1,663 matches
-
mare. Un du-te-vino de țărăncuțe ce aleargă lipăind cărând felurite lucruri și odoare: o icoană a Maicii Domnului ferecată în aur și argint, un sfeșnic cu șapte brațe, brocarturi, lădițe, cărți ferecate în argint, covoare, scoarțe... Dați zor fetelor! Zor! Zor! Vin turcii! le îndeamnă Sora. Pe treptele ce coboară de la turn, două fete cară o ladă. Sora se repede să le dea o mână de ajutor: Aveți grijă! O puneți în ultima căruță! le îndrumă ea și iese împreună cu fetele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
venită la priveghi. Dar... nemaipomenit. Din cămară tocmai moșul ieșea cu cociorva în mână. Pesemne le-au văzut cu lumânările aprinse și-a înțeles că s-a îngroșat gluma. Pachița își tot făcea cruce, iar Viorica Nemțoc își scuipa de zor în sân că s-a speriat atât de rău, nu-și dădea seama cum a înviat mortul. Ieșiți afară din casa mea, blestematelor! Numai cei din primărie cred că v-au trimis! Nerușinații. N-au ce face și pun la
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
c-o să mă învețe când o să mai cresc și poate m-oi face croitoreasă. Toate fetele care știu să coase la mașină, câștigă bani frumoși. Noaptea în vis, mă și vedeam stăpână pe mașina mea de cusut și lucram de zor rochii de mătase și de catifea pentru fetițe și mamele lor. Când într-o vineri, mama s-a dus cu treburi la târg, la Rădăuți, tata fiind la primărie și sora la școală, m-am gândit să n-ar fi
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
și făceam repetiție pentru mersul cu plugușorul și cu buhaiul. Aurel avea buhaiul și Vasile harapnicul, iar noi uram. Aveam grijă la cuvinte, să nu greșim, să nu ne trezim sub geam cu bâlbâieli și șoșoteli. De aceea repetam de zor. Eu le scriam cuvintele și împărțeam foile la toți, ca să le învețe bine, pe de rost. Făceam apoi planul serii de Anul Nou, de unde începem, unde mergem și când terminăm uratul. Numaidecât trebuia să urăm mai întâi familiilor noastre și
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
cară gunoiul de grajd și se fac arăturile și semănăturile de toamnă. Turmele de oi, cirezile de vite, ies pe ogoarele eliberate de recoltă, la păscut. Satul pare un stup de albine. În fiecare gospodărie, toți membrii familiei trudesc de zor. De obicei, tatăl sau bunicul, stabilește pentru fiecare zi de toamnă, un program riguros. Nimeni nu trebuie să rămână pe dinafară. Așa proceda și tata. Ne scula cu o oră mai devreme și ajutam acolo unde era nevoie și ne
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
cu căruța, îndată ce termină caii de mâncat! Cu ochii în pământ, m-am lipit de ea și am rugat-o să mă ierte. Eu nu vroiam decât să ajut și să văd cum se lucrează la grâu. Bărbații coseau de zor, femeile făceau snopi, îi legau și formau clăi. Așa de mult îmi plăcea să-i observ! Pachița lui Constantin mi-a făcut semne disperate să vin la ea. Tocmai punea ultimul snop pe vârful unei clăi. A dus mâna la
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
-i facă Silvestru așa ceva? Asta, nu se poate. Grăbi pașii și când se apropie de casă i s-au tăiat picioarele. Curtea era ticsită de lume. Pe sub grajd, pe lângă bucătăria de vară erau numai femei și copii. Tinerii jucau de zor, iarba devenise una cu pământul. Deodată, când deschise poarta, Grămeștii au început să cânte un marș. O podidiseră lacrimile. Asta da, surpriză! Prețul învățămintelor De mic copil, m-am simțit fericită ori de câte ori reușeam să fac o faptă bună. În viață
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
mai bătrân căci era mai rămuros și cu crengile mai încărcate de rod. Oltea a rămas jos, lângă coșărci, ca să le care cu mama în beci. Vasile și Ilie nici nu se zăreau. Erau tocmai în vârf și culegeau de zor. Din când în când coborau pe ultimul țapoc de la scară și-i dădeau Oltei câte o găleată plină. Ea răsturna fructele în coșărci și numai când acestea erau umplute bine le ducea la răcoare. În beci, aveam rafturi multe și
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
cu fân bine îndesat pe care îl lega cu o funie de o grindă a grajdului lăsându-l să atârne la spatele iepei. Aceasta cum simțea că la coada ei atârnă ceva, uita de mâncare și începea să bată de zor cu copitele din spate în sacul cu fân, care se ridica și iar o lovea în spate. Manevra aceasta dura până ce Mița, răpusă de oboseală, lăsa în pace sacul și începea să mănânce cu poftă tainul pus în fața botului de către
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
se întoarseră cei de la câmp. După ce-și rezemară sapele de gard s-au așezat pe prispă iar Gheorghiță se gândi că ar putea să cânte puțin cu vioara. Intră în casă, dă cu ochii de Săndel care „studia” de zor revistele, scoase vioara din cutie, dă cu sacâz pe arcuș și începe să cînte o melodie duioasă, despre care Săndel știa că se numește „Sara pe deal” și pe care Gheorghiță o învățase de la domnul învățător Obreja. Momentul era bun
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
latino-americane, colegii de la D.R. V considerau, probabil, o chestiune elementară, știută de toți, cei de la Administrativ s-au gândit că nu e treaba lor. Până la urmă sunt singurul vinovat, probabil. Nici n-am închis bine telefonul, că mă căuta de zor directorul adjunct al Contabilității, care, cu o voce autoritară, mă avertiză: Tovarășe diplomat, ești singurul vinovat că n-ai plecat acum câteva ore, deci ți se va imputa contravaloarea biletului și, probabil, o eventuală amendă pentru anularea comenzii pe tronsonul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
un "da" și ne-am despărțit cu urarea de "Noapte bună". În camera mea, am pus pe hârtie ideile, informațiile culese la recepție pentru a-mi ușura procesul de redactare de a doua zi. Dimineața, înainte de orele șapte, scriam de zor telegramele într-un stil care îl lăsa pe cititor să creadă că discuțiile fuseseră purtate de către ambasador cu omologii lui. La orele opt, băteam la ușa biroului ambasadorului. I-am dat cele două manuscrise pe care le-a citit și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
un metru. Celelalte mai subțiri pot fi eventual scurtate pentru a avea mai multă lumină pe toată aria, insistai eu văzând că "șeful însuși avusese ideea, dar nu găsise înțelegere" . A doua zi, administratorul și cei doi tehnicieni tăiau de zor, sub controlul atent al ambasadorului. Rezultatul a fost cel așteptat și ca dovadă că lumea era mulțumită, la propunerea familiei conducătoare, masa comună de revelion a fost mutată de pe terasă pe iarba proaspăt cosită de sub pomii încărcați cu fructe exotice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
să fie predate curierilor, cu indicația să mai arunc o privire critică și eventual să fac ultimele retușuri; șoferul și colegul Oprișan plecaseră de o oră la aeroport să îi preia pe cei doi curieri; femeia de serviciu dădea de zor cu mopul prin saloanele de protocol, așa cum ar fi trebuit să o facă zilnic; cifrorul fusese chemat de șeful misiunii înaintea mea și tocmai pleca din biroul ambasadorului, când eu sosisem; cei doi tehnicieni plecaseră, cu o zi înainte, într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
la Dej, unde - ca premiantă - maicile o puneau pe ea să recite la serbări poezia patriotică Talpra magyar. Pe mine, m-a născut cu cezariană (surioara, care peste un an mi-a urmat, a venit pe lume cu prea mare zor ca să și rămână; de fapt, acest zor s-a datorat unui accident: în vizită la Bistrița, la sora ei Virginia, acolo măritată, mama - gravidă în luna a șaptea - a ieșit împreună cu mătușă-mea la o plimbare cu trăsura în afara orașului
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
puneau pe ea să recite la serbări poezia patriotică Talpra magyar. Pe mine, m-a născut cu cezariană (surioara, care peste un an mi-a urmat, a venit pe lume cu prea mare zor ca să și rămână; de fapt, acest zor s-a datorat unui accident: în vizită la Bistrița, la sora ei Virginia, acolo măritată, mama - gravidă în luna a șaptea - a ieșit împreună cu mătușă-mea la o plimbare cu trăsura în afara orașului, iar la un moment dat s-au
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
să renunț la vizită, s-o șterg, când a răsunat de undeva glasul bătrânului: „Cine-a venit, Bubule?“ - „Te caută băiatul domnului Negoițescu“ - „Adă-l încoace“. N-a fost nevoie să mă conducă nimeni, căci am și luat-o de zor pe urmele glasului, cu sufletul ușurat. Întrevederea cu Dăianu-tatăl n-a însemnat nimic, însă, povestind revoltat mătușii mele, pe care m-am grăbit s-o vizitez în aceeași după-amiază, modul cum s-a comportat cu mine consulul, ea a început
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
o „vechitură“ care nu pricepea nimic din timpurile noi, din „frumusețea lumii“). Dar, cu toate acestea, îi lega o sinceră, mare prietenie de Beniuc și de Zevedei Barbu, ambii radicali de stânga: și el, și soția lui, care împletea de zor pulovere poetului Săniei nebune, vremelnic chemat sub arme, îl iubeau cu devotamentul tinereții. De poezia lui Mihai Beniuc mă îndrăgostisem foc și eu, deși era tot ce putea fi atunci mai străin propriilor mele înclinații literare: mi se părea însă
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
Genny Fields. Am scris o „poezie“ intitulată „Cîntec campestru“, care era dată, integral, între ghilimele, adică, vezi bine, nu era discursul meu, ci al lor : „«Sîntem păstorii turmei/ Ai turmei de țîțe și craci.// Cu ea împreună/ noi paștem de zor/ dureroasa dulceață/ a grasului sol.// și tot împreună/ noi clămpănim gol/ răcoroasa, curata/ apă de-izvor.// Căci sîntem păstorii turmei/ ai turmei de țîțe și craci»“. La un moment dat, maică -mea, care-și băga nasul peste tot, mi-a
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
un moment dat, am vrut să obținem chiar și per sona litate juridică. Eram efervescenți și expansivi, asemeni marilor creatori sub impulsul inspirației, din fil mele ce ecranizează biografii celebre : Beethoven, deși surd, compunînd Simfonia Destinului, sau Goethe scriind de zor la Faust. Din nefericire, iubirea noastră literară a fost un foc de paie, sfîrșindu-se așa cum a început. Publi carea în volum avea să ne găsească în plin proces de divorț. Lent și penibil, ca orice divorț. Astfel, am realizat că
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
nu a mai rămas bun decât becul albastru de la pomul de Crăciun al copilăriilor tale succesive și lumina cade prost și greșit pe hârtie și mă înșeală. Curge lumina albăstrie pe hârtia albăstrie și, sub peniță, umbra ei aleargă de zor pentru aceleași cuvinte. A bătut 12½. Se va fi răcit apa din baie? Mie nu-mi strigă nimeni: „Cum, încă nu dormi? Nu ți-e rușine să veghezi așa de târziu noaptea! Trebuie să fie ora 3“... Ca să aud: „Nu
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Urechianu, Bosânceanu, Gavril Popescu etc. Alegerile din Fălticeni cu Sevastian Moruzi, Giurăscu și Popovici.5 Grâul a crescut ca barba spânului: ici un fir, colo un fir. A fătat un mal = s-a surpat un mal. Îi dăm zăgăneată: dăm zor. Parcă nu poți întâlni oriunde oameni de seamă, buni la suflet și deștepți, după cum ș-un trandafir crește între spini? O vorbire lungă, plină de gravitate, întreruptă de tusă și scuipături: Domnilor! châm! châm! châm-châm! Pftiu! Meșteșug de a te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
admite atari metamorfoze. La cîteva minute, hop, apare chiar G., voios nevoie mare că va merge la cei despre care a scris, unde urmează să aibă premieră cu Drumul spre Everest. „I-am umilit, lăudîndu i, și acum îi dau zor cu pregătirile: unul a plecat după vin, altul la vînat de iepuri... Voi avea un somn foarte scurt după spectacol”. Cu aceeași dezinvoltură, relatează cum a reușit să se învoiască de la plenara Comitetului de Cultură, o ședință de la care nu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
va vedea atunci că am dreptul „să mă despart de trecut rîzînd” (un rîs nervos, în hî și ha, vorba poetului). *E locul să-l invoc din nou pe ghidul meu pentru aceste pagini: „Eu nu mă iubesc cu atîta zor și nu sînt legat și lipit de mine într atît, ca să nu mă pot alege și privi ca parte, ca pe un vecin sau ca pe un copac” (Montaigne, Eseuri, 2, p. 150). Aflîndu-mă alături de el, l-am atenționat pe
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
alți neprieteni), nu e numai autorul Cazului Argentin și al Morții lui Armand din Abanara, cărți presupuse a fi nonconformiste, dar și al unor texte de brigadă de cea mai comună speță: „Eu cu cine votez?” (27 ian.), „Mai cu zor, mai cu spor / Spre un trai înfloritor” (31 ian.) etc. Nu pot să zic decît, vorba lui Cârneci: „Fire-ai al dracului, Cicirează, de ăsta-mi fuseși!” * Am „prelucrat-o” pe Carmen Mihalache-Popa cum va trebui să se poarte în
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]