9,474 matches
-
libertatea sa de a gândi și de a acționa, definirea lui ca ființă umană demnă, și nu ca element al unui angrenaj, sunt, de fapt, ideile de fundal pe care autorul le susține, chiar dacă epicul rămâne deseori factice. Dacă Vărul șarpelui cu clopoței se va înscrie în același tipar, schițele și povestirile din Audiență în cer nuanțează gama umorului. În timp ce romanul Dragoste la a doua vedere (1981) se menține în registrul umoristic, Cercul virtuos și Întrerupătorul vor da măsura posibilităților prozatorului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289448_a_290777]
-
deformează și recompune imaginile, îmbină stilurile, e digresiv și concis, satirizează ori cedează jocului, gratuității umoristice. SCRIERI: La poarta nr. 3, București, 1961; Pastile contra prostiei, București, 1968; Entuziastul de cursă lungă (în colaborare cu Ștefan Haralamb), București, 1970; Vărul șarpelui cu clopoței, București, 1978; Dragoste la a doua vedere, București, 1981; Audiență în cer, București, 1983; Luna de pe cer (în colaborare cu Lucia Verona), București, 1985; Cercul virtuos, București, 1986; Întrerupătorul, București, 1991; Motorul cu aplauze, București, 1999. Repere bibliografice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289448_a_290777]
-
Eugen Agrigoroaiei, „La poarta nr. 3”, IL, 1962, 4; M. Onea, „La poarta nr. 3”, „Scânteia tineretului”, 1962, 3 997; Gabriel Dimisianu, „Pastile contra prostiei”, GL, 1968, 21; Ilie Călian, „Logodnicul din pom”, „Făclia”, 1978, 9 928; H. Zalis, „Vărul șarpelui cu clopoței”, RL, 1979, 4; H. Zalis, „Dragoste la a doua vedere”, RL, 1981, 32; Elena Tacciu, Virtuțile umorului, ST, 1982, 6; Virgil Nistor, „Audiență în cer”, ST, 1984, 3; Mircea Constantinescu, „Audiență în cer”, RL, 1984, 19; Laurențiu Cerneț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289448_a_290777]
-
Gina și Paraschiv sunt în vizită la Grădina zoologică. -Ce multe animale! spune Gina. Girafa ne privește de sus. Zebra este îmbrăcată în pijama. Elefantul are o trompă mare și urechile late. Maimuțele fac tumbe. Paraschiv adaugă: -Crocodilul visează. Un șarpe stă încolăcit.Cangurul poartă un pui în buzunar.Cămila se gândește la nisipurile fierbinți. Rinocerul are un corn în frunte, iar leul se poartă ca un adevărat rege. 1. Scrie propoziții despre animalele de la Grădina zoologică. 2. Scrie numele animalelor
Caietul primei vacante by MARIA BOZ [Corola-publishinghouse/Science/484_a_776]
-
un leviatan, cunoscută sub pretențioasa denumire de „Matse-Avatar“. Sculptura înfățișează o făptură pe jumătate om, pe jumătate balenă - din care e redată numai coada, deși nici măcar aceasta nu e corect înfățișată, căci seamănă mai degrabă cu apendicele spiralat al unui șarpe anaconda, decît cu maiestoasa coadă palmată a adevăratei balene. Să vizităm acum vechile muzee și să privim portretul făcut balenei de către un mare pictor creștin, care nu a reușit mai bine decît antediluvianul hindus. E vorba de tabloul lui Guido
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
uluitor fenomen pe care marea cea tainică l-a dezvăluit vreodată oamenilor: pe apă plutea o masă cărnoasă enorma, de un alb lăptos și strălucitor, cu nenumărate brațe lungi ce iradiau din mijlocul ei, răsucindu-se aidoma unui ghem de șerpi anaconda, ca și cum ar fi vrut să înhațe orbește orice ar fi întîlnit în cale. Nu avea nici un fel de față sau frunte, nu vădea nici o urmă de simțire sau de instinct; se zbuciuma acolo, pe valuri, ca o informă întruchipare
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
o rețea complicată, încolăcindu-se și răsucindu-se în toate direcțiile. Toți vîslașii sînt prinși în firele ei primejdioase, astfel încît, în ochii speriați ai omului de pe uscat, ei apar ca niște fachiri indieni pe ale căror brațe se încolăcesc șerpii cei mai periculoși. Nici un fiu născut de o mamă muritoare nu se poate așeza, prima oară, în acest labirint de cînepă, fără să se gîndească, în timp ce trage din răsputeri la rame, că harponul ar putea să țîșnească din clipă în
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
palanc e slăbit cu încetul, astfel încît primul strat coboară prin bocaportul principal într-o încăpere pustie, numită „cămara de grăsime“. în acest apartament crepuscular, mîinile dibace ale cîtorva marinari înfășoară lunga „pătură“, care aduce cu un ghem uriaș de șerpi vii. Treaba continuă așa multă vreme: cele două palancuri se ridică și coboară simultan, cașalotul și cabestanul se învîrtesc, marinarii cîntă, domnii din „cămara de grăsime“ înfășoară ghemul, secunzii „trasează“, corabia geme și toți înjură din cînd în cînd, ca să
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
deși mă gîndesc uneori că vrăjile lui n-au să aducă nimic bun pentru corabia noastră. Mie nu-mi place deloc tipul, să știi, Stubb. Ai băgat vreodată de seamă că are un dinte canin sculptat ca un cap de șarpe? Ă Dă-l dracului! Nu mă uit niciodată la el. Dar dac-o să-l văd în vreo noapte întunecoasă, rezemat de parapet, fără nimeni pe-aproape, uite ce-o să-i fac, Flask! Și, făcînd un gest ciudat cu amîndouă mîinile
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
să descifreze ridurile stîncii Gibraltarului sau Gall, dacă s-ar fi urcat pe-o scară pentru a manipula Domul Panteonului. Totuși, în celebra sa operă, Lavater nu se ocupă doar de diferite chipuri omenești, ci și de fețele cailor, păsărilor, șerpilor și peștilor, pe care le studiază cu atenție, vorbind amănunțit despre modificările observate în expresia lor. Iar Gali și discipolul său Spurzheim au emis, la rîndu-le, unele sugestii privitoare la caracteristicile frenologice ale altor ființe decît oamenii. De aceea, cu toate că
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
de balenă. De altfel, gloria isprăvii Sfîntului Gheorghe ar fi în mare parte știrbită dacă acesta s-ar fi bătut cu o reptilă tîrîtoare, în loc să înfrunte monstrul cel mai mare al adîncurlior. Orice om e în stare să ucidă un șarpe, dar numai un Perseu, un Sfîntul Gheorghe sau un Coffin are curajul să se repeadă asupra unei balene. Să nu ne lăsăm înșelați de reprezentările acestei scene în pictura modernă, căci, deși făptura înfruntată de acel viteaz vînător de odinioară
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
gheboșat de ea, ca un grenadir care duce în cîrcă un camarad mort pe cîmpul de bătălie. întinzînd pe puntea teugii obiectul, se apucă să-l jupoaie, scoțîndu-i ca pe-o mănușă pielea negricioasă, așa cum un vînător african belește un șarpe boa. După ce a scos-o, o întoarce pe dos, ca pe-un crac de pantalon, o întinde bine - așa fel încît aproape că-i dublează diametru - și în cele din urmă o atîrnă la uscat, în greement; nu după multă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
un paravan imens. Cocoțați pe capac, harponiștii păgîni, care sînt întotdeauna ochiștii balenierelor, își proiectau siluetele drăcești vîrînd cu niște furci enorme hartane de grăsime sfîrîitoare în cazanele încinse sau zgîndărind focul de dedesubt pînă ce flăcările țîșneau aidoma unor șerpi prin porțile cuptoarelor, gata-gata să-i muște de picioare. Fumul se ridica în nori negri. La fiece ruliu al vasului, grăsimea topită se mișca și ea, parcă nerăbdătoare să sară pe fețele oamenilor. în fața gurii cuptoarelor, la celălalt capăt al
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
vindecase numai cu mare greutate. în momentul acela, îi intrase în cap că această suferință îngrozitoare era urmarea firească a uneia mai vechi; și în mintea lui stăpînită de o idee fixă, i se părea că, așa cum cel mai veninos șarpe își perpetuează stirpea la fel de inevitabil ca pasărea cea mai galeș cîntătoare din crîng, tot așa și nenorocirile zămislesc alte nenorociri, în chipul cel mai firesc, întocmai ca și întîmplările fericite. Ba, chiar mai mult decît acestea, își spunea Ahab. Căci
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
în forja lui Perth - rămăsese bine înfipt la prova ambarcațiunii, prelungindu-se dincolo de ea, dar talazul care sfărîmase fundul ambarcațiunii smulsese teaca de piele a harponului; din vîrful dezvelit al acestuia, țîșni deodată o flacără lividă, ca o limbă de șarpe. în vreme ce harponul ardea în tăcere, Starbuck îl apucă pe Ahab de braț și-i strigă: Ă Dumnezeu îți stă împotrivă, bătrîne! Renunță! Expediția asta a început prost și continuă prost - e o expediție blestemată! Dă-mi voie, bătrîne, să brațez
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ținea în mînă mosorul, se clătina în chip ciudat, după cum îl trăgea în sus sau în jos lochul, zmucit de valurile ce se rostogoleau fără încetare. Ă Ține-l bine! Deodată saula prea încordată se rupse și rămase ca un șarpe lung pe apă: lochul nu mai era! Ă Am sfărîmat sextantul, fulgerul mi-a deviat acele busolei, iar acum marea zăludă îmi rupe saula lochului. Dar Ahab se pricepe să repare totul. Trage, tahitianule, iar tu, omule de pe insula Man
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
plutesc necontenit în zona respectivă, unde este vînată cel mai adesea, balena normală“ în.a.). Personaj biblic, unul dintre cei trei feciori ai lui Ithar, din neamul lui Levi, de care se leagă episodul trecerii Mării Roșii, descris în Ieșirea. Șarpe uriaș, în America de Sud. Erik Pontoppidan î1698-1764), teolog danez, autor al unei Istorii naturale a Norvegiei. Pentru a salva orașul Calais, asediat de armatele regelui englez Edward al III-lea, șase cetățeni s-au înfățișat, cu ștreangul la gît, înaintea regelui
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
mea vitală fiind sfâșiată de o tensiune dublă; aduc o senzualitate tulbure până la ispitele de asceză a ideilor”). Era de așteptat că întâlnirea cu fiesta mexicană să trezească bucuriile spiritului și să elibereze umorul. Eseistul caută însă în continuare miturile (șarpele, piramidele, labirintul acvatic) și nu are ochi decât pentru adevărurile lui. După sugestia Antimemoriilor lui Malraux, P. își subintitulează notele de călătorie Jurnal (și contrajurnal) mexican. Nu are răbdare să țină o cronică a cotidianului, evadează mereu spre marile abstracțiuni
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288629_a_289958]
-
apropie aici foarte mult de natura orfică a poeziei; poemul său nu mai narează un act necugetat de magie (precum După melci), ci, prin materia sa verbală, efectuează el însuși unul - de data aceasta, în urma unei intense concentrări. Ca un șarpe schimbând piei după piei, lirica barbiană se dispensează de învelișul anecdotic, de pitoresc, de filonul popular, de Anton Pann; nu se poate ajunge altfel la „rarefierea lirismului absolut”, e nevoie de o eliminare a tuturor elementelor ce amintesc - și sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285623_a_286952]
-
Păcatele mândriei și ale ambiției au aparținut mai întâi lui Lucifer și apoi, prin ispitirea primilor oameni, au aparținut lui Adam. Lucifer căzuse în păcatul mândriei încă înainte de a înșela pe primul om, făcând astfel să-și merite numele de șarpe, pentru că dorise și chiar ajunsese să creadă că frumusețea și înțelepciunea le poseda ca efect al propriei sale naturi și nu ca pe niște daruri ale Creatorului. A doua cădere a lui Lucifer se datorează ispitirii și căderii omului. Lucifer
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
doilea Adam. Originea prezenței răului în neamul omenesc se află deci și în căderea lui Satan, dar și în căderea protopărinților noștri. Urmările imediate ale căderii sunt caracterizate de Cassian ca fiind mult mai ușoare pentru protopărinții noștri decât pentru șarpe. Șarpele, ca autor moral al blestemului, e pedepsit cu blestem veșnic, pe când chipul și asemănarea lui Dumnezeu din om au fost doar alterate, nu distruse. P. Godet, citând o sursă pe care nu o specifică, spune: Din punct de vedere
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Adam. Originea prezenței răului în neamul omenesc se află deci și în căderea lui Satan, dar și în căderea protopărinților noștri. Urmările imediate ale căderii sunt caracterizate de Cassian ca fiind mult mai ușoare pentru protopărinții noștri decât pentru șarpe. Șarpele, ca autor moral al blestemului, e pedepsit cu blestem veșnic, pe când chipul și asemănarea lui Dumnezeu din om au fost doar alterate, nu distruse. P. Godet, citând o sursă pe care nu o specifică, spune: Din punct de vedere supranatural
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
în față cu necesitatea armoniei între popoare (Șoarecii și clopotele), unirea provinciilor românești într-o „măreață nație daco-română” este întrevăzută ca rezultat al luminării păturii de jos (Muierea și găina); portrete satirice de prelați obtuzi ori de renegați intră în Șarpele și pila, Privighetoarea și vulturele. Limba este populară, totuși fraza se mișcă greoi, discursiv, căci ținta rămâne învățătura, trezirea minții și disciplina morală. Marin Sorescu aprecia că formula „gură de aur”, prin care Mihai Eminescu îl definea pe Ț., ar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290170_a_291499]
-
drept pornografie. Autorul, chemat în fața justiției, este condamnat la trei luni de închisoare pentru atentat la pudoarea publică. B. continuă să scrie: două volume de poezie, Brom și Recviem, i se tipăresc în 1939 și 1945. Romanele anunțate în 1945, Șarpele cu ochelari și Parada elefanților, nu au mai apărut; manuscrisul culegerii de poeme Concert la contrabas s-a pierdut. Excentric, teribilist, cu ocupații care îl îndepărtau de literatură (avea un magazin de perdele și umbrele; în 1945, inginerul B., de la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285811_a_287140]
-
și sud-vestul țării, în special în localitățile de frontieră. De exemplu, în raionul Oravița fuseseră "confecționate" în 1952 33 de panouri "pictate cu caricaturi titoiste și antiimperialiste" mai mult decât sugestive, având titluri de genul: "Creșa titoistă", "Generalul ciumă", "Cuibul șerpilor", "Șobolanul lui Truman", "Muștele infectate", "Emisarii civilizației lui Truman", "Libertate femeilor din Jugoslavia Titoistă", "Bugetul înarmărilor din Jugoslavia" etc (DJTAN, fond Comitetul Regional PMR Timișoara, Dosar 48, 1952, f. 38). Aveau loc de asemenea numeroase conferințe pe teme de politică
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]