9,986 matches
-
că vanitosul său cumnat se simțea, inclusiv în praful uliței, ca la catedră. Se apropia și îi strica expozeul, corectîndu-l. 34. Nu mă pot imagina îmbătrînind într-o cârciumă din Lisa. Bețiile (mai puțin cele ale tatălui meu care erau vesele, inofensive) au reușit să-mi lase o crispare interioară de care n-am scăpat nici acum. Involuntar, asociez alcoolul cu abrutizarea. Plecarea în București, la liceu, m-a salvat de obligația de a-mi dovedi și eu bărbăția, lovind cu
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
ghem de spaimă în stomac, cerșind Providenței o minune. Nu voi uita niciodată decorul acela de iarnă sticloasă, cu cer vânăt. Flacoanele de streptomicină au ajuns a doua zi, în zori. Era, însă, prea târziu. Tata făcuse septicemie. Dimineața, părea vesel și mi-a spus că vom merge, vara, împreună la coasă, pe Seaca. "Da, tată," m-am grăbit să-l încurajez. Dar, pe la prânz, starea lui s-a înrăutățit brusc. Și-a pierdut cunoștința și a început să horcăie. A
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
când, ridicîndu-se de lângă mine, m-a chemat s-o însoțesc: "Hai să călătorim. Sau n-ai chef să cunoști lumea?" Ca să-mi demonstreze că vorbea serios, s-a urcat pe capra caleștii și, de-acolo, m-a somat: "Vii?" Era veselă, dar, fiindcă nu m-am grăbit să intru în joc, mi-a zis pe un ton aspru: "Treaba ta. Eu am poftă să călătoresc". Asta m-a deranjat. Înainte, îmi declarase că nu putea iubi decât în genunchi. Acum, devenise
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
în vis reprezintă aproape un viciu la unele femei. O compensație. Încât m-am hotărât să n-o decepționez. Și m-am grăbit să mă urc în caleașcă alături de ea. Poate, greșeala mea a fost că am forțat un ton vesel: "Doamnă castelană ― i-am zis, ca s-o amuz ― vă însoțesc oriunde vreți. Sunt la dispoziția dumneavoastră. Încotro doriți să pornim?" În șopron pătrundea un șuvoi de lumină, căci luna tocmai ajunsese în dreptul ferestrei. Nu-i deslușeam prea bine figura
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
fi nevoie, voi încerca să mă joc și cu moartea la fel". Bucuros că nu mai avea aerul suferind cu care venise, am trecut peste vorbele ei fără să le dau importanță. Nu mai era, însă, femeia care-mi declarase, veselă, că se supune sclaviei cu condiția să n-o strângă zgarda. Devenise iritabilă. Am căutat s-o conving să aibă încredere în mine, dar m-am izbit ca de un zid de tăcerile ei. Și dacă, înainte, puteam discuta despre
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
inspirația lui de bază în examenele pe care le-a tot dat în cursul vieții. Rebegilă se duse întins la Burlacu și-i strânse mâna zdravăn, zâmbind bucuros. Comisia formată din vreo cinci membrii îl cunoșteau și au dat mâna veseli. Au dat-o și cu Laur cu excepția secretarului, care nu s-a mișcat, iar el nu îndrăznea, fiind prea departe sau prea sus... poate prea sus pentru el! Au fost poftiți să ia loc și imediat s-a potolit agitația
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
doar marea! De acolo ați apărut! Laur deveni hotărât... deja i se făcuse frig și mai făcu doi pași. Deodată marea îl deconspiră și-i dezvălui echipamentul. Nimfele fugiră râzând, scuipând în sânii lor frumoși! A doua zi îi spun vesele, - Nu ne-a trecut prin minte să vă luăm hainele, ați fi fost la voia noastră! - Ai dreptate Ano de la șantier, păcat, și acum v-am fi așteptat în mare să ne plantați veșmintele pe mal! Mare păcat, mai bine
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
astfel au fost prinși toți... membrii dar nu putea începe ședința până nu sosea comandantul care era de fapt inițiatorul evenimentului! Sesizarea venea de acolo, direct de la CC al UTC, al PCR, al RSR... până una alta, prin gălăgia schimburilor vesele că s-au întâlnit și stau mai mult de vorbă, se aude glasul înfierbântat a lui Onel, așezat în ultimul rând: - Domnule director! Mie să îmi spuneți... - Onel, stai jos! Îl întrerupse plictisit directorul Sava Cornel, care sosise chiar atunci
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
iar s-a prefăcut că nu vede înfricoșat acele ființe care sperau... ce? Minunățiile acestei lumi le erau inaccesibile totuși trăiau și le intuiau; unii erau bucuroși dar și geloși pe femeile care îi îngrijeau când vedeau că râd, sunt vesele și fericite cu toate că durerea lor permanentă se transformase în a doua natură însă, nu plângeau! Acum aproape ajunseseră la sala de mese, unii dintre ei mai ''sprinteni'' se căzneau să treacă pragul cantinei în timp ce alții erau încă departe. Fetele erau
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
fetiței de lângă el și-a adormit... visa, dar s-a trezit, când toți copii au început să țopăie pe scenă. Asta îi place cel mai mult ! După ce au terminat rolurile, copiii s-au amestecat cu părinții. Bunica l-a sărutat veselă și au plecat acasă. De ce niciodată nu vine bunicul să-l vadă țopăind ? Războinici... inofensivi Stau relaxat privind la TV. Deodată... apare Radu înfuriat! Cu privirea fixă, aruncând scântei de mânie ! Cu pași de uriaș, săltați, rari și apăsați se
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
lui înțelept, tăios și exploziv pornea din făptura sa și adesea amicii își dădeau seama târziu că glumește permanent speculând ideile chiar neclare. Este de asemenea un extrovertit cu toane, care adesea se manifesta surprinzător cu observații trăsnite; o fire veselă și deschisă care lua în bășcălie orice situație în care se afla, chiar dacă părea aparent fără ieșire, cum adesea întâlnești în viață, însă foarte atent să nu jignească pe careva. De aceea era simpatizat de colegi, care îi admirau temperamentul
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
împrietenise cu un an în urmă, la Galați, când dădeau examenul de admitere la secția Frigotehnie. În prima seară, s-au adunat musafiri din alte camere care se cunoșteau între ei, tocmai trecuseră în anul doi; era o atmosferă destinsă, veselă, hărmălaie sporită cu prilejul revederii după vacanța de vară; stăteau tolăniți prin paturile aranjate... se râdea cu și fără motiv, se lua în glumă orice, se șicanau între ei, pe unii timizi mai mult, pe alții cu tupeu mai puțin
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
să plece. Pasiunea iar s-a învolburat pe nesimțite în valuri. Ar dori să se întoarcă în parc însă tace, își da seama că se apropie răsăritul. Încetează și se despart cu dificultate din îmbrățișare însă merg mai departe. Ea veselă îi aruncă, - Să nu care cumva să-ți treacă prin cap și să nu vii diseară! te omor! Nu mai ești singur de capul tău... acum ești al meu! el râde încetișor... parcă s-a gândit să-i spulbere incertitudinile
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
din oameni buni, Anul e-mpărțit în luni, Iar acum vom învăța Lunile-ncepând așa: Rece este vremea mea Cu viscol și fulgi de nea. Frigul nu mă sperie, Mă numesc... Ianuarie! Eu sunt următoarea lună, Mai geroasă dar senină Și sunt veselă mereu Februarie... numele meu! Început de primăvară Iarna se retrage iară, Iar copiii-s fericiți, Martie eu sunt să știți! Voi ieși și eu în față, Prin livezi flori si verdeață Înfrunzind câmpiile, Mă înclin... Aprilie. Peste tot doar păsărele
Lunile anului by Alin Gabriel Caras () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83643_a_84968]
-
ca aversiune; lipsa de interes cu care primea ofertele unor pretendenți ocazionali era la fel de mare ca afecțiunea și devoțiunea ei înflăcărate față de Godfrey - care era, după cum o dovedesc cele câteva relatări și fotografii rămase în urma lui, de departe cel mai vesel, mai chipeș, cel mai dinamic și în general cel mai cuceritor personaj dintre cei cinci frați și surori. Cunoscând intensitatea sentimentelor Tabithei, familia s-a neliniștit întrucâtva când Godfrey și-a anunțat logodna în vara lui 1940: dar în locul geloziei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fiica îmbujorată și impasibilă a lui Lawrence și a lui Beatrice, care stă singură într-un colț al încăperii, cu buzele strânse în obișnuita lor grimasă insolentă și feroce. — Ia să vedem, spune Mortimer căznindu-se să introducă o notă veselă în glas. Ce mai face nepoata mea preferată? (Fiindcă veni vorba, Dorothy este singura lui nepoată, așa că epitetul acesta este cam nesincer.) Nu mai e mult până la fericitul eveniment. Plutesc ceva emoții prin aer? — Cred că da, spune Dorothy, deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
sugera o depunere mai riscantă. Și fiindcă veni vorba, dumneavoastră fiind unul dintre cei mai prețuiți clienți ai noștri, aveți acum dreptul să vă înscrieți în clubul monden al băncii, care se întrunește în fiecare marți la hanul La lira Veselă pentru a petrece o seară cu distracții pe cinste și mâncăruri alese: fie că preferați să mâncați banii cu lingura, să tocați banii sau să vă beți banii, noi vă stăm la dispoziție. Al dumnevoastră, teafăr și nevătămat, Midas Auraru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
o prelegere la colegiu, a uitat complet și n-a venit). Cu toate acestea, era o șansă reală, oferită cu mărinimie, deci nu trebuia refuzată cu ușurință. Phoebe a sunat la galerie în dimineața următoare, a vorbit cu o recepționistă veselă și binevoitoare și și-a fixat o întrevedere pentru săptămâna următoare. În zilele rămase până atunci și-a pregătit diapozitivele. Când ușa de sticlă a galeriei s-a închis în urma ei, Phoebe a descoperit că vacarmul dement al Londrei fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
au luat-o spre mlaștinile din nordul York-ului. Soarele încă strălucea și Phoebe descoperi că mlaștinile în sine, pe care le văzuse de mai multe ori și i se păruseră întotdeauna îngrozitor de sinistre, i se păreau în ziua aceea vesele și primitoare. — Ești norocos, spuse ea, că ai aici casa. Îmi închipui că a fost un loc minunat pentru a-ți petrece copilăria. — A, nu stăteam mult aici când eram copil. Slavă Domnului. E cel mai plicticos loc de pe pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
broșurile lor. Întinse mâna peste birou, îmi flutură prin față un catalog pe hârtie lucioasă, foarte scump și începu să-l răsfoiască. E o listă absolut eclectică, îngână el. Uite, asta, de exemplu: Musafiri nepoftiți pe capul nemților. O poveste veselă despre bombardarea Dresdei, scrisă de comandantul de escadrilă „Punct-lovit“ Fortescue, Crucea Victoria. Sună cam isteric, după părerea mea. Uite, asta mi-a atras atenția: O abordare luterană a filmelor lui Martin și Lewis. Sau asta, și mai grozavă, Soclurile de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
ca un templu interzis în care reușisem cumva să pătrund și mă simțeam îmboldit să-l explorez. Am urcat pe scară, am luat-o la dreapta pe palier și am intrat în dormitorul lui Joan. Era o cameră luminoasă și veselă, care dădea spre strada principală. Avea un pat dublu, aranjat frumos pe deasupra cu o cuvertură roz și mai multe perne bleu peste pernele de dormit. În mijloc era un obiect pe care l-am recunoscut scotocind prin cotloanele cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
întreprinderi care mergea în pierdere palpabilă. Și n-au ghicit niciodată adevăratul motiv pentru care era fascinat de calitatea imaginilor clare și de stop-cadrele perfecte oferite de discurile video, care-i satisfăceau admirabil nevoile și-l purtau înapoi spre îmbătătoarele, veselele zile când aduna din jurul studiourilor de film cadrele nefolosite ale tinerelor actrițe în diverse stadii de déshaabillé. Stop-cadrul era pentru Thomas însăși rațiunea de fi a aparaturii video:era convins că va transforma Anglia într-o națiune de voyeuriști și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Mă tem că nu sunt actor. Când am spus că lucrez la bursă, am spus-o în sens literal. Lucrez în City. Sunt bancher. — O! Se lăsă o tăcere destul de lungă, întreruptă, în cele din urmă, de Esma, care spuse veselă: — Ce fascinant! — Și ce te-a adus, spuse Dennis, pe aceste tărâmuri străine, dacă nu te deranjează că te-ntreb? — Banca pe care o reprezint a investit masiv în aceste studiouri, spuse Thomas. Le place să mă trimită din când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mai distant și mai impenetrabil ca oricând. Între timp tânăra și frumoasa lui soție germană (se recăsătorise recent) părea atât de ocupată cu oaspeții, că nimeni n-a văzut-o vorbind cu soțul ei măcar o dată toată seara. Atmosfera era veselă, dar Mark nu participa la ea. Nu bea aproape nimic: a dansat o singură dată; chiar și când a dat peste un grup de manechine aruncându-se unele pe altele în piscina de la subsol, s-a uitat de la distanță, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
nu se purta cu ea la fel cum ar fi făcut tovarășii lui. Nu era la fel de atrăgătoare în sensul convențional precum celelalte: piele era ușor pătată și ciupită de vărsat și nu știa să-și ascundă tristețea în spatele unei măști vesele. Era nervoasă și uneori vărsa mâncarea când o servea. Graham știa că dacă s-ar fi relaxat mai mult, ar fi ajutat-o să se simtă mai la largul ei, dar era dificil pentru că încerca să se mențină treaz. Exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]