10,932 matches
-
higrometre, termografe, cu bobinele lor de hârtie gradată, ce se-nvârt cu un ticăit lent de ceasornic, sub presiunea acului care oscilează. Rotația unui anemometru în vârful unei antene înalte și pâlnia bondoacă a unui pluviometru completează dotarea fragilă a observatorului. Izolat pe marginea unui taluz al grădinii municipale, proiectat pe cerul cenușiu, uniform și imobil, observatorul pare o capcană pentru cicloane, o momeală plasată acolo ca să atragă mânecile de vânt ale oceanelor tropicale îndepărtate, oferindu-se, ca o relicvă ideală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
ceasornic, sub presiunea acului care oscilează. Rotația unui anemometru în vârful unei antene înalte și pâlnia bondoacă a unui pluviometru completează dotarea fragilă a observatorului. Izolat pe marginea unui taluz al grădinii municipale, proiectat pe cerul cenușiu, uniform și imobil, observatorul pare o capcană pentru cicloane, o momeală plasată acolo ca să atragă mânecile de vânt ale oceanelor tropicale îndepărtate, oferindu-se, ca o relicvă ideală, furiei uraganelor. În unele zile, orice văd mi se pare încărcat de semnificații: mesaje greu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
necunoscuți; sunt încă supus unor crize intermitente și sufăr mai ales de o eczemă plictisitoare, ce mă abate de la orice tentativă de a fi sociabil. Schimb din când în când câteva cuvinte cu meteorologul, domnul Kauderer, când îl întâlnesc la observator. Domnul Kauderer trece pe acolo întotdeauna la amiază, ca să noteze datele înregistrate. E un bărbat înalt și uscat, cu fața întunecată, ca un indian din America. Sosește pe bicicletă, privind fix înaintea lui, ca și cum ar avea nevoie de toată concentrarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
sunt la Petkwo, ceva era fixat dinainte, de la care nu puteam să mă sustrag. Din cauza asta, oricum s-ar fi desfășurat conversația noastră, la douăsprezece fără un sfert aveam să spun: „Ah, era să uit, trebuie să mă grăbesc spre observator, căci e ora preluării datelor.“ Și mi-aș fi luat rămas-bun, poate ușurat, dar oricum cu certitudinea de a nu putea face altfel. Cred că am intuit încă de ieri, în mod confuz, când domnul Kauderer mi-a făcut propunerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
fixată sub pălărie, dar mersul ei era greu de confundat: stătea cu capul sus, gâtul drept și mândru. Într-un colț al pieței, parcă supraveghind coada de la poarta închisorii, erau cei doi bărbați în negru, care mă interpelaseră ieri la observator. Ariciul de mare, voaleta, cei doi necunoscuți: culoarea neagră continuă să-mi apară în circumstanțe care o impuneau atenției mele; sunt mesaje pe care le interpretez ca pe o aluzie la noapte. Mi-am dat seama de multă vreme că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
iute și foșnitoare; a frânat și a coborât din șa. — Domnul Kauderer! - am exclamat, uimit să-l văd mergând pe bicicletă printre morminte, cu farul stins. — Sst! - mi-a poruncit să tac. Dumneavoastră comiteți imprudențe grave. Când v-am încredințat observatorul, nu mi-am închipuit că aveați să vă compromiteți într-o încercare de evadare. Aflați că noi suntem împotriva evadărilor individuale. Trebuie să dăm timp timpului. Avem un plan general, cu scadență lungă, pe care trebuie să-l îndeplinim. Auzindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
că am plecat și n-am spus când aveam să mă întorc. Puteți spune că v-am rugat să mă înlocuiți la prelevarea datelor numai pentru câteva zile. De altfel, de mâine încolo, sunteți scutit de a mai merge la observator. Nu, asta nu! - am exclamat, cuprins de o disperare neașteptată, de parcă în acea clipă mi-aș fi dat seama că numai controlarea instrumentelor meteorologice îmi permitea să stăpânesc forțele universului și să descopăr o oarecare ordine în el. Duminică. Dis-de-dimineață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
exclamat, cuprins de o disperare neașteptată, de parcă în acea clipă mi-aș fi dat seama că numai controlarea instrumentelor meteorologice îmi permitea să stăpânesc forțele universului și să descopăr o oarecare ordine în el. Duminică. Dis-de-dimineață, m-am dus la observatorul meteorologic, m-am urcat pe scăriță și am rămas acolo, în picioare, ascultând ticăitul instrumentelor de înregistrare, ca muzica sferelor cerești. Vântul alerga pe cerul dimineții, transportând nori pufoși; norii se așezau în ghirlande: cirus, apoi cumulus. Către orele nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
nici ziua, nici noaptea. Ascultați-mă pe mine, care mă pricep. În dialog se cască goluri între o replică și alta, ca golurile dintre treptele de fier. — Vă pricepeți să deslușiți cerul? De ce? Sunteți astronom? — Nu, un alt fel de observator. Și-i arăt gulerul uniformei, petlițele de artilerist: Zile întregi sub bombardamente, privind cum zboară șrapnelele. Privirea ei trece de la petlițe la epoleții pe care nu-i am, apoi la însemnele de grad cam ponosite, cusute pe mâneci. — Veniți de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
moarte... Dacă nu cumva e aceeași Marjorie... Dacă nu cumva telefonul acela îmi era adresat chiar mie... O bandă de gangsteri mă ține sub observație, știu că în fiecare dimineață fac jogging în sus pe drumul acela, poate au un observator pe deal cu un telescop ca să mă urmărească; când mă apropii de casa aceea pustie mă cheamă la telefon, căci știu de figura pe care i-am făcut-o lui Marjorie atunci, la mine acasă și mă șantajează... Mă trezesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
că nu-l poate întâlni, se va întoarce acasă. Vrei să spui că te pregătești de plecare? o întreb. — Mâine de dimineață, mă anunță ea. Vestea mă întristează foarte mult. Pe neașteptate, mă simt singur. Am vorbit din nou cu observatorii de farfurii zburătoare. De data asta au venit ei să mă caute, ca să controleze dacă nu cumva scrisesem cartea dictată de extratereștri. Nu, dar știu unde poate fi găsită cartea asta - am spus - apropiindu-mă de ochean. De câtăva vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
scriitorului sicilian Luigi Pirandello, stabilit la Roma și scriind, aproape în același timp ca și mine aici, în Salamanca, și care începe să fie cunoscut și omagiat în afara Italiei după ce a dobândit acolo o faimă târzie. Eu, care sunt un observator curios și harnic al vieții italienești, nu știam nimic despre el până cu foarte puțin timp în urmă, mai puțin de un an. Când am fost în Italia în 1917, nimeni nu mi-a vorbit despre el. Și dacă m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
angajați subalterni și din principiu reticenți, deci va trebui să se prezinte la ghișeu și să anunțe în ce scop venise. Parcă furgoneta, luă hârtiile și, cu un pas care voia să pară ferm, deși îi tremurau picioarele, așa cum orice observator atent și-ar fi dat seama, traversă banda de tranzit pătată de pete de ulei vechi și recente până la ghișeul de primire, îl salută pe paznic cu un politicos bună ziua și ceru să vorbească cu șeful de departament. Omul plecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
sau datorită lor, prin virtutea instructivă și educativă a experimentării, va spune că povestea a avut până la urmă un final fericit. Ca în toate lucrurile acestei lumi, și desigur a tuturor celorlalte, judecata va depinde de punctul de vedere al observatorului. Oamenii pe care creatorul i-a respins, cei pe care, deși cu o bunăvoință demnă de mulțumiri, i-a alungat de la sine, adică, cei cu pielea neagră, albă și galbenă, au prosperat ca număr, s-au multiplicat, acoperă tot globul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
fie el gardian sau nu, Este singura conduită corectă pentru cei care locuiesc aici. Atunci Cipriano Algor scoase o hârtie din buzunar, Am copiat aceste fraze de pe niște afișe expuse, spuse, sper că n-am atras atenția nici unui spion sau observator, Și eu sper, spuse Marçal, prost dispus, E suspect să copiezi fraze care sunt expuse pentru a fi citite de clienți, întrebă Cipriano Algor, E normal să le citești, nu să le copiezi, și tot ce nu e normal e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
nu cunoaște prieteni“? — Nu disprețui ușa care ți se deschide, cariera ta la curte mi se pare deja croită! — Viața de curte nu e pentru mine; unicul meu vis, unica ambiție este aceea de a avea, Într-o zi, un observator, cu o grădină de trandafiri, și de a privi la nesfârșit cerul, cu o cupă În mână și o femeie frumoasă alături. — Frumoasă asemenea acestei poete? rânjește Abu Taher. Omar n-o mai are decât pe ea În gând, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
milostenii celor aflați În nevoie, vei plăti caravana din Mecca, vei construi o moschee care să-ți poarte numele! Înțelegând că detașarea și modestia cerințelor sale i-au displăcut gazdei, Omar prinde curaj: — Mi-am dorit Întotdeauna să clădesc un observator, cu un mare sextant de piatră, cu un astrolab și diferite alte instrumente. Aș vrea să măsor durata exactă a anului solar. — Împlinit! De săptămâna viitoare, vor fi prevăzute fonduri În acest scop, vei alege amplasamentul, iar observatorul tău se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
clădesc un observator, cu un mare sextant de piatră, cu un astrolab și diferite alte instrumente. Aș vrea să măsor durata exactă a anului solar. — Împlinit! De săptămâna viitoare, vor fi prevăzute fonduri În acest scop, vei alege amplasamentul, iar observatorul tău se va Înălța În câteva luni. Dar spune-mi, nimic altceva nu ți-ar face plăcere? — Doamne-Dumnezeule, nu mai doresc nimic, generozitatea ta mă copleșește și mă Îneacă. — Atunci poate că aș putea, la rândul meu, să-ți formulez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
el. Curiozitatea față de oameni și de lucruri ia pentru mine o altă formă. — Îți respect hotărârea, nu consider inutil pentru imperiu ca anumiți oameni să se dedice În Întregime științei. Bineînțeles, tot ce ți-am făgăduit, aurul anual, casa și observatorul ți se cuvin, nu iau niciodată Înapoi ce-am dăruit din toată inima. Mi-aș fi dorit să te alături lucrării mele, mă mâmgâi spunându-mi că letopisețele vor scrie, pentru viitorime: În vremea lui Nizam al-Mulk, a trăit Omar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
plăcerea științei, știința plăcerii. Se trezește târziu, bea pe nemâncate tradiționala „dușcă de dimineață”, apoi se așază la masa de lucru, scrie, calculează, trasează linii și figuri, scrie iarăși, transcrie cine știe ce poem În cartea sa tainică. Noaptea, se duce la observatorul construit pe o colină din apropierea casei sale. Nu trebuie decât să străbată o grădină ca să ajungă În mijlocul instrumentelor pe care le Îndrăgește și le dezmiardă, pe care le unge și le lustruiește cu mâna lui. Adesea e Întovărășit de câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
grădină ca să ajungă În mijlocul instrumentelor pe care le Îndrăgește și le dezmiardă, pe care le unge și le lustruiește cu mâna lui. Adesea e Întovărășit de câte un astronom aflat În trecere. Primii trei ani ai șederii au fost consacrați observatorului din Isfahan, el a supravegheat construcția, confecționarea materialului, a pus la punct noul calendar, inaugurat cu pompă În prima zi a lunii Favardin a anului 458, adică pe 21 martie 1079. Care persan ar putea să uite că, În acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
dacă taqvim-ul ei pentru luna TÎr e gata, spune În seara aceea Djahane. Omar Își plimbă privirea spre depărtări: — Am să i-l pregătesc la noapte. Cerul e strălucitor, nu se ascunde nici o stea, e vremea să mă duc la observator. Se pregătea să se ridice, fără grabă, când o servitoare vine să anunțe: — La poartă se află un derviș, cere găzduire pentru noapte. — Lasă-l să intre, spune Omar. Dă-i odăița de sub scară și spune-i să ni se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Servitorilor le voi spune să nu ne trezească decât atunci când Isfahanul Își va fi schimbat stăpânul. XXII În acea seară, vântul din Isfahan poartă o mireasmă proaspătă de caisă. Dar cât de moarte sunt străzile! Khayyam Își caută adăpost În observatorul său. De obicei, Îi e de ajuns să intre acolo, să-și Întoarcă privirea spre cer, să simtă sub degete discurile gradate ale astrolabului, pentru ca toate grijile de pe lume să dispară. Nu și de astă dată. Stelele sunt tăcute, nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Întrebări tovarășului său. Pentru moment, n-are altă alegere decât să aibă Încredere În el. Plecaseră de mai bine de un ceas când o gloată dezlănțuită vine să prade casa lui Khayyam și să-i dea foc. La sfârșitul după-amiezii, observatorul e jefuit. La aceeași oră, trupul potolit al lui Djahane era Îngropat la temelia zidului care mărginește grădina palatului. Nici o lespede nu marchează locul mormântului ei pentru posteritate. Parabolă extrasă din Manuscrisul de la Samarkand: „Trei prieteni se plimbau pe platourile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ale sale, dar lipsită, de câtăva vreme, de orice rol politic. Ca să dea un nou lustru curții sale șterse, suveranul de acolo caută să atragă celebritățile momentului. Știe cum să-l seducă pe Khayyam: propunându-i să-i construiască un observator asemănător, din toate punctele de vedere, celui din Isfahan. La șaptezeci de ani, Omar nu mai visează decât la asta, acceptă cu un entuziasm de adolescent, se Înhamă la proiect. În curând, clădirea se Înalță pe o colină, În cartierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]