2,628 matches
-
bár" „deși” + "csak" „numai”), "úgyszolván" „practic” (← "úgy" „așa” + "szólván" „vorbind”). Gramaticile limbii maghiare iau în seamă două feluri de articole: hotărât și nehotărât. Articolul hotărât are două forme: "a" înaintea cuvintelor care încep cu consoană și "az" pentru cele cu vocală, folosite și pentru singular, și pentru plural: a ház" „casa”, az épület" „clădirea”, az alacsony házak" „casele scunde”, a magas épületek" „clădirile înalte”. Există articol nehotărât numai pentru singular, "egy" „un/o”, a cărui folosire este deseori evitată: "egy ház
Cuvintele funcționale în limba maghiară () [Corola-website/Science/316259_a_317588]
-
Melisma (gr: μέλος, melos, însemnând „arie, melodie, cântec” în muzică, reprezintă un ornament muzical ce constă în interpretarea unei singure silabe pe o succesiune de note. În culturile antice, această tehnică vocală a fost utilizată pentru hipnoză, în ritualurile de inițiere și în cele de venerare religioasă. Vechii greci o foloseau pentru incantațiile dedicate zeităților, melisma întâlnindu-se și la majoritatea religiilor din Orientul Mijlociu. În secolul XIX, acest ornament muzical începe să
Melismă () [Corola-website/Science/317098_a_318427]
-
în Biserica Ortodoxă Egipteană, și se găsesc urme în limba arabă vorbită în Egiptul modern. Egipteana antică conține 25 de consoane similare cu cele ale altor limbi afro-asiatice. Acestea includ faringiene și categoric consoane, consoane fricative și affricative. Are trei vocale lungi și trei scurte, care s-au extins la nouă în egipteana târzie. Cuvintele de bază în egipteană, similare cu cuvintele semite și berbere, sunt o rădăcina triliterală sau biliterală de consoane și semiconsonante. Sufixele sunt adăugate pentru a forma
Egiptul Antic () [Corola-website/Science/302264_a_303593]
-
care lumea întreagă e doar o imensă carte. Dintre temele simboliste pot fi citate: impalpabilul, angoasele identitare ale Eului, imaginea femeii, decadenta, arta pentru artă. Manifestul simbolist a fost ulterior pus în versuri de Arthur Rimbaud în poemul Leș Voyelles („Vocalele”), un exemplu perfect de sinestezie literară și Charles Baudelaire în poemul Correspondances („Corespondențe”), în care natura este definită drept un "templu de simboluri". În opoziție cu retorismul romantismului, simbolismul preferă un ton mai intim și confesiv, iar spre deosebire de răceală și
Simbolism () [Corola-website/Science/297642_a_298971]
-
direcția de scris în limba ebraică. Alfabetul ebraic conține în total 22 de litere, iar scrierea și, respectiv, citirea se fac de la dreapta la stânga și de sus în jos (în acest tabel sunt prezentate numai literele de tipar - 2 fonturi). Vocalele sunt înregistrate cu ajutorul vocalizării - așa numitele (נקודות) „nekudot” - o serie de puncte și linioare (ștrihuri). În majoritatea textelor vocalizarea este omisă, dar se păstrează în mod obligatoriu în textele religioase,în cântece, în poezii, în manualele școlare și în cărțile
Limba ebraică () [Corola-website/Science/297509_a_298838]
-
נקודות) „nekudot” - o serie de puncte și linioare (ștrihuri). În majoritatea textelor vocalizarea este omisă, dar se păstrează în mod obligatoriu în textele religioase,în cântece, în poezii, în manualele școlare și în cărțile pentru copii. Semnele de notare a vocalelor sunt folosite în texte pentru a completa textul consonantic cu vocale. Pronunția sunetelor "a, e, i, o, u" coincide în general cu cele din limba română. Vocalele în limba ebraică nu sunt palatalizate înaintea sunetelor i, e. Vocalele sunt scrise
Limba ebraică () [Corola-website/Science/297509_a_298838]
-
textelor vocalizarea este omisă, dar se păstrează în mod obligatoriu în textele religioase,în cântece, în poezii, în manualele școlare și în cărțile pentru copii. Semnele de notare a vocalelor sunt folosite în texte pentru a completa textul consonantic cu vocale. Pronunția sunetelor "a, e, i, o, u" coincide în general cu cele din limba română. Vocalele în limba ebraică nu sunt palatalizate înaintea sunetelor i, e. Vocalele sunt scrise dedesubtul sau deasupra literei. Unele vocale neaccentuate pot fi notate cu ajutorul
Limba ebraică () [Corola-website/Science/297509_a_298838]
-
poezii, în manualele școlare și în cărțile pentru copii. Semnele de notare a vocalelor sunt folosite în texte pentru a completa textul consonantic cu vocale. Pronunția sunetelor "a, e, i, o, u" coincide în general cu cele din limba română. Vocalele în limba ebraică nu sunt palatalizate înaintea sunetelor i, e. Vocalele sunt scrise dedesubtul sau deasupra literei. Unele vocale neaccentuate pot fi notate cu ajutorul semnului "șva"ְ (două puncte sub literă), sau cu ajutorul unei combinații "șva" și semnele "segol", "kamaț
Limba ebraică () [Corola-website/Science/297509_a_298838]
-
notare a vocalelor sunt folosite în texte pentru a completa textul consonantic cu vocale. Pronunția sunetelor "a, e, i, o, u" coincide în general cu cele din limba română. Vocalele în limba ebraică nu sunt palatalizate înaintea sunetelor i, e. Vocalele sunt scrise dedesubtul sau deasupra literei. Unele vocale neaccentuate pot fi notate cu ajutorul semnului "șva"ְ (două puncte sub literă), sau cu ajutorul unei combinații "șva" și semnele "segol", "kamaț" și "patah". Acest grup este numit hataf-vocale. Hataf - vocale : Faptul că
Limba ebraică () [Corola-website/Science/297509_a_298838]
-
a completa textul consonantic cu vocale. Pronunția sunetelor "a, e, i, o, u" coincide în general cu cele din limba română. Vocalele în limba ebraică nu sunt palatalizate înaintea sunetelor i, e. Vocalele sunt scrise dedesubtul sau deasupra literei. Unele vocale neaccentuate pot fi notate cu ajutorul semnului "șva"ְ (două puncte sub literă), sau cu ajutorul unei combinații "șva" și semnele "segol", "kamaț" și "patah". Acest grup este numit hataf-vocale. Hataf - vocale : Faptul că unui sunet îi revine mai multe semne de
Limba ebraică () [Corola-website/Science/297509_a_298838]
-
i, e. Vocalele sunt scrise dedesubtul sau deasupra literei. Unele vocale neaccentuate pot fi notate cu ajutorul semnului "șva"ְ (două puncte sub literă), sau cu ajutorul unei combinații "șva" și semnele "segol", "kamaț" și "patah". Acest grup este numit hataf-vocale. Hataf - vocale : Faptul că unui sunet îi revine mai multe semne de notare este explicat tradițional prin diferențierea sunetelor lungi și scurte. În ebraica contemporană această diferență în pronunție nu mai există, dar s-a păstrat în scrierea și ortografierea cuvintelor.
Limba ebraică () [Corola-website/Science/297509_a_298838]
-
româna), la 87% cu catalana, la 85% cu sarda, la 82% cu spaniola, la 78% cu ladina și la 77% cu româna. Printre limbile romanice mari, este și cea mai asemănătoare cu limba română. Se caracterizează prin păstrarea consoanelor și vocalelor duble și accentului cu rolul distinctiv. Influența italienei asupra altor limbi a fost moderată și este vizibilă cel mai puternic în artă, mai ales în muzică. Ideile Școlii Ardelene și latinismului au dus la mărirea numărului cuvintelor de origine italiană
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
terminate în "-ire" se conjugă normal, iar altele de conjugă în funcție de "-isco". Nu este altă posibilitate decât cea de memorare care cum se conjugă. "Exemplu:" partire, "a pleca" "Exemplu:" capire, "a înțelege". Limba italiană standard are un set de șapte vocale. Distincția între vocalele și se găsește în silabe accentuate. Exemple: grafia "pesca" reprezentă atât "pèsca" ("piersică") cât și "pésca" ("pescuit") . Nu există o distincție fonemic între vocale lungi și scurte, dar vocalele în silabe deschise accentuate sunt lungi. Exemple: "fata
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
se conjugă normal, iar altele de conjugă în funcție de "-isco". Nu este altă posibilitate decât cea de memorare care cum se conjugă. "Exemplu:" partire, "a pleca" "Exemplu:" capire, "a înțelege". Limba italiană standard are un set de șapte vocale. Distincția între vocalele și se găsește în silabe accentuate. Exemple: grafia "pesca" reprezentă atât "pèsca" ("piersică") cât și "pésca" ("pescuit") . Nu există o distincție fonemic între vocale lungi și scurte, dar vocalele în silabe deschise accentuate sunt lungi. Exemple: "fata" ("zână") vs. "fatta
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
pleca" "Exemplu:" capire, "a înțelege". Limba italiană standard are un set de șapte vocale. Distincția între vocalele și se găsește în silabe accentuate. Exemple: grafia "pesca" reprezentă atât "pèsca" ("piersică") cât și "pésca" ("pescuit") . Nu există o distincție fonemic între vocale lungi și scurte, dar vocalele în silabe deschise accentuate sunt lungi. Exemple: "fata" ("zână") vs. "fatta" ("făcută") . Silabe finale au mereu o vocala scurt. </div> Sistemul consonantic al limbii italiane este foarte asemănătoare cu sistemul românesc. Cu toate acestea, există
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
Limba italiană standard are un set de șapte vocale. Distincția între vocalele și se găsește în silabe accentuate. Exemple: grafia "pesca" reprezentă atât "pèsca" ("piersică") cât și "pésca" ("pescuit") . Nu există o distincție fonemic între vocale lungi și scurte, dar vocalele în silabe deschise accentuate sunt lungi. Exemple: "fata" ("zână") vs. "fatta" ("făcută") . Silabe finale au mereu o vocala scurt. </div> Sistemul consonantic al limbii italiane este foarte asemănătoare cu sistemul românesc. Cu toate acestea, există o distincție între consoane lungi
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
Exemple: grafia "pesca" reprezentă atât "pèsca" ("piersică") cât și "pésca" ("pescuit") . Nu există o distincție fonemic între vocale lungi și scurte, dar vocalele în silabe deschise accentuate sunt lungi. Exemple: "fata" ("zână") vs. "fatta" ("făcută") . Silabe finale au mereu o vocala scurt. </div> Sistemul consonantic al limbii italiane este foarte asemănătoare cu sistemul românesc. Cu toate acestea, există o distincție între consoane lungi și scurte. Consoanele duble se pronunță puternic. Exemple: „fatto” ("fapt"), „piazza” ("piață"). Înainte de vocalele anterioare (e și i
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
finale au mereu o vocala scurt. </div> Sistemul consonantic al limbii italiane este foarte asemănătoare cu sistemul românesc. Cu toate acestea, există o distincție între consoane lungi și scurte. Consoanele duble se pronunță puternic. Exemple: „fatto” ("fapt"), „piazza” ("piață"). Înainte de vocalele anterioare (e și i), pronunția literelor c, g și sc se transformă din , , și în , , și , respectiv. Secvențele „ci-”, „gi-”, și „sci-” urmate de o altă vocală indică că consoanele sunt „moale” (). În astfel de cazuri, „i” este silențios dacă
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
și scurte. Consoanele duble se pronunță puternic. Exemple: „fatto” ("fapt"), „piazza” ("piață"). Înainte de vocalele anterioare (e și i), pronunția literelor c, g și sc se transformă din , , și în , , și , respectiv. Secvențele „ci-”, „gi-”, și „sci-” urmate de o altă vocală indică că consoanele sunt „moale” (). În astfel de cazuri, „i” este silențios dacă accentul nu este pus pe „i”. Exemple: „già” ("deja", accentul este pus pe „à”) vs. „biologia” ("biologie", accentul este pus pe „i”). Literele J, K, W, X
Limba italiană () [Corola-website/Science/296678_a_298007]
-
un program complet diferit de ceea ce arătase până în acel moment. Același cuplu (gimnastă-antrenori) este cel care alege și muzica viitorului exercițiu. Aceasta poate aparține oricărui gen muzical și poate fi interpretată la orice instrument(e). Totuși, nu sunt permise interpretările vocale. Responsabilitatea existenței materialului muzical la fiecare competiție aparține gimnastei și antrenorului acesteia. Cele mai multe exerciții sunt compuse din 3-5 linii acrobatice și o serie de elemente artistice, piruete și sărituri. Codul de punctaj prevede obligativitatea existenței elementelor din 5 grupe de
Sol (gimnastică) () [Corola-website/Science/303913_a_305242]
-
-lea, la scurt timp înaintea cuceririi arabe. De asemenea aici și-au desfășurat activitatea gramaticii numiți „masoreți” că de pildă, Aharon Ben Asher și Moshe Ben Naftali care au pus la punct "punctuația tiberiană", sistemul de notare cu puncte a vocalelor și al însușirilor consoanelor folosit în limba ebraica începând din secolul al X-lea. Pe la 920 s-a scris în localitate manuscrisul cunoscut sub denumirea Keter Aram Tzova (Coroană Alepului) care conține textul cel mai exact al Bibliei ebraice - Tanah
Tiberias () [Corola-website/Science/311769_a_313098]
-
caracteristică majoră a Eurodance-ului. O puternică voce feminină, ce menține linia melodica a cântecului, este acompaniata de pasaje Rap masculin ce intensifica ritmul (de ex. „Coco Jambo” a lui Mr. President). O altă caracteristică a genului este faptul că asupra vocalelor nu se aplică mai niciodată efecte sonore, cum ar fi de ex. schimbarea tonalității sau robotizarea vocii. Până și vocalelor mai pițigăiate (de ex. Lene Grawford Nystrøm din cântecul „Bărbie Girl” de Aqua) nu li s-au aplicat efecte. Ritmul
Eurodance () [Corola-website/Science/310716_a_312045]
-
ce intensifica ritmul (de ex. „Coco Jambo” a lui Mr. President). O altă caracteristică a genului este faptul că asupra vocalelor nu se aplică mai niciodată efecte sonore, cum ar fi de ex. schimbarea tonalității sau robotizarea vocii. Până și vocalelor mai pițigăiate (de ex. Lene Grawford Nystrøm din cântecul „Bărbie Girl” de Aqua) nu li s-au aplicat efecte. Ritmul este în general simplu, având o metrica de 4/4. Tempo-ul cântecului se situează deseori în jurul valorii de 135
Eurodance () [Corola-website/Science/310716_a_312045]
-
regulă, la fiecare 32 de bătăi are loc o schimbare semnificativă a sunetului. Fie se schimbă instrumentul principal cu cel din linia melodica secundară, fie se adaugă linia melodica secundară peste cea principala, fie se elimină instrumente, fie se adaugă vocale, efecte spațiale, etc. În general are loc o schimbare pe care ascultătorul o poate prezice. Cântecele Eurodance au atins deseori statut de aur, platina sau multi-platina (de ex. „What is love” de Haddaway). Însă acest lucru nu se poate spune
Eurodance () [Corola-website/Science/310716_a_312045]
-
din latina vulgară ("latina vulgaris"). Latina și retoromana (nu româna) diferă prin faptul că retoromana (sau romanșa, vorbită în două-trei cantoane estice ale Elveției de circa 55 000-65 000 de oameni) are accentul distinctiv, în timp ce latina are o lungime a vocalelor distinctivă. În limbile italiană și sardă ("sardo logudorese") există o lungime distinctivă a consoanelor și accent, pe când în spaniolă doar un accent distinctiv. În limba franceză accentuarea se face "qvasi-moton", pe absolut fiecare silabă a oricărui cuvânt (în vorbire), astfel
Limba latină () [Corola-website/Science/296747_a_298076]