10,805 matches
-
Era o activitate neplăcută și frustrantă, dar perseveră, amintindu-și mereu că așa avea să se elibereze de lanțul grijilor financiare. Un stimulent În plus Îl constituia faptul evident că proza nu avea să Îi aducă această binecuvântată stare. Muza tragică fusese publicată În volum În primăvară. Deși dejucase cacealmaua lui Macmillan și obținuse un avans de 250 de lire amenințând că se duce În altă parte, vânzările erau dezamăgitoare și, În noiembrie, devenise limpede că editorul avea să Înregistreze o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
era greu să joci o scenă de dragoste cu o picătură de apă care ți se forma permanent În vârful nasului. Respectul lui Henry față de această doamnă crescuse constant, și nu doar pentru că făcuse comentarii inteligente și laudative la adresa Muzei tragice, din care soțul său primise un exemplar din partea autorului (deși soțul nu lăsa să se vadă că ar fi deschis cartea). Henry Îi era recunoscător pentru răbdarea și umorul pe care le manifestase În perioada „tăieturilor“, iar personajul lui Claire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
spectacolului, Împreună cu o altă actriță, cu care spera să poată forma o trupă și să pună și alte piese de Ibsen și de alți mari scriitori europeni. Plecase din America În parte pentru a se distanța de un trecut personal tragic: soțul ei, tot actor, se Înecase În râul Charles Îmbrăcat Într-o armură din recuzita teatrului, acțiune simbolică pe care Ibsen Însuși ar fi putut-o inventa. Henry Îi admira ambițiile culturale și spiritul misionar, căzând pradă farmecului ei personal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
și În cel literar, cerea ca autorului fictiv să i se refuze acest final fericit. Dencombe trebuia să moară la sfârșitul povestirii, un om În floarea vâstei, lăsându-și opera supremă neterminată. Închipuindu-se pe sine Într-o asemenea situație tragică, Henry compuse un monolog pe patul de moarte atât de percutant și de elocvent, Încât Îi dădură lacrimile În timp ce Îl așternea pe hârtie: „O a doua șansă - aceasta este iluzia. De la bun Început, nu avusese decât una. Trudim În beznă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
sunt bilete“ apăru curând În fața Teatrului St James. Ceea ce Îl Împresionase În mod deosebit pe Henry era faptul că Pinero, Împreună cu Alexander, obținuseră succesul la public cu o piesă care Își provoca spectatorii printr-un sfârșit neîndoielnic „nefericit“, ba chiar tragic. Tanqueray știa că soția lui avea un trecut nedemn Încă de când se căsătorise cu ea, dar credea că el putea fi răscumpărat prin dragoste, numai pentru a descoperi că prejudecățile din societate și contradicțiile din firea Însăși a femeii Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de melancolie sau demență, stârnit de febra bolii, odată cu care temperamentul ei cronic depresiv devenise pentru moment autodistructiv. Era, pe scurt, un gest comis “ În timp ce echilibrul mental era perturbat“, pentru a folosi o formulă din criminalistică, cu nimic mai puțin tragic din această cauză. Oroarea și compasiunea Îl aruncară Într-o stare vecină cu prăbușirea și Își anulă călătoria la Roma, incapabil să facă față chinului de a participa la Înmormântare. Se oferi, În schimb, să meargă mai târziu la Veneția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
și vizibil prost direcționată. Irosise cinci ani căutând inutil un Sfânt Potir iluzoriu, cinci ani În care neglijase arta pentru care avea un dar recunoscut. Și, dacă revenea acum, pe cine mai interesa? Nu mai publicase nici un roman de la Muzica tragică Încoace, iar vânzările, la Muză și la cărțile care o precedaseră, fuseseră jalnice În ultimii câțiva ani - nu mai mult de douăzeci de exemplare din fiecare titlu. Redactorii revistelor practic Încetaseră să Îi mai solicite contribuții. Era În pragul dispariției
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
piesă și vei afla, mai bine decât ți-aș putea-o spune eu, cum o astfel de tortură - În esență odioasă! - devine tolerabilă numai prin prisma unui mare succes și, prin comparație, În câte feluri poate fi insuccesul chinuitor și tragic, amărându-ți fiecare ceas și ramificându-se În fiecare pulsație a conștiinței.“ Și nu era de părere că Își exagerează durerea. Hotărâse să asiste la ultimul spectacol din seara aceea, pentru a-și lua adio de la actori și, poate, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
direcții, de a pătrunde În conștiința prea multor personaje, de a aborda prea multe teme pentru a mai obține un efect unitar și concentrat. Ceea ce, trebui să recunoască, se Întâmplase cu compoziția ultimelor sale două romane, Prințesa Casamassima și Muza tragică. Și poate de aceea fusese tentat să Își Încerce norocul În domeniul teatral, cu limitele sale inerente, impuse de formă. Această reflecție Însă dădu naștere alteia. Ce se Întâmpla dacă aplicai În proza narativă metoda utilizată de el În dezvoltarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dar prețioasă, Într-o modalitate ocolită și piezișă, aceea a valorii unice, pentru un plan narativ, a (nu știu cum să Îi spun mai bine) principiului divin al Scenariului? Dacă aceasta constituie o parte a moralei acestei experiențe incalificabile, a acestei experiențe tragice, aproape că trebuie să binecuvântez durerea și suferințele pe care mi le-a adus.“ Dar nu supuse imediat această nouă metodă compozițională, atât de luminos promițătoare În teorie, testului aplicării practice; iar a doua zi, starea de spirit pozitivă, plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
acest proces punând stăpânire pe altarul unei capele catolice și aprinzând lumânări pentru prietenii decedați - o Începuse În anul morții lui Fenimore, pe când locuia chiar În vechiul ei apartament din Oxford, și reprezentase, În parte, un fel de Împăcare cu tragicul ei sfârșit -, dar, când avusese ocazia să o recitească, de curând, ceva În comportamentul personajului principal i se păruse nenatural și nesănătos, ceva de care nu fusese pe deplin conștient atunci când o scrisese. Morții trebuiau păstrați În amintire, da, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
audă și despre Guy și George Davies. Dar s-a stins ea Însăși În ianuarie, anul trecut (oftează și vârfurile mustății cărunte par să se lase și mai mult, din compasiune față de această poveste tristă). O familie cu un destin tragic, mai ales dacă te gândești cât de veseli și de plini de viață erau toți În tinerețe. I-am cunoscut bine, la fel ca și Henry, bineînțeles. Acum Însă, parcă toate familiile au un potențial tragic... Propriul meu fiu, Philip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
familie cu un destin tragic, mai ales dacă te gândești cât de veseli și de plini de viață erau toți În tinerețe. I-am cunoscut bine, la fel ca și Henry, bineînțeles. Acum Însă, parcă toate familiile au un potențial tragic... Propriul meu fiu, Philip, e În Flandra... Cele două femei murmură a compătimire. — Mulțumesc lui Dumnezeu, nu participă la lupte. E medic Într-o unitate de ambulanțe. Dar munca e periculoasă, În apropierea frontului. — Eu nu pricep pentru ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
o vacanță, nu asta-i problema, dar ia-ți-o că lumea! Când nu mai suportă, Doru puse capul pe masă, în semn că se predă. Dar Petru continuă, până termină: Te-a căutat poliția. Ai de dat declarații în legătură cu tragica moarte a lui Dănuț. Iei! chiui de nebun Doru, îmbrățișându-1 pe Petru de își dădea sufletul și închise și gura la urmă. Plec! Doru se simți vindecat, cu un chef de viață nebun. Trebuia să-și ia rămas bun de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
ca pe o colegă (totuși) cu boiul frumos (da, și trăsăturile mediocre încă le mai avea), ca pe o persoană înaltă. (Deși nimeni nu mai putea indica exact, cu scândurica brațului, cât de înaltă.) Dar un atât de adânc și tragic spirit de sacrificiu nu 185 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Asta pentru că, imediat ce pășeai în vestibulul surorilor Decilagata, domnișoarele își rășchirau pe reverele tale niște degete atât de înghețate, încît locul respectiv se alegea c-o pneumonie. De când însă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
e foarte subminant. Totuși, e inevitabil. Atunci când sunt implicați și copii. Alison a vorbit din nou, iar celelalte au avut o ușoară tresărire generată de interpretarea ei greșită. Numai că Julia a luat remarca lui Alison mult mai puțin în tragic decât anticipaseră prietenele ei. — Tocmai asta e, a murmurat ea. Nu e nici un copil implicat. James a ales să rămână în contact cu Deborah pentru simplul motiv că... ei bine... o place. A, am înțeles. Tonul lui Alison era din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
mă-nțelegiă Prinde viermele înainte de a scoate capul, nu? Indienii axona erau obsedați de sănătate și curățenie. Foloseau mai multe metafore derivate din aceste preocupări decât cel mai înrăit ipohondru. — în acest moment își fața Șamanului se transformă într-o mască tragică) mă tem că opinia publică in corpora este complet împotriva ta, bătrâne. — Corpore, a spus Vultur-în-Zbor. — Exact. Complet împotrivă. Temperaturile se ridică. Febra se întinde dincolo de hotare, dacă înțelegi ce vreau să spun. Sunt unii care recomandă o ușoară luare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
și sprijinite cu un braț amorțit. — Haide, haide! sări Virgil Jones. Dacă aș fi în locul dumitale, n-aș încerca încă să stau la verticală. Orizontala este o poziție mult mai potrivită pentru recuperare. M-am întrebat adesea dacă acele cazuri tragice de oameni îngropați de vii nu s-au întâmplat cumva din această cauză: au fost plasați la orizontală ca să fie ajutați să-și revină, dacă mă-nțelegi. Ar trebui, poate, să fim îngropați în picioare, dacă-mi permiți această scurtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ascundă uimirea, pentru că domnul Jones adăugă în grabă: — După cum observi, acum stau jos. Dac-ar fi să stau în picioare, ai vedea de ce nu pot căra eu însumi scaunul. Cureaua mea, știi. Servește drept legătură. Dar, în mod cu totul tragic, făcând ea asta, eficiența pantalonilor mei e oarecum diminuată. Nu părea o explicație prea bună, dar, în fond, asta nu era treaba lui Vultur-în-Zbor. — întocmai, spuse și observă la el - nu pentru prima dată - tendința de a adopta felul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
sunt făcuți în întregime din piatră. Originile lor se pierd în negura misterului. Probabil vreo radiație care le-a distrus planeta - acum pustiită -, a cioplit în stâncă aceste capodopere de inteligență și, în același timp, le-a zăvorât în capcana tragicei ironii a imobilității cvasitotale și a izolării complete. Căci aceasta este tragedia gorfilor: nu numai Thera, dar și întreaga Endimiunse sunt lipsite în totalitate de orice altă formă de viață. Nici tropăit de animale, nici unduit de plante - nu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
albe. Obsedat. Ăsta-i cuvântul. Obsesiile închid mintea în fața dimensiunilor. Așa este și K. Obsedat. Probabil că înțelegi de ce. împietriți de frică. Este ceva înspăimântător să-ți fii străin ție însuți. Oamenilor nu le plac propriile complexități. într-adevăr, e tragic. Vultur-în-Zbor întrebă: De ce anume? Obsedați. De ce anume? — O! spuse Virgil. Nu contează. Curățatul podelei. Orice. Du obsesia la maximum și ea te va proteja. Obsesia doamnei O’Toole pentru stabilitate ar putea să-i fie cea mai bună protecție. După cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Dar deși ea se străduia să mențină casa impecabil de curată, ea nu avea nimic din eleganța somptuoasă, cu ornamente împletite și fier forjat, a orașului New Orleans de odinioară. Și nici madame nu semăna în nici o privință cu regina tragică, soție și mamă a oedipianului Rex, în afara numelui comun. Astfel ambele sensuri ale jocului de cuvinte erau oarecum trunchiate, iar Casa Fiului Răsare își definea propriul stil. Una din primele inovații pe care le făcuse Iocasta când se simțise destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
printr-o serie de clișee. Elfrida s-a dat la o parte de la capătul mormântului și l-a apucat de braț pe Vultur-în-Zbor. Irina Cerkasova privea mânioasă. Cale-Bătută Peckenpaw stătea aplecat gigantesc deasupra mormântului lui De-Două-Ori Vânătorul, ca un goliat tragic jelind pierderea davidului său. N-ar fi fost în stare să găsească cuvintele care să exprime ceea ce simțea, dar devenise conștient de faptul că, dincolo de glumele și insultele pe care și le aruncaseră de obicei ei doi unul altuia, între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
de apărare, ci și un scop în sine, un fel de viață ce îi menținea în coconul trecutului și al detaliilor neînsemnate din prezent. Asta era ceea ce voiau. Astfel, Irina pur și simplu anexase pierderile suferite la propria ei imagine tragică, iar Peckenpaw făcuse din Vânător o parte a propriilor legende atât de des povestite. Pentru acești oameni Efectul Grimus era ceva ce putea fi înfruntat. Nevoia îi determinase să îi construiască o alternativă la Efect, iar alternativa devenise ceva independent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
manuscris) confirmă din plin aprecierea. Labirintul este unul dintre cele mai generoase simboluri ale umanității, traversând mituri, fiind imaginea triumfului minții asupra trupului, cuprinzând toate ezitările noastre venite din ezitări, multiplicări, reveniri. Este prin epură, un mit al zborului, ajuns tragic în mitul icaric, iar și un mit al iubirii, firul Ariadnei devenind o sintagmă generoasă și tulburătoare. Clipele fragile est clar un oximoron, adică acea figură de stil care conciliază antonimele sau unifică în sintagmă două entități incompatibile. Timpul se
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]