Tema, la început senină și contemplativă, devine din ce în ce mai agitată, iar melodia pastorală capătă accentele unei declarații extatice de dragoste. Dezvoltarea ideii muzicale inițiale este întreruptă de un scurt episod - un vals elegant și grațios, care amintește tema principală din partea I a concertului. După un scurt episod de trecere cu caracter de virtuozitate urmează fără întrerupere finalul. "Partea III, Finale" are tema principală în stil popular rusesc, captivează prin energia mișcării impetuoase
Concertul nr. 3 pentru pian și orchestră în Re minor () [Corola-website/Science/334857_a_336186]
-
lui Johann Strauss. Muzica este interpretată instrumental de Orchestra Operei din București dirijată de Paul Popescu și vocal de corul Madrigal dirijat de Marin Constantin și de ansamblul Ciprian Porumbescu din Suceava dirijat de Gheorghe Sîrbu (solistă fiind Sofia Vicoveanca). Valsurile lui Johann Strauss sunt interpretate la vioară de Ștefan Ruha. Cheltuielile de producție s-au ridicat la 8.526.000 lei. Filmul "Ciprian Porumbescu" a fost vizionat de 4.169.692 spectatori la cinematografele din România, după cum atestă o situație
Ciprian Porumbescu (film) () [Corola-website/Science/327587_a_328916]
-
în apropiere (o activitate interzisă deoarece ar putea-o afecta pe prințesă) și îl alertează pe Rege care le condamnă pe țărăncuțe la pedepse aspre. Regina îl convinge cu blândețe să cruțe viața țărăncuțelor și acesta acceptă. Localnicii efectuează un vals elaborat cu ghirlande de flori iar după aceea sosește Prințesa Aurora. Părinții săi îi fac cunoștință cu cei patru pețitori. Aurora și pețitorii ei dansează un Adagio, una dintre cele mai dificile secvențe din istoria baletului. După aceea apare un
Frumoasa din pădurea adormită (balet) () [Corola-website/Science/332894_a_334223]
-
Arthur Grunwald, subiectul - bazat pe Românul unui tânăr sărac de Octave Feuillet - cucerește prin verva și intrigă. Montarea acestei operete la TNO își propune să apropie spectatorul modern de frumusețile operetei clasice, a cărei valoare rezista în vâltoarea timpurilor actuale. "Valsul nu se demodează niciodată; ne urmărește tot timpul și, din când în când, se reîntoarce cu aplomb. Este insinuant, dezarmant, minunat..." (H. L. Menken)
Teatrul Național de Operetă „Ion Dacian” din București () [Corola-website/Science/310984_a_312313]
-
dintre cele mai faimoase arii ale lui Kálmán, „Zi-i, țigan, zi mereu”. În volumul său de amintiri, Emmerich Kálmán declara: “Am încercat să scriu muzica de dragul muzicii și nu din alte considerente. /.../ Cel mai mic cântec, cel mai neînsemnat vals trebuie să poarte scânteia care să electrizeze publicul și să-l cucerească /.../ Știu că numai o jumătate de pagină de Liszt va cantări mai mult decat toate operetele mele. Compozitorii mari vor avea întotdeauna admiratorii lor, dar paralel cu ei
Contesa Marița () [Corola-website/Science/310987_a_312316]
-
fost la început un dans țărănesc, cunoscut sub mai multe nume, cum ar fi "chodzony", "chmielowy" sau "pieszy", cu prima datare de la începutul sec. al XV-lea. În următoarele secole a devenit treptat populară în rândul orășenilor și al nobilimii. * Vals
Poloneză (muzică) () [Corola-website/Science/330734_a_332063]
-
Spătaru și Larisa Mondrus, acompaniați de cvartetul Mecet format din Vifor Florescu, Francisc Munteanu jr., Constantin Teoharie și Cristian Valică. Printre șlagărele cântate în film de Dan Spătaru sunt „Tu, eu și-o umbrelă” și „Să cântăm chitara mea”. Cântecul "Valsul mării" a fost compus de Mark Fradkin și interpretat de Orchestra Electrecord dirijată de Alexandru Imre. Coregrafia a fost coordonată de maestrul de balet Cornel Patrichi. În paralel cu versiunea în limba română, a fost realizată și o versiune dublată
Cîntecele mării () [Corola-website/Science/328359_a_329688]
-
I de muzica orchestrală tradițională, iar planul imaginar prin muzică electronică, pentru ca în actul II situația să se inverseze într-o anamorfoză sonoră a realului în imaginar. Glisarea planului oniric peste cel real este realizată prin prezența unor fragmente de vals aparent dezarticulate ce sugerează o înlănțuire nefirească a celor două lumi. Criticii muzicali au apreciat demersul componistic inedit al lui Șerban Nichifor, numindu-l pe autor „filosof șlefuitor de lentile” și „maestru al anamorfozelor”, precum și „un admirabil melodist și totodată
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
erotic al domnișoarei Christina fiind văzut ca o posibilitate oferită unui muritor de a deveni nemuritor. Fiecare scenă are un număr redus de personaje: Egor este prezent în toate cele zece scene, în timp ce Christina apare doar în trei. Fragmente de vals sunt inserate în două scene: în povestirea de către Simina a vizitelor nocturne ale Christinei și în „balul fantomelor”. Finalul operei îl constituie dispariția Christinei după ce a fost respinsă de Egor. Nuvela a fost adaptată ca piesă de teatru și a
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
l-a plătit vreodată. Situația s-a îmbunătățit într-un fel în martie 1821, când Vogl a interpretat liedul „Der Erlkönig" (D. 328) la un concert care a fost foarte bine primit. Luna aceea, Schubert a compus "Variațiuni pe un vals de Diabelli" (D. 718), fiind unul dintre cei cinci compozitori care au contribuit la publicația Vaterländischer Künstlerverein. Producția celor două opere ale sale i-a atras atenția mai mult ca oricând către scenă, unde, din motive variate, el a avut
Franz Schubert () [Corola-website/Science/307549_a_308878]
-
a început iar.// In fiecare an, în a patra lună din an, va începe”...Iar insului îi rămâne totuși zisa din poezia “Halucinație”, adică halucinația dinaintea stingerii... ”Stânjenei cu volane mov,/ În rochii lungi de bal,/ tremurau fără istov/ Dansând valsul vegetal.// Si din pereții de aer/ Umbra ta se-nfiripă/ Într-un cântec ca un vaer/ care-ncet te risipea.// Și rămase doar parfumul,/ Pe când ființa ta întreagă/ copleșea a mea ființă.// Dincolo de absența neagră/ Cu lugubra neputință/ In care
ANUL 5, NR. 28-29, MARTIE-APRILIE 2012 by Traian Bădulescu-Şuţanu () [Corola-journal/Journalistic/93_a_108]