13,179 matches
-
Murdă rindu-mi mâinile de argăseală, nu mi-aș murdări oare și sufletul ? Pot eu să devin filosof ? Eu, Eurites, un neisprăvit și un neobrăzat ? (p. 49). Într-o discuție particulară cu Socrate, tânărul îi declară direct că îl urăște din pricina minciunilor spuse de el cu privire la posibilitatea ca oamenii să se schimbe și îi reproșează că învățăturile lui se bazează pe simple iluzii : Dacă ce nu e drept și nu e adevărat este nedreptate și minciună, dacă nici ce e drept și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
declară direct că îl urăște din pricina minciunilor spuse de el cu privire la posibilitatea ca oamenii să se schimbe și îi reproșează că învățăturile lui se bazează pe simple iluzii : Dacă ce nu e drept și nu e adevărat este nedreptate și minciună, dacă nici ce e drept și adevărat nu e drept și adevărat, căci tu așa ne înveți, atunci ce-i dreptatea, ce-i adevărul ? Există ? Nu cumva ele există numai în mintea ta ? (p. 53). Învinuirile lui Eurites aduc până la
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
mai zdrobitoare argumente împotriva propriei domnii (p. 191). În același timp, Dion sesizează și contradicțiile republicii ideale concepute de gânditorul atenian. În pofida faptului că invocă ideea echității universale, proiectul filosofului exclude prezența poeților în cetate cu argumentul că poezia e minciună, or nu de minciună au nevoie oamenii pentru a trăi drept și frumos ; nu conferă dreptul la învățătură negustorilor sau meșteșugarilor din convingerea că pentru ca aceștia să-și facă munca lor în folosul societății [...] e de ajuns să-și cunoască
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
propriei domnii (p. 191). În același timp, Dion sesizează și contradicțiile republicii ideale concepute de gânditorul atenian. În pofida faptului că invocă ideea echității universale, proiectul filosofului exclude prezența poeților în cetate cu argumentul că poezia e minciună, or nu de minciună au nevoie oamenii pentru a trăi drept și frumos ; nu conferă dreptul la învățătură negustorilor sau meșteșugarilor din convingerea că pentru ca aceștia să-și facă munca lor în folosul societății [...] e de ajuns să-și cunoască bine meseria ; contestă statutul
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
acest termen nu e cel din dialogurile elevului care își proclamă fidelitatea față de învățătorul său (p. 222). Însetată cândva de cunoaștere, tânăra pleacă de lângă Platon când își dă seama că nu o satisfac ideile lui despre dragostea sufletească - o simplă minciună, o iluzie care nu poate să existe (p. 243) - și că preferă iubirea terestră oferită de Speusip, viitorul ei soț. În cele din urmă, gânditorul rămâne singur cu nălucirea Arheanassei alungată de el la Siracuza. Când Platon a refuzat să
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
butoiul lui în timp ce Pasiphon și-ar vedea singur de salvarea patriei (p. 166). Declarația lui Diogene că nu are nevoie de oameni îl scandalizează pe tânărul reformator care îl acuză de a fi un mincinos și un laș : E o minciună pe care ai născocit-o ca să poți rămâne deoparte, să privești, să-ți bați joc de toți și să nu faci nimic ! (p. 166). El își avertizează fostul mentor că nu poate rămâne la nesfârșit în lumea asta prea mică
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ținem îngropat în suflete, ca pe o crimă făptuită de noi înșine (I, p. 22) ; Tarquinius a înființat școli și noi l-am lăudat că vrea să lumineze mințile copiilor noștri. Dar le-a făcut ca să le umple capetele cu minciuni și cu lături (I, p. 25). Martorii oculari adaugă detalii relevante - prezente de altfel în cronica lui Titus Livius -, de pildă, despre relația dintre Tarquinius și cumnata sa (I 46) sau despre înlăturarea de pe tron și uciderea lui Servius Tullius
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
să fie Vreau dreptate !/ Și adevăr, oricare-ar fi ! (scena 9), el neputând fi oprit de avertismentele Iocastei cu privire la urmările dezastruoase ale investigației sale (Adevărul tău/ e ură, e blestem, prăpăd, oroare !/ Ce vrei e-un adevăr care-i leit/ minciunii și distrugerii ! - scena 10). Devorat de nevoia de a ști, Oedip află adevărul plătind prețul cunoașterii, orbirea, iar suferința lui va echivala cu revelația. De altfel, în creația dramatică a lui Nicolae Ionel se mai întâlnește un orb înțelept înrudit
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
rege, zeii au comis o greșeală când m-au trimis să mă nasc în familia asta blestemată (II, p. 50). Înzestrat cu fire de artist, iar nu cu aptitudini de cârmuitor, ar fi preferat să devină actor și să schimbe minciuna curții pe iluzia scenei : Mi-ar fi plăcut să joc teatru, să iau în fiecare seară chipul unui personaj, să fiu, timp de o oră, acel om inexistent, construit doar din cuvinte (II, p. 51). Întrebându-se de ce omul trebuie
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și ne lăsă să intrăm, cercetînd, ca Întotdeauna, Întunericul străzii. — Am vizitat-o pe fiica dumitale Nuria, am spus ca din Întîmplare. E bine. Muncește mult, dar e bine. Îți trimite salutări. — Da, și săgeți otrăvite. Ce netalentat ești la minciuni, Sempere. Dar mulțumim pentru strădanie. Hai, intrați. Odată ajunși Înăuntru, Îmi trecu opaițul și se apucă să fixeze la loc Încuietoarea, fără să ne mai dea vreo atenție. CÎnd terminați, știi unde mă găsiți. Labirintul de cărți se ghicea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
tata Înghiți ambele gogoși. Ideea de a-l minți pe tata În mod sistematic Începea să mă apese, ceea ce i-am și comunicat lui Fermín de Îndată ce tata plecă să ducă un comision. — Daniel, relația patern-filială se Întemeiază pe mii de minciuni binevoitoare: Moș Crăciun, ZÎna Măseluță, capeți ceea ce meriți și așa mai departe. Asta e una dintre ele. Să nu te simți vinovat. CÎnd veni momentul, am mințit din nou și m-am Îndreptat spre domiciliul Nuriei Monfort, căreia Îi păstrasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
țigară, aproape transparentă, cu o caligrafie măruntă, pe care a trebuit s-o țin În contralumină ca s-o pot descifra. Prietene Daniel, Să nu crezi nici un cuvînt din ceea ce spun ziarele despre asasinarea Nuriei Monfort. Ca Întotdeauna, sînt numai minciuni. Eu sînt sănătos, sînt În siguranță și m-am ascuns Într-un loc secret. Să nu Încerci să mă găsești sau să-mi trimiți mesaje. Distruge biletul acesta de cum Îl citești. Nu-i nevoie să-l Înghiți, e suficient să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Miquel Moliner, acesta s-a hotărît să-i trimită lui Julián acea scrisoare semnată de Penélope, unde ea declara că nu-l iubește și Îl ruga să o uite, anunțînd o căsătorie fictivă. A preferat ca Julián să creadă acea minciună și să-și refacă viața la adăpostul unei trădări, decît să-i spună adevărul. Doi ani mai tîrziu, cînd doamna Aldaya a murit, unui au dat vina pe vrăjile din casă, Însă fiul ei Jorge a știut că ceea ce o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
spună că scrisoarea prin care, cu ani În urmă, Penélope Îl Înștiința despre nunta ei și Îi cerea să o uite fusese o Înșelăciune. Avea să-i dezvăluie că el Însuși, Jorge Aldaya, Își obligase sora să Înșire toate acele minciuni În timp ce ea plîngea cu disperare, proclamîndu-și În cele patru zări dragostea nepieritoare pentru Julián. Avea să-i spună că ea Îl așteptase, de atunci, cu sufletul zdrobit și cu inima Însîngerată, topindu-se din pricina părăsirii. Asta avea să fie de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
toate Îl ura pe cel ce pricinuise toată acea nenorocire, acea dîră de moarte și mizerie: pe el Însuși. Ura acele cărți mizerabile cărora le Închinase viața și de care nu-i păsa nimănui. Ura o existență Încredințată amăgirii și minciunii. Ura fiecare secundă smulsă și fiecare respirație. Se uita la mine fără să clipească, așa cum te uiți la un străin sau la un obiect necunoscut. Eu clătinam Încet din cap, căutîndu-i mîinile. S-a desprins dintr-o dată și s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
știu: se zice că îmi va fi dăunătoare clima de aici. — Vorbește bine, remarcă generăleasa, adresându-li-se fetelor și continuând să dea din cap după fiecare cuvânt al prințului, zău că nu mă așteptam. Deci toate-s fleacuri și minciuni, ca de obicei. Mâncați, prințe, și povestiți-ne: unde v-ați născut, unde vi s-a făcut educația? Vreau să știu totul, mă interesați foarte mult. Prințul mulțumi și, mâncând cu poftă, începu iarăși să relateze ceea ce fusese nevoit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
greșiți, îi răspunse prințul, calm și politicos. Nici n-am știut că vă căsătoriți. Adineaori l-ați auzit pe Ivan Feodorovici spunând că astă-seară totul se va decide la Nastasia Filippovna. Asta le-ați și spus. V-am prins cu minciuna! De unde puteau afla? Cine naiba le-ar fi putut spune, dacă nu dumneavoastră? Parcă bătrâna nu mi-a bătut apropoul? — Ar trebui să știți mai bine cine le-a spus, dacă într-adevăr vi se pare că vi s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a menit-o să spună cuvintele care au făcut să se verse atâta sânge, încât, dacă s-ar fi vărsat tot deodată, oamenii s-ar fi înecat cu siguranță! O, bine că mor! Și eu, probabil, aș fi spus vreo minciună îngrozitoare, natura m-ar fi tras pe sfoară!... N-am corupt pe nimeni... Am vrut să trăiesc pentru fericirea tuturor oamenilor, pentru descoperirea și proclamarea adevărului... Mă uitam pe fereastră la zidul lui Meyer și mă gândeam că, vorbind doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o țineam morțiș: „Sunt ticălos, ticălos!“ și nu erau decât vorbe goale! — Deci, la dumneta n-au fost decât vorbe goale? Și eu care credeam... — Ei, dumneavoastră, numai dumneavoastră vă spun adevărul, pentru că citiți omul: și vorbele, și fapta, și minciuna, și adevărul - toate astea la mine-s laolaltă și absolut sincere. Adevărul și fapta constau la mine din căință veritabilă, puteți să mă credeți sau nu, sunt gata să jur, dar vorbele și minciuna constau din gândul infernal (și prezent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
omul: și vorbele, și fapta, și minciuna, și adevărul - toate astea la mine-s laolaltă și absolut sincere. Adevărul și fapta constau la mine din căință veritabilă, puteți să mă credeți sau nu, sunt gata să jur, dar vorbele și minciuna constau din gândul infernal (și prezent mereu) cum să-l prind pe om, cum să-l aduc în starea ca, vărsând în fața lui lacrimi de pocăință, să câștig ceva de la el. Zău că așa-i! Altuia nu i-aș spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
chinuit de tot... (zâmbi prostește). V-am chinuit, Evgheni Pavlovici? sări el, brusc, cu întrebarea la acesta. V-am chinuit sau nu? Răspundeți-mi! — Textul a fost cam lung, dar altfel... Spuneți totul! Măcar o dată în viața dumneavoastră renunțați la minciună! îi porunci, tremurând, Ippolit. — O, mi-e absolut indiferent! Fiți bun și lăsați-mă în pace! spuse Evgheni Pavlovici, întorcându-i spatele scârbit. — Noapte bună, prințe, spuse Ptițân, apropiindu-se de prinț. — Păi nu vedeți, se împușcă chiar în clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
întoarse ea brusc spre prinț, cu naivitatea cea mai copilăroasă, cu buzele încă tremurându-i de râs. Pentru că, atunci când minți, dacă strecori cu dibăcie ceva nu prea obișnuit, ceva excentric, ei bine, ceva prea bătător la ochi sau chiar imposibil, minciuna devine mult mai verosimilă. Am remarcat asta. Mie nu mi-a ieșit bine, pentru că n-am fost în stare... Brusc, se încruntă din nou, parcă dându-și seama ce spune. Dacă atunci, i se adresă ea prințului, privindu-l cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
meu, nu mai încape îndoială că asta-i tot, rosti Lizaveta Prokofievna cu demnitate. — Excelent, prințe! spuse Aglaia, intrând pe neașteptate în cameră. Îți mulțumesc din toată inima că m-ai considerat incapabilă de a mă înjosi aici spunând o minciună. Ți-ajunge, maman, sau mai vrei să-l interoghezi? — Știi că până acum încă n-am avut nici un motiv să roșesc față de tine... deși, poate, te-ai fi bucurat de asta, îi răspunse povățuitor Lizaveta Prokofievna. La revedere, prințe; scuză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
rămase de pe urma incendiului, s-a găsit caseta cu banii dispăruți; era de fier, de fabricație englezească, cu încuietoare secretă și căzuse cumva sub dușumea, încât nimeni nu și-a dat seama și a fost descoperită de-abia după incendiu. O minciună sfruntată. Dar când a adus vorba de Nina Alexandrovna, a început chiar să scâncească. Nina Alexandrovna e o femeie foarte distinsă, deși e supărată pe mine. — Nu vă cunoașteți? — Aproape deloc, însă mi-aș dori din tot sufletul să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
copil fiind, și-a pierdut un picior și l-a înmormântat la cimitirul Vagankovskoe din Moscova, asta chiar că depășește limitele, arată lipsă de respect, demonstrează obrăznicie... Poate n-a fost decât o glumă, menită să stârnească râsul. — Înțeleg. O minciună nevinovată de dragul râsului, chiar dacă e grosolană, nu ofensează inima omenească. Unii mint, dacă vreți, numai din prietenie, ca să-i facă plăcere interlocutorului; dar, dacă se simte lipsa de respect, dacă anume, poate, printr-o asemenea lipsă de respect, cineva vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]