9,905 matches
-
care se confruntă indivizii sau comunitățile aflate în dificultate nu se datorează numai lipsei resurselor financiare. Principalul motiv al apariției și permanentizării stărilor de „nevoie” sau „dificultate” este lipsa capacităților personale sau de grup de a face față problemelor existenței cotidiene, într-un context social, economic și cultural dat” (Zamfir, apud Pop, 2002, p. 120). În funcție de obiectivele specifice fiecărui serviciu de asistență socială putem vorbi despre activități care să urmărească informarea și susținerea persoanelor aflate în dificultate în vederea obținerii unui suport
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
la care sunt îndreptățiți, dar și de apărare a intereselor și drepturilor acestora în cazuri excepționale” (Zamfir, apud Pop, 2002, p. 122). Având ca obiectiv major integrarea individului în mediul său de viață și dezvoltarea capacității de a răspunde problemelor cotidiene, serviciile de asistență socială au o funcție dublă, și anume „de a (re)conecta individul la mediul său social direct - familie, prieteni, comunitate -, dar și la mediul său social mai larg - piața muncii, instituții sociale, și de a activa procesele
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
să aleagă pentru a se împlini. Pentru noua sensibilitate, mai ales în cazul tinerilor, ea devine un scop în sine, o valoare "finală". Nu este un instrument, ci o stare permanent căutată. Înseamnă eliberarea de orice constrângere, deschiderea zăvoarelor vieții cotidiene, neîncrederea față de atașamentele durabile care sunt cunoscute drept privative: angajamentele, adeziunile, fidelitățile. Societatea se schimbă atât de repede, trebuie să avem libertatea de a acționa pentru a putea să luăm mereu inițiativa și să ne recăpătăm independența. Această concepție libertară
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
părți, ca în Statele Unite, religia supraviețuiește, ba chiar progresează). Altădată, cădea în sarcina religiei să le prezinte oamenilor valorile structurante în jurul cărora se forma sistemul lor de valori. Religia regla momentele importante ale vieții, orienta conduitele, inspira conștiințele, interpreta evenimentele cotidiene și istorice, organiza instanța de presiune socială, oferea subiecte de reflecție gândirii și artei, pătrundea și sacraliza întreaga existență. În timpul procesului de separare de instituțiile religioase și de credință, se generalizează un număr de idei-forță: omul este muritor; este liber
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
deoarece constituie valoarea în numele căreia expansiunea noilor valori este blocată. Fie că este vorba de autoritatea în cadrul Statului, în familie, la școală, la muncă, ea este cunoscută ca opresivă, alienantă. Este omniprezentă nu doar prin legi, regulamente, dar și în raporturile cotidiene dintre superiori și inferiori. Roger Garaudy acuză faptul că toată viața este "încorsetată de structuri și morale care vin din negura secolelor și care nu corespund cu nimic nevoilor și aspirațiilor de astăzi". Rigoarea morală (B. 3.) este cea care
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
vedere comercial distracțiile, călătoriile, activitățile, serviciile multiple. Vacanțele anuale (mai frecvente pentru unii) reprezintă această valoare în modul cel mai spectaculos. Pentru câteva săptămâni, viața obișnuită se oprește. Se evadează, oamenii pleacă în căutarea a ceea ce le lipsește în existența cotidiană: visul, exotismul, soarele, aventurile (sau calmul), ținuturile fără griji... Spiritul prometeic care ne caracterizează civilizația încă de la origini continuă să acționeze și este întrupat în special prin valoarea pe care o atribuim științei și tehnicii (C. 11.). Progresele lor au
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
adevăr). Ne place să verificăm ceea ce vedem și ce ni se spune. Trecem de la o lume a aproximărilor la un univers al precizei. Spiritul nostru pozitivist, interesul nostru pentru cifre, pentru măsurabil, pentru cantități rezultă din precizia științelor în viața cotidiană. 2. Ideea de progres. Progresele științei sunt la baza ei. Înainte, umanitatea a elaborat doar două viziuni asupra istoriei: una ciclică (timpul are perioade de creștere, apogeu și declin; este o eternă reîncepere), alta nostalgică (totul începe cu paradisul, o
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
parcursul vieții individului. Un alt aspect al raportului „normal/patologic” este dat de treptata „epuizare psiho-energetică” în timp. Pe parcursul vieții individului, capacitățile psiho-energetice ale acestuia scad, se epuizează treptat. Posibilitatea de a răspunde la factorii de mediu, la evenimentele vieții cotidiene se reduc permanent, spre finalul vieții ajungându-se la o diminuare considerabilă a acestora. Ajunși în acest punct al analizei noastre trebuie făcută o precizare. Raportul „normal/patologic” și mecanismele de echilibrare ale acestuia sunt diferite în ceea ce privește sfera somatică în raport cu
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
existenței „celuilalt”, al lui „Tu”, în raport cu mine („Eu”). Trupescul nu este numai prezență în lume, ci în același timp el este și prezența noastră împreună cu ceilalți (Mit-ein-andersein). Prezența trupească a celuilalt o simțim în acțiunea noastră comună, în cadrul contactelor noastre cotidiene. Psihicul este, în cazul acesta, acel „a-fi-împreună” în cadrul comportamentului comun a două persoane. Un asemenea exemplu îl oferă jocul, ca formă de manifestare a lui „a-fi-împreună” din punct de vedere trupesc al persoanelor. În cazul dansului este realizată identificarea totală
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sau refulate ale inconștientului colectiv, sau aspirații ale Supra-Eului spiritual și moral. Raportate la reprezentările și miturile colective, specifice unei comunități social-umane, comportamentele ritualizate reprezintă modalități de „refugiu” sau de „descărcare”, un catarsis colectiv care completează sau compensează protectiv viața cotidiană cu rigorile ei, cu sistemele și normele sociale, precum și cu tabu-urile socio-culturale și moral-spirituale impuse ca obligativități. Nu vom insista asupra acestor manifestări, ci ne vom referi la relațiile dintre aceste conduite ritualizate și nebunie. Rolul nebuniei în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
indispensabil, fiind complementar ca funcție stării de vigilență, pentru păstrarea echilibrului psihic și al stării de sănătate mintală a individului. În psihopatologia generală a somnului se descriu două tipuri de tulburări: tulburări tranzitorii ce reprezintă o „parte normală” a vieții cotidiene, și tulburări cronice, cu o durată de peste o lună de zile și care sunt considerate a fi patologice. În ceea ce privește formele tulburărilor de somn, în psihopatologie, se descriu două mari tipuri: dissomniile, în care tulburarea constă în cantitatea, calitatea sau orarul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
cel care precizează etiologia acestui sindrom ca fiind de natură infecțioasă sau toxică. Din punct de vedere psihopatologic, subiectul cu sindrom oniric dă impresia unui somnambul, prezentând viziuni elementare sau organizate sub formă de scene animate din viața profesională, preocupările cotidiene sau evenimentele cu care acesta vine în contact. Aceste viziuni au un caracter halucinator, cu o încărcătură afectivă variabilă de factură penibilă și anxioasă sau chiar terifiantă, declanșând reacții diferite din partea bolnavului. Delirul oniric este, de regulă, asociat cu confuzia
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
depinde natura și semnificația psihopatologică a tulburărilor, atât în cazul psihozelor endogene, cât și în cazul patologiei exogene, este în relație cu Eul personal. NEVROZA UNICĂ NEVROZE (DIFICULTĂȚI DE ADAPTARE) REACȚII ALE PERSONALITĂȚII (ATITUDINI DE RETRAGERE-APĂRARE) REACȚII LA EVENIMENTELE VIEȚII COTIDIENE (RĂSPUNSURI EMOȚIONALE) TIPUL EXTRAVERTIT TIPUL INTROVERTIT TIPUL MIXT E-UL În cazul psihozelor asistăm la o transformare psihopatologică de fond a personalității, privind structura Eului; pe când în cazul nevrozelor și al stărilor reactive, asistăm la un răspuns patologic al Eului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
în raporturile sale cu lumea, dar și față de sine însuși. c) Angoasa salutară este o experiență care ne ajută ca să înfruntăm atât pericolele externe, cât și pe cele interne. Ea apare ca nu „stimulent” al eforturilor noastre în fața dificultăților vieții cotidiene. Din punct de vedere psihopatologic, stările de angoasă se diferențiază între ele, după următoarele aspecte: fenomenologic, intențional și genetic. a) Aspectele fenomenologice care privesc aspectele anxietății sunt următoarele: spaima, sentimentul de frică, anxietatea ca sentiment, afectul anxios, indispoziția anxioasă. b
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
tonusului psihic, este considerată o depresie. Depresia poate fi psihică, somatică sau psihosomatică (A. Porot). Depresia nu este în mod obligatoriu o stare patologică, ci este, în primul rând, o stare de dispoziție afectivă a omului, fie în raport cu circumstanțele vieții cotidiene, fie în raport cu „variațiile ciclice” ale naturii persoanei sale, sau cu natura „endonului” său. Orice dispoziție emoțional-afectivă are trei momente: - etapa de echitimie, de echilibru emoțional, reprezentând „punctul de normalitate”, - stare depresivă, de tristețe, - starea maniacală, de euforie, bună dispoziție. Se
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sau cerebrale care pot declanșa, în mod secundar stări depresive. b) Factori endogeni, primari, care depind de terenul constituțional, de predispoziția persoanei la afecțiuni depresive. c) Factori psihogeni, care au un caracter reactiv, fiind legați de situațiile psihotraumatizante ale vieții cotidiene ce modifică tipul de reacție afectivă, declanșând instalarea unor depresii reactive. Depresia mascată Un loc particular în cadrul psihopatologiei stărilor depresive a fost rezervat în ultimele decenii ale secolul XX delimitării și studiului depresiei mascate. Cercetările amănunțite nu pun în evidență
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
au permis să delimităm, două grupe de suicid (C. Enăchescu și A. Retezeanu): 1) Suicidul reactiv exogen, legat de factori și evenimente emoțional-afective cu caracter psihotraumatizant pentru individ, care apar ca niște reacții subite legate de circumstanțele conflictuale ale vieții cotidiene, cărora individul nu este pregătit ca să le facă față. Din acest motiv, ele au caracterul unor tentative de suicid, adesea repetate și se întâlnește mai ales la adolescenți sau la persoanele tinere. 2) Suicidul endogen este legat de factori genetici
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
educabilă, deși chiar și aceștia pot atinge un anumit nivel de productivitate profesională. QI are valori cuprinse între 0,30 - 0,50. Arierația profundă sau idioția, grupează acei indivizi needucabili, inadaptabili, dependenți, care pot dobândi unele gesturi elementare ale vieții cotidiene și activitatea ocupațională neproductivă. QI are valori care oscilează în jurul lui 0,30 și sub această valoare. În general, „criteriile de apreciere” sunt mai complexe și diferențiate față de simplul și exclusivul interes psihopatologic, și anume: criteriul psihometric, criteriul educațional-școlar, criteriul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de vedere psihopatologic este opusă inteligenței. În ceea ce privește inteligența, autorul citat o leagă de sfera gândirii, definind-o în felul următor: „inteligența este totalitatea aptitudinilor și a realizărilor gândirii cu aplicarea sa practică la scopurile imediate, teoretice și practice ale existenței cotidiene” (K. Schneider). Pentru W. Stern, „inteligența este capacitatea se a se adapta la exigențe noi utilizând mijloacele intelectuale într-un mod eficient”. Definirea oligofreniilor în funcție de nivelul de dezvoltare al inteligenței este principalul criteriu psihopatologic. Acesta reiese și din definiția pe
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acesta o face în cazul personalităților psihopatologice. Toate aceste tipuri de mai sus trebuie considerate ca reprezentând baza comportamentului debililor. În raport cu cele de mai sus, se explică și modalitățile de a reacționa ale acestor indivizi - prin panică - la evenimentele vieții cotidiene. În ceea ce privește psihozele debililor, K. Schneider distinge următoarele aspecte: debilitatea, considerată ca o simplă variație a aptitudinilor intelectuale, debilitatea morbidă survenind ca o consecință a proceselor unei boli sau a unor malformații. Se pune problema dacă psihozele debililor pot fi puse
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
tulburare Stadiul clinic al demenței Predemență Demență ușoară Demență moderată Demență severă Achiziția de informații Evocarea mnezică Procesele de gândire Orientarea T-S Orientarea în casă Limbajul Recunoașterea obiectelor și a persoanelor Copierea figurilor și reprezentarea spațială Manipularea obiectelor Sarcini cotidiene Îngrijirea locuinței Îmbrăcatul, spălatul Hrănitul + - - - - - - - - (+) - - - ++ (+) + + (+) (+) (+) (+) (+) ++ + - - +++ ++ +++ +++ ++ ++ ++ ++ ++ +++ ++ ++ - +++ +++ +++ +++ +++ +++ +++ +++ +++ +++ +++ +++ ++ În tabelul de mai sus, gradul de severitate al demențelor este reprezentat în felul următor: - absența tulburărilor (+) tulburări minime + tulburări ușoare ++ tulburări moderate +++ tulburări severe În aprecierea psihopatologică a demențelor, H. Ey descrie existența a
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
și a fenomenelor psihice morbide. Apariția și evoluția bolii este inseparabilă de istoria vieții individului. Boala psihosomatică nu este decât un mod de a fi al persoanei umane. Un tip de „răspuns” al acesteia la evenimentele psihotraumatizante emoțional-afective ale vieții cotidiene. Acest grup de afecțiuni nu trebuie privite ca „întâmplător” ci el se raportează la tipul de personalitate al bolnavului, înțelegând prin aceasta în primul rând o anumită dispoziție constituțională somato-psihică, ce implică un anumit tip de reacții ale individului. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Simptom Simulare Sindrom Sitiofobia Sociogeneza Status Stereotipii Stigmate Stupoare Sugestibilitate Suicid Surmenaj Tensiune psihică Ticul Timiditate Tip Torpoare Toxicomanie Travestismul Vagabondaj Vesanie Viol Violență Xenopatii Zoofilie Zoofobie 1 În cazul de față, prin „condițiile vieții trăite” înțelegem totalitatea „evenimentelor vieții cotidiene” care construiesc o anumită configurație de „circumstanțe” sau „situații de viață” care la rândul lor obligă la un efort de „adaptare” și care, prin natura, lor reprezintă conflicte, competiții, obstacole etc. ce conduc la eșecuri cu consecințe negative pentru sănătatea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
rămînea posibilă. Posibilul de a o sfîrși cu toate e ceea ce te poate ajuta să trăiești: ajuns la capătul puterilor, Primo Levi se agăța de gîndul că putea să se sinucidă. El notează e un alt paradox că dificultățile, problemele cotidiene te leagă de viață, o stimulează. Ca să supraviețuiești la Auschwitz era nevoie de noroc. Primo Levi l-a avut. Există tot timpul ceva nesigur în cele omenești: imposibil să nu existe. Într-o stare de permanentă incertitudine ("cunoașterea lui mîine
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
În prima ninsoare, în fulgii / Acoperindu-ți umerii - semne de întrebare” (Hibernală). Nostalgia și hieratismul domină peisajul hiperboreean, e „o pace deplină, cum n-a mai fost” (Elice). Și în placheta următoare, Ora crepusculară (1993), pendularea între amintire și banalitatea cotidiană este rostită pe un ton temperat, cu nuanțe livrești, creând o ambianță proprie. Autorul găsește surse poetice ilustre în Nichita Stănescu („Trecuse iarna - / Cu oasele ei albe, prelungi”) sau în G. Bacovia („Și iată, azi ca și ieri”). Obsesia mitică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289539_a_290868]