12,882 matches
-
se apropie examenul de maturitate și te rogi la toți sfinții să nu cumva să-ți pice la română Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Orice, numai subiectele astea nu. Și Îți pică la alegere, Lazăr de la Rusca și Mărul de lângă drum. Alegi „mărul” că oricum este de mâncare. Și iei nota 10. Înainte de examen ai avut un vis; așa ești tu. Ai vise. Visai așa: Că stăteai picior peste picior și că erai boier. La București, Congresul al IX
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
maturitate și te rogi la toți sfinții să nu cumva să-ți pice la română Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Orice, numai subiectele astea nu. Și Îți pică la alegere, Lazăr de la Rusca și Mărul de lângă drum. Alegi „mărul” că oricum este de mâncare. Și iei nota 10. Înainte de examen ai avut un vis; așa ești tu. Ai vise. Visai așa: Că stăteai picior peste picior și că erai boier. La București, Congresul al IX-lea al Partidului Comunist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de sus În văzduh”, poveste germană. Partea a treia Anul 1957 este departe, acum se apropie maturitatea, e 1965, și te rogi la toți sfinții să nu cumva să-ți pice la limba și literatura română Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Orice, numai subiectele astea, nu. Și Îți pică, la alegere, Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Alegi „mărul”, că oricum e de mâncare. Și iei nota zece. Înainte de examen ai avut un vis. Așa ești tu. Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
e 1965, și te rogi la toți sfinții să nu cumva să-ți pice la limba și literatura română Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Orice, numai subiectele astea, nu. Și Îți pică, la alegere, Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Alegi „mărul”, că oricum e de mâncare. Și iei nota zece. Înainte de examen ai avut un vis. Așa ești tu. Ai vise. Visai așa: că stai picior peste picior și ești boier. Pe taică-tu l-au scos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
rogi la toți sfinții să nu cumva să-ți pice la limba și literatura română Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Orice, numai subiectele astea, nu. Și Îți pică, la alegere, Lazăr de la Rusca sau Mărul de lângă drum. Alegi „mărul”, că oricum e de mâncare. Și iei nota zece. Înainte de examen ai avut un vis. Așa ești tu. Ai vise. Visai așa: că stai picior peste picior și ești boier. Pe taică-tu l-au scos din pâine, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
căii ferate, și acolo, În dreptul unei căpițe de fân o Îmbrățișezi, și ea se lasă moale În brațele tale și ți se dăruiește pe loc. Fânul uscat Îi Înțeapă pulpele, locomotiva șuieră și huiduie, aruncă În voi cu cotoare de măr, cu sticle, cu bucăți de pâine, dar sunteți destul de departe, puțin Îți pasă, te bucuri doar că femeia aceea Îți Înțelege durerea și neputința, și rămâneți În continuare Îmbrățișați Într-un lung sărut, În vreme ce trenul cu huiduieli se Îndepărtează. Femeia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
cobert că mă bucur... Frontul Galiției, iarna: Galiție, Galiție, Hire-ai hi rămas pustie Să crească În tine flori Nu sângele la feciori Scene din viața lui Pătru de când Îi Însurat, sau ce și-ar putea aduce aminte: Johanes sasu’ tot mere la beserică și se uită la chipul lu’ moșu-su. Moșu lu moșu lu’ Johanes o fost Helmuth mutu’ care o furat-o pe crăiasa Ruzi din Cetatea Chezarocrăiască a Szegheșvarului. Dar pentru aia l-or prins și l-or
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
război, ea căutându-și fratele ce pleca pe frontul italian, „toate, iubirea, primăvara, anii, necazurile, tot, sunt Încă vii În ochii capului rostogolit pe eșafod”, ehe, „ce zici, vere” Îți spune o rudă venită de pe undeva de la Sibiu mușcând din mărul „pomului de mort”, „mai știm și noi cum e cu viața asta”, are sare la subraț și duhnește a palincă, „uite, eu m-am făcut membru de partid, nevastă-mea lucrează la cântare, aia mică este la creșă. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
o poză scorojită, lipită pe ușa strâmbă pe care o Împingi cu piciorul. Praful, Înalt ca și prima zăpadă. Arșița coborând după dealul viilor. Fecioara aruncându-se În fântână. Laptele fierbând singur pe vatră. Casa pustie. Bivolii pe la porți. Un măr se desprinde de ram, zdrobindu-se În râpa adâncă, cu viermele În el. Lângă șură parastasul e pe sfârșite. Popa e roșu În obraji. În pomul mortului nu mai sunt mere și nici colăcei. Se aprind stelele, aceleași semne ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
singur pe vatră. Casa pustie. Bivolii pe la porți. Un măr se desprinde de ram, zdrobindu-se În râpa adâncă, cu viermele În el. Lângă șură parastasul e pe sfârșite. Popa e roșu În obraji. În pomul mortului nu mai sunt mere și nici colăcei. Se aprind stelele, aceleași semne ale unui cataclism revolut. Sunt toate. Nici una lipsă. Nimeni murind. Totul ca o constatare. Ca ceva de dincolo de ușă. Cheia la Îndemână. Camera interzisă. Tu, singur În fața ușii. Ai intrat hoțește. Călcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Înainte de a ajunge acasă trec pe la movila din coceniște unde bradul stă singur lângă pădurea de fag, de o sută de ani, și se pun amândoi În genunchi și spune Onica: După mersu pomului / Va fi mersu fătului / Dacă pomu mere bine / Fătu crește și se ține / Dacă pomu nu mere / Fătu scade tot și piere. Se scoală În picioare și apucă drumul satului, timpul dintr-o dată nu mai vrea să curgă Încet și intră În rotire nebună ca hora aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
bradul stă singur lângă pădurea de fag, de o sută de ani, și se pun amândoi În genunchi și spune Onica: După mersu pomului / Va fi mersu fătului / Dacă pomu mere bine / Fătu crește și se ține / Dacă pomu nu mere / Fătu scade tot și piere. Se scoală În picioare și apucă drumul satului, timpul dintr-o dată nu mai vrea să curgă Încet și intră În rotire nebună ca hora aceea din duminica de Sânziene, și Onica, și acum femeie frumoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
văzut un copârșău” și plânge Onica. „Tu, n-am să-l mai văd niciodată!” și nu-l mai vede Onica pentru că ea moare Într-o vară, puțin după Sfântu Ilie, când ploi reci vin să stingă zăpușeala zilei, sunt coapte merele mălăiețe, bradul din coceniște crește până la cer și rămâne Bitancu singur pe lume. Din ciobul de oglindă, Îl privește un chip străin lui, un bărbat cu capul mare acoperit cu păr blond, săgetându-l cu privirea ochilor albaștri. Bitancu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
nesprijinite de nici o cupolă. Petru Îi privi multă vreme cămașa albă cu mâneci scurte și și-l imagină coborând dealurile dinspre păduri, cu o coasă pe umăr, Întorcându-se acasă, unde Îl aștepta o ciorbă de fasole verde acrită cu mere. Dar el, nu, nu era soțul Anei, poate doar asemănarea era extraordinară, și-i plăcu să se joace gândindu-se la asta. Era fericit. Era fericit că o găsise, În sfârșit o găsise, Îi văzuse vioara așezată pe pianul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
era nimeni în jur să mă felicite. Am pus telefonul jos și m-am uitat pe peretele din bucătărie. în fața mea era un tablou lung și îngust, pictat de o prietenă de la Colegiul de Arte. Era un șir de fructe: mere roz, banane albastre, căpșuni verzi, avocado mov. Erau agățate de un singur fir negru și păreau dulci și coapte, dar mai degrabă bizare. După un timp am băgat mâna pe sub bluză și am scos scrisorile. Am dat jos tabloul, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
lui. Dar, de fapt, Constandinul Stancăi nu e chiar atât de sărac precum s-ar putea crede. Are acte de la împărăția de la Viena că poate să cumpere pământ și sate dincolo de munți. Uită-te la ultimele două hârtii, vezi? Poiana Mărului, Șomartinul, Tamașul, Sâmbăta de Sus, Cincul Mic și casele din Brașov și din Schei sunt ale măriei sale și le lasă la moartea sa deopotrivă celor patru feciori fără drept de împărțeală, asta pentru că, dacă vine nenorocirea pe capul lui, cu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
veri, nepoate... icoane, bricege, săpun... lumînări, panglici, prescuri, grîu... căciuli, cojoace, Prima societate de bazalt și teracotă. Stella, sticle, cercuri doage... plăpumi saltele, perne, Flori, scaune, paturi, mese oglinzi, inele, ibrice... doftorii de bătături, săpun de pete, madipolon, ace englezești, mere, portocale, năut, floricele... sacîz... sifoane... ciucalată... smochine, acadele. Tunuri! Păpuși. Belciuge, fonografe, urcioare, bere, cruci... automobile... borangic, țîri, sardele, lămîi. Brînză, urdă, cașcaval. Slănină, roabe velințe. Lopeți căldări, ălbii, copăi... parfumuri, ciorapi, iminei, ghete, cizme, papuci. Piepteni, drîmburi, darace. Cobză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
dulciuri de la automat, iar eu mă retrăgeam la cucurigu, în fundul sălii, și îmi împroșcam jeturile de frișcă într-un ambalaj de ciocolată. La o ieșire la iarbă verde organizată de asociația noastră familială, am scobit la un moment dat un măr de cotor, am observat cu uimire (ajutat și de obsesia mea) cam cu ce aduce și am fugit în pădure să mi-o înfig în orificiul fructului, imaginându-mi că gaura răcoroasă și sfărâmicioasă se află, de fapt, între picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
picioarele făpturii aceleia mitice care mă alinta mereu cu Voinicule și spunea că n-a fost fată pe lumea asta care să fi avut vreodată parte de-o bucurie mai mare ca a ei. „Ah, înfige-mi-o, Voinicule“, striga mărul găurit pe care îl cordeam în neștire în timpul picnicului. „Voinicule, o, Voinicule, bagă-mi-o toată“, mă implora sticla de lapte goală pe care o țineam ascunsă în boxa noastră de la subsol ca s-o bag în boale după școală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
un pic și scap - țin-te bine, mai ai patruzeci de secunde - dar, o dată cu ușurarea, vine, desigur, și dezamăgirea, cruntă de tot: asta e, așadar, ceea ce visez eu zi și noapte de la vârsta de treisprezece ani. În sfârșit, nu un măr cu cotorul scos, nu o sticlă de lapte unsă cu vaselină, ci o fată în furou, cu două țâțe și o pizdă - și cu mustață, dar cine sunt eu ca să fac, la o adică, mofturi? Asta mi-am tot imaginat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
plâns, când ne-am adus aminte de Sion! Ă-hă, așa-i. Pe budă mă simt dintr-o dată năpădit de regrete și îndoieli, mă cuprinde un dor nebun de casă... Când tata o să plece cu mașina să cumpere „cidru adevărat de mere“, din târgul de pe marginea șoselei, la Union, eu n-o să fiu cu el! Și cum or să poată merge Hannah și Morty fără mine la meciul dintre Weequahic și Hillside, de Ziua Recunoștinței, cine-o să-i mai facă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
care am un IQ de o sută cincizeci și opt de puncte și încă polemizez cu autoritățile pe tema regulilor și regulamentelor! încă polemizez în legătură cu măsurile ce ar trebui luate! încă pun la îndoială legitimitatea comisiei de concurs! Da, mamă, „măr pădureț“, bine zis! „Mutră Acră“ e perfect, numai bine îi dai peste nas lui musiu Nas! „Domnul Hachiță“ - c’est moi! Iată un alt cuvânt despre care în copilărie am fost convins că e „evreiesc“. Hachiță. „Hai, dă-i ’nainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
legume și fructe crude. Fac salată de : ceapă, castraveți, roșii, ardei, frunze de pătrunjel, mărar, leuștean, cu oțet și ulei. Mănânc un castron de salată, pe zi, cu pâine neagră. Mai mănânc, zilnic, pepeni verzi (harbuz) și alte fructe: pere, mere, struguri. Uneori gust puțină brânză de vaci (o lingură). Beau apă minerală plată „ Perla Harghitei”, dar puțină, că nu îmi este sete. Fructele și legumele crude „ taie” setea. Omul dorește foarte mult ceea ce nu are. Eu doresc să-mi recapăt
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
eu întrezăresc ceva, ca și cum maș uita printr-o sticlă afumată (acoperită cu un strat fin de cărbune), de tipul celor prin care priveam eclipsele de soare. Vederea este uniformă, în tot câmpul vizual. Continuu regimul alimentar vegetarian, cu multe crudități: mere morcov, varză, portocale, ceapă, leurdă și urzici. Mănânc, aproape zilnic, salată orientală (fără ouă). Eu nu adaug sare la mâncare. Nici un efort nu este prea mare pentru redobândirea vederii deoarece vederea, lumina ochilor este cel mai prețios lucru. Fără vedere
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
mai mare, am inundat ochii o singură dată pe zi. Am luat circa 6 rămurele de plantă proaspătă, leam spălat, le-am șters cu un prosop. Apoi le-am presat și frecat pe o răzătoare de plastic (cea pentru ras mere pentru sugari). Prin presare și frecare, plantele se zdrobesc și se fărâmițează în particule mici. Pe acestea le presez și le storc între degete, până picură sucul din ele. Partea solidă, presată o arunc. Sucul îl colectez în canalul răzătorii
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]