10,419 matches
-
s-a lansat într-o schemă desenată pe tablă, cu foarte multe ramuri și opoziții în care ne-am prins repede ure chile. Vorbea în tot acest timp inspirat, ca un actor, plasându-și poantele și efectele cu mare efica citate... „Genial!“, l-am auzit șoptind lângă mine pe Laurențiu, care privea trans portat schema de pe tablă. Rodica, Liviu, Călin și Ariadna păreau că pricep ceva, pe când noi, ăștia, mai cu literatura, Ștefan, Bog dan, Elisabeta și cu mine, primeam reve
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
se pronunță la Roma limba latină? îl întrebă mai apoi Zaleucos, fără milă. Într-adevăr, latina vorbită de acei patricieni culți, de acei magistrați și oratori era foarte diferită de limba pe care o auzise pe străzile castrului; multe expresii, citatele neașteptate din niște poeți sublimi erau de neînțeles pentru Gajus. În schimb, Zaleucos se bucura când toți se arătau uimiți de eleganța spontană cu care copilul se exprima în greacă. — O perfectă diglosie, comentă cu simpatie meditativă puternicul și bogatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
bibliotecă - vechile volumina, sulurile, și modernele codice, strămoșii cărților actuale - trăia, grandioasă, ordonată, în mintea lui. Nu consulta niciodată acele indices scrise citeț pe fina charta augusta. Ajungea să-i ceri o informație, fie ea și generală, un personaj, un citat, un eveniment, și memoria lui se deplasa suverană printre rafturi, până când întâlnea știrea cerută. A doua zi însă, când îl revăzu pe Gajus, îi spuse deodată, cu acea inconstanță a bătrânilor, că semăna cu nepoții lui Augustus. — Cu cei doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
lui Augustus. Cruda manevră de dezinformare politică cu privire la Julia, fiica lui Augustus - una dintre primele, și cele mai reușite, din istoria clasică -, avea să fie evocată de-a lungul secolelor. Scrierea istoriei consta adesea în reluarea unor mituri, a unor citate sau în copierea unor texte. În plus, era o activitate masculină; glasurile femeilor erau înăbușite cu dispreț. Zeci de istorici solemni și austeri, orbi în fața contradicțiilor, au descris acea perversă tragedie a regimului ca pe o pedeapsă obligatorie aplicată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
europene. De altfel, cu unele excepții, accentul nu (mai) cade asupra autorilor, ci asupra grupărilor și publicațiilor, inclusiv asupra relațiilor dintre autori și grupări/publicații. Chiar riscând să devin redundant, am evitat să elimin factologia uneori stufoasă și am privilegiat citatul/insertul documentar, mai ales în cazul unor texte insuficient discutate. Pe măsură ce avansam în explorarea fenomenului, am constatat că acest prim „val” avangardist/postsimbolist românesc stă sub semnul unui complex al identității periferice. Frustrările lipsei de ecou pe plan extern și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
dedicate lui Arghezi. Adolescenții ieșeni se numără - ca și colegul lor B. Fundoianu - printre admiratorii înfocați ai poetului „Agatelor negre“, poeme care circulau în epocă sub formă de copii manuscrise. Numărul 3 conține patru pagini de comentariu - abundent servite de citate ilustrative - despre poezia argheziană (cca. un sfert din sumar), ceea ce îl îndreptățește pe Leon Baconsky să afirme că tinerii admiratori sînt „cei dintîi exegeți cu perspectiva ansamblului ai liricii argheziene de pînă la acea dată”. Același critic sugerează o posibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
dramatismul (opus lirismului), multiplul (opus unilateralului), poliritmia (opusă monodiei), simultanul (opus succesivului) și forma plastică (opusă versului liniar). În prelungirea lor, singura referire antebelică a lui Vinea la poetica futurismului italian și a lui Marinetti este făcută indirect, printr-un citat în limba franceză, în original, din studiul lui Barzun. Citatul reflectă - de fapt - propria-i atitudine față de noul curent. Apropierea de principiu a lui Vinea față de futurism are loc numai în măsura în care acesta s-ar ralia promisiunilor oferite de „estetica simultaneistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
opus succesivului) și forma plastică (opusă versului liniar). În prelungirea lor, singura referire antebelică a lui Vinea la poetica futurismului italian și a lui Marinetti este făcută indirect, printr-un citat în limba franceză, în original, din studiul lui Barzun. Citatul reflectă - de fapt - propria-i atitudine față de noul curent. Apropierea de principiu a lui Vinea față de futurism are loc numai în măsura în care acesta s-ar ralia promisiunilor oferite de „estetica simultaneistă” (fapt confirmat de înseși poemele sale mai radicale, a căror
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
dans le cercueil anunțat în Bulletin, apoi în Dada 3 (decembrie 1918) și în Dada 4-5 (mai 1919). Într-o scrisoare trimisă de Vinea lui Tzara pe 4 iunie 1921, citim: „Te-am văzut în subtitlul unei cărți de Aragon, citatul e bun («Absența unui sistem e ea însăși un sistem, cel mai simpatic» — extras din Manifeste Dada 1918, n.n.), conținutul volumului e «frêle». Am scris și eu vreo trei cărți, pe cari însă nu le tipăresc încă”. Iar într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
a construi, subl. a.) „o frază care explică militantismul său modernist ca o reacție la insuficienta noastră dezvoltare artistică”. Prin urmare - un patriotism constructivist, nonetnicist, emancipator, un „sincronism organic” opus „naționalismului școlar și cazarmagiu al patriei de afaceri”. Din articolul citat - un comentariu pe marginea definiției națiunii la Ernest Renan - se desprinde o atitudine particulară față de problema națiunii și a tradiției. O atitudine, am putea spune, pe măsura României de după 1918, țară „în care răsună, legitim, patru limbi”: „Fondul comun al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
regia mecanică. Un regizor poate surprinde valori permanente în orice fel de text; se poate deda la oricîte operații de alhimie vrea. Susceptibilitatea noastră ar fi preferat un text acrobatic. Să nu-l învinovățim însă pe Sternberg...”. Pe lîngă deja citatul Arghezi, susținător neobosit al spectacolelor trupei din Vilna, s-au pronunțat elogios și alți scriitori români, oameni de teatru cu grutate în epocă, de la Ion Marin Sadoveanu (care compara montarea cu Cîntărețul tristeții sale - „poveste tristă de dragoste a unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
diferite lungimi. Idei, simțiri — nu există. În schimb imagini pulverizate, cuvinte în dezordine, formule cabalistice, semne telegrafice, cutezări impudice — cîte doriți!”. Din păcate, ironia autorului degenerează aproape de fiecare dată în pamflet suburban și în medicalizări improprii unui studiu academic. Un citat din poemul „Strada” de Al. Tudor-Miu este susceptibil de un diagnostic clinic: „n-ar fi rău să-l supunem pe autor studiului unui psihiatru”. Și exemplele pot continua. Există totuși și alte căi de acces: „Pentru descifrarea versurilor-enigme ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
autorii comentați evoluează către „cumințire” și organicitate compozițională. O discuție pe marginea poeziei „fulgurante” a lui Voronca din volumul Plante și animale începe printr-o paralelă relevantă cu literatura suprarealistă. Estetica surprizei, a arbitrarietății imagiste este ilustrată prin intermediul unor ample citate din manifestul lui André Breton, regretul fiind acela că „succesiunea de surprize luminoase nu e propice unei viziuni organice, stăruitoare, definite” și că, rămas fidel „noului alexandrinism” al „pointilismului poetic imagist”, Voronca „nu s-a decis să abandoneze această pistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
ale lui Walt Whitman”), făcînd o revelatoare conexiune - prin intermediul criticului francez Jean Cassou - cu Omul aproximativ al lui Tzara: „În treacăt, să notăm o observație identică, din partea criticului Jean Cassou, în marginea ultimului poem «Omul aproximativ» al lui Tristan Tzara. Citatele ilustrative lasă să se întrevadă o esențială înrudire lirică între poetul nostru și dublul său parizian”. Dialectica „fluxurilor” și „refluxurilor” lirice de amplă respirație cosmică, îmbinarea fericită dintre fluxul panteist, miraculosul spectacular și o „rară melancolie” justifică apologia (consolatoare) din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
revistei din 1928 a lui Geo Bogza — Urmuz, în care personalitatea autorului „Fuchsiadei” e recompusă, pastișată și elogiată ludic. Articolul de fond, semnat de același Nichita Stănescu („Urmuz în toate culorile lacrimei”), amestecă, într-un lirism confuz, poncife comunizante cu citate foarte aproximative din Bacovia: „Urmuz a fost o culme a inteligenței ironice românești, tocmai de aceea a fost asasinat cu propria sa mînă de către mizera lui epocă, sau cum ar spune contemporanul său Bacovia, «Sînt mai mulți morți în oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
1993... Momentul de vîrf al centenarului îl constituie însă apariția la Editura Minerva a volumului jubiliar Urmuz. Pagini bizare, ediție, prefață și tabel cronologic de Constantin Crișan. Interesantă e „regia” de ansamblu a volumului, care mai conține — pe lîngă deja citatele traduceri în mai multe limbi de circulație universală — și un tabel cronologic tradus în franceză de Elena Dan: „Urmuz în cadrul avangardei literare românești și europene”, apărut „într-o primă — și cu totul altă formă (sic!) — în Révue Roumaine, nr. 10-11-12
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
prin Urmuz — anumite întîmplări, viziuni, concepții, doctrine și procese artistice, iar cînd ea însăși a fost în situația de a asimila, a făcut-o păstrîndu-și intacte originalitatea, specificul”. O secțiune de extrase critice despre Urmuz se încheie — simbolic — cu deja citatul pasaj al lui Edgar Papu din volumul Din clasicii noștri..., în care sugerează caracterul „protocronic” al avangardei autohtone... Prefața lui Constantin Crișan („Urmuz și palingenezia literaturii”) este un discurs hagiografic exaltat, un „omagiu” speculînd - la modul liric - pe marginea relației
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
din pură întâmplare. Despre cartea mea de suflet, la care țin foarte mult și care se numește Mein Kampf, auzisem încă de când eram doar un copilandru. Făcusem rost de niște reviste Europa, publicate prin 1941, în care erau date doar citate din carte. Prin anii ’70, am împrumutat aceste reviste unui prieten, care le a dus pachet la Securitate. Norocul meu a fost, că prin acei ani era un fel de relaxare a întregii noastre scene politice, relaxare care a luat
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
îți dai seama, că nu prea mai este loc de întors și nici nu nu-ți dă posibilitatea de a gândi la alternative, metode soluții... Norocul meu, totuși stă la pândă pe undeva, fiindcă pe ici, pe colo, mai apar citate întregi izvorâte trudnic, vorba ăluia, „din puțul gândirii” unor politicieni, care s-au cățărat și ei, cum au putut, în creștetul nostru ca să scruteze lumea de acolo și să se ușureze la fața locului, ori de câte ori le vine. Nu mai departe
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
o copie veridică a celui din perioada interbelică. Sper că îmi veți da dreptate. Nu mai vorbim de guvernare, care să nu-i fie de deochi, parcă e bucățică ruptă din ceea ce vedem în peisajul politic de azi. Iată un citat din cartea lui Gheorghe Chiper care ilustrează vremurile interbelice: “către sfârșitul anului venise o dispoziție programatică de la minister. Era si pe vremea ceea același sistem: un ministru nou avea ca prima grijă să strice tot ce a făcut cel dinaintea
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
Blonda lor profesoară de limbă română bănuia că se inspira de peste tot când îi vedea lucrările și o taxa la note. Astfel erau veșnic amândouă în situații conflictuale, dar și-a schimbat brusc părerea când a văzut în teză niște citate ce nu existau în manuale și la cei din jur, însă lui Stani i-a întărit ideea că Fiana n-avea ce face acasă și tocea în loc să piardă timpul cu ei băieții! Și celelalte colege își puneau defectele în valoare
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
fund în loc de cur, așa cum era corect și firesc și cum o cerea duhul însuși al limbii mioritice. În final, după ce își epuiză toate argumentele, magistral susținute cu un număr enorm de exemple scoase din limba vie a poporului și cu citate variate și oportune, iar cumnatul său își dădu seama că nu mai era nimic de obiectat, academicianul schimbă tonul și, coborându-și confidențial vocea, îi ceru, ca pe un mic serviciu, să-i trimită din Israel cele mai noi ediții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ieșit un fel de analiză comparată a extemporalelor ce aduceau diverse interpretări bizarei povestiri. Toți copiii au obținut nota de trecere, drept care s-au cerut scuze publice autorului subiectului. Incidentul a ocupat prima pagină a revistei de literatură, însoțit de citate din cele mai bune dintre lucrările copiilor. Ea se gândea cu nostalgie la temele de la tezele de literatură din vremea ei, ce erau complet idioate sau neinteresante, se gândea la ce mult i-ar fi plăcut un astfel de subiect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ale spiritului. Și tare Îmi este drag să stau de vorbă cu dumneata... „Căci se poate prea bine cunoaște un om, stând de vorbă cu dânsul, dacă are minte...“ Dincolo de plăcuta noastră Întâlnire În Cerul al Treilea. Din nou un citat din versurile lui. Se părea că, Într-adevăr, toți membrii Studium-ului Îl prețuiau. Dante roși, cuprins de o văpaie de orgoliu, și era cât pe ce să recite și restul sonetului, dar se Înfrână. Ceva din privirea celuilalt Îl Îndemna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
fierbinte cu soția unui bine-cunoscut magnat european, era lipită de un tom voluminos despre operațiunile militare din Iraq, descrise de un consilier de securitate de calibru. O serie de cărți despre diete, care avusese un succes fenomenal - purtând, pe coperte, citate sclipitoare din fani precum Gwyneth Paltrow - împărțea același raft cu un roman inteligent și bizar care fusese adaptat ca musical pentru Broadway. Apoi era mai multă literatură pentru femei decât putea cuprinde ochiul, toate copertele, în nuanțe pastelate și astringente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]