9,905 matches
-
este în acest sens o constrîngere exterioară, ci invenția noastră. V-ați întrebat vreodată de ce niciun fabricant de lumînări nu a inventat becul incandescent? Vă întrebați vreodată de ce vorbim mereu de schimbare, dar ne încrustăm tot mai adînc în rutina cotidiană? Sau de ce toate soluțiile inventate pentru a rezolva o problemă nu sunt decît biete variațiuni pe aceeași temă? În fine, oare de ce noii veniți reușesc mai mereu să bulverseze referințele celorlați, mai vechi în sistem? Dincolo de dezbaterile simpliste, Andreu Solé
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
nicio atenție unui fapt pe care îl considera pe bună dreptate ca fiind cel mai considerabil din timpurile moderne. Era convins că jurnaliștii parizieni organizaseră o vastă conspirație a tăcerii împotriva acestei Asociații, care se străduia să ruineze industria denunțătorilor cotidieni ai perfidului Albion, întinzând în mod cordial Franței mâna poporului englez, și ne-am ostenit foarte mult să-i înlăturăm această idee. Oricum ar sta lucrurile, cartea sa, Cobden și Liga, a avut un mare răsunet. Cam în aceeași epocă
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
de remiterea în mâinile statului a tuturor proprietăților, de organizarea atelierelor sociale, de crearea unuia sau mai multor miliarde de monedă de hârtie, etc. etc. Bastiat nu a încetat nicio singură zi să combată aceste funeste reverii, fie în presa cotidiană, fie în Liberul schimb, care apărea atunci în ultimele sale numere, fie în Jurnalul economiștilor, fie în micile pamflete al căror succes, grație Cerului, a devenit popular. Și să adăugăm următorul fapt, spre onoarea economiștilor: toți rivalizau în zel în
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
a înscris în rândul membrilor Comitetului de finanțe, care l-a ales chiar ca vicepreședinte. Se știe rolul important pe care acest Comitet l-a jucat în Adunarea Constituantă. A acceptat misiunea chinuitoare de a salva finanțele publice de mașinațiile cotidiene din Adunare ale socialiștilor declarați și ale celor care erau socialiști fără să o știe. A apărat portofelul Franței, acest portofel din care toată lumea dorea să extragă ceva și pe care nimeni nu se gândea să-l umple la loc.
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
este culegerea Farmecul pământului (1977), revizuită și retipărită în 1982 cu titlul Parfumul amar al pelinului verde. Subintitulată Jurnal la marginea dintre vis și viață, scrierea este una hibridă: amestec de memorialistică (idealizând satul natal și începuturile sale publicistice), însemnări cotidiene, jurnal de călătorie cu numeroase intruziuni eseistice pe teme de artă și literatură, încheindu-se cu o succintă filosofare metaforică asupra vieții. Se reține în special „dosarul de existențe” pe care îl înglobează scrierea, M. făcând portrete reușite unor contemporani
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287945_a_289274]
-
două secole), inflația leului, a consumului, a politicii, a informației, și chiar o „inflație a discursului”. „Omniprezența” comunicării este o situație normală, întrucât nici unul dintre domeniile de activitate umană nu poate exista și funcționa în afara practicii discursive (începând de la viața cotidiană până la microfizică). Fără această capacitate de exprimare a omului, de a „oglindi” și transforma lumea prin cuvânt, nu ar fi fost posibile cultura, știința, civilizația. Dezechilibrul se produce, însă, odată cu pierderea referențialului în practica discursivă, prin îndepărtarea de discursul „angajat
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
îndepărtarea de discursul „angajat ontologic”, clasic și apropierea de discursul postmodern. Discursul postmodern este un act discursiv cantonat într-un simplu joc al sensurilor, neangajat ontologic și caracterizat prin supralicitare lingvistică. Interacțiunea cu celălalt în orice domeniu cognitiv sau situație cotidiană, socială are la bază “comportamentul lingvistic” al omului. Discursul este o interfață în relațiile interumane, prin discurs eu intru în comuniune cu ceilalți. Corelarea celor două situații fenomenul inflaționar al practicii discursive și faptul că discursul este modalitatea principală de
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
doar un simplu „ornament retoric”, metafora funcționează ca instrument de cunoaștere, ea apărând pentru a compensa carențele de „denumire”, lacune ale unui tip de limbaj în criză de termeni pentru noi aspecte ale realității. Metafora este o componentă a limbajului cotidian, Dumarsais afirmând că „se creează mai multe figuri de stil într-o oră în hală decât într-o zi la Academie” (apud Daniel Bougnoux, 2000:71), cât și a discursului științific, din nevoia de a desemna fenomene științifice mai puțin
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
poți face distincție între „știința care descoperă” și „arta care inventează”; cu toate acestea, funcția metaforei științifice fiind cea referențială, de elucidare a referentului.” (Daniela RovențaFrumușani, 1995:67). Reboul și Moeschler vor explora această funcție referențială a metaforei în cadrul discursului cotidian luând ca exemplu enunțul „camera ta e o cocină”, care din punct de vedere literal e fals, dar verosimil din punct de vedere nonliteral deoarece cel puțin unele dintre implicațiile pe care le declanșează sunt adevărate, de exemplu faptul că
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
într-o școală de ofițeri, părăsind facultatea și fugind dintr-o căsnicie eșuată. Atentă la psihologia femeii care se vede înșelată, autoarea află soluția în educarea tăriei morale prin disciplina, asprimile, dar și frumusețea vieții militare. Interviul (1998) povestește viața cotidiană a Suzanei, de patruzeci de ani, asistentă de farmacie, care are o legătură cu un bărbat însurat, deloc dispus să-și schimbe statutul. Femeia cunoaște la mare un Flaviu înțelegător, dar e abandonată pe loc când în zonă apare o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287368_a_288697]
-
Occident), educat sau nu, din domeniul politicii externe. De aceea, nu putem să nu ținem seama de el. Din acest motiv, a da uitării realismul este de ase-menea discutabil. Observatorii academici nu trebuie, desigur, să se lase pradă capriciilor politicii cotidiene. Dar a sta la distanță sau a fi critici nu înseamnă că ei trebuie să-și piardă capacitatea de a înțelege limbajele celor care iau decizii majore, nu doar în cadrul guvernelor, dar și în cadrul firmelor, al organizațiilor non-guvernamentale și al
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
creare a mai multor niveluri teritoriale a fost perceput drept având rezultate pozitive de către cetățeanul francez beneficiarul final al întregului demers. Exemplul ar putea fi urmat și în România. Plecând de la influența puternică pe care o au regiunile în viața cotidiană, John Loughlin arată cum francezii se pronunță în sondaje majoritar favorabili unei guvernari subnaționale regionale, fiind încrezători în viitorul acesteia alături de și în complementaritate cu competențele guvernului central. Păstrând un stil dinamic, sintetic și plin de exemple concrete, cartea profesorului
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
70%).55 Mai mulți francezi sunt mai încrezători în viitorul regiunii (după sondaje, 63%) decât în stat (43%). Același sondaj indică faptul că 43% din populația franceză consideră că, în viitor, regiunea va avea o influență mai mare asupra vieții cotidiene decât Europa sau chiar statul francez.56 Aceasta nu înseamnă că regiunea va înlocui instituțiile deja existente cum ar fi departamentul și municipalitatea, devenind nivelul preferat al subguvernării naționale. Din contră, sondajul de opinie citat mai sus arată că încă
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
sine die debutul. Câteva poeme (Fii risipitori, Hamlet ș.a.), publicate în anii care precedă plecarea în Germania, prefigurează însă linii tematice developate în cărțile tipărite după revenirea în viața literară românească. Volumele lui de versuri alcătuiesc un „jurnal de aventuri cotidiene ale emigrantului” (Barbu Cioculescu), iar „personajul” liricii se declară „produsul steril al mai multor limbi și culturi”, care „a pierdut totul afară de accent” și care, „născut la răscruce de drumuri”, încearcă să transmită starea de încordare și deziluzie ce însoțește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290444_a_291773]
-
203-217; Raicu, Contemporani, 47-51; Moraru, Semnele, 227-233; Culcer, Serii, 167-170; Simuț, Diferența, 146-149; Raicu, Fragmente, 364-370; Titel, Cehov, 176-180; Iorgulescu, Prezent, 230-234; Holban, Profiluri, 248-258; Ion Holban, Când „a povesti” înseamnă „a fi”, CRC, 1990, 32; Ov. S. Crohmălniceanu, Exercițiul cotidian al terorii, RL, 1991, 42; Mircea Handoca, Mircea Eliade - fascist, legionar, antisemit?, JL, 1992, 13-14; George, Sfârșitul, IV, 300-304; Alexandru Vlad, Amurgul clovnilor, VTRA, 1993, 4; Ștefan Borbély, Artistul și dictatorul. Trei trepte pentru un dezacord admirativ, APF, 1993, 9
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287978_a_289307]
-
această logică, simțindu-se legitimat de ea. În urma acestor considerații foarte concrete, este evident că pentru noi astăzi a devenit mai dificil să promovăm luarea la conștiință a înțelegerii totale a corupției și mai ales a gravității sale. Aceste practici cotidiene, induse de gândirea unică a consumismului, influențează sigur asupra greutății noastre în a înțelege și a reprezenta simbolic și moral tot răul asumat de corupție la toate nivelurile. E bine să ținem cont de acest aspect. În acest sens, prima
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
el indică, în mod evident, în profunzimea noastră, „ceva ce ne îngrijorează și pe de-a dreptul ne neliniștește profund”. Tocmai de aceea e necesar ca aceste intuiții să găsească o reînnoită existență în discursurile noastre interpersonale, în discuțiile noastre cotidiene, în reflecțiile și în argumentările noastre. Pentru a spune împreună cu Charles Taylor, filosoful cel mai angajat în această operă de explicitare a căutării de autenticitate: „noi avem nevoie de limbaje noi ale rezonanței personale, pentru a ne întoarce și a
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
și jumătate de persoane au fost implicate în episoade de corupție mai mult sau mai puțin grave. Fenomenul s-a răspândit de fapt tot mai repede în interiorul politicii, fie la nivel național, fie local, dar și în toate meandrele economiei cotidiene. Alte date au fost culese într-un raport încredințat Comisiei europene antifraudă (Olaf) de firma Pricewaterhouse Coopers (Pwc). Cercetarea a urmărit costurile corupției în opt țări diferite ale Uniunii europene (Italia, Franța, Țările de Jos, Lituania, Ungaria, Spania, Polonia, România
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
cunoașterii, ci, asemeni literaturii mitologice, ea este mai întâi un discurs al semnificării. Din această perspectivă, limbajul filosofic dobândește caracterul unui metadiscurs care are ca obiect semnele altui discurs, iar trecerea de la experiența sacră, evocată de mit, la experiența profană, cotidiană, echivalează cu deplasarea accentului de pe o polisemie lărgită, neîngrădită, favorizând ambiguitatea, pe o polisemie reglată prin delimitări conceptuale. Autonomizarea limbajului filosofic în raport cu limbajul artistic are ca premisă reinterpretarea propriilor semnificații, a problemelor definitorii, aplecarea reflexivă asupra propriei naturi. Față de limbajul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
politică implică actori și recuzite specifice, o regie prestabilită, urmărind maximum de eficiență în raport cu finalitățile. Extinzând conceptul de dramatizare la întreaga sferă a vieții sociale, Erving Goffman aprecia că partenerii unei interacțiuni verbale sunt prinși într-un fel de dramaturgie cotidiană, viața de zi cu zi nefiind altceva decât o permanentă punere în scenă, într-un echilibru determinat de raporturi între forțe instabile 146. Din această perspectivă, fiecare individ este preocupat în mod constant să-și definească identitatea pentru a fi
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
principalelor dimensiuni tematice ale acesteia. Eforturile de relevare a specificului și originalității demersului jurnalistic eminescian sunt susținute de apelul constant la exemple din corpul articolelor. "Eminescu oferă un spectacol unic în presa noastră din secolul trecut, prin saltul de la evenimentele cotidiene la caracterizări cu o extraordinară capacitate de generalizare. Nicăieri nu se vede mai bine ca aici independența sa de gândire peste doctrinele politice"189. Criticul se oprește asupra campaniilor de presă desfășurate de Eminescu, punând în evidență concepțiile politice ale
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
de: legislația agrară, răscumpărarea căilor ferate, chestiunea dunăreană, propaganda catolică în țara noastră și situația românilor din provinciile aflate sub dominație străină. Referindu-se la subiectele dezbătute de jurnalist în această perioadă, D. Vatamaniuc afirmă: "Eminescu face la Timpul gazetărie cotidiană și răspunde, prin însăși natura lucrurilor, la problemele la ordinea zilei. Publicistica sa se constituie, astfel, într-un "jurnal" al unei epoci dintre cele mai dramatice din existența poporului nostru"222. Timpul își va înceta aparițiile în martie 1884, după
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
utilizează limbajul politic are legitimitatea de a face acest lucru), cât și de criteriul contextului (în anumite situații, discursul unui emitent dobândește caracter politic)254. Fără a-și declara adeziunea la ideologia vreunei grupări politice din epocă, Eminescu face gazetărie cotidiană, prezintă și analizează evenimentele timpului, își manifestă aprobarea/ dezaprobarea față de deciziile clasei politice, propune soluții la problemele economice ale țării, militează pentru drepturile țărănimii, făcând din paginile de ziar oglinda uneia dintre cele mai dramatice epoci din istoria poporului român
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
traducere de Ciprian Tudor după ediția Gallimard, 1971. François, Fréderic, (1998), Le discours et ses entours. Essais sur l'interprétation, L'Harmattan, Paris. Gîfu, Daniela, (2011), Violența simbolică în discursul electoral, Casa Cărții de Știință, Cluj-Napoca. Goffman, Erving, (2007), Viața cotidiană ca spectacol, ediția a II-a revizuită, traducere de Simona Drăgan și Laura Albulescu, Prefață de Lazăr Vlăsceanu, Editura Comunicare.ro, București. Greimas, Algirdas-Julien, (1966), Sémantique structurale, Librairie Larousse, Paris. Greimas, Algirdas-Julien, (1975), Despre sens. Eseuri semiotice, traducere și ediție
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
Apud Luminița Hoarță Cărăușu, Teorii și practici ale comunicării, Editura CERMI, Iași, 2008, p. 182. 143 Ibidem, p. 183. 144 Catherine Kerbrat-Orecchioni, Le discours en interaction, Armand Colin, Paris, 2005, p. 46. 145 Ibidem, p. 162. 146 Erving Goffman, Viața cotidiană ca spectacol, traducere de Simona Drăgan și Laura Albulescu, Editura Comunicare.ro, București, 2007, p. 7. 147 Ibidem, p. 63. 148 Oswald Ducrot, Les échelles argumentatives, Paris, PUF, 1980, p. 11. 149 Ibidem. 150 Constantin Sălăvăstru, Teoria și practica argumentării
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]