11,108 matches
-
chestie complet aiurea - niște țicniți habotnici au oferit indicii telefonice răuvoitoare, dându-le în gât pe membrele unei secte rivale, care ar fi fost „călugărițe limbiste, ce au sacrificat-o pe fată pentru Papa Pius XII“ și „lesbiene care organizează ritualuri comuniste anticreștine“. Era spre amiază și Lee tot nu-și făcuse apariția. Am sunat fără succes la el acasă, la secția University și la hotelul El Nido. Vrând să par ocupat, ca să nu-mi dea nimeni alte sarcini, m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pe dreapta lângă ea și opri motorul. — Să nu-ți închipui cine știe ce. Localnicii păstrează nenorocita aia de cruce aprinsă tot timpul, fiindcă nu știu cine-i îngropat acolo și mulți dintre ei au în familie dispăruți fără urmă. E un soi de ritual. Dau foc la cruci, iar jandarmii tolerează situația. O consideră un soi de panaceu care ține mulțimea nespălată în pace și liniște. Apropo, n-ai vrea să renunți la chestia aia? Revolverul meu de serviciu era îndreptat spre plexul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cele trei zile, adunând lichidul prețios într-un bol de argint - pentru că primul sânge al unei virgine era o ofrandă neprețuită pentru recolte. Au fost cele mai liniștite și mai senine zile din viața ei. De cum femeile și-au terminat ritualul lunar, Rahela a vrut să fie stabilită data nunții. Dar oricât a bătut ea din picior, Ada a rămas neclintită. Obiceiul cerea să se aștepte șapte luni de la prima sângerare. Era limpede. Iacob, deși își împlinise anul, îi datora încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
să afle obiceiul ancestral al femeilor și al bărbaților. Dar era atât de singură în acel moment, intra în cortul bărbatului ei de una singură, fără nici o ceremonie, fără ca surorile ei s-o însoțească. Știa că n-avea dreptul la ritualurile unei soții cu zestre, dar îi lipseau totuși. - Iacob a fost blând, își amintea Bilha. A crezut că plâng de frică și m-a luat în brațe ca pe un copil și mi-a dăruit o brățară din lână. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
doar a stat și ne-a așteptat în umbra cortului minunat, cu brațele încrușișate, uitându-se la noi în timp ce eu nu-mi mai puteam dezlipi ochii de pe ea. Nu-mi amintesc felul ceremonios în care a salutat-o tata sau ritualul prezentării fraților mei, unul câte unul și nici cum s-au oferit darurile și apoi cum am fost prezentate mama și cu mine. Eu n-aveam ochi decât pentru ea. Bunica - bunica mea. Era cea mai bătrână persoană pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cu toată căldura. Să nu te temi. Era deja întuneric când mama a spus aceste ultime cuvinte. Cântecele de la sărbătoarea recoltei se auzeau până la noi și mama s-a ridicat, întinzându-mi mâna. Am pășit împreună în noapte, să vedem ritualul ofrandelor, arse pe un altar așezat sub copacul cel mai înalt. Muzică minunată se auzea de peste tot, cu armonii complicate. Deborele dansau în cerc, după ritmul propriilor bătăi din palme. Se ridicau și se ghemuiau la pământ, săreau și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
pe rând. Cumnatele mele au bătut din palme și toată lumea a început să vorbească în același timp. Inna a venit și ea să vadă de ce era așa gălăgie, iar eu eram înconjurată numai de fețe zâmbitoare. Era aproape întuneric și ritualul a început aproape fără ca eu să-mi dau seama ce se întâmplă. Inna a adus o cupă din metal șlefuit plină cu vin întărit, atât de întunecat și de dulce, că abia îi simțeam puterea. Dar capul a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Lea s-a dus la Iacob să-i spună că fiicei lui îi venise vremea, a văzut că el deja știa. Inbu vorbise despre asta cu Levi, care îi șoptise ceva despre niște „ticăloșii”. Femeia din Canaan fusese șocată de ritualul care mă legase în felul acela ancestral de pământ, de sânge și de cer. Familia lui Inbu nu știa nimic despre ceremonia deschiderii pântecului. Când se măritase cu fratele meu, mama ei alergase în cort ca să șterpelească cearșaful pătat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
se uite la sângele unei femei. Dar acum Inbu îi spusese lui Levi despre sacrificiul din grădină - sau ce-și închipuise ea că fusese - și el se dusese la tatăl nostru Iacob. Bărbații nu știau nimic despre cortul roșu și ritualurile lui. Iacob n-a fost fericit să audă de ele. Nevestele lui își făceau datoria față de el și față de zeul lui; nu avea nici un conflict cu ele și cu zeițele lor. Dar acum nu mai putea pretinde că terafim-ul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mai multă grijă de ele. Trebuie să le facem cu adevărat fiicele noastre. Așa că mama a luat-o pe Ahava la inima ei și pe Șua lui Iuda. În anii care au urmat, a încercat de asemenea s-o învețe ritualurile pe nevasta lui Issachar, Hesia și pe a lui Gad, Oreet. Dar ele n-au putut să renunțe la tradițiile mamelor lor. Trădarea lui Inbu a lăsat urme adânci și s-a creat o ruptură care nu s-a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
loialitatea mamei lui și despre cei cinci frați vitregi, dintre care nici unul nu învățase arta Egiptului. Mi-a povestit despre călătoria la preoteasă, care îl inițiase în arta iubirii făcute în numele cerului. - Nu i-am văzut niciodată fața, zicea el. Ritualurile au loc în camerea cea mai ascunsă, acolo unde nu pătrunde lumină. E ca un vis închis în alt vis. Mi-a spus cum s-a culcat de trei ori cu o sclavă, care chicotea în brațele lui și apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Într-o noapte târziu, m-am trezit în urletele pisicilor, iar dimineața Nakht-re a venit să-mi spună că Re-nefer murise în somn. Trupul i-a fost luat de preoți, care urmau să i-l pregătească pentru cealaltă viață cu ritualuri complicate în mormântul tatălui ei în Memfis, acolo unde se ridica și o statuie în memoria ei. Ritualurile aveau să țină trei zile. Nakht-re m-a întrebat dacă voiam să asist la înmormântare împreună cu el. I-am mulțumit, dar am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
că Re-nefer murise în somn. Trupul i-a fost luat de preoți, care urmau să i-l pregătească pentru cealaltă viață cu ritualuri complicate în mormântul tatălui ei în Memfis, acolo unde se ridica și o statuie în memoria ei. Ritualurile aveau să țină trei zile. Nakht-re m-a întrebat dacă voiam să asist la înmormântare împreună cu el. I-am mulțumit, dar am spus nu. Cred că s-a simțit ușurat, pentru că știam amândoi că nu mi-aș fi găsit locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Nakht-re m-a întrebat dacă voiam să asist la înmormântare împreună cu el. I-am mulțumit, dar am spus nu. Cred că s-a simțit ușurat, pentru că știam amândoi că nu mi-aș fi găsit locul printre cei care făceau acele ritualuri. În zilele care au urmat morții lui Re-nefer, am blestemat-o tot atât cât am plâns-o. Fusese salvatoarea și temnicera mea. Mi-l dăduse pe Shalem, apoi îmi furase amintirea lui. Până la urmă, n-o cunoscusem deloc pe această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
meșteșugari, care crescuseră și se deprinseseră cu ritmurile agriculturii pe malurile Nilului. După atâția ani pe pământul marelui fluviu, am învățat și eu frumoasele nume ale sezoanelor sale. Akhit - inundarea; perit - ieșirea; shemou - recolta. Fiecare sezon avea vacanța lui și ritualul lunar, mâncărurile specifice și cântecele. Chiar înainte de prima mea sărbătoare a recoltei în vale, un scrib a venit la poarta lui Menna cu o scrisoare de la fiul meu. Re-mose scria ca să-mi spună că locuiește din nou la Teba, desemnat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
fiți atât de bun și să-mi spuneți cu ce v-aș putea fi de folos. I-am comunicat că vroiam să merg la administratorul azilului, care mă chemase acolo. Arhivarul rămase pe gânduri. Credeam că va lua de la capăt ritualul la care asistasem înainte, dar m-am înșelat. M-a rugat numai din nou să-l aștept și, zâmbindu-mi, dispăru pe ușă lăsându-mă iarăși singur în încăpere. Spre deosebire de coridoarele întunecoase, camera în care mă aflam era inundată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
-se uneori să-și odihnească piciorul bolnav, din pricina căruia șchiopăta. Își relua monologul pe un ton din ce în ce mai patetic: „În loc să vă pierdeți timpul prin școli, mai bine ați fi fost atenți la viermii de mătase care își fac opera într-un ritual ca al stelelor fără vanități și fără zgomot. Acolo unde se află ei sunt adevăratele amfiteatre ale artei. Numai acolo puteți învăța modestia de a pune opera voastră deasupra vieții voastre. (Ochii Bătrânului s-au fixat prin întuneric asupra mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
și pe ochi, secretând ceva lipicios, care îmi provoca scârbă, până mi-am dat seama că mă înfășurau cu fire de mătase, că mă transformau în gogoașa lor, în carcera lor, în mormântul lor. 18 Înmormântările se făceau după un ritual cam degradat care în linii mari se repeta. Până la sosirea Moașei, toți sporovăiau, uitând adesea că se aflau lângă un mormânt. Discuțiile ajungeau să fie pipărate, iar Călugărul nu pierdea niciodată prilejul să ne aducă aminte de faimosul tratat scris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
faianță albă. Acolo, laba lui enormă mi-a arătat săpunul. Am priceput. Trebuia să mă spăl. Mi-am adus aminte că într-unul din visele mele, în care întemeiasem o nouă religie și jucam rolul de profet, stabilisem un adevărat ritual de spălare a mâinilor, având un rol simbolic: de a îndepărta de pe degetele celor care se apropiau de mine orice urmă de realitate, de a-i dezinfecta de adevărul prozaic de toate zilele pentru a-i face apți să pătrundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
de Bătrânul. Mi-am luat un aer contrariat: — Domnilor, uitați că eu sunt un artist? Bătrânul mă aștepta, ridicat în picioare, nerăbdător. De ce întârziasem atât? A trebuit să-i explic că îngerul său păzitor, Francisc, se arătase deosebit de exigent la ritualul spălării mâinilor. Ceea ce i-a făcut plăcere Bătrânului. Doar era vorba de o regulă sacră. Ați discutat și despre cimitir? se interesă Călugărul. — Bineînțeles... Dar nu mult. M-a înduioșat singurătatea în care trăiește, iar vorbele mele i-au plăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
salutat pe coridoare, temut, căutat, măgulit. Era o senzație pe care n-o cunoscusem până atunci, amețitoare, plăcută. Beția puterii nu e o născocire. Nu pricepeam, e adevărat, un lucru. De fiecare dată când mă duceam în sala cu oglinzi ritualul era același. Francisc se dădea la o parte și pornea după mine ca un servitor bine stilat. În dreptul lavaboului se oprea și tușea semnificativ. Cunoșteam semnalul. Trebuia să mă spăl pe mâini. O făceam sub privirile atente ale cerberului mut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
mine ca un servitor bine stilat. În dreptul lavaboului se oprea și tușea semnificativ. Cunoșteam semnalul. Trebuia să mă spăl pe mâini. O făceam sub privirile atente ale cerberului mut care, când terminam, se dădea politicos la o parte. După acest ritual simbolic, eu pătrundeam într-o sală pustie, dar Francisc rămânea afară, să păzească mai departe. Ce păzea? Pe cine? În afară de mine nu era nimeni acolo, iar după plecarea mea rămânea în același loc, cu brațele încrucișate. Intrând în sală, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
dorința de a mă expune de dragul altora. În schimb, mă înflăcăra bucuria de a mă vedea proiectat în centrul atenției generale. Alungam de aceea întrebările sâcâitoare, mă dezinfectam de ele, cum mă dezinfecta de fiecare dată Francisc, săvârșind parcă un ritual simbolic. Nopțile îmi inoculau un fel de dulce beție de mine însumi și de câte ori porneam spre sala cu oglinzi mă temeam numai că totul se va sfârși, va reveni la normal, la existența anostă din azil. Cu ochii la oglinzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
așteptat, asta îmi dădea, mai ales în atâta lumină, o senzație care semăna foarte bine cu fericirea. Și nici nu venea nimeni să mă sâcâie, să mă deranjeze, puteam să și moțăi puțin, căci totul intrase într-un fel de ritual. Apăream pe peluză când doream eu. Atunci portarul își părăsea în grabă ghereta, venind să tragă și el cu urechea, și până la masa de prânz îmi luam rația zilnică de glorie. Întins la soare, singur între stânci și scaieți, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
alături de mine, ea ținea să mă silească să-mi miros, domesticit, ratarea. Prefera o dragoste meschină și lucidă. Când puteam să stăm amândoi în sala cu oglinzi, ea pe un fotoliu, eu pe altul, bând limonada sălcie care intra în ritual și visând fiecare în voie... nu, ea prefera să mă azvârle în pulbere de pe treapta pe care mă suisem. Nu înțelegeam cum se întâmplase că într-un azil unde și doctorii erau bolnavi Laura continua să fie sănătoasă, dar eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]