10,932 matches
-
seama că acest argument este corect. Animalele carnivore nu consumă niciodată împreună alimente bogate în amidon și carne, dar își suplimentează digestia și își curăță intestinele ocazional mestecând buruieni sălbatice care au proprietăți medicinale. După cum au remarcat de secole și observatorii de păsări, acestea mănâncă gândaci și râme într-un moment al zilei, semințe și fructe de pădure în alt moment, dar niciodată nu combină cele două tipuri de mâncare. Ce anume îl face pe om să creadă că tubul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
referitoare la lumină se înrăutățește în fiecare an. Poluarea globală a aerului a redus semnificativ intensitatea luminii Soarelui în întreaga lume în ziua de azi. Și mai rău, poluarea aerului filtrează în mod special banda ultravioletă. Oamenii de știință de la observatorul de pe Muntele Wilson din California raportează o scădere cu 10% a densității medii a luminii în ultimii 50 de ani și o reducere șocantă cu 26%a radiațiilor ultraviolete. Această deficiență de ultraviolete în lumina pe care o primim de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
mașina undeva, În Spania, când se făcuse mobilizarea și expirase ultimatumul): „Mă simt aproape insuportabil Împovărat de această prăbușire a civilizației noastre“, după care a rămas definitiv Într-o stare de tulburare mentală paroxistică. Nu că ar fi fost un observator pasiv sau pacifist al conflictului. Dimpotrivă, este convins de nedreptatea pe care o reprezintă agresiunea germană și a făcut atât cât poate face un expatriat american trupeș și cu sănătatea șubredă pentru a susține cauza aliată. I-a vizitat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
trecut pe lîngă un Aquapark construit pe jumătate, viitoarele sale lacuri excavate arătînd ca niște cratere selenare, și pe lîngă un club de noapte dezafectat de pe un deal artificial, al cărui acoperiș În formă de cupolă semăna cu un mic observator astronomic. Munții se retrăseseră din fața mării, distanțîndu-se la un kilometru și jumătate În interiorul uscatului. LÎngă Sotogrande, terenurile de golf Începeau să se multiplice ca simptomele unui cancer hipertrofiat. Pueblele andaluze cu pereți albi prezidau peste Întinderi verzi și șenale, sate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
vanitoși, zidiți pe același pilon. Richelieu avea În fond coarda dandysmului, dar vibrația ei era acoperită de altele mai puternice. Încă un precursor al dandysmului, asemeni lui Richelieu, Înainte chiar ca fenomenul ca atare să fie numit dandysm și ca observatorii să-l studieze minuțios, a fost Lauzun. Mai mult chiar decât Richelieu, deși n-a cucerit portul Mahon, precum acesta... A cucerit Însă ceva mult mai greu: Marea Domnișoară! Și a cucerit-o singur, nu ca Richelieu portul Mahon. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
fapt care le dirijează pe toate celelalte. Omul se Îmbracă Înainte de a acționa, de a vorbi, de a merge, de a mânca; acțiunile care țin de modă, ținuta, conversația etc. nu sunt niciodată decât consecințele toaletei noastre. Sterne, acest admirabil observator, a decretat În cel mai spiritual mod cu putință faptul că ideile unui bărbat fără barbă nu sunt cele ale unuia cu barbă. Cu toții suntem supuși influenței ținutei. Artistul Îmbrăcat de gală nu mai poate lucra. În rochie de interior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
trei virtuți primordiale. Putința de a o crea peste tot și dintr-o dată reprezintă secretul spiritelor naive și distinse. Dacă analizează toate lucrurile de prost gust care afectează toaletele, apartamentele, discursurile sau felul În care un necunoscut Își ține corpul, observatorii vor constata că acestea păcătuiesc prin derogări mai mult sau mai puțin evidente de la această triplă lege a unității. Viața exterioară este un soi de sistem organic ce Îl reprezintă pe individ tot așa cum culorile melcului se regăsesc pe cochilia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
om cu opiniile lui politice, pe om cu textura existenței lui, pe omul-hieroglifă? Chiar și astăzi, vestignominia a devenit aproape o ramură a artei create de Gall și Lavater. Și, cu toate că În zilele noastre suntem aproape cu toții Îmbrăcați la fel, observatorului nu Îi este greu să Îl deosebească Într-o mulțime, În cadrul unei adunări, la teatru, la plimbare pe cel care locuiește În Marais, pe cel din Saint-Germain, din Cartierul Latin sau pe cel de la Chaussée-d’Antin; să facă distincția Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cărora nu le putem nega o anumită distincție a ideilor, o anumită instrucție și măreție sufletească, nu reușesc decât cu mare greutate să recunoască linia ce desparte toaleta de stradă de toaleta pentru mersul În trăsură! Ce plăcere nespusă Încearcă observatorul, cunoscătorul, atunci când Întâlnește pe străzile Parisului, pe marile bulevarde acele femei pline de har care, după ce și-au Înscris numele, rangul și averea În gustul cu care și-au alcătuit toaleta, nu Înseamnă nimic pentru ochii de rând, Însă alcătuiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
precedat de un Valet franțuz, În Jachetă de mătase albă și șorț de batist”. Astfel sunt cele două Secte care, În momentul de față, Împart cea mai instabilă parte a Poporului britanic; și agită această veșnic tulburată țară. Pentru ochiul Observatorului politic, relațiile lor reciproce, pline de elemente de discordie și ostilitate sunt departe de a fi liniștitoare. Aceste două categorii fundamentale ale Adorării Filfizonice a Eului, sau Adorării Demonilor și Sărmanilor Sclavi, sau Adorării Salahorice a Pământului, sau ce-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cuvenită sub nivelul ei și într-o parte, în timp ce Sally, Sophie, Thierry, Steve, compozitorul și alți câțiva oameni pe care nu-i cunoșteam erau adunați în partea dreaptă a scenei, într-un mic cerc. Din când în când, unul dintre observatorii din consiliu se apleca către celălalt pentru a-i șopti ceva la ureche, la care celălalt răspundea printr-o mișcare hotărâtă din cap. Uneori dădeau din cap aprobator simultan, ca o pereche de cățeluși cu capul mobil pe care îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
fapt, părea să-și fi găsit ritmul, și chiar cu bucurie. Cineva răuvoitor ar fi zis că-i place să-și etaleze cunoștințele superioare, dar eu consideram că e cu adevărat interesată să cunoască mecanismele lăuntrice ale oamenilor. Era o observatoare înnăscută și sesiza cele mai mărunte gesturi, cele mai vagi ciudățenii de comportament, ca să le utilizeze în activitatea ei. —O cunoști bine pe MM? o întrebai eu, încercând să găsesc altceva în afară de „De unde știi?“ - îmi place să variez. Nu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
fi admisă ideea unui punct de vedere privilegiat din perspectiva căruia Univesul să poată fi descris la modul infailibil. Ce derivă de aici? Că dacă Dumnezeu există, nici chiar el nu este unicul „sistem de referință”, cum spune Einstein, singurul observator, am spune noi, capabil să vadă și să descrie integral și fără greșeală lumea. Or, dacă nu poate asta, Înseamnă că și El este un „sistem de referință” relativ, aflat pe picior de egalitate cu alte sisteme de referință din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ați fost consilier al președintelui dumneavoastră și nu unul oarecare. Aveți dreptate: nimeni nu se simte confortabil În propriul prezent și acest fapt Îi poate greva, parțial, evaluările. Dar, de regulă, asta se Întâmplă atunci când există o implicare subiectivă a observatorului În dialectica evenimentelor, nu Însă și când ele Îi rămân exterioare, ca să nu spun indiferente. Dumneavoastră aveți, probabil, ca orice om, un număr oarecare de defecte; sigur Însă aveți o mare calitate: neutralitatea activă vizavi de ceea ce vă intră În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
armata o luat puterea ca să scape țara de regimul demagogic, și această putere trebuie apărată chiar împotriva militarilor. Anevoie s-ar fi putut petrece altminteri lucrurile. Unanimitatea cu care fusese întîmpinată revoluția de la 28 mai nu putea păcăli pe un observator avertizat. Colaborarea între elemente atât de disparate - ca integraliști și radicali, monarhiști-constituționaliști și republicani - era provizorie și limitată numai la răsturnarea de la putere a partidului democrat. După victorie drumurile se despărțeau. Toată lumea voia să scape de dictatura demagogică a lui
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
Salazar se adresa, de fapt, țării întregi, anunțîndu-i, într-un anumit fel, noul drum pe care în curând știa că va fi chemat să-l arate. Portugalia trăia, atunci, încă unul din extazele sale patriotice, atât de surprinzătoare pentru un observator neavertizat. La Geneva, experții europeni acceptaseră în sfârșit, după mai bine de un an de pertractări, să acorde un mare împrumut Portugaliei. Dar cu condiția ca anumiți controlori ai Societății Națiunilor să se stabilească la Lisabona și să verifice justa
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
lampa pe care abia ai stins-o rănește bezna palpebrală. Totuși un asemenea șoc nu este neapărat adevăratul punct de plecare pentru lenta și constanta desfășurare de viziuni ce se perindă prin fața ochilor mei Închiși. Ele apar și dispar, fără ca observatorul somnoros să participe la ele, dar se deosebesc esențial de imaginile din vis, căci el este stăpân pe simțurile lui. Deseori sunt grotești. Sunt sâcâit de profiluri de tâlhari, de câte un pitic cu obrajii rumeni și trăsături grosolane, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
perlă după perlă dintr-o admirabilă povestire pe care o citise de nenumărate ori și Întotdeauna la fel, cu același aer dezgustat pe care-l avea chipul lui cu nobile cute de pe frontispiciul operelor sale complete. Presupun că pentru un observator detașat ar fi ușor să facă haz de toți acei oameni ireali care mimau În orașe străine o civilizație moartă, mirajele Îndepărtate, aproape legendare, aproape sumeriene, ale St. Petersburg-ului și ale Moscovei din perioada 1900-1916 (perioada care, chiar și În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
În gînd, pentru a cere lămuririle cuvenite În ziua următoare. Acum, și Mendoza era În permanență asaltat cu Întrebări cu privire la cuvinte spaniole pe care Oberlus nu le pricepea și le sublinia cu multă grijă, iar dacă ar fi existat un observator, probabil că l-ar fi trecut toate nădușelile de groază, descoperind umbra acelei ființe diforme și cocoșate micșorîndu-se tremurătoare prin jocul flăcărilor pe Înaltul perete de stîncă al peșterii presărate din loc În loc cu stalactite, cu capul aplecat deasupra unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
se întorseseră în mod spontan la lucru, atitudine care, în optica sa de ministru, mai mult decât o demonstrație de solidaritate cu femeile demne de admirație care făcuseră din curățirea străzii lor o chestiune de onoare, fapt pe care nici un observator imparțial n-ar ezita să-l recunoască, atingea limitele complicității criminale. De cum îi sosi vestea proastă, și ordonă prin telefon primarului ca aceia care sunt răspunzători pentru nesocotirea ordinelor primite să fie imediat readuși la supunere, ceea ce, tradus în cuvinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
și pot să fac chiar, pe cont propriu, cîteva specu lații despre Ceaușescu și folk-ul cenaclului Flacăra. Bine, bine, dar manelele ? Ele ce legătură au cu societatea noastră ? Carmen Mușat își încheie un editorial de săptă mîna trecută din Observatorul Cultural astfel : „Se spune că tonul face muzica. În politica autohtonă, tonul îl dau manelele”. Simplă retorică ? Poate, dar nimic nu e întîmplător în ițele socialului. Iată însă că cineva, comentînd articolul pe site-ul ziarului, face un pas mai
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
să descriu experiența maramureșeanului cu pricina dacă privirea mea este încercuită de orizontul țării Maramureșului, iar el vorbește despre „la noi, în Europa” ? Mai mult, experiența românilor, în general, nu mai este neapărat românească, adică localizată în România. De la deplasarea observatorului s-a trecut - într-o anumită măsură - la delocalizarea observatului. Nu cumva atunci și privirea observatorului ar trebui să-l urmeze și să devină una de-localizată ? Poate, dar cum ? Aici, cuvintele par a ne trăda, alunecîndu-ne printre fapte. Avem
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
el vorbește despre „la noi, în Europa” ? Mai mult, experiența românilor, în general, nu mai este neapărat românească, adică localizată în România. De la deplasarea observatorului s-a trecut - într-o anumită măsură - la delocalizarea observatului. Nu cumva atunci și privirea observatorului ar trebui să-l urmeze și să devină una de-localizată ? Poate, dar cum ? Aici, cuvintele par a ne trăda, alunecîndu-ne printre fapte. Avem impresia că le repunem la locul lor și așezăm cuvinte potrivite pe această lume care nu
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și înzăgăzuirea ei în tiparele ideologice ale aspiratorilor, cât și prăbușirea totalitarismului și revenirea la „drepturile omului”. Luat de curentul care nu iartă pe nimeni, am fost în mijlocul „viiturii” și fără să știe prea multă lume, miam notat, ca un observator cinstit, tot ceea ce am văzut. Am fost și am rămas convins că literatura care rămâne este una de natură documentară, un fel de radiografie a societății prin care călătoream. Cine să o facă, dacă nu noi cei care duceam în
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93023]
-
superbă naivitate romantică de zilele acelea în care ne amuzam spunând că zidurile clădirilor dintre Academia de Arte și Academia de Muzică purtau urmele ciocnirii lor cu șevaletul meu și cutia ta de vioară. Dacă ne-ar fi filmat un observator neutru fuga aceea cotidiană a noastră către celălalt, s-ar fi amuzat fără măsură desigur. Dar ar fi fost amuzamentul lui. Am fost recent în țară și am refăcut, la pas, ca altă dată, traseul acela de vis. Chiar mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]