9,905 matches
-
fel ca și PE și Consiliul UE) în anii '50, în temeiul Tratatelor fundamentale ale Uniunii Europene. Comisia Europeană este organul executiv al UE, reprezintă și susține interesul public european, fiind responsabilă pentru aplicarea deciziilor PE și Consiliului, respectiv administrarea cotidiană a afacerilor UE: aplicarea politicilor, derularea programelor și alocarea fondurilor; Comisia are rolul de a elabora propuneri legislative pe care le prezintă, explică și susține în fața Parlamentului European și Consiliului, fiind obligată să țină cont de modificările solicitate de Parlament
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
Orientului Mijlociu, se dovedește mai puternică decât discursurile, angajamentele și optimismul afișat fie de cei mai importanți lideri ai comunității internaționale, fie de liderii statelor direct implicate în acest conflict contagios pentru întreaga regiune orientala și nu numai, după cum realitatea cotidiană o relevă zi de zi. Cum am afirmat anterior, conflictul israeliano-palestinian are o istorie veche, însă este ilustrativ pentru secolul actual și în contextul războiului pe care SUA l-au declarat împotriva terorismului, incepand cu momentul 11 septembrie 2001; tocmai
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
în lumina postulatelor evangheliei ortodoxe”. Publicația își propune să ofere „pilde și îndemnuri spre a zidi caractere”, să zugrăvească chipuri de mari înaintași și să publice „frânturi din istoria măririi noastre naționale”, scrieri literare educative, dar și povățuiri pentru viața cotidiană. Primul număr include câteva articole privitoare la dogmă, precum și un fragment din misterul creștin ortodox Cerurile spun de Victor Papilian (piesă care va fi publicată până în numărul 9). Octavian Goga dă un articol omagial la moartea lui Vasile Goldiș (poetul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290521_a_291850]
-
și comportamente civilizate necesare adaptării. Adaptarea la mediul social, realizarea procesului de normalizare și integrare socio- profesională a deficienților de auz este condiționată de dezvoltarea unui sistem de comunicare cu acest mediu, de realizarea transferului de cunoștințe în diferite contexte cotidiene și de însușirea unor modele corecte de interacțiune cu semenii. B. Ninje afirma „integrarea înseamnă să ți se permită să fii capabil, să fii tu însuți printre ceilalți...”. Iar noi, ceilalți, vom putea permite aceasta dacă vom conștientiza un lucru
Comunicarea cu persoanele cu deficien?e de auz by Vasilica Diaconu () [Corola-publishinghouse/Science/84058_a_85383]
-
armonie cu aspectul și firea acesteia. 1. Romantice și visătoare Romanticele acestei generații se îmbracă în rochii tip furou sau din dantelă, ori apelează la un mini sarafan, toate făcând parte din colecții ultrafeminine. Vă place să evadați din realitatea cotidiană, să călătoriți cu gândul la primăveri fără de sfârșit, la iubiri pure, vă simțiți mereu tânără și cu sufletul plin de emoții nebănuite și intense. Pentru o astfel de personalitate alegeți parfumuri proaspete ca niște buchete de flori, care să vă
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
afinități chimice între anumiți componenți ai acestora și biochimia organismului uman. Experimentele referitoare la relația dintre simțul olfactiv și biologia comportamentului uman au relevat existența certă a unui substrat psihologic. Multe dintre afecțiunile zilelor noastre sunt legate de stresul vieții cotidiene, acasă și la locul de muncă, de continua creștere a toxicității aerului, apei, alimentelor, care conțin diverși produși chimici, și a radiațiilor periculoase, care ne înconjoară la tot pasul. Rolul terapeutic al uleiurilor volatile (sau esențiale) din parfumuri a fost
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
noastre, a realizării noastre profesionale, familiale și sociale. Prin analiza și interpretarea competentă a preferințelor față de culori se pot obține informații importante privind structura și dinamica internă a personalității fiecăruia dintre noi. Culoarea este un element esențial al vieții noastre cotidiene, dar și al celei ancestrale întrucât omul a apărut, s-a dezvoltat și a evoluat într-un mediu cromatic. Cercetările moderne au pus în evidență relația logică care există între preferințele pentru anumite culori și manifestările psihoactive ale personalității umane
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
intense asupra omului, uneori peste limitele posibilităților sale, fac ca găsirea unor metode și mijloace de recuperare corespunzătoare să fie deosebit de oportună. Cromoterapia a devenit nu numai temă frecventă de cercetare pentru diverse laboratoare și institute dar și o practică cotidiană în multe spitale din lume pentru tratarea celor mai diverse afecțiuni. Orice metodă de cromoterapie am alege, trebuie să fim conștienți de faptul că cea mai fascinantă și cea mai eficientă clinică cromoterapeutică este natura înconjurătoare, pe care avem datoria
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
De cele mai multe ori, cititorul de literatură confesivă speră să descopere, dincolo de autor, personajul. Rousseau, Musil, Thomas Mann erau, desigur, scriitorii unor jurnale. Dar ei mai erau și fascinante personaje, Învăluite În misterul unei ficțiuni ivite din aglomerarea implacabilă de fapte cotidiene. Zi-de-zi-ul devenea, pe neobservate, ambasadorul absolutului. Bolile lui Stendhal se identificau cu Însăși Boala, iar neliniștile cotidiene ale lui Camus - cu simptomele metafizicului, zbaterile Virginiei Woolf nu erau decât eșantioane din marea Nevroză a secolului, iar obstinația unui Radu Petrescu
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
erau, desigur, scriitorii unor jurnale. Dar ei mai erau și fascinante personaje, Învăluite În misterul unei ficțiuni ivite din aglomerarea implacabilă de fapte cotidiene. Zi-de-zi-ul devenea, pe neobservate, ambasadorul absolutului. Bolile lui Stendhal se identificau cu Însăși Boala, iar neliniștile cotidiene ale lui Camus - cu simptomele metafizicului, zbaterile Virginiei Woolf nu erau decât eșantioane din marea Nevroză a secolului, iar obstinația unui Radu Petrescu de a nu publica nimic - o formă implicită a Rezistenței scriitorului. În vremea din urmă, și mai
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
Pavese, nici la Drieu la Rochelle - subiectul exclusiv al mărturisirii. Aceasta are mai degrabă rolul unui suport, al „suveicii” atât de dragă structuraliștilor, care „țese” un text al dispariției tocmai prin paradoxul creării unei armături de cuvinte ce alcătuiesc mărturisirea cotidiană. Abia desenul din covor și lectura direcțională atestă prezența obsesiei suicidare, răspândită, de regulă, În doze suportabile În materia nimicurilor semnificative care alcătuiesc substanța obișnuită a jurnalului intim. Exacerbarea acestei teme ori centrarea exclusivistă, isteroidă, asupra ei ar transforma jurnalul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
o pedanterie uneori ridicolă, Întors pe toate fețele, pactul sinucigaș devine o deltă mistică ce migrează inconștient sentimentele. Filtru negru În fața invaziei negativității, acesta doar amână o sentință care fusese luată de la bun Început. Asaltat de incertitudinile, uimirile și spaimele cotidiene, Drieu nu uită să consemneze, cu o minuție Înfricoșătoare, toate maladiile, reale și imaginare, de care suferă: „... boală a inimii, vai, destul de avansată, braț anchilozat, boală a ficatului, hemoroizi, hernie.” Și cu toate acestea, câteva rânduri mai jos scrie plin
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
intrăm astfel În contradicție cu aparenta lui superficialitate, cu obișnuința lui de a aluneca pe conturul lucrurilor? Cu Înregistrarea, pe jumătate mecanică, a „tocmaitrăitului”? Numai la o analiză superficială. Pentru că jurnalul intim are tocmai funcția unui malaxor al anodinelor evenimente cotidiene și transformarea lor Într-o nouă substanță. Intimitatea nu e materia primă a jurnalului, ci produsul său finit. Ea spiritualizează, Înnobilează (așa cum a dovedit-o Întreaga tradiție a poeziei secolului al XIX-lea), În numele unei idealități nou descoperite (a frumuseții
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
percepe Întreaga absurditate a dublării inutile a unei realități din care nu e decât o insignifiantă parte. Deși - istoric vorbind - intimul conotează moliciunea, retragerea, sfioșenia, secretul, complicitatea, el e o componentă virilă a imaginarului creatorului. Fiind, inițial, doar oglinda Întâmplărilor cotidiene, el devine, treptat, un loc al interpretării, al dubiului și al negației. Raphael Molho vede originea literaturii intimității În „sentimentul unei absențe a ființei”8. În felul acesta, se deschide un câmp larg speculațiilor privind nihilismul jurnalului intim. În fapt
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
autoanalizei. Relația atât de discutabilă dintre eul profund și eul social, Întoarsă, decenii În șir, pe toate fețele, e complet anihilată În pagina de jurnal. Intimitatea, „privirea intimă”, „scrutarea subiectivă” aduc la același numitor aspirația constructivă și rapacitatea micilor Întâmplări cotidiene. Ca Într-o cutie cu fund dublu, tensiunea acumulată a zilei Își creează un spațiu al refugiului din care va trimite spre exterior semnale derutante. Expresivitatea involuntară a intimității deturnează dorința inițială de ordine Într-un factor perturbator și Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
replieze asupra propriului sine. Prin urmare, intimitatea e o stare ce exclude participarea elementelor exteriorității, trăgându-și seva din pura subiectivitate și din izolarea artificială În pagina de hârtie. Dar, În același timp, jurnalul e „intimul perceput În banalitatea sa cotidiană”11. O contradicție? În nici un caz! Pentru că, notat zi de zi, orice eveniment Își pierde aura de măreție pe care i-o conferă distanțarea În timp și analiza la rece. Plasate În montura fierbinte a intimității, până și cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
răzbate aceeași pasiune pentru detaliu și aceeași incapacitate de a sesiza dimensiunea istorică a evenimentelor la care autorul asistă - destul de impasibil, de altfel (cu adevărat șocantă e observația că nimic nu-l scoate pe autor din mecanicitatea măruntă a vieții cotidiene: În timp ce coloanele de muncitori iau cu asediu instituțiile dictaturii, scriitorul se Îndreaptă impasibil spre magazinul de pâine!). Preocuparea lui de căpătâi - ca a mai tuturor autorilor de jurnale - e să capteze imaginile, să inventarieze Întâmplările și abia Într-un al
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
fi posibil, aceasta ar fi Însemnat doar o artificializare suplimentară a ceea ce, prin Însăși natura sa, se sustrage controlului rațional și compozițional al scriitorului. Jurnalele intime ale creatorilor sunt Întotdeauna apropiate de literatură În virtutea unei deformații benigne, provenită din exercițiul cotidian al scrierii. Scriitorul se va plasa Întotdeauna, printr-o secretă predestinare, la Întretăierea dintre chemarea rațională, sobră, a raportului de activitate și cântecul de sirenă al ficțiunii. Coborârea În universul mărunt echivalează nu numai cu o reducere la scară a
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
negativă În Încercări subconștiente de a găsi formule convingătoare de exprimare a identității. Confesiunea sub forma jurnalului intim - adică o formă extremă - imprimă o anumită mișcare nu doar minții autorului, ci și corpului său. „Înscrierea corpului În ritmul, În cadența cotidiană”27 conduce la modificări substanțiale ale activității acestuia. La rândul lor, ele se vor răsfrânge asupra scrierii jurnalului. Această scurtcircuitare, acest cerc perfect În care memoria, senzațiile și fizicul autorului alcătuiesc un organism simbiotic supun jurnalul unei presiuni, unor arderi
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
a jurnalului. Creat de intimitatea autorului cu propriul scris, el nu va anihila Însă În totalitate sentimentul, care face din spațiul intim un spațiu de concentrare și captare a energiilor subconștiente ale autorului. Așa după cum corpul se „mulează” pe Îndatoririle cotidiene ale mărturisirii (ori doar ale consemnării seci a programului cotidian), la fel acesta va imprima propria structură jurnalului ca formă literară În curs de constituire. Pentru Eric Marty, exeget scrupulos al lui Gide și student preferat al lui Barthes, Intimul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
nu va anihila Însă În totalitate sentimentul, care face din spațiul intim un spațiu de concentrare și captare a energiilor subconștiente ale autorului. Așa după cum corpul se „mulează” pe Îndatoririle cotidiene ale mărturisirii (ori doar ale consemnării seci a programului cotidian), la fel acesta va imprima propria structură jurnalului ca formă literară În curs de constituire. Pentru Eric Marty, exeget scrupulos al lui Gide și student preferat al lui Barthes, Intimul este „dezvăluirea corpului În interiorul timpului”28 și organizarea ritmică a
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
de a-și transpune În scris trăirile. Intimitatea stârnește potențialitățile textului și le sustrage aneantizării prin repetiție și absență a unui context literar. Uniformitatea... informală a scrierii se mulează pe un calapod care-i conferă expresivitate - nu numai prin strangularea cotidiană a Însemnărilor, prin caznele de a relua, sisific, lucrul de la capăt În fiecare zi, ci și prin ierarhizarea lor În interiorul aceleiași zile. Intimitatea este, așadar, un element de echilibrare a forțelor centrifuge ale jurnalului și de stabilizare a tensiunilor produse
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
jurnal. Deși ni-l imaginăm de regulă Într-o perfectă contopire cu pagina scrisă, el va fi având, la intervale, momente de obiectivare. Tresărind, el va fi observat că un detaliu, o secvență nu mai corespund monotoniei firești a notației cotidiene. Astfel de prilejuri sunt ideale pentru autoanalize: accidentele, schimbarea domiciliului, pierderea unei persoane apropiate, Împlinirea unei vârste rotunde sau revelația neliniștitoare a Îmbătrânirii devin pretexte pentru o scrutare atentă, melancolică, a propriului eu. Tentația auto-comunicării Așadar, autoportretul este mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
o sfidare a normei, decât confirmarea intenționalității. El e o autografiere involuntară, În terminologia lui Philippe Lacoue-Labarthe2, un accident ce sfidează regula notației aparent sustrasă dorinței coerente de a semnifica. Jurnalul intim produce În mod spontan o aliniere a evenimentelor cotidiene după o lege sui-generis a selecției și a ordonării. Acest lucru Îi alterează fundamentele structurale, instaurând coerență și ambiție literară acolo unde se presupunea că vom Întâlni doar informalul și arbitrarul notației zilnice. Literatura se insinuează, prin urmare, În mod
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
inexactității și chiar a falsului - malefice În planul practicii textuale, dar benefice pentru identificarea unor surse de literaritate ale textului ca atare. Mai complicate sunt lucrurile când confesiunea nu e spontană, când ea crește firesc din trunchiul fragmentat al mărturisirii cotidiene. Constrâns de factori externi să coboare În adâncimile atât de greu sondabile ale eului propriu, autorul pare a-și da seama de misiunea ingrată În fața căreia se află. În astfel de cazuri, putem vorbi de veritabile auto-negări ale funcției comunicaționale
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]