9,986 matches
-
Știi, am venit cu Puss Moth. N-o s-o pot lua și pe memsahib. Am loc doar pentru un om. Camionul e În drum spre voi. Helen Îl luase pe Compton deoparte și vorbea cu el. Compton se-ntoarse, mai vesel ca niciodată: — Hai să te urcăm În avion. O să mă-ntorc și după mem. Doar că mi-e că trebuie să ne oprim la Arusha ca să iau benzină. Așa că să mergem. Păi și ceaiul? Știi, de fapt nu prea vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
spunea că nu mai văzuse fată atât de curățică precum Liz Coates. Liz avea picioare frumoase și purta mereu șorțuri curate de bumbac, și Jim observase că-și prindea mereu părul la spate. Îi plăcea chipul ei pentru că era mereu vesel, dar nu prea se gândea la ea. Liz Îl plăcea foarte mult pe Jim. Îi plăcea cum arăta când venea dinspre magazin și deseori Îl privea din ușa bucătăriei când pleca. Îi plăcea și mustața lui. Îi plăceau și dinții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
două undițe și sclipirile flăcărilor În apă. — O să fie lună plină diseară, spuse Nick. Se uită peste apa golfului la munții care Începeau să se profileze pe cer. Știa că dincolo de munți, luna urca. — Știu c-o să fie, spuse Marjorie veselă. — Tu știi totul. — O, Nick, termină, te rog! Nu fi așa, te rog, te rog! N-am ce-i face, răspunse Nick. Așa este. Tu știi totul. Asta-i problema. Știi bine că-i așa. Marjorie nu-i răspunse. — Te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
focul ardea pe o pajiște care se pierdea apoi În pădure. Nick coborî cu grijă taluzul și porni prin pădure, ca să vină spre foc dintre copaci. Era o pădure de fagi și mergând printre ei, călca pe jir. Focul lucea vesel chiar la marginea pădurii. Lângă foc stătea un om. Nick Îl pândi de după un copac. Bărbatul părea să fie singur. Stătea acolo, ținându-și capul În mâini, și pândea focul. Nick ieși de după copac și se-ndreptă spre foc. Omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
și-o să zic la toată lumea că tu ești mai presus de toate. Te rog, te rog, doamne isuse“. Tirul se mută În altă parte. Am Început să refacem tranșeea, și dimineață soarele răsări și ziua fu fierbinte și Înăbușitoare și veselă și liniștită. În noaptea care a urmat, Întorși În Mestre, el nu i-a zis nimic despre Isus fetei cu care a urcat În cameră la Villa Rosa. Și n-a zis nimic nimănui vreodată. Soldatul s-a Întors acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
anunț apărut În New York Herald. Acum Elliot avea deja niște prieteni care-i admirau poemele și doamna Elliot Îl convinse s-o cheme pe prietena ei din Boston, cea care avusese atunci grijă de ceainărie. Doamna Elliot deveni mult mai veselă după ce veni prietena ei și plânseră Împreună de o mulțime de ori. Prietena era cu câțiva ani mai mare decât Cornelia și-i spunea Iubita. Și ea provenea dintr-o veche familie sudistă. Împreună cu câțiva prieteni de-ai lui Elliot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Kerensky să-mpuște oameni, lucrurile ar fi stat cu totul altfel. Acum, sigur că ce contează când vine vorba de lucruri din astea e ca cineva să aibă grijă să nu se trezească Împușcat el Însuși! A fost o zi veselă. Am stat mult de vorbă. Ca toți grecii, voia să meargă În America. Neînfrânții Manuel Garcia urcă treptele până la biroul lui Don Miguel Retana. Își lăsă valiza jos și ciocăni. Nu răspunse nimeni. Cum stătea pe hol, Manuel simți că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cât sunt mai mari, cu atât au mai multă carne, săracii. Asta de unde-ai mai scos-o? Întrebă băiatul, zâmbind. — E mai veche. Strânge-ți cuadrilla ca să văd și eu ce am. — Ai niște puști buni, spuse Hernandez. Era foarte vesel. Mai fusese băgat În două nocturne și Începuse să stârnească ceva interes În Madrid. Era fericit să știe că lupta va Începe În câteva minute. — Unde-s picadorii? Întrebă Manuel. — Sunt În țarcul din spate, se ceartă pe caii frumoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ținându-l În așa fel Încât să nu pot vedea nimic. — Hai, dați-i drumu’ până nu vi se murdărește iar plăcuța. După căderea Întunericului, am mai condus două ore și am Înoptat la Mentone. Orașul avea un aer foarte vesel și curat, sănătos și adorabil. Conduseserăm din Ventimiglia până-n Pisa, apoi În Florența, prin Romagna până la Rimini, și apoi ne Întorseserăm prin Forli, Imola, Bologna, Parma, Piacenza și Genova, și iar În Ventimiglia. Toată excursia durase zece zile. Firește, Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
uita la ei. Morgan se așezase pe pat, În locul lui. — Mai bea, Jack, Îi spuse John Întinzându-i sticla și paharul. — Nu mai, spuse Jack. Nu mi-au plăcut niciodată priveghiurile. Râseră cu toții. Jack nu râdea. Când plecară erau cam veseli. Jack era pe verandă când cei trei au urcat În mașină. Îi făcură cu mâna. — La revedere, spuse Jack. Mâncarăm de seară. În afară de “Îmi dai, te rog, aia sau ailaltă“, Jack nu spuse nimic tot timpul cinei. Pacienții fermei mâncară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
și de unde știi că erau ei? I-am văzut la un moment dat. — Păi, parcă ziceai că nu i-ai văzut. — A, ba da, i-am văzut. — Și cine era cu ea? — Frank Washburn. — Da’ erau...erau... — Cum să fie? — Veseli? Cred că da. Tatăl se ridică de la masă și ieși din bucătărie. Când se-ntoarse, Îl văzu pe Nick uitându-se-n farfurie. Plânsese. — Mai vrei? Întrebă taică-su, luând cuțitul ca să-i mai taie o felie. Nu. — Hai, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
și să vorbească cu ea, dar scrisorile, venind din altă lume, teoretic cel puțin, erau mai importante. Și totuși, nu găsi nimic interesant printre ele. Arătați mult mai bine, Îi spuse ea. O să ne părăsiți În curând. — Da. Pari foarte veselă În dimineața asta. — A, păi sunt. Mă simt de parcă aș putea fi o sfântă. Domnul Frazer fu ușor derutat de această remarcă. — Da, continuă sora Cecilia. Asta aș vrea să fiu. O sfântă. De când eram mică voiam să fiu sfântă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
N-o să mai țină mult, asta-i clar. Începe deja să treacă. Nu-i mai dau importanță. — Păi, să-ți treacă repede, atunci. — Asemenea. În noaptea aceea mexicanii cântară la acordeon și alte instrumente pentru Întregul pavilion și toată lumea era veselă și răsuflările acordeonului și clopoțeii și toba umplură coridorul. În acel pavilion era un călăreț de rodeo care, Într-o după-amiază fierbinte și prăfoasă, sub privirile mulțimii, ieșise din țarc călare pe Midnight, și acum avea spatele rupt, iar când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
de care vorbesc era cuprinsă În sinea acelei clipe fără să știm, că am rămas singuri, că anotimpul era ireal, Încremenit la fereastră, că a doua zi dimineața, doamna Carolina Pavel avea să-și scuture așternutul aplecată peste pervaz, liniștită, veselă ca Întotdeauna, fără să bănuiască măcar, că În casa ei, În noaptea abia trecută, una din nopțile rare ale lumii, s-a Întîmplat o minune mai mare decît cea din Cana Galileii. 10. ...În numele Tatălui, și-al Fiului și-al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
În casa mătușii mele, ea trăia, mă miram cum de trăia, ca În vremea cînd eram elev În penultima clasă de liceu, ne conduse În bucătărie unde sporovăiam de obicei - nu-și dădea seama că murise de mult, era chiar veselă de oaspeți, vechii oaspeți gălăgioși, de atunci, spunea că s-a săturat de cînd stă singură, că ne așteaptă de mult; trecuseră zece ani de la moartea ei, dar nu se cunoștea. Și Începu să facă plăcinte și ne ospătarăm, luă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
În schimb, adormise de mult; În somnul lui nu era nici o tulburare, dimpotrivă, lunecau pe fluviu mici ambarcațiuni sau vase, Împodobite festiv pentru nu se știe ce sărbătoare națională, poate era ziua marinei, ori o altă petrecere, căci el era vesel, foarte vesel, se afla la bordul uneia dintre acestea, rîdea, vorbea tare, dar din cauza veseliei generale nu se auzea ce anume conversa cu un domn și o doamnă, ambii la moda Începutului de veac. Era vară, soarele bătea canicular, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
adormise de mult; În somnul lui nu era nici o tulburare, dimpotrivă, lunecau pe fluviu mici ambarcațiuni sau vase, Împodobite festiv pentru nu se știe ce sărbătoare națională, poate era ziua marinei, ori o altă petrecere, căci el era vesel, foarte vesel, se afla la bordul uneia dintre acestea, rîdea, vorbea tare, dar din cauza veseliei generale nu se auzea ce anume conversa cu un domn și o doamnă, ambii la moda Începutului de veac. Era vară, soarele bătea canicular, dar obrajii celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
puțini, le e dat s-o păstreze În suflet toată viața, și care dă echilibru și seninătate ființei. Își ridică mîinile de pe umerii mei, trecu cu spatele spre fereastră. - E foarte tîrziu, spusei, domnul Pavel doarme de mult, visează, e vesel. - El se află acum În timpul adevărat al substanței, Îmi răspunse, conversează, părînd la vîrsta tinereții, cu domnul și cu doamna aceea cu pălărie cu voal, deși timpul la care se Întreține cu ei la bordul acelui vaporaș de croazieră este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
ședințe, procese, nu ca noi muritorii de rînd, răspunse rîzÎnd, cu dinții descoperiți În străluciri de sidef. - Așa e! Eram s-o iau de braț, cuprins de o bucurie necunoscută, dar Îmi revenii, controlîndu-mă. Nu știu ce gîndea, era, În orice caz, veselă, rochia-i de mătase i se foia pe trup odată cu mișcările umerilor. După cîțiva pași, În fața cofetăriei din centru cu mesele din tablă și scaunele de răchită, scoase pe trotuarul larg, aflate sub lungi copertine colorate, se opri și spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
profesoarei era dinainte de război, croită din material cumpărat atunci și păstrat de maică-sa, grijulie pentru fata care la vremea aceea intrase la facultate. - În rezumat, spusei reluînd Începutul discuției, peste vreo săptămînă sînteți pe plajă, la mare. - Da, răspunse veselă privind cubul de gheată din pahar care se topea foarte Încet În ciuda căldurii de afară. Dar dumneavoastră? - Abia În august cînd vă Întoarceți dumneavoastră. - Și unde? Morocănos cum sînteți, precis că la munte, spuse. - Nu m-am hotărît Încă (purtam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
prin centru și văzîndu-ne, se opri lîngă noi. Se Înclină cu politețe, și spuse că-i face o mare plăcere că ne-a văzut. ZÎmbetul lui bonom era Îndatoritor că, bucuroși, Îl invitarăm să stea la masă cu noi. Primi vesel, foarte vesel, așa cum Îi era firea, și așezîndu-se pe un scaun din stînga mea, tras de la o masă vecină, rosti: - Ce bine că mi-a fost dat să vă Întîlnesc tocmai acum. pe domnul Pavel am să-l caut zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
și văzîndu-ne, se opri lîngă noi. Se Înclină cu politețe, și spuse că-i face o mare plăcere că ne-a văzut. ZÎmbetul lui bonom era Îndatoritor că, bucuroși, Îl invitarăm să stea la masă cu noi. Primi vesel, foarte vesel, așa cum Îi era firea, și așezîndu-se pe un scaun din stînga mea, tras de la o masă vecină, rosti: - Ce bine că mi-a fost dat să vă Întîlnesc tocmai acum. pe domnul Pavel am să-l caut zilele astea... - Despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
știu. Uitîndu-mă la el, Îmi spuneam: „Iată poporul Tablelor Legii!” Îi priveam fața pe care abia se deslușeau urmele rasei lui nepieritoare, care născuse pe Moise și pe Iisus. Urma să plece, În adevăr, În Țara Sfîntă dar neliniștea lui veselă era traversată de o prevestire a tristeții ce-avea să-l macine mai tîrziu: lăsa În urmă mormîntul soției, locurile copilăriei, viața, - era acum sexagenar. Observasem că nici eu nici tînăra profesoară nu-l Întrebasem de ce pleacă fiica și ginerele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
trei-patru ani Înainte, cei mai mulți erau greci și evrei, adică cei din inima comerțului și a industriei care duseseră fala orașului, cu vase maritime ce pătrundeau pînă aici În rada portului fluvial. De acum decenii vor trece, și steagurile multicolore și vesele ale portului nu vor mai exista, nici hărmălaia elevatoarelor ce descărcau și Încărcau ziua și noaptea. Se vor Încerca forțate festivități fluviale pentru a da impresia pulsației de viată, cum a fost odată, pentru a se crea iluzia că totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
iar eu, neînțelegînd, o Întrebai la ce gîndește. - La nimic, Îmi răspunse. Privirea Îi rămase În gol și, deodată, perdelele căzură În Înserare. Ea mai vorbi ceva, nu-mi aduc aminte ce, vocea Îi deveni patetică, nu mai era vocea veselă pe care mi-o Închipuiam a orelor didactice, n-ai fi crezut că tînăra femeie era profesoara, că se supunea zilnic unui exercițiu de solemnitate la granița dintre apropiere și distanțare față de elevele ei, pentru a realiza „o anume - gîndea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]