1,118 matches
-
orbește În vechea crâșmă a lui Alan Anderson. Băiatul ar fi trebuit să rămână În viață. Femeia aia, Îl iubea. Tremur. Era frig acolo afară. Un whisky dublu mă ajută să mă apăr de frig. Totuși trec după aia pe vodcă. Puțoii n-o pot mirosi În respirația ta ca pe whisky. Dau pe gât vreo câteva. Mă gândesc la tipul ăla. Pompând viață În el, mereu Împingând contra unei forțe mai puternice. Încercând să umpli o cadă fără dop, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
asta-i paște pe toți bulangii. Drummond spune cu răceală În voce că Clelland a fost dus la Royal Edinburgh Hospital, clinica Atrhur Dow. Se pare că a Încercat Încă o dată să se omoare chiar În spital! Cu pastile și vodcă! Asta mă binedispune. Plecăm de la birou și mergem la restaurant pentru curry-ul de Crăciun. — Astai singura legătură cu comunitatea de colorați care mă interesează! zice Gillman, ridicându-și halba cu bere. Noroc! — Crăciun fericit tuturor! toastez eu tare, ridicându-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pe scurtătură, măritându-se pentru bani și rezolvându-se cu niscaiva plastic Înainte dia o șterge co alocație ca lumea. Ne ducem În cârciuma evacuată de echipajul Viață Standard. Dau eu primul rând de băuturi, iar mie Îmi comand o vodcă cu apă tonică. Mi s-a pus pata să mă fut și Îmi Închipui că mai târziu o să mi-o trag cu cineva. Fulton e candidata cea mai probabilă, dar a luat-o mai ușurel cu băutura. Nu ca Crăciunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Mă bucur că m-ați înțeles - continuă Metodiu. în același timp, gândiți-vă ce nepotrivire e să gândești „Doamne” și să zici „Gospodi”, să te-ndrepți spre vesperina și s-ajungi la vecernie, să-ți placă vinul și să bei vodcă... în adâncul sufletului său, omul din popor știe, sanctissime, că de la Râm se trage, dar trupul e bătut de crivățul de peste Nistru. îi sunt mai aproape dinții decât părinții. — Asta așa e - spuse cardinalul Damiani. — Și ce propunere are fratele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de plastic. Saul a umplut unul și l-a împins în direcția mea. Din politețe, am luat o înghițitură. Apoi am luat una și mai mare ca să confirm ceea ce descoperisem din prima: era o porție mai mult decât decentă de vodcă în pahar. M-am uitat la ei. Tom părea plouat, iar Saul mi-a făcut cu ochiul. —Tom mi-a povestit că ești un fel de detectiv amator, mi-a spus. Mi-am dat ochii peste cap și am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ei. Tom părea plouat, iar Saul mi-a făcut cu ochiul. —Tom mi-a povestit că ești un fel de detectiv amator, mi-a spus. Mi-am dat ochii peste cap și am mai luat o gură din cocteilul cu vodcă. —Doar nu te iei după bețivul ăsta, am răspuns. Apropo, să nu-i spui lui Alice, a zis Tom temător. Nu o să mă simtă. — Și dacă bea și ea? A dat din cap. —Are prea mulți aditivi ca să se atingă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
și mi-a spus să-l sun în curând. Mă întrebam dacă o să fac asta. Am încuiat ușa în urma lor și m-am întors mulțumită la canapea. Era timpul să-mi iau calmantele. Le-am dat pe gât cu niște vodcă și mi-am așezat capul pe perne. În cealaltă parte a camerei stătea Planeta plutitoare, și mai paradită decât mine, fără nici o substanță care să-i alunge durerea. Câțiva antreprenori din lumea artei, alertați de Tim, îl sunaseră pe Duggie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
moarte, și cu cât mai repede, cu atât mai bine pentru mine. Calmantele îmi rămăseseră blocate în gât, trimițând valuri de gust amar, acid, în timp ce se dizolvau. Tușind, m-am așezat din nou și am mai luat o gură de vodcă și încă una, până când s-au dus adânc în stomac. Gustul tot a rămas, amar precum cel de aloe. Am luat o ultimă înghițitură din sticlă, destul cât să-mi dea temporar un moment de fericire. Am simțit treptat cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
care am depus-o azi. Amy bea Malibu cu ananas. E o băutură care îmi plăcea mult atunci când aveam șaptesprezece ani, pentru că nu suportam gustul puternic de alcool. Acum, sincer, nu știu cum pot unii să bea așa ceva. Mi-am luat o vodcă cu suc de portocale și multă gheață. Niciodată nu se zgârcesc la gheață în State. Barmani irlandezi, luați aminte! —Și care e marele secret legat de Adam? Pur și simplu mi-am lăsat gura slobodă. M-am hotărât că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
a întors, dar Amy se concentrează tot asupra lui Mike, sorbindu-i fiecare cuvânt. Pare fascinată, de parcă tocmai a povestit cum a pilotat odată un avion până acasă, luând o scurtătură prin spațiu. Observ că nu mai bea Malibu. Bea vodcă cu portocale, ca mine. Mă copiază. —Care-i faza? mă înghiontește Derek jovial. Nu spui prea multe. A, sunt în regulă, mă întorc eu să stau de vorbă cu Derek, deși nu înțeleg de ce trebuie să vorbească Amy cu cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
fapt, nu mai vreau să zbor niciodată. Vreau să fiu o scenaristă celebră și să fiu persoana de la clasa întâi care stă cu picioarele întinse. —Katie? —Mmm. —Ești la kilometri distanță. —Scuze, spun eu visătoare. —Ți-am luat încă o vodcă cu suc de portocale, dar nu trebuie să o bei... —... mulțumesc. Ridic paharul și dau pe gât conținutul. Capitolul 9tc " Capitolul 9" Capul meu! Dumnezeule, capul meu! Clar a avut zile mai bune. Când deschid ochii, încerc să-mi aduc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
nici nu trebuie așteptat prea mult, iarna poate deveni și mai aspră că acesta e doar începutul. Azi este sâmbăta. Încerc să cred că cel mai prudent este de trecut duminecă noapte, când vigilența grănicierilor ucrainieni este bine amețită de vodcă, ceea ce trebuie să confirme Atanasie... Dragoș, tu știi cel mai bine să te înțelegi cu el. Cred că este încă aici, vezi dacă acceptă misiunea, dacă știe când îi sunt nepoții de serviciu și cum poate lua legătura cu ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
și de fese și să râdă cu un râs grosolan, mai înspăimântător decât mârâitul câinelui din beznă. În vremea ce o mână mă pipăia cu brutalitate, cealaltă nu contenea să ducă la gură o ceașcă mare din care duhnea a vodcă. Revolta și neputința mă paralizau. Grija de Minodora, pe care nu o vedeam nicăieri, îmi îngheța vorbele care clocoteau în gâtlej și îmi opreau scuipatul care se cerea aruncat spre chipul inuman. Am strigat și eu vorbele auzite de la Atanasie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
ospăț care trebuia împărțit cu încă două guri ! Carnea de iepure era cam neagră și tare, dar lintea cu ierburi era gustoasă. Colacii erau cel mai frumos cadou care trona sub brăduțul al cărui parfum acoperea toate celelalte mirosuri. Lipsea vodca din care ne-ar fi plăcut să oferim celor doi oaspeți și nu ne-ar fi displăcut nici nouă, femeilor, câte o înghițitură. Atmosfera de sărbătoare s-a instalat greu, prezența celor doi străini ne stânjenea oarecum, dar până la urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
mergem! am zis eu, oftând. Te aștept la ora două în fața clădirii. După germană, am luat autobuzul și ne-am dus în Shinjuku. Am intrat într-un bar subteran, undeva în spatele librăriei Kinokuniya. Am început amândoi cu două pahare de vodcă și apă tonică. — Vin aici din când în când, spuse ea. Nu se sinchisește nimeni că bei ziua-n amiaza mare. — Obișnuiești să bei peste zi? — Câteodată, spuse ea, făcând să răsune cuburile de gheață din pahar. Uneori, când mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
când, spuse ea. Nu se sinchisește nimeni că bei ziua-n amiaza mare. — Obișnuiești să bei peste zi? — Câteodată, spuse ea, făcând să răsune cuburile de gheață din pahar. Uneori, când mi se pare grea viața... vin aici și beau vodcă și apă tonică. — Ți se pare grea viața? — Da, uneori, spuse Midori. Am și eu problemele mele. — Ca de exemplu? — Familia, prietenii, cicluri menstruale neregulate... prostii de-astea. — Mai bem câte un pahar? am îndemnat-o eu. — Bem! Am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Midori. Am și eu problemele mele. — Ca de exemplu? — Familia, prietenii, cicluri menstruale neregulate... prostii de-astea. — Mai bem câte un pahar? am îndemnat-o eu. — Bem! Am făcut semn cu mâna chelnerului și am mai comandat două pahare de vodcă și apă tonică. — Mai ții minte că m-ai sărutat în duminica aceea? întrebă Midori. M-am tot gândit la gestul tău... a fost grozav! — Îmi pare bine! — „Îmi pare bine!“ mă maimuțări Midori. Doamne, cât ești de ciudat! — Zău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
m-ai duce cu tine, undeva departe, ți-aș trânti o grămadă de prunci voinici ca niște tăurași și am trăi cu toții fericiți, alergându-ne și hârjonindu-ne. Am râs cu poftă și mi-am terminat al treilea pahar de vodcă. — N-ai vrea o grămadă de prunci voinici ca niște tăurași? — Cum să nu! am zis. Mi-ar plăcea grozav să-i văd cum arată. — Nu-i nimic dacă nu-i vrei, spuse Midori, în timp ce mânca un fistic. Vezi bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
deja, naționaliștii ăia s-o fi gândit să regleze niște conturi politice. M-am șters cu un prosop și i-am explicat că, În ceea ce mă privește, toate acestea nu mai aveau nici o importanță. Apartamentul aparținea acum familiei Britz. Dând vodca peste cap dintr-o singură Înghițitură hulpavă, m-am instalat pe canapeaua din bucătărie. Soarele, rozaliu dar șters, tocmai ce răsărise deasupra clădirii de vis-a-vis. Chérie dădu din coadă, dar nu se clinti. În curând am adormit amândoi și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
s-a răzgândit imediat. De Îndată ce s-a Întors iarăși În camera ei, mătușa Zeliha a Închis ușa, a aprins o țigară și a scos de sub saltea tovarășa pe care o ținea acolo pentru astfel de zile chinuitoare: o sticlă cu vodcă. A dat repede peste cap, Însă cu gesturi din ce În ce mai greoaie, un sfert de sticlă. Acum, după patru țigări și șase duști, nu se mai simțea deloc neliniștită, de fapt, nu mai simțea nimic, decât că Îi era foame. Tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Închis telefonul, mătușa Zeliha a alunecat Într-un somn adânc. În dimineața următoare, când s-a trezit cu o durere Înfiorătoare de cap și fără una din pături, nu avea să-și amintească deloc cum Închisese mobilul, pusese sticla cu vodcă alături și țigara În scrumieră, stinsese lumina și se strecurase sub pături. — E rece la Istanbul? Trebuia să-mi iau niște haine mai groae? a Întrebat Rose, În ciuda faptului că existau trei motive principale ca să n-o facă: pentru că pusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
din cap și a răspuns, de data asta În engleză: Da, mulțumesc. Sunt bine. Am doar rău de avion... În lumina catifelată a felinarelor care pătrundea prin perdele, mătușa Zeliha zăcea prăbușită cu telefonul Încă În mână, cu sticla de vodcă sprijinită de bărbie și țigara Încă aprinsă În cealaltă mână. Mătușa Banu a Întrat În cameră În vârful picioarelor. A stins În grabă pătura care fumega și a pus mucul de țigară În scrumieră. A apucat mobilul și l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
În cealaltă mână. Mătușa Banu a Întrat În cameră În vârful picioarelor. A stins În grabă pătura care fumega și a pus mucul de țigară În scrumieră. A apucat mobilul și l-a așezat pe dulap, a luat sticla de vodcă și a ascuns-o sub pat, apoi a Învelit-o pe soră-sa cu așternutul și a stins lampa. A deschis ferestrele. Aerul era Înviorător, datorită rafalelor sărate ale brizei marine. După ce fumul și mirosul s-au risipit, mătușa Banu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
cărțile au apărut. Cartea mea s-a tipărit în vară și s-a difuzat în iarnă. E vorba de cartea care avea titlul Doina. Pentru cartea aceasta am luat Premiul Academiei Române. V.P.: Să revenim la Virgil Mazilescu, mare băutor de vodcă... C.I.: Revenind la Virgil, domnule, el, ca om, avea multe păcate. Multe păcate în sensul că le aduna la cârciumă. În 2004, s-au împlinit 20 de ani de la moartea sa. Am participat la parastas, la pomenirea lui. Au venit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
l-a făcut pe poet să cumpere un apartament pe numele ei. Până la urmă, ea l-a dat afară din apartament. V.P.: O clipă, o clipă, don Cezar...am un citat din Jurnalul lui Virgil Mazilescu. Se potrivește: Se sfârșește vodca, începe depresiunea, mi-e dor de Rodica. Redă-mi-o, Doamne! Era ultima oară, în halatul ăla maro, caraghios, cu ciorapii ușor căzuți, nespus de dulce. Trăgea absentă (sau nervoasă?) de câteva fire de păr. Lasă, V.M., lasă. Totul e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]