91,782 matches
-
bună știință, că nu este apreciat și iubit, duc adesea și la scăderea interesului pentru învățătură, o pedeapsă involuntară pe care copilul o aplică părintelui prea ocupat. „Copilul ajunge pentru părinții săi după educația pe care o capătă: răsplata sau pedeapsa” (Jean -Jacques Rousseau). Arta de a fi părinte se învață din mers începând odată cu primi pași ai copilului. încă din adolescență, oamenii vorbesc sau își fac planuri cu mult timp înainte de a deveni părinți, despre cum se vor comporta ei
ARTA DE A FI PĂRINTE by Mirela-Anca Bălănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91745_a_93071]
-
pregătesc pentru mai târziu când va trebui să se supună autorității (profesori, șefi etc). La baza stilului „autorizat” se conturează un set de credințe parentale precum: - părinții prezintă răul și binele cu propriile cuvinte și fapte;disciplina e diferită de pedeapsă; - blamarea copilului nu este acceptată; - consecințele sunt inevitabile, iar uneori există și frustrare ;copiii au nevoie de încurajare pentru a încerca noi activități; - trebuie învățați cum să rezolve problemele; Principiile de bază ale tututror acestor credințe oferă independență și responsabilitate
ARTA DE A FI PĂRINTE by Mirela-Anca Bălănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91745_a_93071]
-
la întregul corp social, capabil să codifice toate comportamentele și astfel să reducă întregul domeniu difuz al ilegalismelor"107. Reformatorul italian Beccaria s-a pronunțat pentru publicarea legilor, încât fiecare cetățean să aibe posibilitatea consultării lor, să fie conștient de pedeapsa ce o va primi în cazul unor ilegalități. Georges de Mably a venit cu ideea ca "magistratul să-și pronunțe raționamentul cu voce tare, să fie obligat să citeze în judecata lui textul de lege care-l condamnă pe vinovat
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
pe vinovat..., iar procedurile misterios păstrate în obscuritatea grefelor să fie deschise tuturor cetățenilor ce se interesează de soarta condamnaților"108. J-P. Marat, în al său Plan de legislation criminelle (1780), s-a pronunțat pentru distincție din partea anchetatorilor în privința aplicării pedepselor după gravitate, atât a intențiilor cât și a faptelor. În acord cu practica penitenciară creștină, intențiile rele erau, de asemenea, pedepsite 109. Ideea creștină a reeducării delincventului prin muncă și prin învățături biblice a apărut la Rasphuis din Amsterdam în
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
primul secol, apologet și supraviețuitor al răzvrătirii catastrofale împotriva Romei (66-70 d.C.), afirmă că, fiind acuzat de autoritățile iudaice, Isus a fost condamnat la moartea pe cruce de către Pilat (Antichități iudaice 18.63-64). Conform istoricului roman Tacitus, „Crestus [...] a suferit pedeapsa cu moartea în timpul domniei lui Tiberius, prin sentința procuratorului Ponțiu Pilat” (Anale 15.44). Deși Tacitus greșește ușor ridicându-l pe Pilat în grad (el era prefect, nu procurator), rezumatul său concis concordă cu ceea ce găsim în Josephus și în
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
regiunii și asigurând pax romana (pacea romană), acea conjunctură îi impunea o mai mare siguranță și clarviziune. Și-a dorit oare cu adevărat să ucidă un profet popular și taumaturg în ajunul Paștelui, chiar în afara zidurilor Ierusalimului? Probabil o simplă pedeapsă sau închisoarea ar fost suficiente. Dar s-a gândit că ar fi mai bine să decidă poporul. Propunerea iertării de Paște Toate cele patru evanghelii ale Noului Testament vorbesc despre așa-numita iertare de Paște (Mc 15,6-15; Mt 27
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
cf. Mc 15,11) - ca și mai marii preoților, își fac simțite cu voce tare cererile adresate lui Pilat. Cer cu insistență eliberarea lui Baraba, iar cu privire la Isus strigă: „Răstignește-l!”. Nu-l vor pe Isus în închisoare, dar cer pedeapsa supremă: răstignirea. Moartea lui Isus le dă speranța că mișcarea sa va lua sfârșit și, inevitabil, îi va descuraja pe cei care-l urmau îndeaproape. Întrebând: „De ce, ce rău a făcut?” (Mc 15,14), Pilat nu a comis o „greșeală
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
succesorii săi au continuat această practică. Nu e de mirare, așadar, dacă, în timp, romanii au apelat și ei la această formă de execuție. Ea era rezervată în special ucigașilor sau sclavilor răzvrătiți (și din acest motiv era cunoscută ca „pedeapsa sclavilor” sau, în latină, servile supplicium). Primul său scop era de a descuraja răzvrătirea. Probabil mulți cititori nu știu că, înaintea romanilor, și autoritățile iudaice au practicat răstignirea. Cazul cel mai cunoscut este Alexandru Ianeu (care a domnit între 102-76
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
vârful colinelor și la poarta cetăților. De obicei, condamnatul își ducea bârna pentru cruce sau patibulum (cf. Plautus, Carbonaria 2; Miles gloriosus 2.4.6-7§ 359-360; Plutarhus, Moralia 554A-B), uneori purtând un titulus în jurul gâtului, care-i indica numele și pedeapsa, ce urma mai apoi să fie pus deasupra crucii (cf. Suetonius, Caligula 32.2; Dio Cassius 54.3.6-7). Această pedeapsă crudă se va abate mai târziu și asupra creștinilor. În secolul al IV-lea, apologetul și istoricul Bisericii Eusebiu
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
gloriosus 2.4.6-7§ 359-360; Plutarhus, Moralia 554A-B), uneori purtând un titulus în jurul gâtului, care-i indica numele și pedeapsa, ce urma mai apoi să fie pus deasupra crucii (cf. Suetonius, Caligula 32.2; Dio Cassius 54.3.6-7). Această pedeapsă crudă se va abate mai târziu și asupra creștinilor. În secolul al IV-lea, apologetul și istoricul Bisericii Eusebiu ne povestește de un anume Attalus Creștinul, care „a fost purtat în jurul amfiteatrului cu o pancartă înaintea lui pe care era
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
indică tortura (lat. cruciare). Scopul politic și social esențial al răstignirii era intimidarea: „Când îl răstignim pe condamnat, sunt alese cele mai aglomerate străzi, pentru ca să poată vedea cât multă lume și să se îngrozească. Pentru că scopul sancțiunilor nu este atât pedeapsa ca atare, cât efectul lor exemplar” (Pseudo-Quintilian, Declamațiuni 274; Aristofan, Thesmophoriamsae 1029; Pseudo-Manetho, Apotelesmatica 4,198-200; cf. Josephus, Războaiele iudaice 5.450-451). În evanghelii, soldații care l-au răstignit pe Isus și-au împărțit hainele între ei (Mt 27,35
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
cf. Semahot 3.2). Obiceiul de a lăsa un interval de douăsprezece luni de la prima la a doua îngropare este atestat și de literatura rabinică (cf. Talmudul babilonian, tratatul Qiddushin 31b). Regulile se schimbau în cazul ucigașilor care au primit pedeapsa capitală. Ei trebuiau să fie îngropați decent, dar nu într-un loc de cinste, ca de exemplu mormântul familiei. Această rânduială o învață cele mai vechi scrieri ale rabinilor: „Ei nu îngropau (pe ucigașul osândit) în locul de înmormântare al părinților
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
erau înarmați cu topoare și săbii, care este probabilitatea ca cineva să fie decapitat într-o altercație domestică? Cred că mai degrabă scăzută. Ca atare, bărbatul din mormântul D de la Giv‘at ha-Mivtar este probabil un individ care a suferit pedeapsa capitală - chiar dacă au fost nevoie de două lovituri ca treaba să fie dusă la capăt - ale cărui resturi de schelet au fost așezate la timpul potrivit în mormântul familiei. Cu tot respectul față de Joe Zias, eu cred că aceasta înseamnă
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
în program exprimau dorința de a se aplica sancțiuni pentru măsurile greșite ale guvernelor anterioare: "Vrem să redăm țării credința în puterile ei de astăzi și în dezvoltarea ei de mâine. Vrem ca jefuitorii averii publice să creadă în realitatea pedepselor grele ce li se cuvin. Hoții la pușcărie!". Ei promiteau, de asemenea, că vor asigura "economie în administrație, libertate în producție, reducerea prețurilor la produsele fabricate". Pentru aceasta, propuneau soluții precum micșorarea taxelor și impozitelor, valorificarea rezervelor de aur ale
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
care i-au pecetluit regimul, că în România nimeni nu mai crede în nimic. Noi vrem să redăm țării credința în puterile ei de astăzi și în dezvoltarea ei de mâine. Vrem ca jefuitorii averii publice să creadă în realitatea pedepselor grele ce li se cuvin. Hoții la pușcăprie! Nu e numai un strigăt de deznădejde al poporului jefuit, dar este astăzi lozinca de restabilre a încrederii zdruncinate chiar dincolo de hotarele țării. Vrem să aducem în economia publică economii severe, de
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
gospodăria ei: hoții la pușcărie, banul public cheltuit cu grijă, datoriile statului plătite către furnizorii și crditorii săi, către dăunații de război, spre a restabili în economia românească încrederea ce lipsește astăzi. Voim să asigurăm depozitele din bănci, cu aspre pedepse pentru acei ce le risipesc necinstit". Această poruncă a împrejurărilor este lozinca luptei noastre și cheia de dezlegare a tuturor problemelor. Fără realizarea ei nu se poate înfăptui temeinic noul ideal național, pe care, înaintea altora l-am înscris pe
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
din romanul Idiotul este formula unei utopii estetice : „Frumusețea va mîntui lumea“1. Este una dintre temele „serioase, erudite, sublime“ (cum va spune, cu reproș, Aglaia Epancina peste multe pagini), alături de altele cît se poate de „realiste“, cum ar fi pedeapsa cu moartea sau situația economică a Rusiei, care îl obsedează pe eroul principal. Plutind pe valurile conversației și încercînd să evite una dintre aceste teme, prințul Mîșkin „dă chix“ și eșuează după ce urcase în barca unui pamflet împotriva catolicismului. Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
om»“1. Paradoxalistul dostoievskian merge însă și mai departe: își repudiază pînă și mediul firesc, Subterana. „Dar ajunge, își încheie el discursul; nu mai vreau să scriu «din Subterană»...“ Totuși, nu s-a ținut de cuvînt și și-a continuat „pedeapsa corecțională“ pe care și-a aplicat-o singur. Iar autorul, pe numele său Dostoievski, s-a văzut nevoit să-i pună el punctul. Testamentul Pentru Marianne Véron și Herbert Lottman Pentru Laura și Thierry de Montalembert Pentru Jean-Christophe „(...) cu o
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
până la brâu, cruzimea zilnică, banală a gardienilor, bolile, moartea. Și dragostea cu sila, sub amenințarea unei arme sau a unei norme de lucru inumane, și dragostea cumpărată cu o sticlă de alcool... Copilul adus pe lume de femeia aceea executa pedeapsa mamei, așa era legea. În acel „lagăr de femei”, exista o baracă aparte, prevăzută pentru nașterile acelea. Femeia murise, călcată de un tractor, cu câteva luni înainte de amistia dezghețului. Copilul urma să împlinească doi ani și jumătate... Ploaia m-a
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
de milostivire și iertare. Semnificații de bază: tare, invincibil. 2.1.6.7. Šad d. Aplicat lui All"h, acest calificativ nu apare în Coran decât în compuși: šadd al-‘iq"b (de 14 ori): SOI, ASM „aspru la pedeapsa”; GG „Aprig la pedeapsa”; Marr „robustus în șinfligendaț poena”; RB „terrible en șSonț châtiment”; DM „redoutable en son châtiment”; YA „will strongly enforce the penalty”; Arb „terrible în retribution”; šadd al-‘a:"b (o dată), tradus oarecum la fel, cu excepția
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Semnificații de bază: tare, invincibil. 2.1.6.7. Šad d. Aplicat lui All"h, acest calificativ nu apare în Coran decât în compuși: šadd al-‘iq"b (de 14 ori): SOI, ASM „aspru la pedeapsa”; GG „Aprig la pedeapsa”; Marr „robustus în șinfligendaț poena”; RB „terrible en șSonț châtiment”; DM „redoutable en son châtiment”; YA „will strongly enforce the penalty”; Arb „terrible în retribution”; šadd al-‘a:"b (o dată), tradus oarecum la fel, cu excepția lui Blachère: „redoutable en
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
comentând lista lui Sufy"n, arată ca šadd i se poate aplica lui Dumnezeu în două feluri: fie ca atare, și atunci este sinonim cu qaw, fie sub forma šadd al-‘iq"b, dar atunci se referă la pedeapsa divină, nu la dumnezeire 103. Cum nu ne-am propus să comentam o listă, ci să analizăm numele divine așa cum apar în Coran, trebuie să luăm sintagmele ca atare, în care šadd este un gradabil al intensității și semnifică
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
36). În alte locuri se afirma că Dumnezeu „rătăcește pe cine vrea și călăuzește pe cine vrea”. Scoasă din context, această afirmație a condus la ideea predestinării oamenilor în funcție de voință arbitrară a divinității. Contextele însă arată întotdeauna că „rătăcirea” e pedeapsă pentru tăgada (13, 27; 74, 31/34), pentru împotrivire față de adevăr (14, 4), pentru fapte rele (16, 93; 35, 8/7), iar călăuzirea e dar și totodată răsplată pentru primirea adevărului (74, 31) sau pentru căința (13, 27). Bineînțeles că
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
b min All"h al-‘Azz al-‘Alm 3al-Gh"fir al-:anb wa-Q"bil al-tawb Šadd al-‘iq"b 9ó al-”awl... (40, 2-3): „2Pogorârea Cărții este de la Dumnezeu, Puternicul, Știutorul, 3Iertătorul păcatului, Primitorul căinței, Aprigul la pedeapsa, Largul la mână...” (GG) În cadrul acestei liste, e firesc că interpretarea semnificației să se facă în lumina numelor precedente. De aceea, probabil, unii dintre traducătorii europeni citați l-au tradus cu „îndelung-răbdător”. Și Dumnezeul biblic este calificat astfel, fapt care
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
rubrică aparte: „Ami des croyants” (1988, pp 423-426), întrucat toți comentatorii înțeleg că numai credincioșii au parte de wudd din partea lui Dumnezeu. E firesc să gândească astfel: Coranul conține nenumărate versete care vorbesc de mânia divină față de necredincioși și de pedepsele înfricoșătoare care îi așteaptă. Wadód derivă de la wudd, care este sinonim cu ≤ubb, „iubire”. Unii văd în el un intensiv: de exemplu Zamm"m îi dă că echivalent šadd al-≤ubb; alții îi atribuie un sens pasiv, deoarece un
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]