10,567 matches
-
preponderent pe educația rațiunii (eliberarea acesteia de "idoli") ignorând influența destabilizatoare a dimensiunii afectiv-instinctuale a omului; de fapt, se considera că prin cultivarea rațiunii aceasta devine capabilă să țină sub control partea considerată întunecată a omului (doar era una din premisele dobândirii autonomiei individuale eliminarea dependenței de latura afectivă). Dar visul Luminilor nu făcea decât să traducă pe măsura secolului speranțele vechilor greci, așa cum le-a dat chip Platon, de pildă. În fapt, mitul sufletului înaripat din Phaidros dă glas speranței
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
a putut exprima simbolic legalitatea, manifestă și totodată misterioasă, astfel că, depistînd legăturile analogice ale motivelor, trebuie să fie posibilă crearea unei psihologii a motivelor capabilă să descifreze simbolizarea mitică. Sînt astfel stabilite schițate succint și pregătite pentru evoluțiile ulterioare premisele descifrării simbolismului. Metoda este bazată pe distincția netă dintre fațada limbajului simbolic și preștiința sa psihologică subiacentă. Obiectivul evoluțiilor ulterioare va fi demonstrarea detaliată a conținutului preștiinței psihologice a mitologiilor, fondată pe simbolurile de importanță primordială: "divinitatea creatoare, divinitatea judecătoare
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
DIVINITĂȚI. Datorită slăbiciunii naturii umane, contactul a fost căutat încă din timpurile cele mai îndepărtate ale animismului în ritualurile și ceremoniile de sacrificiu. Omul imploră divinitățile binefăcătoare și încearcă să le îmbuneze pe cele răufăcătoare și în epoca păgînă, sacrificînd premisele bunurilor pămîntești; dar oferă în semn de recunoștință premisele recoltei, iar acest sacrificiu nu mai are semnificația ritualului animist: implorarea magică. Avînd acum un sens mult mai profund, sacrificiul se transformă în acțiune simbolică. Firește, sensul veridic nu se va
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
încă din timpurile cele mai îndepărtate ale animismului în ritualurile și ceremoniile de sacrificiu. Omul imploră divinitățile binefăcătoare și încearcă să le îmbuneze pe cele răufăcătoare și în epoca păgînă, sacrificînd premisele bunurilor pămîntești; dar oferă în semn de recunoștință premisele recoltei, iar acest sacrificiu nu mai are semnificația ritualului animist: implorarea magică. Avînd acum un sens mult mai profund, sacrificiul se transformă în acțiune simbolică. Firește, sensul veridic nu se va deforma în nici o altă parte atît de ușor; aceasta
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
și Clauzei națiunii cele mai favorizate. Sancțiunile economice ale S.U.A. asupra U.R.S.S.-ului. Prin invazia sovietică a Afganistanului, care devine în scurt timp un câmp de luptă fierbinte al confruntărilor Est Vest în condițiile declanșării Războiului Rece, se creează premisele unui război civil între guvernul comunist susținut de trupele sovietice și rezistența islamică afgană care primește, evident, un ajutor din partea Statelor Unite și din partea arabilor de orientare sunnita. U.R.S.S.-ul a sprijinit guvernul afgan în demersurile constituirii unei armate și
ARMA ECONOMICĂ ÎN CONTEXTUL GLOBALIZĂRII by Cristian Moșnianu () [Corola-publishinghouse/Science/844_a_1868]
-
astfel de voci alternative, alături de alte tipuri de rezistență ideologică, sunt singurele forme discursive care pot crea o diferență. Această componentă teoretic-critică a studiului de față este dublată de o componentă de analiză aplicată pe domeniul imaginii. Astfel, una dintre premise este că pluralitatea experiențelor corporale și a imaginilor converge cu practicile și conceptele tehnoștiințifice. Spre exemplu, arta corporală, ilustrată prin performările artistului Stelarc sau ale artistei Orlan, încearcă să vadă existența tehnoculturală ca pe o dimensiune estetic-ideologică, socială și politică
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
experiențelor corporale și a imaginilor converge cu practicile și conceptele tehnoștiințifice. Spre exemplu, arta corporală, ilustrată prin performările artistului Stelarc sau ale artistei Orlan, încearcă să vadă existența tehnoculturală ca pe o dimensiune estetic-ideologică, socială și politică. O a doua premisă este că hipervizibilitatea corpului în contextul spectacolului media se înscrie în tendința de a vizualiza totul, inclusiv invizibilul. Această tendință este exemplificată prin instalațiile de realitate virtuală ale artistei Char Davies sau prin organismele transgenice ale artistului Eduardo Kac. Dimensiunile
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
1 este translată în biți (unitățile informaționale de bazăă, iar ciberneticieni precum Claude Shanon demonstrează transformarea acestor operații în stările on și off ale componentelor electronice. Domeniul inteligenței artificiale nu poate fi separat de lucrările promotorilor ciberneticii care, plecând de la premisa că ordinatorul nu oferă o viziune reductivă asupra științei și asupra lumii înseși, spre deosebire de tehnologiile precedente, au început să considere computerul un adevărat amplificator mintal. Astfel, Bush (1945Ă discută gândirea asistată de calculator, Licklider (1960Ă analizează simbioza om-computer din perspectiva
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
precis definite, universal stabilite și obiectiv formulateă, ci ca flux și dorință corporală. Astfel, aveam de-a face cu fluiditatea dezorganizată a afectelor, turbulența emoției, flexibilitatea contingentă a simțurilor, transgresarea limitelor și a dihotomiilor, fragmentarea subiectivă a corpului. Plecând de la premisa faptului că, în cadrul organismului, organul are o funcție particulară, o structură definită și o activitate sistematică, prin care se organizează, putem discuta intruziunea protezei în organismul uman în legătură cu posibilitatea fragmentării corpului în părți destructurate. Însă, această destituire a ordinii biologice
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
visului” sau „transplantul dorinței” (vezi Dery, 2000Ă. Acest capitol analizează și critică viziunea discursivă a lui Stelarc, care devine ideologie, și este interesat mai puțin de partea artistică a demersurilor acestuia, însă mai mult de ideologia procyborgică a acestuia. Ideologic, premisa de la care pleacă manifestul evoluției postumane al lui Stelarc (1995Ă este faptul că trupul uman este „demodat” (obsoleteă, adică insuficient, fragil, limitat fizic și psihologic, claustrat, ajungând să tragă concluzia necesității inserării tehnologiei în corp. În primul rând, „demodarea” corpului
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
cu cel de postmodern, în sensul, de pildă, condiția postumană intră în rezonanță cu „condiția postmodernă” a lui Lyotard (1993Ă. Postumanul, și respectiv postumanismul, ca ideologie a postumanului, poate fi considerată o variantă a postmodernului și respectiv postmodernismului, plecând de la premisa că ambele concepte, și respectiv concepții sau ideologii, sunt o provocare a modernului și a modernismului, cu precădere în conotația umanismului. Mai mult, postumanul poate fi corelat cu „inumanul” lui Lyotard (2002Ă sau cu forma de rezistență a „postmodernului pe
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
o exagerare, iar mâine pot deveni o concretizare. Prezicerile tehnoștiințifice din cadrul acestui discurs pot avea soarta prevestirilor din anii ’50 din robotică sau din inteligența artificială care s-au adeverit la sfârșitul secolului XX. Cu toate acestea, radicalitatea programului deranjează premisele unei perspective prudente, care se bazează pe realitatea tehnoștiințifică palpabilă a prezentului și zdruncină o judecată întemeiată pe poziții antropocentrice. Dacă un filosof și fizician francez al secolului al XVIII-lea putea vorbi de „omul-mașină”, transumaniștii discută astăzi de „mașina
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
care depășesc limita bunului-simț uman și umanist de azi și de ieri, așa cum se întâlnește acesta în filosofie, în robotică și în științele cognitive, sfidând fiziologia, biologia și inteligența cunoscute. Moravec (1988Ă, oferind o versiune radicală programului transumanist, pleacă de la premisele că trupul uman este un material biologic limitat care trebuie înlocuit și că mintea este esența ființei umane care trebuie conservată intact în mutațiile ontologice posibile ale unui scenariu viitor. Transumanistul sugerează posibilitatea „descărcării” (downloadă minții umane într-un corp
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
precum indică numele său, nu este în realitate decât o „imagine statistică” care nu apare decât grație calculelor rapide ale pixelului compunând codul reprezentării numerice (Virilio, 1992, p. 157Ă. Întregul său discurs este construit pe concluzia virtualizării globale pornind de la premisa prevalenței imaginii asupra obiectului și a timpului real asupra spațiului fizic. „Mașina viziunii” reliefează tehnocultura vizualului în capacitatea sa de extindere virtuală, reiterând principiul „vitezei luminii” care modifică percepția realității înseși și instituie „eternitatea intensivă” sau instantaneitatea percepției infinitezimale. În locul
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
virtual = viral. De asemenea, abordarea virtualului nu se face în opoziție cu realul, cu posibilul și cu actualul, tocmai pentru a nu institui noi dihotomii discursive. 6. Analiza schizofrenică sau schizo-analiza pe care o practică Deleuze și Guattari pleacă de la premisa că ființa umană este scindată între exterior și interior: se află în relație cu lumea și în relație cu propria subiectivitate, ca trupuri și minți interdependente, ca euri multiple. Schizo-analiza este mărturia multiplicității dinamice a umanului și a creațiilor dorinței
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
Comisia doftoricească» compusă dintr-un protomedic, patru medici de cvartat și chirurgul mamoș. Trebuie să menționăm că încă din 1813 se înființează în fiecare ținut “Casa Doftorilor” care va angaja medicii. Prin înființarea Comitetului Sănătății, la nivelul țării, se creează premisele unei asistențe sanitare de calitate. Regulamentul Organic prevede cinci departamente în Moldova (numite și ocruguri) cu sedii în principalele orașe, printre care și Vasluiul. În cadrul Institutului Gregorian din Iași, ia ființă în 1852 o Școală de moașe sub conducerea lui
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
și cu un iarmaroc de Sfânta Maria. La 28 iulie 1862 a fost aprobat «Regulamentul de funcționare a consiliilor comunale» care a devansat Legea comunală, promulgată de Alexandru Ioan Cuza la 31 martie 1864. Articolul 4 al legii fixa ca premisă a constituirii comunei existența a minimum 100 de familii (aproximativ 500 locuitori), indiferent de teritoriul locuit. Atunci s-a acordat statutul de comună urbană târgului Vaslui, înființat deja anterior. Unitatea administrativ-teritoreală superioară comunei a fost plasa (1865-1949), iar mai multe
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
conduce la o societate prosperă. Este posibil ca structura în piramidă prezentată de Selbach să identifice prezența unei perioade de tranziție. În consecință, calea pe care muzeele și societatea o au de parcurs este cea a unei baze financiare solide, premisă a dezvoltării instituționale, cu o finalitate educativă, iar acest potențial educativ odată format să fie practic reinvestit în capital financiar un circuit în permanentă dezvoltare. Analiza lui Selbach, care în sine răspunde prezentului, poate fi continuată cu prezentarea în spiritul
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
realizate în atelierele de creație nu sînt valorificate corespunzător 8. MUZEUL NAȚIONAL DE ISTORIE NATURALĂ "GRIGORE ANTIPA" Programele educaționale ale acestui muzeu sînt coordonate de secția de Marketing cultural și pedagogie muzeală. Sînt relevante conținutul și finalitatea acestora, pornind de la premisa că: "Biologia cu diferitele ei ramuri este atît de importantă pentru tinerele generații, încît studiul ei ar trebui să fie mult mai aprofundat decît este la ora actuală în cadrul sistemului de învățămînt din România. Programele oferite de Muzeul Național de
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
cu dezvoltarea muzeelor a fost organizat și învățămîntul de stat. Școala, accesibilă numai unei anumite pături sociale la începutul secolului al XIX-lea, începe treptat să se deschidă, cuprinzînd un număr tot mai mare de tineri. Deși au plecat de la premise asemănătoare, ambele fiind instituții publice cu finalități educative, cele două au avut evoluții diferite în timp. Astfel, dacă în cadrul instituțiilor școlare a fost pus la punct un sistem ce permitea controlul nivelului educativ, muzeele erau relativ dezinteresate de impactul asupra
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
replică de mulțumire din partea celui ajutat, care trimite asupra binefăcătorului său bunătatea divină; p. 83, r. 19: „omul e dator să încerce”înainte de a condamna neșansa, omul trebuie să încerce, să aibă speranța că poate reuși, nu să aibă drept premisă un eșec sigur; p. 85, r. 32 34: „am de trecut prin multe locuri și nu vreu să mă ieie oamenii la ochi” dorința omului modest de a nu atrage atenția, de a nu ieși în evidență între semenii săi
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
obiectul investigat; respectiva teorie îi orientează activitatea de observare; * este sistematică și integrală, vizând fenomenul în totalitatea sa: demersul observației va fi, în acest caz, unul analitic; nici un element al realității observate nu va fi lăsat deoparte, pornindu-se de la premisa că orice fapt poate avea semnificație socială; * înregistrarea informațiilor și repetarea observației: această caracteristică face necesară codificarea operațiilor și construirea unui sistem de variabile; în felul acesta realizăm o culegere rapidă de date și putem acumula o cantitate mare de
by Doru Tompea, Oana Lăcrămioara Bădărău, Răzvan Lăzărescu, [Corola-publishinghouse/Science/1121_a_2629]
-
timp, loc și durată formal definite și stabilite. Intervievatorul este obligat să accepte solicitarea unui client pentru interviu în spiritul valorilor și deontologiei proprii asistenței sociale. Asistența socială face apel în special la interviul non-directiv sau nedirijat. Acesta pleacă de la premisa că subiectul interogat este în măsură să ofere un discurs coerent cu privire la problemele și experiențele trăite. Postulatul pe care se sprijină maniera non-directivă de intervievare este acela că elementele de ordin afectiv, exprimate liber de către subiect, sunt mai profunde și
by Doru Tompea, Oana Lăcrămioara Bădărău, Răzvan Lăzărescu, [Corola-publishinghouse/Science/1121_a_2629]
-
ale veacului XX, se consideră că existau două forme de tratament social, în funcție de "traseul" urmat de acțiunea asistențială: * tratamentul direct (numit și psihoterapie) se adresa nemijlocit clientului individual, acordându-i sprijin psihologic și dezvoltându-i capacitatea înțelegerii de sine, ca premisă a refacerii capacității de funcționare socială normală; * tratamentul indirect (sau socioterapia) era centrat pe mediul exterior clientului; acționând asupra mediului familial și profesional, asupra grupului de prieteni sau de vecini, asistentul social viza o schimbare comportamentală la nivelul clientului individual
by Doru Tompea, Oana Lăcrămioara Bădărău, Răzvan Lăzărescu, [Corola-publishinghouse/Science/1121_a_2629]
-
indirect (sau socioterapia) era centrat pe mediul exterior clientului; acționând asupra mediului familial și profesional, asupra grupului de prieteni sau de vecini, asistentul social viza o schimbare comportamentală la nivelul clientului individual. Practica asistențială desfășurată după model medical pornea de la premisa că disfuncțiile psihosociale cu care se confruntă indivizii și familiile sunt practic niște "boli", pe care asistenții sociali le pot diagnostica și trata. Clientul sau "pacientul" nu face decât să primească "tratamentul" cu încredere și să aștepte "vindecarea". Denumirile sub
by Doru Tompea, Oana Lăcrămioara Bădărău, Răzvan Lăzărescu, [Corola-publishinghouse/Science/1121_a_2629]