10,805 matches
-
după momente, ar face sau n-ar face. Pe timpul bănuielilor mele, aș fi primit să fac ceea ce înainte sau după mi se pare imposibil. De altminteri, aș prefera să mă omor decât să fiu ridicol și de aceea, în momentele tragice, am luciditatea să mă ascund bine, să, nu mă vadă nimeni. Cit am stat împreună, n-a fost gând pe care să nu ți-l împărtășesc, am împărțit cu tine toate bucuriile, ți-am citit tot ce mi se părea
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
se simte bine în tovărășia unuia care se admite învins de mai înainte. Probabil că în lungile noastre conversații asupra vreunui adevăr general omenesc noi nu făceam decât să ne iscodim reciproc, eu ca să aflu anumite explicații asupra întîmplărilor mele tragice, iar el ca să asiste la ciudățeniile vibrațiilor unui om. Bineînțeles, numai el avea un profit, căci nu-l interesează un rezultat precis, ci numai jocul transformărilor, savura toate contradicțiile, luminile și umbrele mereu în succesiune și mereu lipsite de logică
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
-i transmit credințele mele, s-o recâștig în întregime. Și un al treilea motiv: trăisem tot timpul cu credința neînsemnătății mele și a superiorității celuilalt. Ioana se schimbase, lăsîndu-mă în voia tuturor îndoielilor. Încercarea de a o înțelege era încercarea tragică de a-i reda încrederea în inteligența mea. Semănam cu elevul fără memorie, învățînd ca un nebun ca să fie egal cu unul cu memoria bună, în ascuns, căci e umilit să-și arate inferioritatea. Printre alte păreri susținute cu pasiune
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
să ți le tac. - Ce deznădejde că n-am putut să influențez cu nimic temperamentul tău! Ai rămas exact acel pe care l-am cunoscut din prima zi. Singura diferență este că pe atunci cu un zâmbet mai îndepărtai vorbele tragice, lăsând să se înțeleagă că poate glumeți: ți-era frică de ridicol, ca de obicei, discutând astfel de chestiuni cu o fetiță pe care o considerai complect neînsemnată. Tot pe atunci te apropiai de mine cu intenția de a fi
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
între a asista la ea. Și pricepem că orice presupuneri, oricât de cumplite, facem despre moartea lui Viky, ele ramîn la suprafață, și nu știm nimic ce o să se întîmple cu noi, cu Ioana mai ales, în cazul unui deznodământ tragic. Ahmed, poate emisar al lui Viky în ținuturile sumbre... Ahmed! Viky! Ce păcat ca n-am introdus religia și printre animale! Nu pentru a asigura un loc în paradis sufletului lui Ahmed, căci sunt sigur că, dacă există vreun aranjament
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
teza de literatură franceză, din nuvela A l'ombre des jeunes filles en fleur, elevele țin firește partea Hermionei și una se oprește la replica eroinei: Ah! fallait-il croire une amante insensée..." ă...î ...Prevăzut cu cel mai ostentativ vocabular "tragic", Ioana este un roman realist, mai precar în "plan matematic". Peisajul arid al Cavarnei oferă un bun cadru pentru o tragedie modernă. Dar puritatea tematică intențională se pierde: apar pitorești personaje secundare (pitorescul nu e compatibil cu tragedia), evenimente din afara
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
de război, Ioana, Întâmplări în irealitatea imediată, Adela, Ambigen etc. Zeii tutelari ai acestor opere sunt Proust, Gide, Hortensia Papadat-Bengescu; este o literatură (inegală în realizări, firește) a experiențelor asumate sau "provocate", a marilor neliniști existențiale, a trăirilor febrile și tragice, a intelectualilor chinuiți de întrebări fundamentale, a dramelor consumate în decor citadin. Personajul lui Holban este incapabil să se abandoneze clipei prezente, să se lase acaparat de un moment de euforie; cenzura lucidității, mania interpretativă anulează spontaneitatea și puritatea oricărei
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
pereche de nestemate strălucitoare, nu stătea bine cu sănătatea. Unul era bolnav cronic; celălalt trebuia să dirijeze luptele din lectică. Dar ajutorul considerabil pe care acei doi oameni i-l dădeau lui Hideyoshi le depășea posibilitățile. Ori de câte ori le privea figurile tragice, nu putea să nu fie mișcat până la lacrimi de niște emoții sublime. În acele momente, statul său major de campanie era unit trup și suflet. Numai datorită acestui lucru, moralul trupelor nu șovăia. Durase cel puțin un an, dar acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
tău, oricâte ai fi avut de îndurat. — Nobunaga s-a răsculat împotriva shogunului. Și toată lumea știe câtă karma negativă a acumulat arzând Muntele Hiei. Uită-te ce-au pățit vasalii lui superiori - Hayashi, Samura, Araki. Nu mă pot gândi la tragica lor soartă ca la ceva ce nu mă interesează. — Stăpâne, ai primit o provincie. Clanul nu duce lipsă de nimic. Gândește-te la favorurile cu care ne-a gratificat. În acest moment, Mitsuhide își pierdu controlul, iar cuvintele sale izbucniră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de pe cal și alergă spre comandantul său. Mitsuhide stătea într-un loc uscat al luncii. Ochii pătrunzători ai generalilor se întoarseră în direcția lui Genemon. Erau acolo Saito Toshimitsu, cu părul său alb ca promoroaca și Mitsuharu, a cărui față tragică semăna acum cu o mască. Împreună cu acești doi oameni, numeroșii membri în armuri ai statului major îl înconjurară pe Mitsuhide ca un zid de protecție. — Gengo, spuse Mitsuhide, în curând se va lumina de ziuă. Ia o companie și traversează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
abandonaseră castelul și fugiseră, lăsând totul pe loc. Nu putuse decât să încarce un cal de samar cu un schimb de haine pentru soacra ei și darurile pe care soțul său le primise de la Nobunaga. În această situație, Nene simțise tragica îndârjire și marea responsabilitate a neamului femeiesc. Era însărcinată cu conducerea Castelului Nagahama, în absența lui Hideyoshi, și trebuia s-o ajute pe bătrâna lui mamă, precum și să admninistreze complicata gospodărire a castelului. Probabil își dorea din toată inima fericirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
din zonă. Părea hotărât să rămână cu tabăra pe loc până când cunoștea întreaga poveste. — Există vreun motiv de a crede că s-ar putea să fie un raport fals? întrebă Katsuie. Era și mai surprins decât fusese când primise vestea tragică a morții lui Nobunaga, cu câteva zile în urmă. Dacă trebuise ca altcineva să se înfrunte cu armata lui Mitsuhide într-o „bătălie recviem“, înaintea lui Katsuie însuși, s-ar fi cuvenit ca acesta să fie Nobutaka sau Niwa Nagahide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mâini și din picioare, izbucnind în plâns. Apoi, aruncă îndoitura din hârtie în mijlocul seniorilor așezați. Dintr-o dată, ochii tuturor se umplură de lacrimi. Ceasul bătu de amiază. În marea sală plutea o tensiune aproape palpabilă. Katsuie începu cuvântarea de deschidere: — Tragica moarte a Seniorului Nobunaga ne-a pricinuit o mare tristețe, dar acum trebuie să alegem un succesor vrednic pentru a-i continua opera. Suntem datori să-l servim și în moarte așa cum l-am servit în viață. Aceasta este Calea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
-l putem distruge pe ticălos complet, încă înainte de a-și încartirui măcar trupele. A sosit momentul de a ne împlini marea dorință, purtând bătălia decisivă pentru națiune! A sosit clipa și nici unul dintre voi nu trebuie să rămână în urmă! Tragica veste fusese transformată dintr-o dată, de către cuvintele lui Hideyoshi, într-un motiv de bucurie. — A noastră e victoria! declară Hideyoshi. Apoi, fără a mai pierde vremea, începu să dea ordine. Generalii care-i primeau ordinele plecau imediat, aproape fugind cu toții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
facă un pas greșit. Chiar și printre clanurile de samurai se găseau tați și mame în slujba seniorilor provinciali din Osaka și Kyoto, ai căror copii îi serveau pe generalii armatei răsăritene. Frații luptau în tabere separate. Astfel se pregătea tragica scenă pentru conflictele sângeroase, care aveau să izbucnească în sânul familiilor. Hideyoshi cunoștea greutățile amarnice pe care le prilejuia războiul. Lumea se afla în război de pe vremea copilăriei lui, când trăia în casa dărăpănată a mamei sale din Nakamura. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
undeva, departe. Cum se descurcase Shonyu? Nu se putea gândi decât la vestea bună pe care spera s-o primească din direcția aceea. Cam pe la amiază, sosiră câțiva călăreți, care se retrăseseră de la Nagakute. Cu expresii distruse pe chipuri, relatară tragica veste: armata principală a lui Hidetsugu fusese zdrobită complet și nu se știa dacă Hidetsugu era viu sau mort. — Ce?! Hidetsugu? Hideyoshi era clar surprins. Nu era omul care să poată rămâne netulburat la auzul unei vești șocante. — Vai, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
e un afront la adresa demnității Domniei Sale, iar noi am ajuns de râsul lumii. Și mai este și o insultă adusă spiritelor camarazilor noștri, care au murit la Muntele Komaki și la Nagakute. — Ai fost trimiși să piară de-o moarte tragică și fără rost și nu există nici un motiv pentru care cei vii să trebuiască să îndure asemenea gânduri dureroase. Oare ce fel de hotărâre o fi luat pân-acum stăpânul nostru? — Ce-ar fi să se ducă cineva să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
ei, bunicii mei pe care nu-i cunoscusem niciodată, n-a apucat să-mi mai spună. Doar despre un frate mai mare aflasem de la ea că murise de tuberculoză. Iar fratele meu cel mic a murit, copil fiind, în împrejurări tragice. Ce fel de împrejurări tragice? am întrebat-o. Am să-ți spun, poate, într-o zi, când am să fiu în stare. Mă gândeam și, uneori, stând pe balcon mă uitam în jos la clădirea de dincolo de alee, începută și
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
nu-i cunoscusem niciodată, n-a apucat să-mi mai spună. Doar despre un frate mai mare aflasem de la ea că murise de tuberculoză. Iar fratele meu cel mic a murit, copil fiind, în împrejurări tragice. Ce fel de împrejurări tragice? am întrebat-o. Am să-ți spun, poate, într-o zi, când am să fiu în stare. Mă gândeam și, uneori, stând pe balcon mă uitam în jos la clădirea de dincolo de alee, începută și neterminată de ani de zile
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
la ea și îmi era ciudă că nu apucasem s-o întreb mai multe despre trecutul ei. Nu știam nici măcar numele fratelui ei mai mare, mort de tânăr de tuberculoză, și nici pe al celui mic, care murise în împrejurări tragice. Nu știam mai nimic din trecutul ei de dinainte de venirea mea pe lume. Dar nici nu cred că aș fi reușit să scot mare lucru de la ea. Nu-mi place să povestesc despre mine, îmi mărturisise într-o zi. Nu
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
de astăzi, desigur. În timp ce strada o dezlega cumva, prin întreaga ei ambianță, de prezent și de legăturile familiale. Pe stradă am aflat de fratele ei mai mare, mort de tuberculoză, și tot pe stradă de cel mic, mort în împrejurări tragice. Într-una din rarele ei confesiuni, venind vorba de mamele mult mai tinere decât ea ale multora din colegii mei de clasă, mi-a spus: Puteam să am și eu un copil când eram mai tânără. Imediat m-am gândit
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
ușoară. Dar de fapt avea să-i fie dat vreodată să se apropie de ea fără crispare? În drum spre cantină, pentru masa de seară, traversau împreună linia de tramvai prin dreptul statuii lui Constantin Brâncoveanu din fața bisericii Sfântul Gheorghe, tragică și întunecată ca-ntotdeauna, și o tăiau pe străduța Jacques Élias, cu magazine vechi de zeci de ani, ieșind în strada Sfânta Vineri. Dragoș își simțea ființa plină de prezența ei. Atât de plină, că dogoarea dinăuntrul său aproape că
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
prin grabă...“). (n.r.) Încălzitorul de iarnă (n.t.). Aluzie la poemul lui Samuel Taylor Coleridge, The Time of the Ancient Mariner (1797-1799), în care personajul omonim este condamnat să rătăcească prin lume, spunându-le celor pe care îi întâlnește povestea tragică a naufragiului de care s-a făcut vinovat. (n.r.) În tradiția hindusă, falus stilizat, simbol al zeului Șiva (n.r.) Sortiment de bere, foarte popular în Marea Britanie (n.t.). În original: All the nausea of brown envelopes and mucilage, /Desolation in
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
sunt în negru, și dacă tot și-a zburat creierii, înseamnă că oricum nu-i mai păsa de nimic, la care eu i-am zis că la școală se vorbea că nici nu și-ar fi zburat creierii, iar moartea tragică și neașteptată, din anunțul mortuar, nicidecum nu înseamnă că s-a sinucis, ci numai că făcuse comoție cerebrală, dar mama a râs, spunând că asta-i versiunea pe care o răspândește prin oraș idioata de bunică-mea, ca să nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
te plictisesc cumva? — Hă? — În parte, distanța e determinată de convenție. În construcțiile epice sau eroice, autorul îi oferă protagonistului tot ce are, și chiar mai mult. Eroul e un zeu, sau are puteri și virtuți de zeu. În cele tragice... Ai pățit ceva? — Hă? am repetat eu. Tocmai îmi înfipsesem un covrigel în măseaua mea suspectă de sus. Revăzând cu ochii minții acest mărunt ghinion, cred că mai întâi am tresărit cât se poate de elocvent, după care a urmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]