10,488 matches
-
o rezervă în privința împărtășirii adevăratelor experiențe spirituale în afara cadrului sacru. Rezerva derivă din acea latură a comuniunii în duh ce nu poate fi în nici un fel mediată, după cum nici gestul ritual nu poate fi substituit prin apăsarea unei taste de înaintare a unui pomelnic on-line, spre exemplu. Comuniunea, ritualul, limbajul sunt componente integrale, fără de care nu există deplinătatea discursului religios creat într-un timp și spațiu recuperat. Astfel, o recuperare a discursului religios în mass-media din România de după 1989 s-a
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
cea dintîi întrevedere nu știa cum arată Mihail, în schimb acesta știa cum arată el. Iar să întrebe pe cineva cam așa "nu vă supărați, nu știți care din domnii de față e directorul Serviciului?" ar fi fost echivalent cu înaintarea unei cereri de demisie. Așa că în acele clipe se bucura și era mîndru de sine, așteptase cît așteptase, însă pînă la urmă se dovedise că Leonard Bîlbîie nu este un fitecine în Serviciu. Dacă îi va povesti lui George Stan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cu trădarea. Dobrogea, Muntenia, sudul Moldovei, dincolo de munți, în Ardeal Brașovul, Făgărașul și înainte de toate Timișoara erau cuprinse în țesătura lui. N-o făcuse singur, o mare parte fusese creată cu ani de zile înainte, dar nenorocirea războiului, contraofensiva germano-austriacă, înaintarea bulgaro-germană în Dobrogea, sfîșiase în bucăți subțirea, invizibila mătase a rețelei de informații. Iar el, prin minune! ar fi spus cei mai mulți, a reușit să înnoade firele, să întărească urzeala; să adauge, uneori să dubleze pînza străvezie. Dar nu prin minune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de amorțire nu mai putea judeca absolut liber, stăpîn pe sine. Cu voia, dar mai mult fără voia sa, urmărea în minte cum se desfășoară fenomenul. Avea în fața ochilor, ca pe o hartă militară, desfășurarea zonei, urmărind milimetru cu milimetru înaintarea frigului, profunzimea lui. Era, poate, singurul om care își prezenta plastic, în amănunțime, propriul trup, știind cu precizie matematică la cîți milimetri de încheietura genunchiului sau în ce zonă a pieptului ajungea răceala într-un sfert de oră, o jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
inima, în visurile-i de noroc. O îndoială totuși răzbătea. De aceea încă n-a spus lui tată-său, căci cine știe... cine știe... Pruncul creștea încet-încet în sânul ei, și-i bine întăi să fie pe deplin încredințată de înaintarea lui Ștefan, și pe urmă să spuie picherului: „Da, am greșit, dar în luna lui mai facem nunta...“ Dar întăi trebuie să aibă făgăduială în toată puterea cuvântului. Altfel, dacă ar spune un cuvânt, Ion Rusu și-ar lepăda cortelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
ale deplinei prospețimi. Iar pentru că nimeni, nimeni dintre miile și milioanele de japonezi în așteptarea hanami-ului nu trebuie să rateze momentul magic, kairos-ul, televiziunile intră cu săptămâni înainte în alertă, emisiunile meteo furnizează în fiecare zi așa numitele "fronturi de înaintare ale florilor de cireș", prin care ești ținut la curent cu situația înfloririi din întreaga Japonie, din provincie în provincie. Este, brusc, vară. Există să nu vă mirați și aici un cortegiu de fenomene ridicate la rangul de simboluri ale
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
în funcție de amplasamentul bancului de nisip unde a fost găsită. Abia apuc să mă dumeresc asupra unor fracții de pe a cincea coloană, căsuța hașurată în albastru, care reprezentau forța de frecare, viteza probabilă cu care corpul s-a scufundat, viteza de înaintare etc., pentru că, iată, agitat, colegul sfioasei prezentatoare găsește lângă piciorul scaunului un alt panou (le-am pierdut deja numărul), în care sunt figurate plastic cursul râului, despărțit în porțiuni de culori diferite, corpul victimei și, cu ajutorul unei înșiruiri de săgeți
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
pas zăpada scrâșnește surd sub talpa rigidă a bocancilor grei. E un zgomot pe care ajung să îl învăț, să îl știu, să îl aștept. E sunetul cu care îmi pictez toate gândurile, secunda împleticită a clepsidrei ce-mi măsoară înaintarea. Și scrâșnetul nu mai vine. Piciorul alunecă lung și corpul zvâcnește energic, disperat, ca în nopțile în care creierul tău confundă somnul cu moartea și îți trimite acel impuls de resuscitare: un scurtmetraj în care pământul îți fuge de sub picioare
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
la un loc, un miros ridicându-se din penumbrele pereților de sticlă, iarăși lumina orbitoare palpitând, încăperile se continuau mereu mai întunecoase, o cuprindea teama, simțea cum i se răspândește teama în trup, dar nu se putea împotrivi acelei formidabile înaintări de automat și nici atracției; și dintr-odată în apropierea ei, lângă ea, deasupra ei chiar a izbucnit un îngrozitor tărăboi, răcnete, clănțănit de clești imenși, drugi de oțel scăpați de ciment, jeturi de apă izbind cu fantastică furie se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
sunet trist de flaut, dar nu era decât liniștea sfârtecată de ecourile lumii de afară, până și-a amintit că aceleași sunte le mai auzise și acasă și, prin urmare, răsunau în mintea lui și nici măcar nu erau adevărate, ci înaintarea înceată și sigură a liniștii cu care trebuia să suporte firescul. Probabil era trist, dar nu disperat. Probabil se simțea singur, dar îi rămăsese credința. A rămas cu mâna lipită de buzunarul hainei, privind-o, până a început să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
viermele orgoliului și din teama aceasta difuză, nedefinită, fără obiect real, aproape ezoterică, apăruse voința de a respinge compromisurile, de care, iarăși, era conștient, dar în măsura în care poți fi conștient de o ceață în care bâjbâi și, prin urmare, îți refuzi înaintarea sau și mai bine: de o pâclă ce învăluie mintea lui, cel mai adesea la o beție și pe care orice efort al brațelor ori al simțurilor nu reușește s-o alunge. Așa cum apăruse, mai înainte, voința de a îndura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
înapoi, acestea se amestecau și se confundau în pâclele dense pe care ar fi trebuit să le străbată, cu mirarea piciorului și a trupului și a gândului care n-ar mai fi sigure de terenul în care înaintează și dacă înaintarea nu este cumva întoarcere. Să se oprească și să aștepte risipirea pâclelor a căror apariție n-o înțelegea? Atunci sporea în el nemulțumirea că nimic nu este cum ar dori el. Îl cuprindea o stare de agitație, întruna izbucnind din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
unde o aștepta el, privind-o cum vine într-o unduire a rochiei în culori de toamnă, din mânecile și gulerul căreia ieșeau brațele și gâtul de culoarea mierei, răsucindu-se în mers, înaintând și totuși ținându-și în frâu înaintarea, de parcă ar fi vrut să lungească incredibil apropierea clipei tulburător excitante a atingerii, cu pletele săltându-i pe umerii subțiri și mătasea foșnitoare a picioarelor lungi și extraordinare ascunsă de unduirile tomnatice, dintr-odată în dreptul lui, aplecându-se spre el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
din iubire suferă sau dacă era numai orgoliu sau disperarea că se găsește deodată singur în fața unor drumuri nesfârșite pe care trebuie să le continue, pentru că așa a ales el, în timp ce jocuri și strigăte și voioșie și viață nepăsătoare la înaintarea lui se înșiruie de o parte și de alta a drumului. Ca în visul din noaptea Anului Nou. Încerca să afle și nu putea distinge nimic și atunci își zicea că era suferință din iubire, cum altceva? Dar și groaza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
alergă spre cazemată, cu brațele Întinse, În timp ce mitralia insectele: — Ta-ta-ta-ta-ta... Vera-Vera-Vera...! Dincolo de perimetrul năpădit de buruieni al aeroportului, se afla un vechi cîmp de luptă din 1937. Aici, armatele chineze făcuseră una dintre numeroasele lor Încercări inutile de a opri Înaintarea japonezilor spre Shanghai. Tranșee În ruine formau linii În zig-zag, un parapet de pămînt prăbușit unea un grup de movile funerare, construite pe digul unui canal nefolosit. Jim Își amintea că vizitase Hungjao cu părinții lui, În 1937, la cîteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
broasca țestoasă pe care o eliberase În ultima săptămînă a războiului. Dar canalul de lîngă gard conținea doar trupul unui aviator japonez mort. Secțiuni din aeroportul Lunghua - pagoda, barăcile și turnul de control - erau acum ocupate de o brigadă de Înaintare a trupelor naționaliste. Din motive proprii, aviatorii japonezi și echipele de sol nu făcuseră aici nici o Încercare de a scăpa și continuau să trăiască În hangarele și atelierele distruse. În fiecare zi, soldații naționaliști luau cîțiva japonezi și Îi omorau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de ceramică, linia de cale ferată și rezerva de cărămizi de la vechile cuptoare și coșuri, precum și apropierea de aeroportul Lunghua, atrăseseră garnizoana comunistă spre acest golf modest. Totuși, după spusele lui Basie, ei plecaseră cu două zile În urmă, continuîndu-și Înaintarea spre Shanghai, iar cele cîteva sute de locuitori ai orașului rămaseră expuși. În afara posesiunilor lor, ar putea exista depozite de arme ale comuniștilor și colaboraționiști, care ar putea fi răscumpărați cu bunăvoința generalilor Guomindangului care se apropiau de Shanghai. Ascuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
crispau, nu strigau. Își duse iarăși luneta la ochiul neacoperit. Se aștepta să-i vadă împietriți de groază. Dar ei arătau ca un grup statuar dintr-o grădină, într-o zi liniștită de vară. Zâmbeau. Curentul de aer stârnit de înaintarea hergheliei tulbura deja ninsoarea care cădea peste ei. Încă o clipă... Încă... Ultimul lucru pe care mai apucă să-l vadă călărețul fu profilul femeii suprapus peste cel al bărbatului. Efigia unei încrederi totale, mistuită fulgerător. Înlemni. Și calul înlemnise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
acum înainta peste zăpada și paiele de pe alee, cu poala rochiei ușor ridicată, cât să i se vadă fundele de catifea ale pantofilor cu vârfurile ascuțite și tocurile ca niște mosorele aurite. Femeia stăpânea o tehnică mult prea subtilă de înaintare, iar ninsoarea nu făcea decât să-i desăvârșească efectul de plutire. Era fascinant. ― Dar mergeți odată, flăcăi, și aduceți-o mai repede sub cort! se dezmetici domnița Ecaterina, făcând semne prietenești cu mâinile spre femeia de pe alee și clătinându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
veșminte de eunuci, de baiadere sau brizeide, aveau grijă de dorințele tuturor, aducând mereu fel de fel de tării, lichioruri, pișcoturi, dulcețuri sau ceaiuri fierbinți, în buna tradiție a casei, de pe vremea Luminăției Sale, Poetul. În jurul prințului se discuta despre înaintarea lui Kutuzov către Constantinopol. Tocmai aflaseră că acesta trecuse podul de gheață de pe Dunăre și încă nu întâmpinase nici o rezistență din partea turcilor. ― S-ar putea să meargă mai ușor decât am crezut. ― E dovada cea mai bună că turcii nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
din sud amenințat de armata rusă de la Dunăre care părăsise Principatele Române. Sigur, armata aceea nu constituia o mare amenințare. Dar și o muscă mai insistentă poate să exaspereze ditamai taurul până la urmă. Da, „musca” îi diminua considerabil forța de înaintare spre Moscova și periclita împlinirea marelui vis imperial „de la Moscova la Gange”. O ciudată melancolie imperială se așeză atunci ca o coroană grea pe capul lui Napoleon. Și, în acele ceasuri lungi de tăcere îmbufnată, vedea lucrurile într-o cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
-i mai pica de la noi. În ziua când urma să fie dus la judecată, el își curăți vestonul, cu ceai, își lustrui bocancii, și cu capela periată și pe o sprânceană, își duse la gură o mână făcută pâlnie, trompetând „înaintarea”. La poarta închisorii, un clopot suna, ori de câte ori pleca sau intra cineva. Poarta deschisă împingea o limbă de oțel elastică, ce semnala evenimentul. De astă dată a sunat la plecarea trompetului, și încă o dată la reîntoarcerea lui. Intrase vesel fiindcă își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
canal. Și nici măcar nu era vina lui! Oftând, privi fața moartă a lui Geordie Stephenson. Mai rău era că Doug Disperatul era mult mai greu de condamnat acum. Juriul avea să vadă un biet bătrân bătut de poliție, scos la-naintare pentru uciderea unui criminal din Edinburgh. Cum să ucidă bătrânul acela pe cineva? Era așa fragil! Procurorul Fiscal n-avea să-l atingă nici c-o floare! Logan Își lăsă capul să cadă până ajunse pe vraful de hârtii. — La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
despre pactul Ribbentrop-Molotov, despre abdicarea regelui, despre prețul unturii și al cărbunelui, despre Aleksić, asul aerului... Iată cum lucrau maeștrii Enciclopediei. Căci fiecare eveniment, am mai spus asta, era pus În legătură cu propriul lui destin, fiecare bombardament În Belgrad și fiecare Înaintare a trupelor germane spre Răsărit ori fiecare retragere, toate astea erau transpuse prin prisma lui și În corelație cu viața lui. Undeva este consemnată o casă din strada Palmotičeva, cu tot ce era demn de reținut, cu locatarii care, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Lasă zilele să treacă. Tristețea, memoria și durerea se Înnoiau afară, dar aici, până nu ieșea să le Întâmpine, voia să mai plutească nepăsător și tânăr. Erau și zile când Amory suferea de pe urma faptului că viața se schimbase dintr-o Înaintare uniformă pe un drum ce se Întindea cât vedeai cu ochii, Într-un decor Încâlcit și amestecat și Într-o succesiune de secvențe rapide, fără legătură Între ele: doi ani de „sânge și sudoare“; instinctul brusc și absurd al paternității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]