10,617 matches
-
și pe drum o interoghează ținând-o strâns de umeri: - Ți-e frică de el? Câteodată și tăcerea vorbește: - Te bate, de ce are cineva dreptul să dea în altcineva? Tăcere. - Atunci cine și ce te obligă să stai cu el? Izbucnește nervos. Liniște întreruptă de alte dorințe. Flora vrea să-l sărute și el nu rezistă! Ajung, în sfârșit, pe plajă. S-a arat cu tractorul însă mai la margine, spre iarbă și solar nisipul este încă fierbinte. Întind prosopul, puloverul
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
luminează șuvița subțire de pâclă a țărmului care șerpuiește și împarte plaja în felii de întuneric și lumină în orele fără de sfârșit ale nopții. Marea nu știe și nici nu-i pasă că pe lângă ea, poate cineva a râs, a izbucnit în plâns, a urlat de groază, a strigat de bucurie. Ea este eternă, ei sunt efemeri! Îi privește, le vorbește, sunteți niște furnici, sunt atât de puternică. Cine s-ar pune cu mine ? Flora este la fel ca marea, puternică
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
altă viață a mai auzit aceste cuvinte, totul se repetă necontenit în tumultul mării. Îl sărută până îi dispare tremurul și o dorește din nou. Se liniștesc se calmează și îl învăluie desfăcută pentru a-l apăsa și din adâncuri izbucni neștiutul care se Un liceu la malul mării 181 cutremură într-un nestăpânit întreg comun. Trupurile contorsionate s- au unificat, șoaptele lor se risipesc în imensitatea timpului, îi zgârie necontrolat. Îl simt peste tot în ei, lasă urme insesizabile însă
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
se poate abține? Încerc să mănânc, zic. Dar Stridie a luat cartea Monei despre meșteșugurile primitive, Artizanatul tribal pentru amatori, și o ține deschisă deasupra brichetei, iar paginile tremură în flacără. Crapă geamul și strecoară cartea prin el, iar flăcările izbucnesc în vânt înainte s-o lase să cadă. Anizanta adoră focul. — Cărțile pot fi foarte malefice, zice. Coacăză trebuie să-și inventeze propria spiritualitate. Telefonul lui Helen sună. Telefonul lui Stridie sună. Mona oftează și-și întinde mâinile. Cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
Helen și se uită la ea cum scoate o pagină împăturită din poșetă. Dă foc paginii 27 și o ține deasupra rigolei. În timp ce Mona citește din broșură, Helen apropie pagina aprinsă de marginea ei. Pozele cu familii zâmbitoare și fericite izbucnesc în flăcări, iar Mona se scutură și le aruncă pe jos. Cu pagina aprinsă în mână, Helen împinge cu piciorul familiile în flăcări în rigolă. Focul din mâna ei se întețește, învolburându-se și fumegând în bătaia vântului. Și, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
și se grăbi să se facă nevăzut pe uliță în jos, spre devale. 5 Stelian îl petrecu din urmă cu privirea pe cuscrul său și vru să intre înapoi în curte, dar tocmai atunci de peste drum, din curtea vecinului Mitică izbucniră niște bocete amarnice. Intrigat, el se uită atent, străduindu-se să-și dea seama ce se petrece. Prin gardul cu uluci înalte, înghesuite unele într-altele era, însă, greu de văzut ceva și Stelian așteptă până când poarta se deschise și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Campari" în cinstea fericitei lor revederi. Mafalda îsi privi lung fratele și își făcu din nou cruce. Sper că n-ai de gând să te amesteci iar în cine știe ce lucruri periculoase și care nu te privesc..., îl preveni ea. Nando izbucni în râs. A, să nu-ți faci griji, sorella!... De data asta am de gând să stau la voi o lună!... Nici o zi mai puțin!... O să vă rugați ca să scăpați de mine!... Totuși eu te rog să ai grijă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
lucru și în mintea lui Nando se înfiripă spontan o idee. El se opri brusc și, ridicându-și brațele deasupra capului, ca să atragă atenția, le ceru muncitorilor să se solidarizeze pentru a obține eliberarea lui Lucrețiu Pătrășcanu. Glasul baritonal îi izbucni cu forță din piept și i se auzi răsfrânt de ecou, dar grupurile de muncitori care ieșeau pe poarta fabricii îl priviră cu mirare și își văzură de drum ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Stați!... De ce vă grăbiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
și din nou prin buzunare, de data aceasta întorcându-le pe dos și cercetându-le cu de-amănuntul, să vadă dacă nu erau rupte cumva. Discuțiile și râsetele încetară și, în liniștea care se făcu în spațiosul hol, vocea poetului izbucni încărcată de o poznașă gravitate. Măi, am dat-o naibii! Am pățit ca Păcală. Mi-am uitat stihuitorul acasă!... Dar nu-i nimic, o scoatem noi la capăt... Ia ascultați aici, măi, și dacă nu v-o plăcea, să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
întreg de la filologie... Victor avu o tresărire abia perceptibilă. Zise calm: De acord, veniți mai mulți. Sper că domnului Barbilian o să-i facă plăcere... Poți să-l aduci și pe prietenul tău, dacă vrei... Felicia îl privi vădit surprinsă, apoi izbucni într-un râs cu hohote: Știi că ai haz!... Care prieten?! Mă rog, eu așa îmi închipuiam... Dar știi că ai o imaginație de poet! râse iar Felicia. Își încheie un nasture la capot și-l privi drept în ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
cred că te-nșeli. Eu cred că nu mă-nșel, o contrazise el. Doar dacă tu ai, totuși, pe altcineva și nu vrei să-mi spui... Atunci, sigur... Felicia, care îl ascultase până atunci cu o figură serioasă și gravă, izbucni în râs: Ei, știi că ai haz, domnule Einstein!... Ce ți-a venit s-o faci pe gelosul?... exclamă ea și continuă să râdă acolo, în mijlocul trotuarului, făcându-i pe trecători să se uite la ei mirați. El o prinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
același lucru: Vreau să merg la Jeffrey-Bay! Mă privi țintă și spuse: Ai fost vreodată la Jeffrey-Bay? Am încuviințat, am tras aer în piept și am rostit: E cel mai frumos loc de pe pământ! Cu vocea sugrumată și gata să izbucnească în plâns îngăimă: Povestește-mi!L-am privit cum își pipăia brațul bandajat. Când am început să vorbesc, stătea nemișcat, sorbindu-mi cuvintele de pe buze: La Jeffrey-Bay valurile sunt uriașe, am înotat cu delfinii, sunt prietenoși! Când mergi pe sub val
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
saluta aplecîndu-se adînc, cu mîna pe inimă. Dăduseră nas În nas la căpitănia din Saint-Malo În ianuarie al anului ce trecuse. El venea să-și Înmatriculeze goeleta veche, ea era pe urmele unei filiere de contrabandiști. Dragostea la prima vedere izbucnise instantaneu. Era adevărat că se iubeau de atîta amar de ani... Ea avea doar șase ani cînd hotărîse cu toată seriozitatea că-l va lua de bărbat Într-o bună zi. Cu zece ani mai mare ca ea, el fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
adevărat că se iubeau de atîta amar de ani... Ea avea doar șase ani cînd hotărîse cu toată seriozitatea că-l va lua de bărbat Într-o bună zi. Cu zece ani mai mare ca ea, el fusese gata să izbucnească Într-un hohot de rîs. Apoi se uitase mai bine la obrăjorul care se Întindea spre el, atît de sensibil și de mîndru, la gravitatea care se putea citi În ochii mari și verzi care deveneau atît de iute furtunoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
intimității surorii lor mai mici, iar ea se simți prinsă pe picior greșit, ca atunci cînd era doar o puștoaică. - Și să știți că avem de gînd s-o luăm de la capăt, lansă ea provocatoare. Foarte des. Christian și Nicolas izbucniră În același rîs sincer În fața mutrelor jalnice ale celor doi frați care se Îmbujorau ca niște fecioare nevinovate. Marie rămase iarăși uluită de surprinzătoarea lor asemănare. Parcă ar fi fost gemeni. Cu toate astea, cînd erau copii, Gildas și Loïc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
cu stropi purpurii de sînge, care se deschise În cădere cu grația unei corole de floare. În mijloc zăcea cadavrul Însîngerat al unui pescăruș. Urletul atroce se repercută În toată clădirea. 2 Era un pic trecut de miezul nopții cînd izbucni incidentul Între Gildas și Ryan. Anne fusese cea care, fără să pară interesată, Îi sugerase lui Christian să-l invite pe scriitor la petrecerea la care fratele ei Își Îngropa oficial burlăcia. - Ca specialist În rituri celtice, știe bine că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Sau tu? continuă el cu voce surdă. SÎntem cu toții la fel de răspunzători! - Eu Încă și mai mult, așa e? El văzu privirea albastră adumbrindu-se, cuta amară din colțul buzelor pline. În clipa următoare, se prăvăli În brațele lui Gwen și izbucni În plîns, cerîndu-i iertare. Era destul de tîrziu În cursul dimineții cînd ea ajunse la fabrica de faianță, unde vestea morții lui Gildas făcuse deja Înconjurul atelierelor. La fel ca vestea despre menhirul care picura sînge. Gwen puse În mod ferm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
căscată, fără chip. Marie se rostogoli ghemuindu-se, Își apucă arma și se ridică dintr-un salt. Strălucirea unui fulger lumină preț de o clipă imensa abație. Goală. Cumplitele cuvinte se repetau nemilos În capul Mariei. Blestemată, blestemată, blestemată... Furtuna izbucni atunci cu furie deasupra ei, revărsînd puhoaie de apă. Marie o luă la goană. Tocmai ajunsese la intrare sub ploaia torențială cînd o nouă siluetă purtînd glugă răsări drept În fața ei, barîndu-i ieșirea. În elanul ei, Marie se ciocni cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
născocit-o eu, Își pledă ea cauza, probabil că logodnicul meu a lăsat-o acolo mult mai devreme În cursul zilei, m-o fi așteptat și, jignit că nu vin la Întîlnire, a plecat Îmbufnat pe mare. - Îmbufnat pe mare? Izbucni, simțind Între timp noroiul prelingîndu-i-se În pantofi printre degetele de la picioare. - Ați făcut cumva cunoștință la azil? Trebuie să fie cineva cu adevărat țicnit ca s-o pornească pe mare pe o vreme atît de idioată! - Nu mai țicnit decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
stors ca pe o lămîie, iar acum mă dai la o parte? - Oricum, nu s-ar fi putut... - Ce? - Dumneata și cu mine... O contemplă cu un zîmbet ambiguu: - Nu mi-ar fi stat mintea la treabă... - Nu ești zdravăn! izbucni ea. - Serios, căpitane, cine știe ce ai să descoperi despre ai tăi? Sau să suporți? - Ce vrei să zici? - Fraza În bretonă face referire la Cel-de-Sus, așadar cu siguranță la Dumnezeu. E adesea marca unui ucigaș În serie, un idiot care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
să-și Închipuie că cineva de pe insulă, o persoană pe care o cunoștea de ani de zile, ar fi putut să-i dorească răul În asemenea măsură Încît... - Ce făceai pe drum la ora asta? Surprins de bruschețea Întrebării, scriitorul izbucni În rîs. - Hotărît lucru, În orice Împrejurare rămîi ireproșabil de profesionistă! Îi explică atunci că se Întorcea de la familia Kersaint, că seara fusese destul de plicticoasă, că procurorul din Brest și soția sa stătuseră Încremeniți pe scaune, că se simțise invitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
ușă. Aceasta se deschise brutal. Morineau intră cu brațele Încărcate de dosare cărora le dădu drumul scoțînd un strigăt, Îngrozit de armele pe care Fersen și Marie le țineau ațintite asupra lui. Uluirea lui era atît de comică Încît Marie izbucni În rîs, reușind astfel să-l facă să se simtă și vexat. - Vi se pare amuzant? Mi-am uitat cheia... Contemplă consternat dosarele risipite pe podea. - Și cînd mă gîndesc că le-am rînduit pe toate În ordine alfabetică! chițăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Înmănușată În piele, culese de pe jos exemplarul din Télégramme de Brest pe care ea i-l aruncase la picioare ca un duelist care cere satisfacție pentru o ofensă. Citi rapid titlul scris cu litere mari, o privi pe Gwen și izbucni În rîs. - Afurisita de Yvonne! Păcat că pe tine te-a cruțat cînd te-ai născut... Îi vîrÎ ziarul În mînă și se duse liniștit să-și pună crosa În cărucior. - SÎnt dezolat că te dezamăgesc, Gwen, dar nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
-mi, un far Înseamnă ceva foarte sus, și mai Înseamnă și o lumină. Dacă stau să vă ascult, mi se pare că ar putea la fel de bine ca fraza aceea să se refere la dumneavoastră. Descumpănit, scriitorul se Încruntă iute, apoi izbucni Îtr-un hohot de rîs sincer și puternic. - Touché. Și se Îndepărtă rîzÎnd din toată inima. Marie Îl urmări din ochi o clipă, apoi Îi adresă o căutătură de reproș lui Lucas. - E singura persoană din Lands’en care ne ajută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
adăpostit sub dolmen noaptea trecută și nici măcar n-am văzut semnul. - CÎnd ești În pericol de moarte, mergi la esențial. Esențialul. Privirile li se Întîlniră, intense, brusc jenate de ce Își putuseră spune În grotă cînd credeau că vor muri. Și izbucniră amîndoi Într-un rîs eliberator. Acesta fu momentul În care Își făcu apariția pe neașteptate Stéphane Morineau. Panica lui se transformă În mînie În fața rîsetelor lor tot mai puternice. - De ore Întregi Încerc să vă găsesc pentru a vă da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]