10,617 matches
-
Vicele avea ochii umezi. Se apropie de Brândușă și Îi șopti gâtuit de emoții: Ce carevasăzică niște discuții libere! 21. Orice gest, cât de mărunt, capătă În aerul Înghețat al serii ceva din măreția misterioasă a nașterii Domnului. Doamna Moduna izbucni În plâns. Niciodată până acum soțul ei nu găsise cuvinte de laudă pentru Mântuitor, deși bradul, colindele și sarmalele n-au lipsit de la nici un Crăciun. Mai bine mai târziu decât niciodată, Își spuse ea, ștergându-și pe furiș câteva lacrimi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Însă că tot datorită fotografiilor vă descurcați. Am Învățat-o pe Maria să fotografieze. Mie Îmi revine doar partea de prelucrare. Plătiți impozit? Evaziunile fiscale nu mă atrag. Și filmele cum Îți ies? Bine. Pe ele Însă le salvează textul... Izbucni În râs. Comentariul, domnule, interpretarea... Imaginile se mișcă. Îți trebuie ochi. Noi ne bazăm Însă tot pe urechi... Chestiune de civilizație! Au crescut copiii, zise Flavius-Tiberius, În Încercarea de a schimba subiectul. Cresc repede. Când am dat ultimul examen am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
à ceux des oiseaux de nuit pour la perfection circulaire du contour... Vieil océan, tu es le symbole de l 'identité: toujours égal à toi-même.” Din nou vocea bătrânelului: Sabina, tu ești? Ce bine te aud acum Sabina, fetița mea... Izbucni În plâns. Scăpă receptorul. Deschise ușa. Ieși clătinându-se. În receptor se auzea o voce de femeie. Se auzi, pentru că fu repede Înghițită de foșnetul oceanului. Telefonistele se Înghesuiau la geam ca să-l vadă și ele pe omul care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Intrară În „I. L. Caragiale”, care avea un raion cu articole de voiaj. Geamantane Însă momentan nu aveau, declară jenat librarul. Eventual peste o săptămână, când primeau marfă. Era un articol puțin solicitat de clienți. Și ora Închiderii pe deasupra. Ora Închiderii? izbucni Petru. Ora Închiderii ați spus? Mai sunt trei minute, domnule profesor, bâigui librarul. Vă rog să mă iertați. Ora Închiderii e un fel de-a zice, pentru că noi muncim după program. E lipit pe ușă. Știi dumneata de ce Îi este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
oricum. În tren, autobuz și pe biciclete. Și chiar pe jos În drum spre serviciu. Doar la traversări dacă deschid ochii. Cunoscându-și traseele cu ochii Închiși nu se grăbesc să-i deschidă. Ce să vadă aici? Cum ce, domnule? izbucni o voce cunoscută parcă dinspre valiza mașinii de scris. A cui totuși? Obișnuit ca tot felul de voci venind din cele mai neașteptate direcții, Petru nici măcar nu tresări. Aceasta era părerea lui. Iritarea valizei i se părea de neînțeles. De-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Gheretă, de o viață poștaș În „Bosnia”? Și de ce uit? Ochii albaștri, spălăciți i se umeziră, mâna În care ținea țigara aprinsă Începu să-i tremure și, Înainte ca Petru să găsească un cuvânt ori un gest de Îmbărbătare, Gheretă izbucni În plâns. Ești obosit, domnule Gheretă, doar atât. Dacă vrei, te conduc. Până Îți fumezi țigara mă Îmbrac și mergem Împreună. Am văzut lumină și am intrat, mă credeți, domnu’ Petru? Am văzut lumina și am intrat... Petru nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
timpul, și vă asigurăm de veșnica noastră pomenire. (Aplauze) Și, pentru că nu se știe dacă o să ne mai vedem vreodată, permiteți-mi să vă urez de pe acum, În numele consilierilor municipali și al meu personal, să vă fie țărâna ușoară. Lumea izbucni În urale, iar Cain Își scoase batista compleșit până la lacrimi de urările primarului. Micul său balcon semăna cu nacela unui dirijabil gata să se desprindă de pe pământ. Se pregătea să spună “vă mulțumesc din suflet” când primarul ceru din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
douăzeci de ani. A avut o moarte ușoară, la Începutul toamnei, anotimpul ei preferat. Cu puțin noroc, aș fi avut parte de un braț de crizanteme galbene, florile mele cele mai dragi. Auzind-o vorbind așa, am zâmbit, apoi am izbucnit În plâns. Ei, lasă, că și ție Îți plac crizantemele galbene, a zi ea, bucurându-se de căldura trupului meu tânăr aplecat asupra ei atât cât să nu o strivească. Apoi s-a dus. Geamul camerei era deschis și... cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
asta, domnule profesor, dar mai ales, nu știu de ce Îți lasă o impresie de clandestinitate, de neadecvare. De impostură, În cele din urmă... Nu vreau să vă jignesc, domnule profesor. Nu mă jigniți deloc. Tot așa o văd și eu...! Izbucni În râs, tocmai când dialogul risca să devină patetic, uman, cu doza cuvenită de compasiune și Înțelegere față de cel cocoțat pe suferință ca pe niște picioroange de milog trufaș. Flavius-Tiberius schiță doar un zâmbet. Grațian avea o Întreagă teorie asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
credincioșenia lui Brândușă. Dar mai ales... Chipul lui Brândușă arăta acum ca unul de „tov prim” de pe vremuri. Mai ales... Ce, dom' Brândușă? Coaie, Sebastiane, coaie! Să poți răbda până Îți vine rândul... Gheretă amuți de uimire. Brândușă În schimb izbucni Într-un râs ori hăhăit care nu sminti În nici un fel starea de visare În care Gheretă părea cufundat iremediabil. Și Zorela lui tot așa gândește. Cu aceleași cuvinte. Îi veni În minte un desen sau o planșă, cam așa ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Atunci m-aș fi apucat să pictez. Ce? Întrebară toți trei. Amintirea tuturor senzațiilor. Un fel de ejaculare târzie, dacă nu chiar post-mortem, ricană Eugen Pascu, Întins la umbra unui copac din pânza sa fetiș Călărețul. Abrudan și Nagy Oszkár izbucniră În râs. De ce râdeți? Întrebă Ziffer deloc supărat. Dacă te-ai uita și tu la ce se face azi, ai fi uimit să constați ca ejacularea ta plastică, cu ceva metafizică În cazul tău, se numește pictură gestuală, dacă vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
supărat. Dacă te-ai uita și tu la ce se face azi, ai fi uimit să constați ca ejacularea ta plastică, cu ceva metafizică În cazul tău, se numește pictură gestuală, dacă vrei, zise Eugen Pascu. Vezi Rauschenberg, Stella Franck. Izbucniră toți patru În râs. Era doar noaptea Anului Nou, iar pictura era departe de a-și fi spus ultimul cuvânt. Iolanda și Petru se Învârteau printre invitați, separați și apropiați În același timp unul de altul de această mulțime eterogenă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
se Întâmplă de obicei, printre toate sunetele celorlalte păsări obișnuite de grădină, și nici nu se topește În propria-i ubicuitate În Marea Britanie; este penetrant și răspicat, individual, de neînlocuit; cu toate că, o clipă mai târziu, Îi auzim din nou țipătul izbucnind prestissimo. Pădurea mea, pădurea mea, nu va fi niciodată a voastră. Unele părți ale copacilor mai bătrâni sunt moarte și putrezite, fărâmițându-se În humus, și acesta este motivul, alături de umiditatea anuală ridicată, pentru care poartă mânecile acelea uriașe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
luat de brațe. Am scuipat sânge și am îngăimat: — „Am învins.“ La care Lennon mi-a răspuns: — Nu în seara asta, băiete! Ai pierdut prin K.O. în runda a opta. Când mi-a picat fisa cum stau lucrurile, am izbucnit în râs și am dat să-mi eliberez brațele. Ultimul lucru care mi-a trecut prin minte înainte de-a leșina a fost că l-am aranjat pe bătrânu’ - și încă pe cinstite. • • • Mi s-au dat zece zile libere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
sergentul Blanchard și pe domnul Loew, iar eu sunt căpitanul Jack Tierney. Tu și Lee sunteți oamenii momentului. Așadar, sper că ți-au făcut plăcere ovațiile, fiindcă nu vei mai avea parte de altele până o să ieși la pensie. Toată lumea izbucni în râs. Tierney bătu în pupitru și vorbi în microfon: — Destul cu prostiile. Avem rezumatul infracțiunilor din săptămâna 8-14 noiembrie 1946. Fiți atenți, că-i groasă rău de tot. În primul rând avem trei spargeri la niște magazine de băuturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
reținut hohotele de râs când revolverul trase în gol, în timp ce Hacksaw își lingea ouăle, plictisit de toată tărășenia. Cu ochii închiși, doamna Albanese se ruga cu fervoare. — A sosit timpul să-l întâlnești pe Creator, măi câine, spuse Lee. Femeia izbucni: — Nu, nu, nu, nu, nu! Bruno se ocupă de un bar din Silverlake! Buena Vista, pe Vendome! Vă rog, lăsați-mi copilașul în pace! În drum spre mașină, însoțiți de lătrăturile fericite ale lui Hacksaw, Lee îmi arătă butoiașul gol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ar fi atins un căcat fierbinte. Lee mă bătu pe spate. — Bucky e un as. Și deștept, și cu cojoñes. I-ai povestit lui Ellis despre mărturisire? — Ellis îi spun cei de la gradul de locotenent în sus, mârâi Vogel. Lee izbucni în râs. — Eu sunt un personaj privilegiat. În plus, tu-i zici pe la spate târtan și ovreiaș, așa că ce-ți pasă? Vogel se înroși ca racul. Koenig se uită în jur, cu gura căscată. Mișcarea îi dezveli piepții cămășii, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
terenuri virane, un bungalow de un verde respingător, având în spate o cocioabă cu mansardă. Am parcat în spatele lui și am coborât din mașină. Lee îmi făcu cu ochiul și-mi zise: — Ai pierdut. — Ai trișat, i-am replicat. El izbucni în râs. — Te-ai prins. Te-am sunat de la un telefon public. Te-au sâcâit reporterii? M-am uitat cu atenție la partenerul meu. Părea relaxat, dar surescitat pe dinăuntru, și-și pusese din nou masca de glumeț. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cap. — Mda, iar Bevo Means mi-a zis că tatăl fetei le-a vândut celor de la Times și Herald niște fotografii mai vechi ale fiicei lui. Or să apară pe prima pagină a edițiilor de seară în toată presa. Millard izbucni: — La naiba! Era singura înjurătură pe care o folosea. Continuă, clocotind de furie: — Or să se năpustească ca vulturii asupra ei. Tatăl a fost interogat? Tierney clătină din cap, apoi se uită pe niște notițe: — Cleo Short, South Kingsley, 1020
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
sub tăcere chestia asta. Cred că o să facă uitate orice dovezi că fata era o curvă clasa-ntâi. Cu cât publicul o simpatizează mai tare, cu atât mai mulți lauri culege acuzarea dacă porcăria asta ajunge vreodată în instanță. Millard izbucni în râs. — Istețule, vrei să zici că șeful tău ar fi tăinuitor de probe? M-am gândit că exact asta făceam și eu. — Mda, și pe deasupra un ticălos tâmpit și grandoman. — Touché, spuse Millard și-mi dădu o foaie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
importanță de acum două luni. Așa-i? — Da. Exact asta-ți spun. — Atunci de ce-ai șters-o așa repede ieriseară? Madeleine își roti ochii-n cap și graseie: — Flăcău! — Lasă teatrul și spune-mi adevărul. Fata de bani gata izbucni: — Domnule, tatăl meu este Emmett Sprague. Acel Emmett Sprague care a construit jumătate de Hollywood și Long Beach și ce n-a construit, a cumpărat. Nu-i place publicitatea și în mod sigur nu i-ar plăcea să vadă prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
am văzut refuzând avansurile care li se făceau. Mi-am amintit de limbista mai în vârstă de care-mi povestise Marjorie Graham. — Ai observat vreun avans mai asiduu? Știi la ce mă refer. Artilerie grea. Vreo bărbătoaică mai insistentă? Madeleine izbucni în râs. — Nu, avansurile pe care le-am văzut erau toate în stil de mare doamnă. — Cine le făcea? — Apariții efemere, pe care nu că le-am mai văzut înainte. — Sau după? — Da, nici după. — Despre ce discutai cu ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Da, flăcăule, fă-mi pe plac. De fapt ar trebui să le faci pe plac tuturor bogătașilor care se apropie de vârsta de șaizeci de ani. Ar putea da senilitatea-n ei și poate te confundă cu moștenitorii lor. Am izbucnit în râs și mi-am dezvelit incisivii. Martha se întinse după creion, dând să-i imortalizeze. — N-am avut timp să mă gândesc prea mult. Ori ei, ori noi. Cam la atât s-a redus tot. — Dar partenerul tău? Flăcăul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cap până-n picioare de sudoare. Mi-am amintit că trebuia să mă prezint la serviciu în mai puțin de patru ore și am gemut. Madeleine se desprinse din îmbrățișarea mea și își dezveli dantura perfectă, maimuțărindu-mi trăsătura specifică. Am izbucnit în râs și i-am spus: — Ei bine, numele tău n-o să apară în ziare. — Până când nu vom anunța logodna Bleichert-Sprague? Am râs și mai tare. — Mama ta ar fi extrem de încântată. — Mama-i o ipocrită. Se îndoapă cu medicamentele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
precizat că acesta făcea parte din cercul prietenilor intimi ai domnișoarei Short. „Vor urma și alte detalii“, a promis el. „Lucrul cel mai important este că acest om diabolic este reținut de poliție și nu va mai ucide niciodată.“ Am izbucnit în râs. — Ce i-ai spus de fapt lui Loew? — Nimic. Când am vorbit prima oară cu căpitanul Jack, i-am spus că Dulange este un suspect foarte probabil. A țipat la mine fiindcă n-am raportat înainte să plecăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]