10,617 matches
-
A întrebat pe căpetenie cine era prizonierul și de ce crimă se făcea vinovat. Omul acesta i-a răspuns că prizonierul, era un asasin de a cărui mână Pinabel, fiul contelui Anseim, fusese ucis mișelește. La aceste cuvinte, tânărul acuzat a izbucnit: ‘’Nu sunt ucigaș și n-am avut nici cel mai mic amestec în moartea acelui cavaler.” Roland cunoscând bine firea sălbatecă și crudă a capilor casei de Maganza nu a mai avut nevoie să i se spună mai mult pentru
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
de el, negrul a trântit telefonul în furcă și, cu o mișcare bruscă, s-a rostogolit spre mine. Apoi, bărbia i s-a înfipt în piept și a lovit iar metalul, de data asta fără vlagă. Timpul și căldura au izbucnit dintr-odată. Fielding Goodney mă aștepta deja la Dimmesdale Room. Era puțin trecut de șase. Cocoțat printre scaunele înalte, cam în dezordine, stătea cu spatele la mine, prăbușit în adâncurile paharului, cu două degete moi, ridicate în semn de avertisment sau solicitare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
coapsei mele presărată cu păr... Un timp, presat de situație, am ezitat să fac o alegere. Poate că o voi răni pe micuța Moby prin preferința mea pentru talentata ei colegă - poate că se va lăsa de meserie sau va izbucni în lacrimi, se va sinucide. Dar, după câte se pare, în Insula Fericirii nu pot apărea probleme de autocompătimire. Știi, am impresia că nu sunt făcut pentru bordeluri. Nu mă pot abține să mă implic în problematica umană, minimă, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
-te!“ Și atunci îmi dau seama că eram - că animalul din mine, pentru că, John, lumea în care trăim e îngrozitoare, John, e o lume... cu adevărat nebună, cumplită. Deci, Butch și Caduta mă trag deoparte. Sunt pe punctul de a izbucni în plâns pentru ce i-am făcut tânărului. Apoi gunoiul ăsta tânăr vine pe la spate și mă pocnește în cap cu o cheie de mașină, John? Ce spui? — Lorne? Vedem noi! — Nu, nu. Tu o să vezi. Da, da o să vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
se întoarce la zece. De cum am rămas singuri, Meadowbrook m-a luat de mână, ș-a aplecat în față și a spus: — Eu trebuie să am acest rol, domnule. Domnule, trebuie să-mi permiteți să-l interpretez eu. După care izbucni în lacrimi. Numai asta îmi mai lipsea... Banii, desigur. Actorul era în căutarea a șaptezeci și cinci de miare. Datorii pentru cocaină, spunea el - deși se lăsase de multă vreme. Un prieten drag (o, atât de drag) îl lăsase cu fundu-n baltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
întotdeauna că așa ceva e doar o pură întâmplare. Nu uita că sunt și fete cărora le place să o faci — Crezi? — Sigur, am răspuns eu. Știu eu una care a pozat pentru Debonair. Doar când a pomenit despre asta a izbucnit în lacrimi de mândrie. — Mândrie? ... Da, cred că se poate. — Cum asta? — Kitsch, a spus el, după care s-a șters la gură. Ei, trebuie să plec. — Ei, asta e, am spus eu. Trebuie mai întâi să-ți faci siesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
degetul peste reverul meu subțire. Știi, îmi place stilul lui. Cu un asemenea tip, o săptămână ai de lucru și o lună nu. Ce se întâmplă? O vizionare se întâmplă. Am coborât scările de la Ashbery în dimineața aceea și am izbucnit în râs când am dat de căldură. New York-ul nu poate fi serios în privința asta. Am citit sau am auzit la televizor despre părți din spațiu unde zboară bumerangurile făcute de mâna omului. E tare cald acolo, câteva milioane de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
lor, despre crizele lor de nervi, despre amanții lor, despre psihiatrii lor, despre visurile lor. Fielding le lăsa să bată câmpii vreo cinci minute, înainte de a le întreba cu o licărire strategică în ochi: „Dar Shakespeare?“ Până și eu am izbucnit de câteva ori în râs din cauza unora din răspunsurile la această întrebare. „Da. Zău că vreau s-o fac pe doamna Macbeth. Sau Antoniu și Cleopatra. Sau Comedia erorilor.“ Jur că una din fete credea, din cine știe ce motiv, că Pericle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
bolnavă. Îmi amintesc doar de degetele ei, de atingerea acelor degete, de unghiile rupte și de urma butonului de la manșeta albă. Probabil că nu puteam să-mi strâng singur butonii. Probabil că aveam nevoie de contactul uman. Sunt gata să izbucnesc în plâns, dar nu o voi face. De fapt, asta nu mi s-a întâmplat niciodată și nici nu se va întâmpla vreodată. Am avut nevoie de ceva care să-mi fi adus aminte de ea, și ce am obținut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
de bani. „I. INT. NOAPTE“, am citit eu și i-am dat înainte, simțindu-mă periculos de implicat. Cititor înnăscut, cunoscător al tuturor șmecheriilor legate de lectură, am trecut prin Good Money în mai puțin de două ore. Apoi am izbucnit în plâns, am făcut praf un scaun cu spetează, am dat cu o cafetieră plină de ușă și am dat un șut în postamentul patului cu atâta putere încât a trebuit să alerg prin cameră cu o pernă îndopată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
va mai da în cap sterlinei și va fi făcută poștă pe piața monetară internațională? Ori îi va crește valoarea din cauza petrolului, ceea ce ar duce la devalorizarea dolarului american și m-ar ajuta să câștig? Vreau să știu. Sau va izbucni un război mondial, și atunci toate cheltuielile și greutățile care decurg... Transvestitul Val a fost dus de urgență la spital cu o boală misterioasă. În pagina a cincea, Ulla își etalează țâțele mari și chiloții trăsnet. Sissy Skolimowsky se dovedește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
pizza și o lungă muștruluială. Cu asta s-a terminat tot ce a fost între noi, am spus eu. N-am vrut să periclitez relația noastră de afaceri - colaborarea noastră artistică. * Fielding Goodney își îndreptă manșetele și sorbi din vin. Izbucni brusc în râs, dezgolindu-și măselele bombate. aceiași chelneri în fracuri, aceleași meniuri împodobite cu chenare și aceleași antreuri de douăzeci de dolari, aceiași mari gangsteri și femei reci și strălucitoare - atmosfera obișnuită. Am reușit să mă hotărăsc: era singurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
era de la șoferul pus la dispoziția lui Sergiu de către Primăria Parisului. Acesta îi scrisese: Cher maître... je suis né sourd, mais avec vous ce matin j’ai entendu la musique. — Ce poate fi mai emoționant decât această măr turisire? a izbucnit Ioana, entuziasmată. E mai grozavă decât orice declarație de dragoste! Vezi, nici o celebritate din lumea muzicii n-ar fi putut să-i scrie astfel... Cele mai vechi amintiri — Care moment al zilei îți place cel mai mult? am întrebat-o
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
O infidelă te invită. Aici ne despărțim și visul meu ia sfârșit Fiindcă norocul, fără milă, m-a trădat. Tristă, cu sufletul greu, Îmi continui calea, Cu speranța neostoită Că o voi revedea mâine. Nu-mi vine să cred! am izbucnit în râs. Ce trecut puteai să-ți plângi la o vârstă atât de timpurie? Cine era fericita căreia îi dedicaseși poezia? — La unsprezece ani mă subjugase profesoara de matematică. Deși materia predată de ea mi se părea total mente inutilă
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
tre buit să revin în România. Dar ți-am mai povestit peri pețiile celei de a doua întoarceri. — Ai revenit apoi la mătușa ta? — M-am bucurat de șapte luni de răsfăț nemai pome nit, până când, într-o noapte, a izbucnit catastrofa, conflict cu mătușa, explicații până la trei dimineața. Făcuse o nejus tificată criză de gelozie și, ca răspuns la nedreptele acuze, am părăsit demnă casa. Nici nu se crăpase bine de ziuă când am plecat de-acolo. Nu am luat
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
ținea gura: „Hai, prin de-mă!“ Te-ai luat după mine, alergând din răsputeri prin tre copaci, m-ai căutat peste tot, dar nu m-ai mai găsit nicăieri. Parcă intrasem în pământ. Pe când făceai drumul îna poi, gata să izbucnești în plâns, ți-a apărut în cale o doamnă de o anumită vârstă, cu părul alb, cu gesturi mai în cete, cu vocea răgușită. S-a apropiat de tine întrebându-te: „Nu-i așa că nu mă poți recunoaște?“ „Nu“, i-
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
ochii în gol. — În 1974 prima oară împreună cu Sergiu, apoi mai des după revo luție, când nu m-am mai temut că aș putea s-o pățesc. Dar, culmea, am fost arestată la Paris. — Cum așa? m-am uluit. Ioana izbucni în râs, aprinzându-se la față. — Președintele României împreună cu ministrul de externe, Adrian Năstase, veniseră în vizită la președintele Mitterand. Cine s-a dus la Ambasada română să urle „Jos comunismul“? Mătușa ta! — Te-ai dus singură? Eram trei rebeli
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
câte o floare, alții, cu câte o veche fotografie ca amintire, alții, cu un drapelaș cu coroana regală. — Trebuie să fi fost un spectacol cutremurător pentru tine, am murmurat. — Am fost incapabilă să rostesc discursul pe care-l pregătisem. Am izbucnit în plâns, nu mai aveam glas, ci doar un tremurat înăbușit de durere și de fericire. În jurul meu se strânsese România de altădată, bună, fierbinte, familiară, avidă de cunoștințe, însetată de artă. Ioana vorbea cu ochii în lacrimi. Ascultând-o
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
spațiul, dar până la a sancționa drastic orice fel de abatere așa cum înțeleg ei s-o facă... cam așa stau lucrurile... Angir nu spuse nimic începând să perceapă gravitatea spuselor căpitanului. - Întreaga Federație nu e altceva decât o blestemată de închisoare, izbucni brusc bătrânul, atrăgând atenția tuturor. Înfruntă rând pe rând privirile aruncate asupra lui continuând apoi mai liniștit: - Înțelegi acum că o să trebuiască să le dăm o explicație pentru omul în plus, adică pentru tine, dacă o să te observe la bord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
momentul de față, decât viața mea. Și dacă o să fie să dispar, atunci măcar să fie într-un mod demn, la datorie. Neașteptata criză de eroism a Locotenent-gardianului îl luă pe nepregătite pe Birmaq care se abținu din greu să nu izbucnească în hohote de râs, deși, în situația în care se aflau, numai de așa ceva nu îi ardea. Gardianul luase postura celui care nemaiavând altă ieșire, acceptă cu un fel de resemnare stoică, în același timp bravând gratuit, un rol mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
de legate una de alta. Dacă socotea bine, erau chiar mai mult ca două surori. Apoi se porniră amândouă pe plâns, deslușindu se în această stare declanșarea acelei bucurii atât de mult așteptată. Se priviră și, numai după câteva momente, izbucniră într-un râs clocotitor. - Ce proaste suntem, Ina, îi spuse Olga, în loc să ne bucurăm, plângem... - Și de bucurie se poate plânge... fato, așa să știi... și-și șterseră lacrimile care nu conteneau să curgă nechemate. Cele două fete se despărțiră
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
să știu ce se întâmplă cu tine, pari bolnavă! - Sunt, mamă, sunt...! - Atunci, hai la spital! - Nu e cazul, boala mea nu mi-o poate vindeca nici un medic. - Atunci, ce ai, spune, spune fată dragă! - Mi-e foarte greu. Olga izbucni într-un plâns hohotit. Dacă cineva ar fi avut intuiția să culeagă o singură lacrimă de-a Olgăi și să o disece, cu siguranță ar fi dat numai de otrăvuri. Plânsul ei era deznădejde, ură, invidie... Cetatea ei de optimism
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
ți-a învălmășit sufletul și ai să vezi cum vor fugi departe de tine toate gândurile negre. Într-un hohot de plâns, Olga rosti: - Mamă, Alex m-a părăsit, se căsătorește! Apoi urmă: a ales pe o alta. Și iar izbucni în plâns. - Cum așa? Ce a intervenit între voi, fata mea!? Ce? Mama Olgăi făcu o pauză voită, o privi pe fată cu nespusă nedumerire, dar găsind că nu trebuie să toarne benzină pe un foc, deja aprins, își reveni
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
avea prilejul să-mi reproșezi niciodată ceva care să te lezeze, te voi ocroti, te voi iubi, îți voi îndeplini toate voile, dar te rog din suflet să nu mi ceri niciodată, dar niciodată să-ți gătesc gulaș unguresc. Alex izbucni într-un râs hohotit, gata-gata să și piardă echilibrul. Se opri o clipă, îi luă din nou mâna Inei, i-o sărută, și iar izbucni în acel râs nestăvilit. - De ce? De ce, draga mea? - E o poveste mai lungă, totul e
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
din suflet să nu mi ceri niciodată, dar niciodată să-ți gătesc gulaș unguresc. Alex izbucni într-un râs hohotit, gata-gata să și piardă echilibrul. Se opri o clipă, îi luă din nou mâna Inei, i-o sărută, și iar izbucni în acel râs nestăvilit. - De ce? De ce, draga mea? - E o poveste mai lungă, totul e ca tu să fii de acord, îți voi da detalii într-un moment mai potrivit... - Nu-i nici o problemă. Dacă vrei să știi, nu e
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]