10,805 matches
-
zisa donație către stat a locuințelor. Ei, da, generoși oameni, comuniștii ăștia, n-am ce să zic! exclamă medicul Gutman, cu o figură scârbită. Dar Mendelică, alias Traian Rizeanu, somitate universitară și academică, spuse că lucrurile nu trebuiau luate în tragic. Eu cred că e un compromis acceptabil, îl bătu el prietenește pe umăr pe cumnatul său. Mai bine decât atât nu se poate... Oricum, la Tel Aviv o să aveți posibilitatea să vă refaceți viața în condiții mai bune decât aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
aceasta acum milioane de ani; își recunoștea drumul și auzea încă urletele ca pe niște mângâieri aduse rațiunii unei entități primordiale ce își simte chemarea la fosta formă de existență. Regretă adeseori greșeala făcută, amintindu-și încontinuu căderea - cel mai tragic moment al exilării. Se simte mereu plutind în noua atmosferă, într-un gaz mai murdar, mai palpabil decât vidul și vrea mereu să se ridice forțându-se de coada acum tuciurie care cândva era parcă desprinsă dintr-o cometă. Dar
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
menhirii Înroșiți de sîngele victimelor. Își făcu o răutăcioasă plăcere din a aminti că, potrivit spuselor dintr-o veche terfeloagă pe care o consultase, un Kersaint făcuse parte dintre jefuitorii de corăbii și ar fi murit, pare-se, În mod tragic, răstignit pe unul dintre menhiri... - Dacă ați avea cumva documente care să trateze despre legendă și despre faptele care au inspirat-o, aș fi fericit să le pot consulta... Arthus se Întunecă la chip, cu atît mai mult cu cît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
să-l facă să se simtă și vexat. - Vi se pare amuzant? Mi-am uitat cheia... Contemplă consternat dosarele risipite pe podea. - Și cînd mă gîndesc că le-am rînduit pe toate În ordine alfabetică! chițăi el pe un ton tragic. Lucas Își puse placid arma În toc, Marie Îl ajută pe Stéphane să adune foile Împrăștiate. - Am muncit ca nebunul! Pentru nimic! Nu lipsea nici măcar un dosar, nici măcar o pagină! Și nimeni nu ia Mésadrol În afară de Kersaint... - Fie că vizitatorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
unui tip cu gusturi vulgare. Așezat În fața lui Lucas și a Mariei, care puneau Întrebările metodic, Ryan era concentrat, vocea lui devenise mai gravă. Nu Încercase să-și ascundă cazierul, dar nici nu se lăuda cu el, povestea lui era tragic de stupidă. - În seara aceea, mă aflam În portul Le Havre, căpătasem o informație despre unde pot cumpăra marijuana. Am fost reperat de o patrulă de polițiști care m-au fugărit, unul din ei m-a prins și, ca să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Stéphane, venit să le semnaleze că sfărîmăturile epavei fuseseră trimise la laboratoarele PS, dar trupul lui Ryan tot nu fusese găsit. Le Întinse Télégramme de Brest. Ryan zîmbea aparatului fotografic, poza fusese făcută chiar În locul unde stătea acum Marie. MOARTEA TRAGICĂ A SCRIITORULUI PATRICK RYAN Fostul pușcăriaș să fie cumva o nouă victimă a ucigașului din Lands’en? - Și dacă Ryan avea dreptate? hazardă Marie. Dacă Gwen s-a debarasat de ceilalți jefuitori ca să pună mîna pe prada rămasă? - E o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
-l datorez. Vino. O luă sus pe pasarelă, locul acela pe care-l Îndrăgea atît de mult, la răspîntia Între cer, pămînt și mare. Deveni grav. - Știu că trebuie să mă arestezi. Destinul meu și cel al mamei tale sînt tragice, al tău, de asemenea, e foarte Împovărat, trebuie să-l distrugi pe tatăl tău. Dar speram... - Ce? - Măcar un moment de blîndețe... Să simt sărutarea copilului meu, măcar o dată În viață. Nu făcu nici un gest spre ea, n-o imploră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
lipsește? Cum ai ajuns tocmai tu aici? Nu-mi vine și nici nu pot să cred! Sunt persoane ce au boala și suferința întipărite pe chipul lor, încă de la tinerețe. Când auzi despre acele persoane că au murit în condiții tragice, nu ți se pare nimic deosebit, pentru că totul pare a se menține în firea lucrurilor. Stigmatul nenorocirii stătea întipărit pe fața lor, irevocabil și iremediabil. Dar nu tu! Figura ta mi-a inspirat întotdeauna o nestăvilită poftă de viață, forță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
disciplinat loc pe aceeași bancă, mereu în aceeași ordine, într-o nemișcare imposibilă ce făcea ochiul să patineze pe imagine, grăbit parcă să întoarcă pagina. Femeia, ce stătea la mijloc, a fost cândva atrăgătoare; avea trăsături distinctive și fine, ochii tragici și oblici, scufundați în orbite, gura mai păstra încă urme de senzualitate. Cei doi bărbați care o încadrau o mai învăluiau încă, mai mult sau mai puțin conștient, în puternici curenți energetici. Și ea, după atâta vreme, se mai simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
primul act de violență era la originea celui următor, și așa mai departe, Într-o Înlănțuire cumplită. Dacă, Însă, vinovatul ar fi avut ca scop principal moartea lui Teofilo, sfârșitul Înfiorător al meșterului din Como putea fi doar un prolog tragic, o punere În scenă pentru a-i conduce pe toți pe o pistă falsă. Până În acel moment, căutase o rațiune pentru moartea lui Ambrogio. Dar acum, când și spițerul fusese ucis, va fi trebuit să descopere un element comun amândurora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
sacrificiul Chiar de-ai căzut bătrâne cal. Rondelul despărțirii Mă uit, așa, mai printre gene, Ucizi cu vorbele-ți viclene E toamnă, ne-am iubit destul. Iubirile în preambul Te joci cu pieptenul alene Te unduiești ca vechi sirene Și tragic bate un pendul... Ce-și caută un alt mascul. Ești phoenix cu-aurite pene Mă uit așa, mai printre gene... Prezentul fără tine-i nul, Mă uit, așa, mai printre gene, E toamnă, ne-am iubit destul. Rondelul ignoranței Sincer
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
suflet iarna cea mai tristă, îi spuneam continuu: o, cât te ador! Adunam în palme blânde buburuze ... ea a stat o clipă, când, neașteptat, am simțit sărutul înflorit pe buzeîl mai simt și-acuma, știu că n-am visat. Ploaie tragică Ploua încet și tragic cu picături amare, alunecam pe străzi tăcut și-ngândurat, mă îmbăta durerea cu gust de disperare, se închidea pământul sub cerul înnorat. Pe străzi de frig, murdare, mă ajungea trisțetea, mă fulgera în suflet ceva din
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
tristă, îi spuneam continuu: o, cât te ador! Adunam în palme blânde buburuze ... ea a stat o clipă, când, neașteptat, am simțit sărutul înflorit pe buzeîl mai simt și-acuma, știu că n-am visat. Ploaie tragică Ploua încet și tragic cu picături amare, alunecam pe străzi tăcut și-ngândurat, mă îmbăta durerea cu gust de disperare, se închidea pământul sub cerul înnorat. Pe străzi de frig, murdare, mă ajungea trisțetea, mă fulgera în suflet ceva din tot ce-a fost
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
străin îmbrățișat. Durea ceva în mine, mă mistuia-n neștire, o umbră din trecut, o stare din prezent, tânjea în mine-un dor și-o sete de iubire, eram când peste tot și când de tot absent. Ploua încet și tragic cu șoapte de migdală, era o ploaie rece cu o privire rea. De tot mă-nstrăinasem de lumea mea reală, pământul adormise, iar cerul dispărea. Scrisoare netrimisă încerc să te-nțeleg de-aproape sau departe, dar prea e mult mister
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
întreaga zonă a gurii, niște dinți și niște unghii galbene, niște ochi injectați și nefocalizați și, desigur, urmele de înțepături de ac de seringă pe brațe, care deveniseră un soi de semnătură a fetei. Morgan Rice arăta de-a dreptul tragic. Iar acum eu eram editorul ei. Pusesem la cale realizarea unui jurnal al vieții lui Rice, o colecție haotică de trofee, pe care o strânsese de-a lungul anilor, colecție care se amesteca printre rândurile unei narațiuni alerte. și totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
transferat la Omucideri, la cazul Dalia Neagră. Zilele libere mi-au fost anulate, partenerul meu este obsedat de caz și nebunii au început să ne asalteze din toate părțile. Două sute de polițiști lucrează la un singur caz. E absurd. E tragic, ăsta-i adevărul. Care-i părerea ta, flăcăule? Cine, pentru numele lui Dumnezeu, i-a putut face așa ceva unei ființe omenești? Atunci mi-am dat seama că familia habar n-are de legătura pasageră a lui Madeleine cu Betty Short
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
energie se epuizase în concentrarea nervoasă de la proces. Eram slab, domesticit de suferință, dar nu mă vedea nimeni. La închisoare, am încercat în toate felurile să-mi îndulcesc cât de cât viața. Mă străduiam din răsputeri să nu iau în tragic ceea ce mi se întâmplase. Patru ani mi se păreau un abces. Încercam, mai ales, să uit că dintre toate cuștile prin care trecusem aceea era cea mai asemănătoare cu ce văzusem la circ. Gardienii semănau cu îngrijitorii, iar noi semănam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
oricare dintre aceste acte, chiar și pe cele mai elementare, indiferent cu cine; și niciodată, nici chiar În tinerețe, nu Își dorise cu adevărat să o facă - nici cu Minny Temple, verișoara din New England de care, până la moartea ei tragică, Își Închipuise uneori că este Îndrăgostit, și nici, la capătul celălalt al spectrului feminin, cu prostituatele care Îl sâcâiau sistematic În Piccadilly, În primii ani petrecuți la Londra. Unul dintre avantajele anilor tot mai numeroși - poate singurul - era că lipsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
stânjenește faptul că ai povară o femeie neajutorată, precum Bătrânul Marinar? Îl Întrebă o dată. Iar el răspunse, cu sinceritate, că nu Îl stânjenea câtuși de puțin. Spre deosebire de majoritatea prietenilor și rudelor, Henry nu găsea ipohondria lui Alice nici exasperantă, nici tragică; o găsea interesantă. I se părea că Își cultivă sănătatea șubredă la fel cum el Își cultiva arta. Devenise pentru ea o vocație, un raison d’être și, Într-un fel, un instrument al propriei voințe. Nu putea să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
impresie. Romanul, pentru care cele trei nesfârșite volume ale lui Mary Ward erau atât de descurajant reprezentative, era cel care conta pe piața literară. În anul acela Începu să lucreze la cel mai recent dintre eforturile sale În domeniu, Muza tragică, un roman despre politică și teatru, asemănător ca formă și anvergură socială cu Prințesa. Inițial, nu intenționase să Îl facă la fel de lung ca predecesorul său, dar el crescu sub mâna lui, ca un vas prelung de lut pe roata olarului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pe roata olarului. Munci din greu la cartea aceasta, conștient că de ea depindeau atâtea, dar fără ca efortul să Îi facă plăcere și În timp ce o voce subțire, interioară, la glasul căreia se străduia să rămână surd, Îi șoptea că Muza tragică nu va avea mai mult succes decât Prințesa. Chiar dacă, sondând la Întâmplare manuscrisul voluminos, nu găsea nici un cusur vreunui anume pasaj sau vreunei scene, simțea că Îi lipsește forța intangibilă care Îl face pe cititor să lase cartea deoparte cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Îl recunoștea cu tristețe, fie și numai În tăcere, față de sine Însuși, În nopțile nedormite. Era oare cu putință, așa cum afirmase Fenimore În articolul ei, să Îi lipsească „darul natural al povestitului“? Loialul Atlantic Începu publicarea În foileton a Muzei tragice În ianuarie 1889, iar Henry, care scria ultimele capitole, așteptă În zadar câteva cuvinte de Încurajare din partea editorilor privind reacția cititorilor. Între timp, editorii săi englezi, Macmillan, Îi ofereau un avans mult redus la drepturile de autor pentru cartea următoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
arăta cel mai bine. Lămpile cu gaz tocmai se aprindeau, aruncând umbrele platanilor desfrunziți pe pavaj și, din loc În loc, prin grădini, câte un cireș prematur Înflorit Împrăștia o pată rozalie pe pereții de cărămidă. — Șaptezeci de lire pentru Muza tragică e o insultă, zise Du Maurier. — Știu, dar ce pot să fac? Macmillan au pierdut bani cu Bostonienii și cu Prințesa. Nu pot să-i condamn. Adevărul e că romanele mele nu se vând. Dar editorul trebuie să Își asume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ar merge, spuse Henry James. Și, oricum, detest ideea de a vinde cărți ca pe niște mărci de săpun. — Desigur, nu-ți propuneam ceva atât de vulgar... zise Du Maurier. — Dar, dacă domnul Gladstone ar scrie o cronică despre Muza tragică, asta s-ar putea să aibă efect, spuse Henry cu un zâmbet mâhnit. În cazul prietenei mele Mary Ward a avut. Dar nu cred că o va face. — Robert Elsmere? se strâmbă Du Maurier. Am primit primul volum de la Mudie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pentru el și soția lui, Virginia Bateman Compton, principala actriță a trupei. Cu cât se gândea mai mult la propunere - și se gândea destul de mult la ea, uneori În timp ce ar fi trebuit să se concentreze asupra ultimelor capitole ale Muzei tragice -, cu atât Îl atrăgea mai mult. Până În mai 1889, acceptase, În principiu, să scrie piesa. Mai mult decât atât, se hotărâse, În sinea sa, să scrie câteva piese, poate cinci, poate zece, oricâte erau necesare pentru a câștiga scena britanică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]