9,299 matches
-
nu vin doar dinspre guvern, cât și din partea unor lobby-uri internaționale ce văd în România o vacă bună de muls, cot la cot cu șmecherii autohtoni. Avem astfel doar o exploatare a potențialului uman și material autohton cu acordul explicit al "autorităților" politice. Această nouă tehnologie a puterii și a sufletelor devine o realitate prin reformatorii iluminiști ai dreptului penal 106. În secolul al XVIII-lea, a fost introdus în practica pedepsirii un "instrument economic eficace, generalizabil la întregul corp
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
Foucault pune semnul echivalenței între istoricismul politic modern și întemeierea istoriei scrise, ceea ce nu este tocmai veridic. Nu numai nararea (incompletă) a războiului creează istoria și/sau istoricismul. Cunoașterea, și cu atât mai puțin cunoașterea istorică, nu are, în mod explicit și de la natură, o vocație războinică. În schimb, ea are, în obiectivul ei, acea vocație de a prezenta disputele între oameni, eternul spectacol al disputelor umane. Ea are vocația de a educa și a oferi multiple posibilități de gândire originală
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
creierele unei societăți, toți anticorpii ei împotriva unor forme totalitariste de a fi și de a gândi. Istoriile de discurs ale lui Foucault sunt arme și strategii în luptă. Ele nu sunt gratuite, nu sunt inocente, nu vizează, în mod explicit, descoperiri, nu sunt preocupate nici dacă sunt obiective sau subiective, dacă sunt fictive sau reale. Aceste istorii sunt lupte pentru o altfel de realitate. La ce bun istoria scrisă, dacă realitatea în care trăim nu se schimbă pentru altfel de
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
au fost editate sau stilizate ulterior în lumina a ceea ce i s-a întâmplat lui Isus, nu înseamnă obligatoriu că în fapt el nu și-a anticipat moartea, chiar mai precis, moartea prin răstignire. Care este dovada care, în afară de predicțiile explicite ale pătimirii, sugerează că Isus și-a anticipat într-adevăr suferința și moartea? Mai întâi, cred că e posibil ca Isus să-și fi anticipat moartea datorită impresiei pe care, cu siguranță, i-a lăsat-o destinul violent al lui
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
cuvinte), și trupul nou, care va fi însuflețit de spiritul lui Dumnezeu, cu alte cuvinte, un trup „spiritual”, în sensul de trup generat și însuflețit de spirit. Se poate observa foarte clar această idee în Rm 8,9-11, cea mai explicită afirmație despre această temă a lui Paul care spune: „Dacă Duhul celui care l-a înviat pe Isus Cristos din morți locuiește în voi, cel care l-a înviat pe Cristos din morți va învia și trupurile voastre muritoare, prin
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
care Biblia l-a exprimat într-un text mai arhaic, dar apoi meditația s-a aprofundat și accentele dominante au devenit cu totul altele. Cu acesti „bemoli la cheie”, întreprindem cele ce urmează. Din categoria numelor coranice fără corespondent biblic explicit, dar a caror semnificație este totuși exprimată de Biblie, considerăm că fac parte următoarele: 4.3.1. Al-Ð"hir, al-B"”în (2.1.2.4.), ca expresie alcătuită din două participii prezente ale unor verbe antonime, nu are corespondent ca
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
treime din numele divine din Coran au astfel de echivalente). Acestora li se adaugă numele comparabile care nu constituie echivalente propriu-zise (peste douăzeci de astfel de perechi). Chiar când e vorba de nume divine din Coran care nu au corespondent explicit în Biblie, ceea ce exprimă ele despre Dumnezeu consuna cu cele afirmate și în Biblie, cu doar două excepții: Mai numeroase sunt numele divine din Biblie fără echivalent în Coran: cele străvechi (Šaddai, ’Pl ‘ol"m, cele specifice revelației mozaice (YHWH
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
care sunt satisfăcute nevoile și aspirațiile fundamentale ale oamenilor. Relația cu ritul „Nu poate fi negat faptul că miturile sunt strâns asociate cu ritualurile. De fapt, dacă o povestire nu a fost asociată cu un cult sau ritual, În mod explicit sau implicit, este mai bine să nu fie numită mit, ci basm sau legendă” (J. Fontenrose, 1959, p. 434). Această afirmație a unuia dintre cei mai reputați cercetători ai universului ritual pornește de la o constatare și conduce la o declarație
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
parcă o exclamație a lui Durkheim („Totemul este mai presus de toate un simbol, o expresie materială a ceva. Dar a ce?”), Sally Falk Moore (1977, p. 151) scrie: O ceremonie este o evidență etnografică, dar a ce? Numărul Înțelesurilor, explicite sau implicite, este imens și el solicită ceea ce Geertz numește „descrierea densă” pentru a putea ajunge la straturile profunde de semnificații. Dar cât de departe trebuie să meargă cercetătorul Într-o investigație etnografică totală, ca să poată oferi suficiente contexte pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
implicarea corpului și punerea În scenă (performarea), caracterul formalizat al gesturilor (repetitive, standardizate, obligatorii), dimensiunea tradițională (precodate, nereflectate), eficiența simbolică (fără legătură necesară cu cea empirică), rolul social (funcția de coeziune, reflectare, controlare a schimbării etc.). Într-o formă mai explicită, aceleași valori fundamentale răzbat și din analizele construite prin alcătuirea unor seturi de note caracteristice. După R. Rappaport (1999, pp. 34-47), acestea sunt: a) precodarea: ordinea actelor este stabilită de alte persoane, Înainte de Îndeplinirea lor de către actorii ritului; b) aspectul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
stimuli senzoriali” (p. 8); f) dimensiunea colectivă: ritul este un act social, care are o semnificație socială. G. Lewis (1980, pp. 11-14) se oprește la patru note: a) regularitatea acțiunilor; b) caracterul de ghid de acțiune: „Un lucru este Întotdeauna explicit și unanim recunoscut de cei care performează ritul: el spune clar cine, ce și când trebuie să facă. Este practic. Conduce acțiunile. Coordonarea a ceea ce trebuie făcut este explicită, dar semnificația, motivul sau interpretarea acțiunii pot să nu fie explicite
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
acțiunilor; b) caracterul de ghid de acțiune: „Un lucru este Întotdeauna explicit și unanim recunoscut de cei care performează ritul: el spune clar cine, ce și când trebuie să facă. Este practic. Conduce acțiunile. Coordonarea a ceea ce trebuie făcut este explicită, dar semnificația, motivul sau interpretarea acțiunii pot să nu fie explicite” (p. 11); c) caracterul tradițional; d) expresivitatea: riturile au ceva arbitrar, care le diferențiază de muncă, deprinderi sau tehnici. Ele sunt comunicarea unei acțiuni, deci nu au un scop
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
explicit și unanim recunoscut de cei care performează ritul: el spune clar cine, ce și când trebuie să facă. Este practic. Conduce acțiunile. Coordonarea a ceea ce trebuie făcut este explicită, dar semnificația, motivul sau interpretarea acțiunii pot să nu fie explicite” (p. 11); c) caracterul tradițional; d) expresivitatea: riturile au ceva arbitrar, care le diferențiază de muncă, deprinderi sau tehnici. Ele sunt comunicarea unei acțiuni, deci nu au un scop practic, ci unul expresiv. C. Bell (1997, pp. 139-160) propune șase
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
criză, comunitatea face apel la diferite tehnici divinatorii (haruspiciile, cărțile sacre, un oracol celebru), pentru a identifica motivele nenorocirii (greșeli rituale sau Încălcări ale unor tabuuri - incestul vestalelor). Interpretarea mesajelor esoterice (mesajele divinității revelate prin divinație nu sunt decât rareori explicite) conduce atât la performarea unor rituri obișnuite de purificare (lustrații, procesiuni), cât și la inițierea unor rituri excepționale (sacrificiile umane). În final, sub presiunea mesajelor divinatorii, are loc o restructurare profundă a panteonului religios, prin introducerea În „familia” zeilor canonici
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Aparent simplu, acest sistem de medieri și obligații nu este lipsit de ambiguități. Medierea sacrificială creează atât apropiere, cât și distanță. În acest sens, Remo Guidieri (1980, p. 373) susține că ...prin actul sacrificial se afirmă, În mod implicit sau explicit, că există o sciziune Între două instanțe. Astfel, se subliniază faptul că o relație este posibilă, tocmai pentru că există o alteritate Între un A și un B. Această alteritate reprezintă o necesitate conceptuală, anterioară necesității actului ritual. Ritul se referă
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
activitățile specifice tinerilor, să Își etaleze frumusețea sau Însemnele atrăgătoare ale vârstei, nu mai are voie să joace cu flăcăii la hore sau să stea (să piardă timpul) cu fetele la vorbă, glume sau joacă. Fără a enunța În mod explicit, cântecul sugerează că locul activităților plăcute (horele, pălăvrăgeala cu fetele, cochetatul cu băieții) va fi luat de muncile grele ale Îngrijirii casei, creșterii copiilor, hrănirii familiei etc. Ultima parte accentuează ruptura dintre neamuri: dacă În plan social mireasa mediază Între
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
diaspore, comunitățile imaginare”. J.E. Campo (1998, p. 44) propune o tipologie formată din trei mari clase, care, deși Întemeiată numai pe studiul pelerinajelor moderne din SUA, poate fi generalizată: „Tipologia de față cuprinde următoarele unități: a) pelerinaje corelate În mod explicit cu religiile organizate; b) pelerinaje legate de valori, simboluri sau practici ale religiei civile; c) pelerinaje determinate de religia culturală”. În acest sistem, termenul religie civilă se referă la cultul valorilor naționale, patriotice, iar termenul religie culturală se referă la
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
veselie și voioșie. În științele sociale, sărbătoarea Înseamnă o celebrare periodică, alcătuită dintr-o multitudine de forme rituale și de evenimente, care Îi afectează, În mod direct sau indirect, pe toți membrii comunității și care arată, În mod implicit sau explicit, valorile, ideologia și concepția despre lume Împărtășite de membrii unei comunități, care constituie baza identității lor culturale. (A. Falassi, 1997, vol. I, p. 296) În ultimă instanță, am putea defini sărbătoarea ca o celebrare simbolică a unui obiect (eveniment, om
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
au un caracter mai complex, putem vorbi despre mascarade. Acestea au numeroase note comune cu manifestările carnavalești. Referindu-se la mascaradele din secolele al XVII-lea și al XVIII-lea, T. Castle (1986, pp. 87-88) susține că acestea ...fac ierarhiile explicite, prin anularea lor dramatică. Ele aduc un tip de iluminare comică, oferind cunoștințe despre lumea reală, facilitând accesul la nivelul luminosului, al visului și al tabuului. Ele conferă societății o imagine negativă despre sine: colapsul structurii sociale, pentru o perioadă
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
1821, a reprezentat un interval liminal, complex și dramatic, În care procesele lente care se acumulaseră de secole au fost urmate de o seamă de social dramas rapide, ce au făcut ca anumite contradicții ascunse ale celor procese să devină explicite și care au generat noi mituri, simboluri, paradigme și structuri politice (V. Turner, 1974, p. 99). Nicholas Dirks, un antropolog care a consacrat studii extensive acestei probleme, propune formula „rituri ale conflictului”, referindu-se la „sărbători, carnavaluri, saturnalia, ceremonii religioase
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
captarea unei imagini cât mai cuprinzătoare exclusiv a fluorescenței scripturale caragialiene, deci a succesoratului vizibil pe tărâmul literaturii românești. Trebuie să precizăm de la început că această moștenire literară caragialiană cuprinde scriitori de diferite orientări, dar nu exclusiv pe baza unei explicite declarații de apartenență, a unor confirmări a descendenței așa cum ne oferă reprezentanții "generației '80"40 în numeroase articole precum Modelul Caragiale 41, semnat de Florin Iaru, O nouă școală a lui Caragiale 42, de Ion Simuț, Moștenitori și moșteniți 43
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
criticii implicate, pentru că "prin indiferență impinsă până la impasibilitate, verosimilitatea crește"32, după aprecierea lui E. Lovinescu dintr-un studiu în care demonstrează "superioritatea satirei obiective a d-lui Brăescu asupra satirei lui Caragiale"33. La polul opus, al atitudinii refractare explicite, redate cu vervă pamfletară, se disting dintr-o lungă suită de reprezentări, cu fundament politic în special, diatribele antimonarhice ale lui N. D. Cocea din Facla, unele articole ale lui Panait Istrati din România muncitoare și, pe această linie destul de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
a opțiunii pentru textul concentrat sau constituit din fragmente. Pledoaria pentru un astfel de gen se face prin recursul frecvent la tranșarea continuumului textual în fâșii de dimensiuni reduse, în bruiaoane și secvențe uneori doar vag relaționate, dar și prin explicita expunere teoretică a noului tip de discurs. În Știați că, spre a da un singur exemplu, Emil Paraschivoiu jonglează cu termeni multipli și multiplicabili pentru a-l defini: Dac-ar fi să conchid "pactul" cu lectorul în privința cărții de față
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
-i exploatează semnificațiile în scopul demistificării istoriei, printr-un demers recuperatoriu totodată, prin care i se pulsează o nouă viață și i se reconfirmă "actualitatea eternă"41. 6.2.3. Pasageri într-un "accelerat al complimentelor" O formă de caragialism explicit este imitarea ostentativă, mergând pe o linie ascendentă de la recunoașterea expresă a modelului, cum procedează adesea Costache Olăreanu 42, până la parodierea și pastișarea exemplară, demonstrativă pentru asimilarea conștientă și transmutarea creativă a lecției înaintașului. În general asociată cu ideea de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
contenant la fluorescence scripturale caragialienne, donc les successeurs visibles sur le terrain de la littérature roumaine. Nous avons précisé, dès le début, que cet héritage littéraire de Caragiale comprend des écrivains ayant de différentes orientations, mais non pas exclusivement sur une explicite déclaration d'appartenance, d'une confirmation de la descendance telle qu'elle nous est offerte par les représentants de la génération " 80 ", dans de nombreux articles comme Le Modèle Caragiale 4, signé par Florin Iaru, Une nouvelle école de Caragiale 5, de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]